Lieve Suzanne, Ik heb het hele topic zitten lezen en wat vind ik het ontzettend K*T voor je! Het begon zo hoopvol uit! Ikzelf ben ook bang dat ik een miskraam krijg (heb sinds zaterdagavond bruinverlies en wat buikpijn) en voél gewoon dat het niet goed gaat komen. Ik kan me goed voorstellen dat je voor een curretage kiest. Zou ook niet graag een miskraam alleen krijgen. Heel veel sterkte woensdag en wil je me laten weten hoe het gegaan is?
Suzanne alvast heel veel succes woensdag met de curretage. Zoals al eerder geschreven is een curretage stelt fysiek niks en de pijn is verwaarloosbaar (als je als je al pijn hebt). Het ziek zijn van het zwanger-zijn was voor mij ook altijd de reden dat ik het niet meer trok, Het voelt zo nutteloos en hoe eerder jezelf weer voelt, hoe eerder ik kon beginnen om het een plekje te geven. Nogmaals heel veel sterkte!!
Succes woensdag , fijn dat ze je dan al kunnnen helpen , begrijp helemaal dat je hiervoor kiest , ik heb het eerst met cytotec geprobeerd maar achteraf had ik lievergelijk een curretage gehad .. Veel sterkte meid !!!
Ik heb gisteravond een miskraam gekregen. Hoop nu dat alles schoon is, hoewel ik nog telkens stukjes verlies.
Wat kl*te Maar , vraag voor de zekerheid om een controle-echo , dan weet je tenminste zeker dat je alles kwijt bent ... sterkte meid !!!
Thx meiden. Tis wel raar hoor. Je hebt gewoon het gevoel dat je je eigen lichaam niet kunt vertrouwen. Maandag nog een afspraak staan bij de gyn voor een lapto-nogwat, ivm pap3a uitstrijkje... Maar het gaat inmiddels goed. Heb er veel over kunnen praten en we gaan met een positief gevoel op naar de volgende "ronde" en we zien het allemaal wel. Lieve Suzanne, jij heel veel suc6 vandaag! Zal aan je denken en laat je nog ff horen hoe het gegaan is? Knuf
Maar, heel veel sterkte, fijn dat je er zo goed over hebt kunnen praten. Maandag naar de gyn, dan kun je het allemaal afsluiten, hopen dat die pap ook beter is. Suzanne, hoe is het gegaan vandaag?
Uiteindelijk is het allemaal wel goed gekomen,maar het ging niet echt van een leien dakje.Vertel van de week meer als ik wat meer uitgerust ben.
Hier het beloofde verhaal even gelopieerd uit een topic waar ik veel schrijf: Ten eerste werd ik al gebeld of ik een half uur eerder kon komen ivm bloed prikken.Dus we hebben ons al moeten haasten.Bloed geprikt en moest daarna een uur wachten tot ik gehaald werd.Echt hele lieve opnamemevrouw.Ook de gyn en assistente heel erg lief en narcosemeneer ook nog ok.Tot aan de narcose ging alles goed. Tot ik daaruit kwam en mijn hartslag veel te laag was en ik vaag me nog meerdere mensen in witte jassen om me heen kan herinneren en ik epridrine en atronogiets heb gekregen om mijn hart weer op gang te krijgen.Eenmaal beter bij flink beroerd.Nog wat voor de misselijkheid gekregen van iemand in de verkoeverkamer,die echt geen oog had voor de mensen die er lagen.Als ik wat tegen ze zei werd daar totaal niet op gereageerd.En ik hoorde ze tot 3 keer toe bellen dat ik niet opgehaald kon nog,omdat het niet goed ging,maar niemand die mij kwam zeggen waarom niet.Alleen 1 keer omdat ik misselijk was.Dat ik daarom niet naar zaal mocht.Om half 2 uiteindelijk naar zaal gebracht.Waar mijn man om het hoekje mocht komen kijken.Maar omdat er verder niemand was op zaal is ie wat langer blijven zitten.Een kwartiertje ofzo.En om een uur of 3 kwam ie weer even kijken.Werd ie boos weg gestuurd!!!!Terwijl er net een oma werd opgehaald door haar dochter en gillende kleinkind,maar mijn man moest accuut weg,want de andere patienten hadden er anders last van Ik moest nog helemaal gespoeld vanwege de berg medicijnen die ik gekregen had,maar niemand die me ging vertellen hoelang.Na een uur ik zelf maar gevraagd of dat nare infuus er al af mocht.Dat mocht nadat ik wat gegeten had. Uiteindelijk ben ik gematst met een bak vla.Toen ik die ophad mocht het infuus eraf en ik naar huis.Alleen moest ik weer zelf vragen of dit mocht.Heeft een andere zuster mijn infuus eraf gehaald en gelukkig kwam mijn man net binnen ivm met bezoekuur.Ik heb me nog nooit in mijn leven zo snel aangekleed en ben zowat het ziekenhuis uitgerend,omdat ik zo bang was dat ze weer wat zouden verzinnen waardoor ik niet weg mocht.Hoorde later ook nog van mijn man dat die nare zuster ging zuchten en steunen,omdat ik moest plassen en mijn infuus vast zat.En dat ie ruzie met haar had gemaakt.En mijn man is helemaal niet van het ruziemakende type. Nu ben ik nog erg geschrokken achteraf van dat hartgebeuren en beetje onzeker over mijn lijf.Dat het nu allemaal wel goed werkt enzo.Ik vond de zorg tot aan de operatie echt geweldig,maar daarna ben ik compleet aan mijn lot overgelaten.Als ik zelf niet zo mondig was geweest had ik er zeker nog onnodig een paar uur langer geweest.En maar goed dat ik niet wist dat die zuster zo naar was achter mijn rug,want dan had ik me helemaal ellendig gevoeld.En toen ik weg ging heb ik nog vriendelijk naar haar gelachen en ze keek heel pissig terug.En dat met waar ik er voor lag.Echt heel erg zo iemand.Ik denk eigenlijk dat ik als ik me beter voel een klacht in ga dienen.En ik ben niet van het klacht indienende type Beetje lang verhaal geworden zo...oja,ik had ook nog veel meer gevloeit dan normaal was....en er gaat toch niks boven je eigen bed zonder een pijnlijk infuus in je hand....ik heb thuis 6 uur achter elkaar geslapen. Achteraf denk ik dat dat van mijn hart wel goed was na die meds,want na 2 uur ben ik al van de hartbewaking afgehaald en gewoon op zaal gebracht. En dat infuus deed echt zo zeer dat ik nu nog een naar gevoel erover heb.In het oogziekenhuis kan ik me herinneren dat ze een zacht buisje inbrengen ipv een naald en dat voelt een stuk prettiger....hoe ze dat doen weet ik ook niet hoor.Maar ik voel hem bij wijze van nog zitten. Dit was het hoor...ben blij dat ik ergens mijn verhaal kwijt kan.Wil ook niemand bang maken,want voor mij was dit de 7e keer onder narcose en de eerste keer dat ik er zo naar uit kwam.
Wat een verhaal Suzanne , ik zou hier zeker nog een keer een gesprek over aanvragen , want het is niet niks ...... Ik weet dat ik na de curretga een hele lage bloeddrukk had , 70 over 30 heb toen ook extra vocht en warmtedekens gekregen en toen ging het snel beter . Ik ben ook daarna top behandeld en vind het bij zoiets verdrietigs al helemaal belangrijk dat je daarna goed behandeld wordt , het is al zo moeilijk .......... Heb je nog een nacontrole ?Ik had die telefonisch maar in jou geval zou ik een gesprek aanvragen op de poli en vantevoren ff duidlijk opschrijven wat je wilt weten en wat je gezegd wilt hebben , want zo mogen ze jou en je man niet behandelen .. hele dikke knnuufffff
Jeetje Suzanne, wat een vreselijke ervaring heb jij gehad! Hoop dat je je snel weer de oude voelt! Ikzelf heb een goed gesprek gehad met een vriendin die hetzelfde heeft meegemaakt pas en haar werd heel vriendelijk verteld door de gyn dat het natuurlijk super vervelend is dat je een miskraam hebt meegemaakt maar wat vaak voorkomt, is dat je lichaam nu weet hoe het zwanger moet worden en dat je vaak snel weer zwanger bent naar zo'n ervaring. Daar kan ikzelf wel troost en hoop uit putten. Heel veel sterkte met je herstel meis!
Suzanne wat een verhaal zeg! Ongelooflijk hoe onbeschoft ze jou en je partner na de curretage hebben behandeld. Alleen al voor je eigen gemoedsrust zou ik zeker nog een gesprek met de gynaecoloog aanvragen om je verhaal kwijt te kunnen of eventueel een klacht indienen om het voor jezelf te kunnen afsluiten. Hoe gaat het nu met je?
Ja nu gaat het wel weer goed hoor.Ze hadden van tevoren ook gezegd dat mijn man bij me mocht blijven de hele tijd...voor en na de curretage....en hij zat alleen maar naast mijn bed in een verder lege zaal mijn hand vast te houden...het was niet dat ie daar liep te rennen en te gillen.Ik ga er zeker nog wat van zeggen hoor.Maar ik voel me wel beter weer.Wel af en toe krampen,maar denk dat dat het krimpen van mijn baarmoeder is?En ik vloei nog wel.De ingreep zelf viel ook echt mee en met die narcose zal ik wel net pech gehad hebben.Ik snapte alleen niet van dat infuus met een naald....13 jaar geleden kreeg ik al ergens anders een infuus met zo'n kunstof buisje...maar nou zat mijn ma ook vandaag te vertellen dat ze laatst ook zo'n echte naaldinfuus had gehad en dat dat bij haar ook zo'n zeer deed.Ik begrijp niet goed,dat als er een pijnloos infuus bestaat en blijkbaar al heel erg lang,dat ze dan zo'n andere gebruiken.Zou het wat met hygiene te maken hebben ofzo?
Toch blijft het ontzettend kl*te dat het zo gegaan is. Juist bij een curretage vind ik dat ze er gewoon voor je moeten zijn. Het is niet alleen lichamelijk, maar ook emotioneel is het onwijs heftig. Gelukkig dat je manneke niet als een dolle liep rond te rennen Ik heb nog nooit gehoord van pijnloze infusen. Ik heb er afgelopen jaar behoorlijk wat gehad en vind ze elke keer behoorlijk pijn doen. De laatste keer kan ik me nog herinneren dat het kreng me de hele nacht me lag te irriteren en dat ik meer last had van mijn infuus dan van mijn buik . Ze zien er trouwens ook gewoon uit als naalden en kan me weinig bij een kunststofbuisje voorstellen (hoe prik je dat?). Ik had trouwens de cycli na mijn curretage wel altijd meer krampen en steken in mijn baarmoeder en liezen. Denk inderdaad dat het iets met het krimpen van de baarmoeder heeft te maken, maar ook een bepaalde overgevoeligheid door de curretage, want na 'gewone' miskramen heb ik er nooit last van gehad (deze zwangerschappen waren ook wel korter). Ik hoop dat het vloeien snel een beetje stopt. Ik kan er altijd zo maandverbandmoe van raken. Je wordt het zat en je wilt gewoon verder. In ieder geval zo heb ik het altijd ervaren.
Ik weet ook niet precies hoe het werkt,maar ze prikken dan een wat dikkere holle naald en daar schuiven ze een heel dun buisje in en dan halen ze die naald er weer uit. Bij mijn "gewone" miskraam had ik ook niet zo'n kramp achteraf. Ja,het blijft k*t hoe het gegaan is,maar ik ben nu weer lekker thuis