angststoornis en zwanger worden/zijn

Hey meiden!

Ik heb een cognitieve gedragstherapie gedaan..ik heb inzicht gekregen in mijn irreele angsten en heb beter leren relativeren.ik maak verschillende dnekfouten zoals ze dat noemen.Ook hierin heb ik door die theraoie meer inzicht gekregen in mijn angsten, maar vooral ook waardoor die denkfouten zijn onstaan.

Ik had clomipramine..maar ben nu dus sinds Januari gestopt daarmee.Toen het twee jaar geleden met mij helemaal mis ging heb ik ook benzodiazepinen gehad..rotspul,maar ja ik had het toen nodig.

Momenteel gebruik ik dus geen medicatie..ik merk wel veel ontwenningsverschijnselen..nl duizelig...weer kunnen huilen, beetje depri was ik gisteren...maar komt ook door alle stress rondom momenteel..dus ja is misschien niet zo gek..zou iedereen hebben en ja ik ben natuurlijk een beetje gevoeliger daarvoor...

@Tiepetje..ja benzos afbouwen is best heftig...je lichaam kan er nogal op reageren..maar ghewoon doorzetten het wordt beter hoor!!Welke benzo's had je?Oxazepam, temazepam,zopiclon??Ik had toen iig oxazepam en zoplicon..nu gelukkig daar alweer anderhalf jaar vanaf..

ik heb wel zoiets van..als het weer minder goed gaat begin ik wel weer met clomipramine', het is een tricyclisch antidepressivum en kan beter niet gebruikt worden tijdens en zwangerschap..dus ik hoop dat het zo goed blijft gaan dat ik ze niet meer nodig heb..

Zoals ik al eerder zei ik zou wel graag met jullie ook willen msnen ofzo..om eens ervaringen uit te wisselen...stuit nl op veel onbergip en hoop dot bij jullie wle te vindenAls iemand ook wil msnen of mailen..stuur even een pb dan stuur ik je mijn emailadres..

Groetjes liz

 

Hoi tiepetje,

ik ben bij een psycholoog en slik antidepressiva (fluvoxaminemaleaat). Heb er zeel veel baat bij en het gaat nu gewoon super met me.

@liz82: ik heb je een pb gestuurd

 

Heb m gelezenHeb je toegevoegd maar je bent nog niet onlineIk zie je vast wel een keertje online zodat we ook daar kunnen kletsen

@manon hoe gaat het nu met je?Je schreef dat je de laatste dagen weer wat depri was?Ik hoop dat het weer wat beter gaat..

Ik ben eigenlijk best wel blij met dit topic..ik herken zoveel..die vermoeidheid, die onzekerheid.ik ben eigenlijk altijd moe....en dat vind ik soms zoooooo frustrerend maar ja..

Ik ben 2 jaar geleden opgenomen geweest, ik schaam me hier best voor.heb daar dan ook niet zo'n goede tijd gehad..Ik had erg veel moeite met het feit nu zelf zorgvrager te zijn terwijl ik normaal gesproken zelf de zorgverlener ben...Ik heb er een hele moielijke tijd gehad, maar ik ben er wel veel sterker uit gekomen.Hier nog anderen die ook opgenomen zijn geweest?
Ik schaam me er nogal voor en heb het er ook niet graag over.Stuit vaak op onbegrip..Hoop dat jullie me er iig niet anders op zullen aankijken..

Groetjes liz

 

Hoi meiden,

Naar om te lezen dat er toch nogal wat meiden zijn met een angst en/of paniekstoornis. Ik heb er zelf ook last van, grotendeels gehad want het gaat gelukkig een stuk beter met me.
Het begon bij mij een jaar of 8 geleden met hyperventilatie en geen een therapie hielp me. Medicatie wilde ik niet.
In 2009 raakte ik onverwachts zwanger en brak er een onzekere periode aan, want hoe moest dat nou? Ik had een paniekstoornis en zwanger, hoe kon ik nou de zwangerschap doorstaan en hoe kon ik het goede voorbeeld aan een kindje geven als ik onder de bank lag van angst!
Gek genoeg, de hormonen deden goed werk en de hele zwangerschap en bevalling gingen onwijs voorspoedig! Ik voelde me op en top, beter dan ooit! Helaas ging het na mijn verlof goed mis, alles nam weer toe en ik kon niet eens meer de zorg voor mijn kindje op me nemen. Weer een psycholoog en dit keer wel medicatie (ad). Het was een vreselijk moeilijke tijd maar uiteindelijk denk ik wel nodig geweest. Hoe rot ik me ook voelde en hoe klein mijn wereld ook was, de onderkant moest ik zien om weer "beter" te worden. Nu geniet ik van elke dag, doe dingen met mijn kindje die ik nooit verwacht had, ik dacht altijd: hoe moet dat nou? Maar het gaat me nu geweldig goed af! Zo goed dat ik graag een tweede wil. Maar ik heb ad en ik kijk niet alleen naar de eerste periode van zwangerschap en geboorte. Natuurlijk zal die 20 weken echo goed zijn en natuurlijk moet ik 2 dagen in het ziekenhuis blijven na de bevalling, geen probleem. Maar waar ik mee zit is wat zijn de gevolgen en effecten van een "ad moeder" op het kind als het ouder is? Dat angst erfelijk is, dat weet ik nu. Althans het kan erfelijk zijn, het hoeft niet. Ik ben laatst bij de poppoli geweest en binnenkort bellen ze me op om te praten over hun advies. Ik zal dat afwachten, ik wil eerst onderzoeksresultaten zien.

Ik wil jullie erg veel succes wensen met de moeilijke tijd, wie weet voelen jullie je ook top in de zwangerschap! Alles is mogelijk!

 

ik herken het ook heb lange tijd gelopen met aanvallen van hyperventilatie na een hele moeilijke periode.
mijn man is op jonge leeftijd overleden en hadden ook nog een zoontje van toen anderhalf jaar.
ik kreeg heel vaak paniek aanvallen als ik moe was en mijn hart voelde kloppen kreeg ik weer een aanval.
en bang dat ik een hartaanval zou krijgen.
heb ook bij een psygoloog gelopen maar dat hielp niet echt.
en gebruikte daarbij oxasepam.
had vooral angste als ik alleen thuis was met zijn zoontje bang dat er met mij iets zou gebeuren als een hartaanval en dat me zoontje dan alleen thuis was en wat er dan allemaal wel niet kan gebeuren.
sinds ik een nieuwe relatie heb gaat het steeds beter en heb al een tijdje geen hyperventilatie gehad maar wel soms angst en ook bijna niemand weet dit zelfs me vriend niet echt heb het heel erg onderdrukt.
maar heb nog steeds als ik bijv spierpijn heb in me arm denk ik aan een hartaanval als ik veel hoest denk ik dat ik mischien longk.. heb.
en ga zo maar door.
en dat is echt iets wat niemand weet dus ben blij dat er zo'n topic is.
ben ook heel bang dat het tijdens me zwangerschap of na de bevalling allemaal weer heel erg terug komt.
maar weet niet wat ik moet doen wil niet weer naar psychologen wil gewoon die gedachtens niet meer hebben. kan het wel nog steeds goed onderdrukken. maar daarom ben ik denk ik ook de heeele dag heel moe.

 

Ja, dat is het nadeel inderdaad. Moeheid doordat je continue bezig bent je gedachten te corrigeren.

@liz28: Ik kijk echt niet anders naar je omdat je opgenomen bent geweest. Je hebt het gewoon nodig gehad. En het gaat nu toch weer goed met je? Niet voor schamen hoor, nergens voor nodig! Als ik het nodig zou hebben om me beter te voelen zou ik dat ook doen!

 

Hier nog een dame die last heeft gehad van een angststoornis.

Ik heb een jaar of 4 geleden voor het eerst een paniekaanval gehad. Dacht dat ik dood ging en ben zelf op de Eerste Hulp in het ziekenhuis terecht gekomen. Daarna nog 1 jaar lang thuis geweest, angst om alleen over straat te gaan, paniek en hyperventilatie aanvallen. Heb zelf therapie gehad bij een psychologe en heb groepstherapie gedaan waar met behulp van de angst eigenlijk zelf op wekken je duidelijk wordt gemaakt dat je het eigenlijk allemaal zelf oproept en heb ermee leren omgaan.

Ik wilde absoluut geen medicijnen... heb een boel slechte ervaringen met medicijnen en was er fel op tegen. Heb alles gelukkig zonder medicijnen kunnen doen.
Leerde in die tijd ook mijn man kennen en dat gaf mij meer stimulans om zelf weer uit het diepe dal te kruipen. Dankzij steun van mijn naasten en van de psychologe ben ik nu erg tevreden en trots op mezelf dat ik dit allemaal het kunnen doen.
Sinds 2 jaar geen paniekaanvallen meer gehad en ook geen hyperventilatie. Stoppen met de pil maakte mijn emotioneel ook stabieler.
Heb er wel wat onzekerheid aan overgehouden.
Maar toen wij aan een kindje begonnen wist ik het zeker. Dit is wat ik wil en ik heb mijn man. Samen kunnen we het aan.

Ben nu over de helft van mijn zwangerschap en alles gaat perfect! Ik voel me goed, kan alles goed aan. Geen terugvallen gehad en ik voel me top.
Natuurlijk heb ik ook wel eens de onzekerheden zoals: kan ik het straks allemaal wel aan? Wat als ik het niet goed doe?
Maar die onzekerheden heeft elke zwangere vrouw wel eens...ook degenen die nooit een paniekaanval hebben gehad.

Ik las jullie verhalen en wilde dit even met jullie delen.

Er is licht aan het einde van die donkere tunnel!

 

Hey meiden!!

@Cherrybelly..Wat fijn dat het zo goed met je gaat!!Super dat het ook zo goed gaat in je zwangerschap..
Lief ook dat je je verhaal met ons wilt delen...Met mij gaat het gelukkig ook super goed..Nu hoop ik nog dat onze grootste wens ook nog mag uitkomen..

@Paniekertje..Die vermoeidheid is idd van het constant corrigeren van je gedachten..Ik heb nog wel irreele gedachten, maar herken ze nu en kan ze goed relativeren en ik zie nu ook in dat het geen reele gedachten cq angsten zijn..
Lief van je dat je mij er niet anders op aankijkt.Ik zelf vond het verschrikkelijk..maar ja..hopelijk was dat 1 keer en nooit weer!!kanme nu gelukkig niet meer voorstellen dat ik toen zo diep heb gezeten..

Hoe gaat het verder met jullie meiden?Ik heb vanavond nog een avonddienst en dan eindelijk weer een weekendje vrij.Mijn man gaat een weekend naar barcelon een voetbalreis met vrienden.Ik ga morgen met een vriendin ef de stad in..waarschijnlijk komt die vriendin ook gezellig slapen..'s avonds mooie film kijken ofzo...lekker kletsen..ik kom mijn weekend wel door
Groetjes Liz

 

Wat ontzettend erg dat je man op zo'n jonge leeftijd is overleden.mag ik vragen waar aan hij is overleden?Ik kan me voorstellen dat je dan hypochondrisch wordt...
Je zegt ik wil niet naar psychologen..ik begrijp dat..ik zei ook altijd ik doe dat dus echt niet!!Helaas was het 2 jaar geleden echt nodig...en nu achteraf moet ik wel zeggen dat ik er wel veel profijt van heb gehad..

Groetjes Liz

 

@liz82 hij is overleden aan kanker heb een tijdje nog voor hem gezorgt heb wel bij een psygoloog gelopen toen der tijd maar dat was niet echt praten maar emdr gedaan zoals dat heet had wel aangeven dat ik wou praten maar hij vond dat emdr beter voor mij was. Maar als ik daar was kwam het er niet uit pas als ik weg ging daar dan kwam alles eruit. En hij heeft toen tegen mij gezegt dat beter kon stoppen omdat ik het zooo diep weg had gestopt en het er niet uitkwam. Hij heeft toen ook gezegt als het een keer slecht gaat op je werk of nieuwe relatie en als ik dan veel stres zou hebben en oververmoeit dat het er dan vanzelf uitkomt met waarscheinlijk een burn out en daar denk ik nog steeds aan. Merkt het ook als ik echt moe ben last van hartkloppingen etc. Maar ik wil niet weer naar een psygoloog en alles weer oprakelen wil gewoon van die gedachtes af en normaal kunnen zoals daarvoor

 

Ben er weer sinds een week... Zit nu op een koude zolder i.v.m. kapotte laptop. De frequentie zal wat minder zijn totdat ik mijn laptop weer terug heb.
Wat een herkenbare en heftige dingen lees ik weer hier. @ Dolfijntje: ik weet niet wat ik moet zeggen, zo heftig vind ik je verhaal. Knuff.

Als sinds 2005 volg ik therapie. Eerst voor PTSS en depressie, de laatste vier jaar voor angst en dwang. Naast een opname van vier maanden in 2011 heb ik diverse medicatie geslikt, antidepressiva en benzodiazepine. Nu ben ik gelukkig van de benzos af en slik nu sertraline (antidepressiva) en zyprexa (antipsychotica; tegen de rare en irieeele gedachtes bij de dwang) Ook heb ik in dagbehandeling gezeten, 2 keer per week van 9 tot 16 uur, waarin ik ook cognitieve therapie heb gehad. Nu volg ik 1 keer per weer Exposure en heb diverse gesprekken met mijn psycholoog waarin ik ook EMDR krijg.
Nu heb ik sinds drie dagen ontdekt dat ik zwanger ben (ben nu 4w en 3d) Ik kan het niet geloven, vind het zo onwerkelijk. Dat ik na zoveel narigheid in mijn jeugd en in de afgelopen jaren toch iets moois mag verwachten. Zo snel. Ik had gerekend op een jaar
Ik ben alleen zo bang dat het misgaat.

 

Heftige verhalen meiden... helaas hebben we ieder zo wat meegemaakt op haar eigen manier!

Ik wacht zelf de 26e even af, dan weet ik wat de meest veilige ad is om zwanger mee te worden. Maar dan nog weet ik niet zeker of ik een zwangerschap aandurf met ad.

Degene die ad slikken en zwanger willen worden/zijn.. zijn jullie helemaal niet bang voor de gevolgen die het kan hebben voor de baby dat je ad slikt? Dan heb ik het niet over de eerste dagen na de bevalling maar meer de dingen op latere leeftijd. Net als bij des dochters, die hebben ook een vergrote kans op baarmoederkanker en allerlei verklevingen, puur omdat hun moeder des slikte... ik ben dan altijd bang dat onze kindjes dat ook kunnen krijgen. Niet alleen lichamelijke dingen maar psychische dingen.... dat zou je jezelf toch nooit vergeven....

Ik wil ook niemand bang maken hoor maar ik vind het best heftig allemaal. Heb er erg veel moeite mee hoor... om die beslissingen te nemen!

 

Aaa, ik word echt gek van mijn vent! Hij geeft soms zulke vage signalen af! Vanmorgen ook, zegt ie zo: zullen we ff snel voor een kindje (visite kwam bijna en we lagen nog in bed), ik sliep nog half en had dus echt geen zin. Maar dan zegt ie zo: eenmalig aanbod. Ja hallo, ik slaap nog half! Vind dit zo gemeen en nu zegt ie dat het maar een grapje is. Ooooow, het is de liefste vent van de wereld maar op zoon moment kan ik hem echt wel.... Snapt ie dan niet hoe graag ik het wil?

 

Hey meiden!!

@Dolfijntje..jeetje erg heftig..knap dat je ook nog voor hem hebt gezorgd!!Is niet niks.. Ik denk alleen wel dat het belangrijk is om er over te praten..ik dnek dat het erg moeilijk is om een plek in je l;even te geven als je er niet over kunt praten..Je zegt ik wil verder met mijn leven en die gedachten niet meer hebben.Dan is mijn mening dat je toch hulp moet zoeken, hulp waar je wel wat aan hebt en die je wel gaat helpen om beter om te kunnen gaan met die gedachten...Ik wilde ook nooit hulp..nu denk ik het was een ergggggg moeilijke periode, maar het heeft me wel sterker gemaakt en ik heb wel beter leren omgaan met mijn irreele gedachten...

@Tiepetje..Wat jammer dat je menstruatie is begonnen..op naar de volgende ronde!!En wat die opname betreft ik ben er toch echt niet zo blij mee..ik vind het echt erg, maar ja het is gebeurd..

@Frommeltje..ik ben daar ook wel veel mee bezig hoor.Als wij wel zwanger raken...zal mijn kinderen later geen last krijgen van psychische problemen??Maar aan de andere kant..psychische problemen heeft bij iedereen bepaalde oorzaken.Vaak is het multifactorieel bepaald...Bij mij is het vooral door wat ik in mijn jeugd heb meegemaakt..Verder is mijn man kerngezond erg postief ingesteld..en dan denk ik..ons kindje kan ook net zo worden als hem..En ik kan nu ook goed omgaan met mijn angsten..dus waarom zou mijn kind dat later niet kunnen mocht hij/zij daar last van hebben??Wat betreft de medicatie..ik wil liever ook zonder medicatie zwanger zijn..(ben er nu ook sinds Janauri helemaal vanaf) maar in sommige gevallen is het beter om wel medicatie te nemen dan niet.Als je helemaal terugvalt in je depressie, angst, etc ect tijdens je zwangerschap is ook niet goed..
Ik begrijp je angst wel hoor in deze..ik denk er ook weleens aan, maar dan probeer ik het wel te relativeren met bovenstaande uitleg

@Paniekertje..ik dek dat dat gewoon typisch mannen zijn..die zijn er minder mee bezig.hij heeft vanmorgen waarschijnlijk gewoon zin in sex gehadHet is alleen niet leuk als hij het dan op zo'n manier bij jou probeert voor elkaar te krijgen..Maar jka ik was er niet bij, weet niet hoe hij het heeft gezegd.Ik denk wel dat het belangrijk is om dit met hem te bespreken..omdat je het niet fijn vond..Heb je trouwens een mial gestuurd

@Angelique..ook hier nogmaals..GEFELICITEERD!!!!!!!!!!!!!!!!!Wat super dat je zwanger bent...heb je een mail teruggestuurd..

Groetjes Liz

 

Meiden!
Ik kan wel even wat rustgevende woordjes gebruiken.
Vandaag weer geconfronteerd met een paniekaanval. Warm, tintelingen, hartkloppingen, steken, het gevoel dat ik dood ging. Echt drama dus. Wil het allemaal zo graag: werken, sociale leven, kindjes, maar denk dat het me vandaag toch even teveel werd. Gisteraaf ook weer discussie gehad met manlief wat weer eindigde in tranen. Nou, moet je zeggen, na vandaag denk ik ook van: we wachten nog even rustig tot mei. Ik hoop zo dat ik het nu gewoon even los kan laten, mn leven weer op de rails kan krijgen en in mei rustig beginnen. Zou zo fijn zijn! Maarja, je weet nooit wat je brein straks weer gaat denken als alles rustig is...
Pff, ik haat mn brein soms

 

Paniekertje... het ging beter met je zei je... is dat dat eenmalig of heb je het vaker? Als je het vaker hebt dan misschien een naar de huisarts, even evalueren over je medicatie!

Succes iig... en ik zou als ik jou was ook even wachten, even weer op adem komen want een zwangerschap en de periode daarna zijn ook best zwaar hoor... ik had dan wel een fijne zwangerschap maar best een zware periode daarna... dus zorg dat je lekker in je vel zit!

 

Hej Frommeltje,

Ja, dacht dat het ook beter ging. Toch weer een kleine terugval gehad. HA en psych hadden er al voor gewaarschuwd. Is mssn ook een combi van nieuwe werk, druk, een hele grote wens hebben. Heb de avond ervoor ook weer woorden gehad met manlief, ben uiteindelijk met tranen op bed gegaan (wel nadat ik getroost was door manlief), denk dat ook wel heeft meegespeeld gister, ondanks dat ik wel goed heb geslapen. Naja, het maakt het er allemaal niet makkelijker op. Je gaat toch denken van: kan ik het straks wel aan. Maar ik wil het zo graag dat ik er toch voor ga. Heb nu wel vrede met het besluit dat we tot mei wachten. Hoe boos ik ook op manlief was, ik moet nu eerst mezelf weer even op orde hebben. En straks wordt het ook weer mooier weer, dan voel ik me vaak ook al een stuk beter. Maarja, je wilt zo graag dat het altijd goed gaat. Heb denk de afgelopen weken toch weer teveel van mezelf gevraagd. Dus nu even verplichte rust. Mag er op mijn manier wel mee bezig zijn (tempen), maar moet het van mezelf niet meer zo intensief willen op dit moment. Het komst straks wel in mei en die gedachte stelt me nu gelukkig wel gerust.

Hoe gaat het met de andere dames? Nog steeds alles rustig?

 

Hoi meiden,

Wil me ook hier melden.
Sinds een paar maanden last van paniekaanvallen.
Screeningsgesprek gehad bij de psych.
Ik heb ook een kinderwens maar door de aanvallen durf ik niet naar het ziekenhuis.
Ik heb pcos en heb hormoonspuiten nodig om een eisprong te krijgen.
Maar zonder ziekenhuisbezoekjes is het niet haalbaar.
Ik ben word dit jaar 31.