Het topic zal wel verwijderd worden, maar ik wil jullie dames toch iets vragen. Ik zal het dan ook even zo beknopt mogelijk opschrijven, zonder vieze woorden . Ik heb nu al zeker anderhalve week last van een constant opgewonden gevoel 'daar beneden'. Maar raar genoeg ben ik niet 'opgewonden' op dat moment. Geestelijk niet in ieder geval, maar 'daar beneden' is het altijd klaar voor actie zeg maar. Nu duurt het inmiddels al zo'n tijd dat ik er gek van begin te worden, vooral omdat ik geen idee heb waar het vanaf komt. En ben dan ook constant aan het 'uitvogelen' waar het gevoel dan wel van komt. Is het door iets wat ik lees? Iets wat ik zie, maar ik krijg het zelfs als ik bij wijze van spreken de was aan het doen ben. Het is zelfs zo erg dat ik het ongepast vind mijn zoon te verschonen, bang dat ik het weer krijg en tsja, om eerlijk te zijn (doordat ik er dan zo actief aan denk) krijg ik het dan juist. Idem dito met het geestelijk proberen 'aan te zetten'. Doordat ik dat juist zo graag wil als ik bijvoorbeeld naar een mooie man kijk, dan gebeurd het dus niet... Snap je het nog? Ik heb wel rond dezelfde periode dat het begon, een blaasontsteking gehad. Het begon met een druk van onderen. Alsof er een kindje aan het indalen was. Urinetest wees echter uit dat het een milde ontsteking was en de klachten zouden moeten verdwijnen door middel van veel drinken. Ik hoop dat iemand het herkend, want ik zit nu eventjes met mijn handen in het haar en begin te denken dat ik gek aan het worden ben. Ik ben bang voor alles. Een stoornis op dat vlak, een rare psychische afwijking... Om het kort te zeggen. Ik weet het gewoon niet meer en alle doemscenario's werken dus niet mee.
Verder denk niet dat je hier het antwoord gaat krijgen! Niet van mij in elk geval. Mijn advies is bespreek dit met je ha>!
Wat vervelend lijkt me dit! Maar het klinkt wat mij betreft toch echt als iets lichamelijks wat niet helema klopt. Ik adviseer je om bij je huisarts langs te gaan en je klachten te vertellen. Sterkte!
Je moest eens weten hoe raar ik het zelf vind -_-. Laat ik het anders formuleren. Het komt en gaat dus willekeurig, op stomme momenten. Meestal op momenten dat het eigenlijk niet zo erg is, maar juist omdat ik mij er zo op fixeer. Lijkt het erger te worden. Vattie? Het is ook geen 'opgewonden', maar het gevoel daarvan. Ik weet niet hoe ik het uit moet leggen. Geen jeuk, maar eerder een constante soort van druk daar onder. Maar dan niet pijnlijk.
Ja precies! Het lijkt wel alsof er door de blaasontsteking extra irritatie is ofzo? Misschien net even te goed doorbloed? Maar ik heb wel vaker een blaasontsteking gehad en dan had ik dit dus ook niet. Als ik het maandag nog heb dan zal ik sowieso wel even bellen, was dat toch wel van plan, maar ergens twijfel ik of het niet eerder psychisch is.
Nee, niet als een orgasme. En om eerlijk te zijn heeft het er ook niet echt wat mee te maken volgens mij, want als ik echt opgewonden ben. Dan is een orgasme snel te realiseren, hiermee dus niet. vochtig, mwah. Niet overdreven, wel een beetje, maar dat heb ik sowieso wel vaak en snel.
Maar ookal zou het psychisch zijn, is het alsnog niet verkeerd om het met je huisarts te bespreken. Misschien is er iets mis met je hormonen / aanmaak?
Dat zou nog kunnen, ik slik ook geen pil of iets dergelijks. Dus als er iets verstoord raakt, dan is dat makkelijk op te pikken en dit komt bij niet-pilgebruiksters vaak voor. Noem mij maar stom, maar ik schaam mij er wel een beetje voor. Nu weten mijn man en moeder het natuurlijk al haha, maar ja. Om er niet over te praten maakt het NOG erger. Mannen zijn dan ook weer zo lekker simpel -_-. Hij begon nog net niet te glunderen.
Nee sorry maar er gaat bij mij geen belletje rinkelen. Misschien iets van een verzakking, iets met je hormonen, een blaasontsteking die nog niet goed genezen is... Je huisarts kan je er vast en zeker mee helpen.
Ik hoop het . Nog beter. Hoop dat het snel weggaat. Een koele kikker zijn is niet leuk, maar dit ook niet echt. Misschien dat het verdwijnt als ik er niet zo aan denk. Dat zou ook fijn zijn natuurlijk. Ik heb weer eens wat hoor -_-. Hoezee.
Ik ben verpleegkundige en het klinkt mij als iets puur lichamelijks in de oren. Een blaasontsteking zit wel in dat gebied, dus is niet ondenkbaar. Geef het eerst even tijd zou ik zeggen. En schaam je niet... als je niet psychisch opgewonden bent is er helemaal niets aan de hand als je je kind verschoont. Echt opgewonden zijn zit toch gewoon tussen de oren.
Ik zat ook aan iets van een verzakking te denken. maar ga ermee naar de HA, moet geen al te hoge drempel meer zijn aangezien je het je man en zelfs je moeder al verteld hebt.
Ik zou eerst eens laten testen of je nog een blaasontsteking hebt of niet. Dus even urine inleveren bij de huisarts. Blaasontsteking kan ook een drukkend gevoel geven en hoeft niet perse pijn te doen. Mocht dat het niet zijn, dan toch even een afspraak maken bij de huisarts.
Nou is me wel opgevallen dat het erger is als ik moet plassen. Dus of het dus wel wat met die blaas te maken heeft? Een verzakking lijkt me zo drastisch? Aangezien ik verder nergens anders last van heb momenteel. Dan moet je toch wel last hebben, ook naar het paardrijden bijv.