Ha anne, Kwam even spieken.. Nu lekker thuis dus en genieten. Hoezo kolf je? Drinkt hij niet live? En neem de tijd voor je herstel hoor! Hoop dat melle een beetje slaapt in de nacht, kun jij dat ook! En hoe doet de kersverse papa het? Liefss, taliaa
Even snel: Melle drinkt zeker wel live!! Gemiddeld elke 3 uur. Maar omdat ik een sectio heb gehad, kwam de BV pas op dag 5 een beetje op gang. Hij heeft ook bijvoeding gehad. Ik ben begonnen met kolven om de BV op gang te helpen brengen en daar ga ik gewoon mee door. Voorraadje opbouwen voor als ik in januari weer ga werken. Melle heeft mij vannacht wel 7 uurtjes laten slapen! Wel in 3 delen, maar dat geeft niet Papa doet het geweldig! Doet bijna alle verschoningen en de baddermomenten. Kijk er wel naar uit dat ik hem zelf eens kan badderen. Echt klote dat dat na een KS een tijd duurt. Ik kan gewoon nog niet zo lang in die houding staan bij dat badje. Denk dat ik anders eerst eens met hem onder de douche ga. Dat heeft de kraamzorg ons nog geleerd gisteren En nu: tittietime!
De bevalling van Melle Woensdagochtend 19-10-2011 om 8:10 uur begon de inleiding. Ik had 1 cm ontsluiting, dus we begonnen met gel. Hier kreeg ik gelijk weeen van. 4 uur later, om 12:00 uur, had ik 2 cm ontsluiting. De vk brak de vliezen, PLONS, over haar kleding heen! Dat voelde warm zeg. En wat veel! Het infuus met weeenopwekkers werd ook geprikt en er werd een schedelelektrode geplaatst op Melle zijn hoofdje. Die is uiteindelijk wel 4 keer vervangen, want hij liet steeds los. Melle had een paar dipjes in zijn hartslag, maar herstelde zich weer als ik op mijn linkerzij ging. Ik kreeg van het infuus flinke weeen. Maar helaas niet op een normale manier. De weeen hielden wel een kwartier tot 20 minuten aan en ik ging kapot! Ik lag te kermen en te huilen. Het was niet weg te puffen, want er kwamen bijna geen pauzes... Ik zei 'niemand gelooft me!', want niemand deed iets. Totdat een verpleegkundige haar handen op mijn BM legde (de CTG registreerde niet goed) en schrok! Na 5 minuten zei ze tegen de VK 'haar BM is idd nu al 5 minuten in contractie '. En toen lag ik al een kwartier te creperen. Echt normaal was het dus niet. Aan het eind van die middag met die rare, lange weeen had ik ook nog steeds 2 cm ontsluiting. Hele dag pijn geleden voor niks dus VK ging overleggen met gyn. De gyn besloot om mij van de weeenopwekkers te halen en me een lekker kalmerend spuitje te geven. Er werd voor mijn man een bed gebracht en samen brachten we de nacht door op de verloskamer. Zonder weeenopwekkers had ik ook geen weeen meer... Dat was het eind van een vreselijke dag. Niet alleen qua pijn, maar ook qua verpleging. Ze lieten me gewoon liggen op matjes volgezogen met vruchtwater en bloed. Mijn man moest dat steeds vervangen. De wc werd niet schoongemaakt. Toen ik opstond en een plens vruchtwater verloor, gooide de vp er een handdoek op en ging weer weg. De vp schreef tot 2 x toe in mijn status dat ze de weeenopwekkers had opgehoogd, terwijl ze dat helemaal niet had gedaan. De 2e keer heeft mijn man haar er op gewezen en ging ze lachend alsnog de pomp ophogen. De volgende ochtend waren we weer vol goede moed. Ik was wel weer bang voor weer van die achtelijk lange weeen, maar goed. Ik wilde mijn kindje! Om 10:00 uur ging de pomp weer open. Beebje deed het goed volgens de CTG. En ook de weeen kwamen nu mooi regelmatig. Ze waren goed weg te puffen. Maar de ontsluiting vorderde niet En helaas 's middags kwamen toch weer die extreem lange weeen. En ik had nog maar 4 cm ontsluiting. De VK ging zich wat zorgen maken. Ik kreeg namelijk helemaal geen weeen van mezelf. Toen ze 's middags de pomp weer uitzetten, was ik in een half uur weeenvrij. En met toucheren voelde ze het hoofdje dat uitpuilde, maar niet verder kwam, omdat de ontsluiting niet vorderde. Ze sprak uit dat ze vermoedde dat Melle niet door mijn bekken pastte en hij volgens haar wel 9 pond zou zijn. Ze ging een gyn opbellen en die zou komen beoordelen. De gyn kwam tegen 17:30 uur. Een wildvreemde, waarnemende gyn. Hij keek heel zorgelijk. Ik kan jullie niet uitleggen wat deze man voor angstige blik in zijn ogen had toen hij mijn buik bekeek. Ik ben een forse vrouw met een BMI van dik in de 40. Ik wist van te voren de risico's bij een kS. Hoe deze man ons benaderde hielp niet mee. Het zou zeer risicovol zijn, maar er moest toch een KS plaatsvinden. Er zou een OK geregeld worden. Wij wachtten..... Een half uur later (of zo) kwam hij terug met de mededeling dat hij het niet aandurfde in ons zkh. We zouden met een ambulance naar het AMC in Amsterdam gebracht worden, waar ze meer toegerust waren op dit soort gevallen. De ambulance had nog een ongeluk tussendoor, dus wij zaten te wachten. We waren bang. Bang dat ik dood zou gaan aan een ernstige complicatie. Echt, ik kan niet onder woorden brengen wat ik heb gevoeld Ik kan alleen maar huilen als ik er aan terugdenk. Ondertussen was mijn zwager uit Friesland naar ons toe gekomen om mijn man bij te staan (en mij ook natuurlijk). Mijn ouders gingen onze honden nog uitlaten en zouden daarna naar het AMC rijden. Mijn moeder was ook zo bang. Vreselijk om dat aan haar stem te moeten horen door de telefoon Eindelijk gingen we in de ambulance. Inmiddels was ik weer wat gekalmeerd. Ik had besloten dat het beter was als ik zo rustig mogelijk de OK in ging. Leuk ambulancepersoneel hielp ook mee. Toen we in het AMC kwamen waren mijn ouders en zwager er al, maar ik had weinig tijd om ze te zien. Er kwamen direct gyns en vp's om mij voor te bereiden en de conditie van de baby te monitoren. Maar wat een wereld van verschil met ons eigen zkh. Hier beoordeelden de gyns mijn buik en besloten dat ze het met zijn tweeen konden. Ze stelden ons heel erg gerust. Zo fijn! Ik ging naar de anesthesist en mijn man ging zijn pakkie aantrekken. Ik zag mijn ouders en zwager nog snel toen ik de lift in ging. En ik zei tegen ze dat het wel goed zou komen. Ik voelde me anders in het AMC. Ik ben zo blij met de specialisten die ons daar hebben geholpen. Maar goed, het moest nog wel gebeuren... In de OK zag ik allemaal bekende gezichten (er waren wel 15 man), want ik heb zelf in het AMC gewerkt, dus allemaal bekende gezichten uit het bedrijfsrestaurant en de rij bij de AH to go De eerste hobbel was de ruggenprik. Die wilden we allemaal persee. Ik omdat ik bang was niet bij te komen uit de narcose en omdat ik erbij wilde zijn als Melle werd geboren. De artsen omdat ze anders heel snel moesten gaan werken. De anesthesist begon met de ruggenprik en heeft meerdere malen geprikt. Volgens mijn man heeft ze zo'n 5 a 6 keer geprikt. Ik was helemaal in trance, want wilde zo graag dat het lukte. Gaf me helemaal over. De anesthesist besloot een collega op te piepen, het lukte haar niet... Collega kwam en zei dat hij nog een poging ging doen. Iedereen complimenteerde met hoe goed ik het deed en volhield. Deze anesthesist was een geweldige man, die me ook weer zo gerust stelde. Hij heeft nog een paar keer geprikt en na een UUR zat ie eindelijk!! En daar gingen mijn benen en billen... weg gevoel. Ondertussen was er wel een derde gyn bij gekomen, omdat ze dachten dat het toch narcose zou worden. Zij is ook gebleven en al fluitend en lachen begonnen ze mijn buik open te maken. De anesthesist bleef de hele tijd bij mijn hoofd met mijn man. En waarschuwde me voor de pijn die zou komen als ze op mijn buik gingen duwen wanneer de baby gehaald zou worden. Dat deed idd zeer! Maar ik zag mijn dappere man opstaan en kijken hoe onze Melle uit mijn buik gehaald werd! En ik geloofde op dat moment nog steeds niet dat er een baby uit mijn buik ging komen! Melle en mijn man gingen gelijk weg, ik hoorde Melle huilen... Na een paar minuten kwam mijn man bij me met Melle (een apgar van 9 en na 5 minuten van 10). Ik dacht: ik heb hem in ieder geval gezien, hij heeft wimpers, hij heeft A zijn neus, wat een schattige wenkbrauwen, wat een mooi kindje, komt dat uit mijn buik, is hij van mij, WOW? En dat allemaal in 2 minuten, want toen gingen ze weg. Ik werd dichtgemaakt. Had erge pijn op mijn borst en kreeg extra pijnstilling. Ik lag te rillen en te klapperen met mijn tanden. Toen ik dicht was kwamen de artsen me feliciteren en kreeg ik veel complimenten over zijn naam Iedereen was zo lief! Ik ben maar kort op de verkoever geweest, omdat ik het goed deed! Ik deed iedereen versteld staan. Perfecte pols, hartslag, HB en temperatuur. Melle kwam na een half uur bij me op de verkoever, waar ik hem kon aanleggen en bekijken En toen de eerste dagen in het ziekenhuis. Wat een pijn!! Maar bikkel als ik ben stond ik 23 uur na de OK al onder de douche (okee, ik zat ). Maar het deed erg pijn allemaal En dan die naweeen, maar daar kreeg ik morfine voor. De wond en de pijn van binnen is pas echt erg. Ik snap niet dat sommige mensen hiervoor willen kiezen. Of dat mensen denken dat dit lekker makkelijk is. En ik ben niet kleinzerig. Ik ga ook tot de grens om zo snel mogelijk te herstellen. Maar ik vond het allemaal best traumatisch en ik weet nog niet of er ooit een 2e komt... De avond voordat ik naar huis mocht had ik ineens koorts Maar mijn infectiewaarden waren op het randje en ik deed het verder goed, dus ik mocht van de arts naar huis. YES! En nu....eindelijk is de BV op gang gekomen! Melle hoeft geen bijvoeding meer. Het duurde allemaal wat langer, maar dat is normaal na een sectio. Melle doet het goed. We gaan elke dag even naar buiten. Goed voor Melle en goed voor mama, als ze maar rustig aan doet De bevalling was hel, maar Melle is onze hemel op aarde!!!! We zijn heel gelukkig. Slaan ons als een team door de gebroken nachten heen en vullen elkaar perfect aan als ouders. En mijn man....die wil ik nooit meer kwijt! Hoe hij er voor mij was de afgelopen 12 dagen. Wat ie allemaal doet, hoe hij me steunt en troost en hoe hij met Melle is.....ik ben echt verliefd op allebei mijn mannen! Voor de statistieken: Melle is geboren op 20-10-2011 om 22:22 uur Hij woog dus 3950 gr, maar is lang en daardoor toch klein en fijn. Maatje 56 is qua lengte goed, maar zakt van zijn lijfje Zo schattig. Dus dan maar maatje 50 aan van broekjes en sokjes erover
Jeetje Annedore, wat een verhaal! Diep respect (sowieso voor alle vrouwen die halverwege de bevalling te horen krijgen dat het toch een ks wordt).. en wat fijn dat het toch kon met een ruggenprik! Goed van je dat je alweer elke dag even naar buiten gaat. In het laatste stukje spat je liefde voor Melle en je man er echt vanaf. Prachtig om te lezen. Geniet van je mooie gezin!!
Wauw lieverd, wat een verhaal. Wat ben jij een sterke vrouw en wat heb je een lieve man, jullie zijn een goed team zo met zijn drietjes!!!!! GENIET!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Wauw Annedore wat een mooi verhaal, Heftig maar wel mooi. Zo zie je maar weer waar je als vrouw toe in staat bent als het om je kind gaat Ks is inderdaad geen pretje heb beide gehad natuurlijk en een ks en met de ks was is langer aan het herstellen dan met de normale bevalling. mensen vergeten schijnbaar dat het een enorme operatie is al je spierlagen worden doorgesneden etc. Ik had de pech dat ik dus wel een infectie kreeg en aan het ab infuus moest. Maar dat kreeg ik ook met de normale bevalling ivm langdurig gebroken vliezen. maar als ik het over zou moeten doen... dan deed ik het zo weer ... de ks of bevalling is maar een ongemakje als je het afspiegeld tegen de liefde van je kind Geniet er lekker van samen met je mannen jullie hebben het verdiend!
Lieverd toch, wat een held ben jij!! Zo'n sterke vrouw!! Kanjer! En wat heerlijk dat het amc een stuk beter was!! Heeft zo moeten zijn! Geniet!!!
Bedankt voor jullie lieve reacties Doet me goed... Helaas houd ik het kort. Zit hier alweer te lang Ging even leggings bestellen bij Wehkamp, want een spijkerbroek lijkt me nog niet zo comfortabel Hoewel ik die wel weer zou passen denk ik, want ik ben nu 3 kg lichter dan voor de zwangerschap Nogmaals bedankt meiden voor de reacties en voor het lezen van mijn verhaal!
*huiltje* Anne, wat een heftig maar mooi verhaal!!! Ga jij maar lekker genieten en trots zijn op je mannen. Dat heb je verdiend!
annedoreliefmama! ten eerste nog even ook hier een grote gefeliciknuffel met MELLE! daar is hij dan eindelijk! wens jullie HEEL veel geluk samen! en gezondheid, vreugde, plezier, en al die andere mooie dingen over de bevalling: ai ieks oei, jij hebt ook een heftige ervaring gehad arm schatje. en WAT een amateuristische ellende in het 1e ziekenhuis! je zou, als je tijd en zin had er een klacht over indienen seg. gelukkig is alles uiteindelijk goed gekomen. maar neem de tijd om te herstellen- zowel geestelijk als lichamelijk! het is een onwijs heftig iets... ben benieuwd hoe het verder met melle gaat, en jullie als verse ouders, wauw! fijn dat de BV nu wel beter loopt. en een voorraadje is altijd handig! (als melle niet met florine gaat whatsappen over flesweigeren ) geniet schatje! ben trots op joe! KUS
lieve Anne wat een heldin ben je zeg!!! en je man een held! wat een rare gang van zaken in dat eerste ziekenhuis??????????????? niet normaal toch! kan me daar zo kwaad over maken.... voor jou was het dus zo traumatisch en daar hebben ze in het eerste ziekenhuis goed aan meegeholpen zeg! Meis maar wat super dat je het allemaal zo hebt ondergaan! en dat je man zo tot steun was en nog steeds is. En natuurlijk dat het zo goed gaat met Melle! Geef het tijd!!!! en praat/schrijf er veel over! ik praatte er niet veel over ,maar schreef oa hier op het forum er wel vaak over. (dat hielp voor mij ook) neem je rust want een KS is heftig! het is een van de grootste buikoperaties , vergeet dat niet hoor! Sterkte met je herstel zowel lichamelijk als psychisch! Melle heeft het maar getroffen met zulke fantastische ouders!
Lieve Ella en Klingel, Ook jullie bedankt voor jullie lieve reacties En Klingeltje: die klacht komt er wel hoor. Mijn man is flink over de zeik @Ella: ik heb de hele bevalling heel vaak afgespeeld in mijn hoofd. Praten helpt idd ook merk ik. Maar weet je wat het meeste helpt? Lotgenoten zoals jij Natuurlijk vind ik het voor jou niet leuk dat je een ks hebt gehad, maar ik merk wel dat meiden die een ks hebben gehad elkaar beter begrijpen. Neemt niet weg dat 'normaal' bevallen vrouwen ook veel begrip hebben hoor! Maar er zijn mensen bij die geen idee hebben van de impact van een ks op je lichaam en je geest (en je bv Dat leek goed te gaan, maar was van korte duur). Hoe lang duurde het bij jou voor je dacht 'nu herken ik mijn lichaam weer' (qua conditie e.d.)??
anne , idd daar had ik ook veel aan hoor! lotgenoten zeg maar.... die weten dan toch wat je doormaakt en door hebt gemaakt. ik moet zeggen dat ik na 7 maanden weer echt het gevoel heb/had van ''ja nu herken ik mn eigen lichaam weer'' miss ook te maken met de zwangerschap hoor! en niet alleen met de ks. maar qua conditie was ik er al eerder hoor! denk zo ongeveer na 2 , 3 maanden. ik zat een week na de ks alweer op de fiets.. dat was niet echt een aanrader moet zeggen dat ik er nog vaak aan terug denk. wat rot zeg dat bij jou ook de bv niet goed verliep! OOK dat er nog bij... nou dat zou ik ook niet trekken hoor. alle toestanden die je al hebt gehad en dan ook nog de bv die niet naar behoren verloopt. Melle is alweer bijna 2 weken oud! wat gaat het toch snel... hoe gaat het met Melle en met jullie?
@Ella: een week na de ks fietsen!? Dat werd mij echt afgeraden de eerste 6 weken Gekkie!! Ik ging afgelopen maandag en dinsdag even de stad in en de markt op en ik bekoop dat nu met ineens weer veel meer pijn Herstellen duurt dus echt lang, als ik het zo hoor. Mijn vriendin heeft een dochtertje van 9 maanden en draagt nu nog steeds positiekleding ivm gevoelig litteken... Ik heb zo weinig geduld he. Wijkverpleging was hier gister en die was heel streng: niet de honden uitlaten, alleen lichte huishoudelijk dingetjes doen, zo min mogelijk traplopen etc.. En daar baal ik gewoon van Alles wat ik doe duurt nu zo lang en ik kan er niet 100% voor Melle zijn. Nu is mijn man er nog, maar die begint 8 nov weer met werken Ga maar weer even een paar dagen heel rustig aan doen, om hopelijk van die pijn af te komen. Want nu duurt het bijv. 5 minuten voor ik uit bed ben als hij huilt...niet het einde van de wereld, maar ik baal ervan. En dan nog het huishouden. Ik ben erg opgeruimd en schoon en dat is het nu dus wat minder, omdat ik weinig kan/mag. Vind het zo moeilijk om me daar aan over te geven Wat betreft de voedingen van Melle. We hebben nu een manier gevonden waar we allemaal blij mee zijn. Ik kolf 4 x per dag. Dat zijn dan zo'n 3 a 4 voedingen. De andere voedingen zijn kv. Melle doet het hier goed op en mama ook. Hoef zo de bv niet helemaal los te laten en geef hem toch nog al het goede hiervan mee. Maar helaas komt mijn productie niet verder dan dit. Echt niet. In 2 weken vaak kolven en in het begin Melle aanleggen (wel ieder uur) zorgde ook niet voor meer productie. Dit is het gewoon blijkbaar Wel jammer ook dat Melle nu niet meer live drinkt, maar hij is nu wel een stuk meer tevreden. Hij hapte mooi, maar dronk niet effectief genoeg. Dankzij het zkh, waar ze hem op dag 2 ineens een flesje gaven. Had ik willen voorkomen, maar ik was er niet helemaal bij en voor ik het wist was het gebeurd en liet ik me aanpraten dat het wel kon, omdat hij al zo mooi hapte. Ja, dat wel, maar hij dronk niet meer dan 3 druppels. Maar goed, de wijkvp zei gister dat ik er maar trotst op moet zijn dat ik na zo'n heftige bevalling en slechte start bv, Melle nu toch nog half op afgekolfde bv heb. Dus dat ben ik dan maar Over kolven gesproken....het is weer bijna tijd!
Fijn te lezen dat het goed gaat met Melle en jou ook Jammer dat je nog zoveel last hebt van de ks, ik stond vanaf de dag dat ik uit het zh kwam ook alweer thuis te stofzuigen etc hoor , zeer tegen de zin van de kraamhulp in autorijden deed ik na 2 weken weer maar huishouden etc al met een week... de ene heeft er meer last van dan de andere hoor.. gewoon goed luisteren naar je lichaam is het beste advies!!!!
Annedore, wat een heftig verhaal je bevalling zeg! Maar wat ontzettend fijn dat je in het AMC zo goed geholpen bent, ik had tijdens mijn opname s van de tweeling in het AMC ook echt hele lieve mensen daarom me heen... fantastisch hoe zij dingen brengen, met je overleggen en duidelijk maken, top! Wat een leuke naam ; MELLE! Ik ben heel blij te lezen, dat jij nu het geluk ook mag ervaren, ik weet nog dat we samen schreven bij puregon en andere spuithormonen (ofzoiets) en nu ben je ook Mama, wat een wonder he! Geniet ervan, en van harte gefeliciteerd!
Hey mm7! Wat leuk om wat van je te lezen. Ook jij dus goede ervaring met het AMC Ik vind ze echt top! Mocht er ooit (???) een tweede komen, dan wil ik daar bevallen! Ik vind het prachtig om mama te zijn van onze Melle. Mooier dan ik had kunnen bedenken Hoe is het met jou en je 2 kleintjes?
Anne, meissie toch.. En die bv stress, je doet het superrrrrr. Houd er wel rekening mee dat je productie nu terug kan lopen! ( je zou daar domperidom voor kunnen slikken) Maar vooral genieten van melle!!
Anne, ik ook idd een goede ervaring. Hier gaat het goed, beetje aparte week gehad. Ik kwam er achter dat ik zwanger ben, zonder mmm.... door de pil heen, hoe bizar na alles wat we voor de twins hebben moeten doen... En de twins zijn nog maar 9 maanden! Komt vast allemaal goed, maar de angst voor een mk is gelijk weer aanwezig erg vervelend! De twins doen het super, wordt elke dag leuker! Geniet van Melle, en je kan idd domperidom (schrijf ik het goed?) nemen voor je bv, heb ik ook gedaan en het helpt goed! Geniet lekker!!!