Mava: wel mooi dat je kracht kunt putten uit je geloof! Ik zou het wel willen, een rotsvast geloof hebben, maar ik twijfel veel. Manous: dat opzoeken van allerlei complicaties herken ik wel. Het internet heeft veel positieve kanten, maar soms kan een mens ook te veel opzoeken. Opvallend dat jij, en anderen hier, net als ik geen werk hebben. Ik heb tot september wel een contract gehad en heb daardoor nu nog een uitkering (voor 1dag per week, dus niet zo veel) maar in december valt die uitkering weg en dan heb ik geen inkomen meer. Daar ben ik wel wat ongerust over, hoewel mijn man zegt dat we het nog wel redden.
@juni: ik woon in brabant...zou graag een keer afspreken maar denk dat het wel ver rijden is, zeker nu met zo'n kleine uk. Ik lees ook veel op internet. Eigenlijk alle pijntjes of rare dingen die ik merk aan mezelf of aan de kindjes. Ik weet dat het niet goed is, maar het is verslavend
Mijn angst uit zich in panisch zijn en juist met betrekking tot sommige dingen weer compleet apathisch. Ik heb heel lang lopen typen en ik heb mijn bericht net verwijdert. Als ik moet aangeven waar ik bang van ben en waarom dan zit ik na een half uur nog op een klein deel van het hele verhaal. En dat doe ik jullie niet aan. De hoofdpunten waar ik bang voor ben: - Angst flauwvallen tijdens rijden, maar panisch als een ander rijd. - Angst om be/veroordeeld te worden. Niet een beetje onzeker ofzo maar echt bang. Bang voor kritiek. - Angst voor mensen die boos zijn. - Angst om aangeraakt te worden of sex te hebben. - Angst om de weg kwijt te raken in geestelijke zin. - Angst om weer te moeten gaan werken. - Angst om onder de mensen te komen. - Angst om verlaten te worden maar ook bindingsangst. - Angst om herhaling van het verleden. En soms denk ik ook dat het verleden zich herhaald. Gelukkig heeft mijn vriend zich er goed doorheen geslagen. - Angst voor het leven maar ook angst voor de dood. - Angst om mijn kind kwijt te raken. Op dit moment zijn er wel zaken die me helpen om minder angst te voelen maar dat zijn verkeerde coopingsmechanismen. Ik snoep erg veel en als ik aan het gamen ben dan voel ik het ook minder. In het verleden heb ik vaak een joint gerookt. Dit heeft me door de ergste periode heen getrokken. Het verlamde me waardoor ik geen gekke dingen kon gaan doen. Maar ik blow nu al jaren niet meer en ik zie het ook niet als optie om nog te gaan doen als moeder. Ik heb veel ademsoefeningen en mindfullness geprobeerd. Dat zijn mooie methoden als je angst op 6 a 7 zit. Maar op het moment dat angst omslaat in paniek vond ik het niet te doen. Wat wel erg hielp was het creëren van een plek waar ik me veilig voel. Soms als ik heel erg mijn best doe kan ik daar voor mijn gevoel ook zijn. Je hebt rust en vakantie nodig van je angst. Dan krijg je ook meer ruimte om de angst te laten zakken met het proberen leeg te maken van je hoofd. In een eerdere therapie heb ik ook geleerd dat als je het vaak genoeg probeert, je ook in gedachten terug kan gaan naar een moment in je leven waarin je je veilig voelde. Dit is tot nu toe binnen mijn ervaring de beste manier om je angst af te laten zakken.
@juni, een rotsvast geloof heb ik ook niet hoor. Vertrouwen blijft lastig. Maar ik heb zown rot nacht gehad, ik kan nu niet meer anders. Nog meer waarbij de angst en dwang snachts het grootst is? Ben zo bang me ongeboren kindje te verliezen . En geen handeling werkte meer. @rietje, een aantal van je angsten herken ik. Bij mij is de angst om mijn kindje te verliezen nu dus het grootst. Ik hoop en bid zo hard dat dat geen waarheid wordt en dat mijn man en ik dit kindje gewoon mogen baren en houden.
@ Mava: heb je een bad? en heb je er tijd voor om in bad te gaan en de deur voor een uur ofzo achter je te sluiten. Het lichaam gaat er soms vandoor en als je het niet via de geest voor elkaar krijgt om je angst te verlagen is het de moeite waard om dat via het lichaam te proberen. Hierbij kan je je zintuigen aanspreken. De warmte helpt de spieren te ontspannen de geur leid je af. Het ligt van kaarsjes geeft je hoofd rust in combinatie met wat fijne rustige muziek. evt met een snoepje ofzo om al je zintuigen af te leiden. Op die plek kan je ook goed mindfullness proberen. Dat houd voornamelijk in dat je zonder te oordelen je gedachten verplaatst naar de dingen die je lichaam voelt. Stap voor stap. Van vingers naar hand naar arm en ga zo maar door. Vooral als je weinig vertrouwen hebt in je lichaam is het denk ik goed om daar contact meer te zoeken
@mava.....ik zie dat je nu 16 weken zwanger bent. Helpt het om te kijken naar cijfertjes. Bij een zwangerschap vam 16 weken is de kans dat het misgaat echt heel klein. Je zou er eens wat over moeten lezen. Of bespreek het met je gyn of vk...zij kunnen je hier ook mee helpen. Probeer wat Rietje zegt idd te ontspannen en dan elk deel van je lichaam zwaar te maken zodat je helemaal relaxed bent. Kaken ook ontspannen. En dan vanuit je buik ademhalen en je hoofd helemaal leeg maken. Daar wordt je rustig van. Als je geen bad hebt, ga dan op bed liggen. @rietje...heftig zeg al die angsten. Knap hoe je er mee omgaat. Ik herken het wel dat als de paniek toeslaat niks meer helpt. Ik heb dan echt iemand nodig die me helpt met ademhalen en die tegen me praat. Daar word ik rustig van.
Bedankt voor de tips, ik heb helaas geen douche maar heb inderdaad lekker op bed gelegen en geprobeerd daar tot rust te komen. Nu zal ik wat dingen voorbereiden op de computer en hopelijk wat afleiding erin te vinden.
Ik heb het eigenlijk ook nodig om mijn vriend dichtbij te hebben. Maar hoe hoger de angst oploopt hoe meer afstand ik neem. En daarbij komt dat dichtbij iemand zijn ook weer tegengewerkt word door angst. Dus een beetje schaakmat voor de angst. Mijn zoon echter kan ik heel goed dichtbij hebben. Hij is de enige die dat kan. Als hij bij me op schoot ligt te slapen voel ik alles van mij afglijden en ontspan ik volledig. Dan kijk ik naar dat lieve koppie en dan voel ik me sterk en zijn 'bewaker'. Geen douche? Bedoel je dat je geen bad heb en heb je het verkeerd opgeschreven? Wij hebben helaas ook geen bad, maar als we een huis zouden kopen is dat het eerste wat daar geplaatst zal worden.
Op zich best een goede dag....even lekker thee gedronken bij familie. Mijn broer was ook daar en dan verteld ie dat ie vandaag bij de huisarts is geweest omdat ie een bult heeft bij zijn keel. Nou je begrijpt waarschijnlijk dat ik me hier nu dus weer veel zorgen over maak. Ik denk meteen het ergste....hopelijk valt het allemaal mee. De huisarts dacht dat het een vetbult was. Dit is dus zo'n angst....vreselijk.
@ Proudtobemom: Gaan ze het verder onderzoeken of zijn ze zeker van hun zaak @Mava: is het nog gelukt om afleiding te vinden? Ik had een redelijk goed en rustig dagje. Ging voornamelijk gewoon zijn gangetje. Ik heb me wel even druk gemaakt om mijn zoontje omdat hij vanavond even ontroostbaar was en dat is hij eigenlijk nooit. Maar toen hij gekalmeerd was was alles goed. Ml heeft me alvast wat bakspullen cadeau gegeven voor mijn verjaardag. Ik ben een beetje aan het orienteren hoe ik betere taarten kan bakken en versieren. Dat is ook een leuke uitlaatklep Tijdens mijn vorige zwangerschap heb ik een gendertaart gemaakt. En omdat ik niet in de buurt een bakker kan vinden ga ik wss weer een gendertaart maken zodra bekend is wat we krijgen
Hij moet in de gaten houden of de bult groter wordt en als dat zo is moet ie terug komen. Ik vind het doodeng 😢 Vandaag is de psych weer geweest en we hebben weer een daginvulling gemaakt voor vandaag en morgen. Hopelijk werkt het. Vandaag ben ik wat meer vermoeid en dan komt de depressie ook weer wat meer naar voren. Ben er zo klaar mee 😔 @rietje....taarten bakken is een leuke hobby! Kan me voorstellen dat het je helpt om je gedachten te verzetten. Ik moet eigenlijk ook een leuke hobby hebben als afleiding. Heb wel eens gedacht om van die knuffelbeestjes te haken voor het goede doel. Maar ik ben niet zo handig en creatief. Een gendertaart is leuk! Ga je je familie er mee verrassen?
Lukt het je een beetje om je aan een dag invulling te houden als je je depri voelt? Ik heb zelf vaak planningen gemaakt en dat vond ik best lastig. Daarbij heb je een baby en een peuter. Ik kan me zo voorstellen dat de verzorging al de hele dag opslokt. Als je nieuwe dingen onder de knie wilt krijgen is youtube echt een prachtig kanaal. Soms is het even zoeken naar duidelijke filmjes, maar als je de juiste hebt kan je er nog van leren gitaarspelen Ik heb zelf nog geen ervaring met kinderen van bijna 3 dus misschien is dit een domme vraag. Is het niet leuk om samen met de oudste te knutselen? Of een tekening maken oid? Ik zit heel erg te twijfelen of ik de gender wel of niet wil weten op het moment dat ik het bekend maakt. Zo niet dan maak ik een van binnen gekleurde taart. Zo ja dan maak ik een blanco taart en laat ik door de echo maker een shirtje in de juiste kleur in een cadeau verpakking doen.
Ik verplicht mezelf om me elke dag aan de daginvullimg te houden anders wordt het alleen maar slechter. De psych helpt me daar ook niet voor niks bij denk ik altijd maar. En mijn peuter gaat nu 3 dagen in de week naar opa's en oma's en kinderdagverblijf zodat ik meer rust heb. Het zou super leuk zijn om met mijn zoontje te knutselen....alleen hij vindt er niks aan. Hij heeft er geen geduld voor en is snel afgeleid haha. Pech voor mij dus. Af en toe kleuren we wat of verven maar dat is snel weer gedaan. Lijkt me super leuk om het geslacht nog niet te weten en dan samen met je man die taart aan te snijden 😃 Ik kreeg vandaag ook een mail binnen over een bijeenkomst met lotgenoten met emetofobie. Zit te twijfelen of ik hier heen ga. Het lijkt me super fijn om er met hun over te praten. Aan de andere kant ken ik daar niemand en dat is voor mij altijd een hele hoge drempel. Ik ben heel slecht in contact maken. Lastig....
Ik zou ook de weerstand voelen om naar een club te gaan. Maar daar in tegen is het wel gelijk een plek waar je allemaal leermomenten op kunt doen. Exposure is tot nu toch wel de beste methode om angst te verminderen. Het duurt misschien alleen even voor het echt als leuk gaat voelen.
Kan me voorstellen dat exposure werkt....maar het is ook (voor mij tenminste) een grote stap om dat te gaan doen. Heb even op internet gelezen hoe het precies werkt en daar staan heel wat angsten genoemd op die website (exposuretherapie.nl)....ik heb dus veel angsten op medisch gebied en bij mensen en beoordelen. De emetofobie is dus alleen maar een klein onderdeel van alle angsten die ik heb, maar het is wel de heftigste. Daarvan krijg ik echt paniekaanvallen. Als het gaat om mensen en beoordelen dan word ik gewoon heel erg ongelukkig als ik er mee wordt geconfronteerd of als ik erover nadenk. Nu ik er wat beter over nadenk is de hypochondrie ook best heftig. Hoe vaak ik het afgelopen jaar al wel niet gedacht heb dat ik borstkanker heb en mijn vriend zelfs moest voelen omdat ik volledig in paniek was. Het komt en gaat die gedachten. Ik ga dit toch eens met mijn psych bespreken al die angsten want dat doen we eigenlijk te weinig vind ik. Gaan de angsten ooit helemaal weg? Of wordt het accepteren dat je ze hebt? Ik ben morgen voor het eerst alleen met allebei mijn kinderen. Zie er zo tegenop. Het maakt me verdrietig omdat ik dus niet meer kan genieten van onze oudste zoon....hopelijk gaat het goed zonder paniek 😢
Iedereen heeft wel eens angsten. Dus ik denk dat angst nooit in zijn geheel vertrekt. Maar ze kunnen wel realistischer worden. Al vraag ik me wel af of mensen die veel angsten hebben (en dus niet enkel een paar fobieën) misschien een neurologische afwijking hebben. Dat het centrum in de hersenen dat zorgt voor angst misschien hyperactief is. Er is aangetoond dat langdurige overbelasting de hersenen kan veranderen. Ik vraag me af in hoeverre dat kneedbaar is. En of dat dan misschien heel erg leeftijdsafhankelijk is. Wel had ik een aantal jaar terug dat ik een geruim jaar, misschien twee jaar heel erg angstig ben geweest. Zo heftig dat er niet mee viel te leven. En nu zijn het buien of situaties. Maar heb ik er dus ook rust tussen. Soms als ik naar buiten ga merk ik geen angst. Soms als ik rij heb ik geen angst (als iemand anders rijd ben ik wel altijd angstig). Ik schiet snel in de angst dat ik me zoon zou kunnen verliezen, maar zonder aanleiding heb ik dat ook niet. Dus het hoeft niet altijd maar heftig te zijn... Het kan zeker een stuk minder worden. Al heb ik wel mijn leven ingericht naar mijn angst. Maar een continue exposure zorgt denk ik voor teveel belasting.
Ik ben ook niet voortdurend angstig, maar wel in bepaalde situaties/ gebeurtenissen.ik heb wel het idee dat het 'angstcentrum 'bij mij erg bloot ligt. Net als een gevoelige tandhals bijvoorbeeld, er ligt geen laagje meer overheen. Zo zie ik het althans. Over neurologische ziektes gesproken. Ik ben van mening dat mijn neurologische ziekte (ms) mede veroorzaakt is door langdurige stress, overbelasting van het systeem. Ik ben nu klachtenvrij. Maar in het verleden kreeg ik bij heftige stress situaties (bijv erge ruzie met iemand) last van motorische uitval van arm en been. Voor mij dus helemaal zaak om stress situaties te vermijden, maar dat kan helaas niet altijd. Zit dus letterlijk gevangen in lichaam en geest. Nu ik zwanger ben heb ik wel stress klachten, maar gek genoeg geen ms klachten. Hoop dat dit ook zo blijft.
Proudtobemom: exposure bij emetofobie lijkt me inderdaad erg lastig, ik zie het alleszins ook niet zitten. Nu ja, naar filmpjes kijken, dat nog wel, maar echt overgaan tot her overgeven, nee...Wel goed dat de psych nu bij je aan huis komt en je helpt met een dagindeling. Rietje: volgens mij speelt dat angstcentrum (de amygdala geloof ik) inderdaad een rol. We kunnen dit niet enkel beschouwen als iets door de opvoeding, want mijn zus heeft nergens last van en ik ken nog een paar voorbeelden van gezinnen waar maar 1 kind last heeft. Uit onderzoek blijkt ook dat dat angstcentrum in het brein groter is bij angstige kinderen. En onder invloed van voortdurende angst wordt het wellicht ook groter. Gisteren was het linkshandigendag en ik dacht zou daar misschien ook een verband zitten (ik ben linkshandig) en ja hoor, als je googled vind je dat linkshandigen vatbaarder zijn voor angst, en ook voor schizofrenie en negatieve emoties. Zijn er meer linkshandigen hier? Manoes: Dat lijkt me niet makkelijk om én MS te hebben én een angststoornis. Maar is het niet zo dat je door MS ook meer last kunt hebben van angsten? Een jaar geleden had ik allerlei neurologische klachten: plekken op mijn lichaam die begonnen te tintelen, niet meer op mijn benen kunnen staan na het fietsen, last van mijn ogen, elke ochtend tintelende voetzolen. Ik ben toen onderzocht door een neuroloog op reflexen en een EEG maar hij kon niks vinden. Ik had toen nogal MS-achtige klachten maar ik nam toen ook een vitamine waar ook B6 in zat en dat kan ook zulke klachten veroorzaken en toen ben ik gestopt en nu gaat het beter, hoewel ik nog steeds af en toe klachten heb en mijn ogen zijn raar blijven doen (scotomen als ik mijn hoofd vnaar links draai). Toen ik bezig was met die klachten, dacht ik wel minder aan mijn emetofobie. Dat is altijd zo bij me: in tijden dat ik meer met iets anders bezig ben (de anorexia vroeger, het verlies van mijn vriend, het krijgen van kinderen) wordt de fobie meer naar de achtergrond verdrongen. Maar het lijkt me lastig dat je je zo gevangen voelt in je lichaam én geest. Hopelijk blijft de MS stabiel na je zwangerschap. Gisteren heb ik dus een intake van een uur gehad bij de psycholoog, maar volgende week gaat ze nog verder met de intake omdat het teveel was voor een uur en ze weil nog meer van me weten van vroeger. Ze wil kijken of er sprake is van emetofobie die zich heeft uitgebreid naar andere angsten of van een gegeneraliseerde angststoornis. Ze zei dat ik het allemaal zo rustig zat te vertellen terwijl het toch heel wat was. Tja, dat is zo, maar zie je, ik ben geen type die dan bij een psycholoog echt gaat zitten huilen. Maar misschien heeft ook dit allemaal met 'controle houden' te maken. En ondertussen moet ik een beslissing nemen over het al dan niet proberen voor nog een kindje: 's ochtends zie ik het zitten en 's avonds niet. Dat komt omdat ik in het tweede deel van de dag altijd veel angstiger word. Lastig dit, want mijn leeftijd dwingt mij om snel te beslissen.
Bij ms liggen de zenuwbanen ook steeds meer open. De beschermlaag verdwijnt steeds meer. (mijn vader had ms). Dat zal dan ook wel overal in de hersenen kunnen zijn dus waarom niet in de amygdala. Ik ben gewoon rechtshandig, maar ik zal er eens op letten zodra ik over geplaatst ben. Kan wel kloppen dat dat de amygdala is. Daar zitten trouwens volgens mij alle emoties. Maar het is al even geleden dat ik me erin heb verdiept. Ik heb vanavond een vreselijke angstaanval gehad. Ben er best van geschrokken. Er was geen contact meer met me te krijgen. Ik heb de hele tijd gehuild en ik wist even niet meer waar ik het moest zoeken. Ik heb het gevoel dat alle poten onder mijn stoel vandaan gezaagd worden. Eerst mijn begeleiding die weg viel, terwijl zij en ik wisten dat ik er nog niet klaar voor was. En dan nu die herkeuring. Ik heb dus geen begeleider die het voor me op kan nemen meer. En ik ben zo bang dat ze me goed gaan keuren. Waardoor ik aan de slag moet. En dat ik dan zo overbelast raak dat ik niet meer voor mijn kleine kan zorgen en die ook verlies.