Annedore, ik heb nog nooit in je topic gereageerd, maar lees nu net toevallig je verhaal. Ik wil je toch even een hart onder de riem steken. Hier, na een ICSI behandeling van 5 t/m 8 weken (dus 4 weken lang) rood en bruin bloed verloren. Geen krampen gehad (wel af en toe wat ongi krampen en een zeurderige buik) maar soms liep het bloed over mijn handen na het plassen. Op de echo was het bloed zichtbaar in de baarmoeder. Het vruchtje zat ingenesteld hoog en droog boven in de baarmoeder. De bloeding zat onder in de baarmoeder. Ik heb toen heel wat tranen vergoten, maar het "vruchtje" van toen, ligt nu (18 maanden) lekker in zijn bedje te slapen. Ik wens je heel veel sterkte!
Oooooh, Anne,......ik weet ff niet goed wat te typen,.......weet je ik ga je gewoon feliciteren,.........dit ukkie blijft gewoon zitten en is nu al een vechtertje Dikke knuffel voor je meid!!
Dag lieve mmmeisjes! Heel erg bedankt voor het hopen, duimen en kaarsjes branden. Misschien helpt het... Vannacht is het niet doorgezet. Heb nog minimaal wat bruin met afvegen. Geen krampen, ook geen gezeur. Alleen.....de ochtendurine-test van vanmorgen is een stuk lichter dan de middagurine-test van donderdag... Daar word ik wel weer een beetje bang van... We houden ons vast aan de volgende zelfbedachte theorie: het waren er 2, eentje is nu losgekomen en dat heeft een bloeding veroorzaakt. De andere zit nog ingenesteld en is nog de enige die hcg produceert en dat verklaart de lichtere test. Je moet toch ergens je hoop vandaan halen We houden overal rekening mee... Nogmaals bedankt voor jullie steun, dat waardeer ik enorm! Heel lief ook van meiden die normaal niet in mij topicje komen om me een hart onder de riem te steken
hey anne, Goed dat het vannacht niet heeft doorgezet. Dat geeft weer moed, denk ik? Theorie klinkt uitstekend, hoop dat je gelijk hebt! Wat ben je nu van plan? Krijg je een echo of mag je hcg laten prikken? Afwachten lijkt me erg moeilijk.... Knuffel!
Prima theorie Anna, daar had ik zelf ook al aan gedacht. Dat lichter worden van de zwangerschapstest hoeft niets te zeggen. Ik heb er al veel vragen over gelezen (aan de verloskundige) en die zegt steeds weer hetzelfde: laat je niet gek maken!!! Hcg prikken heeft mi geen zin. Die zal positief zijn (aangezien je urinetest ook positief is) en zegt alleen iets als je over meerdere dagen laat prikken en hij echt daalt. 1 enkele bloedtest zegt niets over het wel of niet goed gaan van je zwangerschap. Echo heeft op dit punt ook geen zin. MEt 4 weken zien ze of niets of een kleine zwangerschapsring, maar ook dat zegt niets over of het goed afloopt of niet. Meid, ik hoop dat je nog een beetje geduld kunt oefenen. Zolang er geen rood bloed meer komt ben je gewoon hartstikke zwanger!!!
Bah wat een nare berichten!! Maar bruin is goed teken!!! Bruin is oud bloed, dus is het aan het opdrogen??? Goed rustig aan doen meid, niet te veel inspanning en je kunt niets anders doen dan afwachten... Helaas. Potver!!! Misschien maandag ff je bloed laten checken in ZH. Dan heb je dezelfde dag nog de uitslag, althans, van de HCG. Progesteron ook ff aankruisen en die krijg je pas enkele dagen later ivm opsturen. En dan na een paar dagen opnieuw prikken. Je HA MOET meewerken! Godver!!! Moet goed komen!! Het MOET!!!!
Wat moet ik toch zonder jullie... Jullie geven me hoop, maar op een nuchtere manier. Snappie? Heb nog heeeeel weinig bruin, echt alleen als ik bij de 'ingang' (of is het vanaf nu een uitgang?) dep met een papiertje Voel niks in baarmoeder, geen gezeur, geen krampen... Laatste rood is nu al bijna 24 uur geleden... Hopen mag nog steeds! MOET aangezien ik ook nog bij vlagen misselijk ben, ik val in herhaling he? Net even boodschapjes gedaan, met hondjes naar park geweest en visje gehaald. Nu de rest van de dag lekker binnen blijven... Ik kijk dit weekend aan en mocht het na het weekend nog onzeker zijn, dan zal ik eens kijken of ik iets kan/mag/ga doen met de tips die ik van jullie kreeg. Dank jullie!
Het is nu toch echt wel voorbij... Ik ben er echt kapot van. Gisteravond was het bruine bijna helemaal weg, maar ik ging slapen met een zeurend gevoel in mijn buik. Vanochtend bloedde ik flink en nu nog Kleine stolseltjes erbij... Het testje is hetzelfde als gisterochtend. Heel licht... Een week voor mijn verjaardag, moet vandaag mensen uitnodigen. Wat cru, ik wil helemaal niks vieren Maar goed, ik weet dat dat is wat ik NU denk. Hopelijk zie ik het over een paar dagen wat anders...positiever. Ook nu besef ik me: ik KAN zwanger worden! Zo ver als dit ben ik nog nooit geweest! Maar toch, het verdriet is nu even sterkter.... Bedankt voor jullie steun lieverds.... Liefs
Oh meid.. las net in t andere topic dat je positief had getest en nu lees ik dit.. wat erg.. dikke knuff meid..
O Anne, wat erg voor jullie! Dus het is nu echt definitief voorbij..... Vreselijk dat jullie dit ook nog mee moeten maken, alsof het niet allemaal al vervelend genoeg was! Maar inderdaad, er is bij deze wel bewezen dat je zwanger kunt worden! Probeer je daar aan vast te houden, en ik wens jou en je vriend heel veel sterkte!
Ach meid, wat leef ik me je mee! Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik je moet schrijven... Natuurlijk wens ik je heel veel sterkte. Ook omdat het gevoel zo dubbel is. Ja, je kunt zwanger worden. En dat moet je zeker niet uit het oog verliezen. Maar, je bent NU niet zwanger meer en dat doet heel veel pijn... Toen ik mijn miskraam kreeg (9 maanden geleden alweer...) zei ook iedereen: Ja, maar je weet nu wel dat je zwanger KUNT worden! Natuurlijk hadden ze gelijk, maar zo voelde ik dat niet. Toch zal deze 'waarheid' heel belangrijk worden om verder te kunnen, ook voor jou. Je kunt zwanger worden meid! Dit vruchtje was helaas niet goed. In het overgrote deel van de gevallen is er gewoon iets niet goed gegaan bij de celdeling. Maar dit heeft helemaal NIETS met het functioneren van jouw lijf te maken, vergeet dat niet. Jouw lijf doet het prima. En ik hoop voor jou op heel snel een nieuwe kans! En eigenlijk, aangezien we elkaar nu al een poosje kennen, hoop ik dat we snel samen zwanger kunnen zijn. Lijkt me geweldig om onze ervaringen samen te kunnen delen. Voor nu heel veel sterkte om dit alles een plekje te geven. Neem vooral de tijd. Huil veel. Praat veel. Het is niet erg om jezelf nu even heel zielig te voelen. Dikke knuffel!
Dankjewel Merah, wat je zegt is precies goed Murphy ook bedankt. Jammer genoeg merk ik dat niemand mij begrijpt. Mijn moeder niet, mijn eigen man niet... Dat doet pijn Ik kan natuurlijk ook niet van ze verwachten dat ze voelen wat ik voel, dat kan gewoon niet. Maar ze gaan uit hun onwetendheid nogal botte opmerkingen maken waar ik nog verdrietiger van word. En ik voel me al zo schuldig en mislukt Vanmiddag bij mijn ouders eten...heb er al zin in NOT. Maar goed, het leven gaat door. Dat vond ik bizar toen ik donderdag positief testte, want mijn wereld was even perfect volmaakt en stond voor mij even stil. Nu staat mijn wereld weer even stil....en toch gaat alles gewoon door. Ga nu onder de douche maar eens bedenken wat ik volgende zondag met mijn verjaardag moet Merah, je hebt gelijk....volgend jaar moeten we gelijk zwanger zijn. Als we daar nou eens op gingen hopen. MOET goedkomen!
Weet ff niet wat te zeggen. Wat in en in verdrietig dat je na eindelijk zwanger te zijn er nu alweer afscheid van hebt moeten nemen... Heel veel sterkte!!!!
Even correctie: Jij MOET niets meid! Als jij het vandaag niet ziet zitten om bij je ouders te gaan eten, dan heb jij het volle recht dit af te zeggen! Ja, de wereld draait door, maar dat betekent niet dat je overal zo maar overheen moet stappen en moet doen of er niets gebeurd is. Gun jezelf de tijd die je nodig hebt. Kruip met een deken op de bank, doe wat je hart je ingeeft. Juist omdat anderen het vaak niet snappen, met botte opmerkingen komen en van je verlangen dat je 'gewoon' doorgaat met je leven. Juist daarom moet je deze tijd voor jezelf opeisen! Niet te lang, niet onbeperkt (want inderdaad, de wereld draait door), maar gun jezelf de tijd om dit een plekje te geven. Echt doen hoor! Je komt jezelf anders vanzelf een keer tegen...
Nee toch Annedore, ik was er al een beetje bang voor en nu toch echt ongi geworden :x Ik snap dat je je nu door niemand begrepen voelt. Dat je nergens meer zin in hebt, terwijl alles maar doorgaat. Lieverd, hier moet je gewoon doorheen, hoe moeilijk het ook is. En het voelt verrekte eenzaam. En zoals Merah ook al zegt, niets moet!!! Doe alleen wat jij wilt! DIKKE KNUFFEL!!!
Wat ik net van mijn moeder over me heen kreeg: Ik ben egoistisch omdat ik een beetje medeleven (of poging tot) verwacht van mijn ouders. Ik snap niet dat anderen er anders mee omgaan dan ik. Ik moet er zelf anders mee omgaan. Ik had er meer rekening mee moeten houden dat het mis ging. Citaat: Je vader en ik zeiden al gelijk tegen elkaar 'dit gaat niet goed'. Ik had het nooit aan mijn collega mogen vertellen. Ik spoor niet omdat ik mijn verhaal op internet zet. Ik zwelg in mijn verdriet. Ik moet begrijpen dat mijn moeder dit soort dingen eigenlijk liever niet weet 'maar je kunt en mag me wel altijd alles vertellen hoor!' Goed, ik dacht altijd een heel goede band te hebben met mijn moeder en haar alles te kunnen vertellen. Valt dat even tegen zeg Blijkbaar doe ik alles in haar ogen verkeerd als het om zwanger worden en niet meer zwanger zijn gaat. En dan raak ik overstuur door alles wat ze zegt en wat helemaal niet waar is en dan krijg ik 'je bent wel erg overstuur, dat had ik niet verwacht, want je kon toch wel weten dat dit ging gebeuren' :x Ja, dus als je anticipeert op wat mogelijk gaat gebeuren, dan is het daarna minder erg? De klap is minder hard ja, maar het verdriet niet minder. Dus ik zeg 'nou, als jij deze situatie en mij zo ervaart als je nu over mij heenstort, dan kom ik vanmmiddag liever niet. Wil jullie zondagmiddag niet verpesten met mijn iets mindere humeur.' Neeeee, dan overdrijf ik weer en MOET ik gewoon komen en gezellig een kerststukje gaan maken met mijn vader. Alsof er niks aan de hand is. En weet je....ik belde eigenlijk ook om te vragen of ik wat eerder mocht komen, zodat we misschien een spelletje konden doen met zijn allen. Wil niet blijven sippen de hele dag. Maar als ik dan dit over mee heen krijg Waar heb ik dat nou toch aan verdient? Een ding heb ik geleerd. Volgend jaar is NIEMAND in mijn persoonlijke omgeving nog op de hoogte van onze behandelingen en als ik ooit weer zwanger mag zijn, dan vertel ik het MISSCHIEN na de 7 weken echo. Heb echt geen zin meer in dit gezeik :x Alsof ik verdorie alles verkeerd aanpak. Ik ben ook maar een mens, doe ook maar wat ik denk dat het beste is, wat goed voelt... Ben wel geschrokken van het gebrek aan menselijkheid dat mijn eigen moeder notabene tegenover haar enige en eigen dochter heeft. Ppfffff....sorry voor dit verhaal, maar het zit me behoorlijk hoog en ben er erg van in de war eigenlijk.... Nu maar eens bedenken wat ik ga doen met mijn 25ste verjaardag volgende week zondag Bedankt voor jullie begrip. Ik vind het helemaal niet raar dat ik mijn emoties hier uit, hier krijg ik tenminste nog steun en troost terug... Dank jullie daarvoor! Wat fijn dat we er voor elkaar kunnen zijn als het goed gaat, maar ook als het heel erg niet goed gaat. Dank voor de knuffels en hierbij een terug *knuf*
Annedore; dikke knuffel meid! Ik weet helaas hoe je je voelt. Na zo'n lange tijd een positieve test en dan het besef dat het je weer is afgenomen. Ik vind de reacties van je omgeving ronduit belachelijk. Kijk, mijn moeder huilde met mij mee en was ook enorm van slag. Dat is weer de andere kant....maar alles beter dan dit soort opmerkingen. Wat andere meiden hiervoor al zeiden; kies voor jezelf. Je moet niks. Als jij daar nu niet heen wil (wat ik me kan voorstellen), dan ga je gewoon niet. En als je je verjaardag niet wil vieren, dan vier je die gewoon niet! Sterkte meid! Xxx Hypo