Zaterdag 12 januari om 05.07 uur ben ik na precies 41 weken zwangerschap bevallen van een prachtige en kerngezonde dochter van 2950 gram. In de nacht van 10 op 11 januari voelde ik me onrustig en ik was rond middernacht nog klaarwakker, dus ik zat op de bank te lezen toen ik rond een uur of twee de eerste wee voelde. Ik verloor ook wat bloederig slijm. Ik ben nog wel naar bed gegaan maar slapen is die nacht helaas niet meer gelukt. Tegen de ochtend kwamen de weeën regelmatig, maar toen we op het punt stonden de verloskundige te bellen vielen ze ineens weg. Toch maar gebeld, de verloskundige had het over voorweeën of een mogelijke blaasontsteking... ik voelde me een beetje met een kluitje in het riet gestuurd. Ik ben een paar uur op bed gaan liggen om uit te rusten en toen ik opstond begonnen de weeën opnieuw. 's Avonds rond zeven uur leek er weer regelmaat in te zitten en hebben we de vk weer gebeld. Die constateerde een uur later dat ik 4 a 5 centimeter ontsluiting had. Ik was erg opgelucht, want ik dacht al de hele dag: als dit nog maar voorweeën zijn, wat staat me dan nog te wachten? In ziekenhuis heeft de vk de vliezen gebroken en stelde ze vast dat ik inmiddels 6 a 7 centimeter had. Dat schiet lekker op, dacht ik nog. Maar helaas bleek een uur later dat ik nog steeds 7 centimeter had. De weeën waren niet allemaal even sterk en bovendien zat er een hard randje aan mijn baarmoedermond dat niet wilde verdwijnen omdat het kindje met haar gezichtje naar de uitgang lag, wat bovendien gevaarlijk is (sterrenkijkertje). Ik ben vervolgens aan het infuus met weeënversterkers gelegd (het werd toen een bevalling met medische indicatie ipv een poliklinische) en moest een half uur op mijn rug gaan liggen om te zorgen dat het kindje draaide. Dat lukte gelukkig. In het infuus zat trouwens ook suiker, want ik had de hele dag bijna niks gegeten en ik begon behoorlijk uitgeput te raken. Daarna volgde een aantal hele lange uren waarin ik de laatste drie centimeters heb weggepuft. Ik was niet meer echt aanspreekbaar en op een gegeven moment viel ik tussen de weeën door in slaap, zo moe was ik. Om 04.40 mocht ik eindelijk gaan persen en ik weet niet waar ik het vandaan heb gehaald, maar 27 minuten later was onze dochter er al! En dan te bedenken dat ik tegen het persen het meeste opzag. Achteraf was de ontsluitingsfase vele malen zwaarder. Ik had 8 hechtingen maar allemaal oppervlakkig, de schade is dus beperkt. Ik heb de bevalling ervaren als een uitputtingsslag maar ik heb er een geweldig kind voor teruggekregen. Mijn vriend, die al drie zoontjes heeft, is ook helemaal verguld met zijn dochter en de jongens zijn trotse broers. Ik ben inmiddels redelijk hersteld en met onze dochter gaat het uitstekend, ze is een heel tevreden baby.
Hoi Jana, gefeliciteerd met je meisje Hier ook een aangezichtsligging, weet wat je bedoelt met dat randje en de kracht - waar haaaaaal je die vandaan, he Goed om te lezen dat je weer lekker herstellende bent... geniet!
Hoi hoi, Van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter. Maar hoezo is een Sterrekijkertje ligging gevaarlijk? Ik mag thuis bevallen. Groetjes
Ik weet het niet precies, het heeft iets te maken met de draai die ze moeten maken in het geboortekanaal.
Van harte met jullie dochter en geniet er lekker van. Ik ben wel heeeeeeeeeel erg benieuwd naar de naam van jullie kanjer.
Proficiat met je wolk van een dochter! Vreemd dat je niet meer polyklinisch mocht bevallen, bij ons in Belgie kan dat wel en zelfs als je ingeleid bent of andere medische hulp nodig had. Ik ben destijds heel moeilijk bevallen, ook weeenopwekkers, epidurale, knip en zuignap en mocht toch de volgende dag naar huis om verder verzorgd te worden door een vroedvrouw aan huis.
Proficiat! Goed te horen dat alles goed is gegaan. En wat leuk; een grietje na drie knullen! Geniet! Joyce
Oh, maar wij mochten wel meteen naar huis hoor. Ze is om vijf uur geboren en om acht uur lag ik weer in mijn eigen bedje! Ik bedoelde te zeggen, dat wij vrijwillig hadden gekozen voor een poliklinische ziekenhuisbevalling. Toen er een gyn aan te pas moest komen werd het een medische indicatie, het enige verschil is eigenlijk dat de rekening dan naar de verzekering gaat ipv naar ons.