Ik weet niet waar ik het kan neerzetten en doe het dus maar hier. Algelopen week positief getest. We zijn een samengesteld gezin en nu zal ons gezin om de week op zes (vier kinderen, twee volwassenen) gaan komen. Ondanks dat hebben wij er een aantal jaar over gedaan om tot het besluit te komen dat dit kleintje er mocht komen. We hebben een heftige periode achter de rug voornamelijk met de kinderen van mijn vriend die het erg lastig hebben met de regels bij ons en geen regels bij mama. Maar prima. We waren nog niet zo heel lang bezig en hadden besloten dat we de natuur zijn gang zouden laten gaan, lukt het wel prima, lukt het niet ook prima. Nu heb ik een zusje die een aantal miskramen heeft gehad dus we waren eigenlijk aan het bedenken hoe we dit moesten gaan melden en vooral wanneer. We hadden dus besloten om het mijn moeder te vertellen en met haar te overleggen wat het beste was/is. Wat wil het nou mijn moeder reageert absoluut niet leuk. Er kan naar een paar minuten een gefeliciteerd af nadat we eerst te horen kregen jullie weten hoe ik er over denk...daar zal ..... niet blij mee zijn enz enz. Ik ben zo verdrietig en teleurgesteld. Ik heb dit in een berichtje aan haar laten weten waar ze niet op heeft gereageert. Zelfs de vraag hoe het mij gaat kon er niet af. Wil niks met dit verhaal bereiken wilde het alleen kwijt en wist zo snel niet aan wie
Ojee dat is echt niet leuk nee.. Weet je ook waarom ze zo reageert? Misschien uit bezorgdheid voor je zus? Nou hopelijk trekt ze snel bij.. Sterkte Maar ook gefeliciteerd natturlijk!
Dat is zeker niet leuk nee. Het is logisch dat dit zwaar zal zijn voor je zus maar je zou toch verwachten dat je eigen moeder het wel heel leuk vind voor jou. Zou volgende week nog eens gaan praten met haar.
Ze denkt/vind dat ik het al druk heb met onze dochter en het gezeur er steeds bij van de andere kindjes waardoor ze denkt dat ik er een vierde niet bij kan hebben. Feit is wel dat ze bij mijn eerste ook zo reageerde. Op dat moment was mijn zus niet bezig met kindjes, het lijkt wel of ze het mij gewoonweg niet gunt.
Ten eerste Gefeliciteerd! Misschien dat je moeder in eerste instantie allen aan de ongemakkelijke situatie denkt met je zus. Waarschijnlijk komt zij ook bij je moeder om te praten en merkt ze dat er een zware periode aan kan komen. Natuurlijk niet dat dit je moeders reactie goed maakt.. maar misschien moet het even bij haar bezinken en dat ze er later op terug komt.
@pumbaa Oh nou lekker dan. Eigenlijk ook wel heel verdrietig voor je dan. Hopelijk kun je t een beetje van je af laten glijden (makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk). Je bent toch zelf een volwassen vrouw die kan en mag beslissen hoeveel ze zz wil 'belasten'.. Ik weet niet wat voor band je met je moeder hebt, maar misschien kun je de zaak eens opengooien in een flink confronterend gesprek?
Ten eerste gefeliciteerd!! En ten tweede: oei, dat vind ik echt niet kunnen van je moeder Dat je zus zoveel verdriet heeft, betekent niet dat het jullie dan maar niet gegund mag zijn. Als moeder hoor je gewoon blij te zijn voor je kinderen. Ik vind het goed dat je er een berichtje over hebt gestuurd, maar misschien kun je dit beter face to face bespreken. Ze mag best weten dat ze je heel erg heeft teleurgesteld. En wbt je zusje: ik zou het vertellen, met daarbij de kanttekening dat je het heel dubbel vind en dat je haar het geluk ook zo gunt. Ze zal het misschien heel moeilijk vinden, maar een neefje of nichtje erbij is ook een wonder en daar zal ze uiteindelijk echt wel blij mee zijn.
Het is natuurlijk fijn dat je moeder ook aan de gevoelens van je zus denkt, maar dat doe jij zeer duidelijk ook. Maar wat een ontzettend nare reactie, ik kan me heel goed voorstellen hoe dit voor jou moet voelen. Waarom kan ze niet blij zijn voor jou/jullie? Ik heb in een omgekeerde situatie gezeten, waarbij ( nadat ik al meerdere miskramen en in de medische molen zat omdat ik sterk verminderd vruchtbaar ben ) er juist geen rekening met mij werd gehouden. Mijn schoonmoeder was alleen maar bezig met haar dochter en haar zwangerschap en die had tenslotte ook een miskraam gehad ( ik 3 ) en wij moesten meer betrokken zijn en niet zo jaloers doen, er bestaat tenslotte niet voor niks ivf en we hadden toch ook al een gezond kind. Dit soort opmerkingen kregen wij en die was natuurlijk heel kwetsend. Uiteindelijk hebben wij het contact verbroken, ik wil geen mensen in mijn leven die mij kwetsen en nare dingen over mij zeggen achter mijn rug om. Wat ik je als tip wil meegeven, zorg dat jij het je zus persoonlijk kan vertellen. Hopelijk houdt je moeder haar mond nog even. Niks is erger als mensen die je als een paria behandelen en je via via of via social media of whats app laten weten dat ze zwanger zijn.
Gefeliciteerd! !ik herken de niet zo leuke reacties helaas wel.het is niet en soms erg pijnlijk.ik vind alleen dat hetx meer over de ander zegt dan over jezelf.probeer het los te laten en te genieten van je zwangerschap. Ze hebben het recht niet om dat van je af te nemen.sterkte
Nou eerlijk gezegt snap ik dat niet. Je hoeft jouw wensen en gevoelens niet aan de kant te zetten voor je zus! Daar word je ongelukkig van. Wij willen graag nog een kindje. Mijn moeder antwoorde dat ze daar niet op zit te wachten en eerst mijn zusje aan de beurt is. Tut tut heb ik gezegt.... Ookal willen wij er 10 bepalen wij dat altijd zelf! Mijn zusje wil heel graag kinderen.... Maar begint er nog niet aan (vriend wil nog wachten en ze vinden andere dingen nu belangrijker. Zij zegt ook dat ik lekker moet doen wat we willen... Want wat als het bij hun lang gaat duren of het lukt niet zo 1 2 3... Dan zijn er 2 gezinnen ongelukkig.... Zij omdat het niet lukt, en ik met de wens voor een kind maar wacht eerst tot ik een ons weeg tot zij zo ver is. Belachelijk toch Lullig voor je zus, ja. Maar zou zij uiteindelijk willen dat jij je wensen en geluk laat varen voor haar?!
Ik kan me goed voorstellen dat dit een hele domper op jullie vreugde legt. Je wil niet liever dan dit vreugdevolle nieuws te kunnen delen met de mensen die het dichtst bij je staan. Ik zou je zusje nog even de tijd geven. Ik had het ook heel moeilijk met de zwangerschap van mijn schoonzus terwijl wij in het medische traject moesten stappen. Het is ongelooflijk pijnlijk om andere mensen zwanger te zien worden terwijl je er zelf niet in slaagt. Haar reactie is wel jammer. Een sms'je terug is niet veel moeite, daarvoor hoeft ze je nog niet onder ogen te komen.
nou zeg! wat een nare (schoon)moeders! is het zo moeilijk om blij voor je te zijn? je kan je eigen wens toch niet in de koelkast zetten omdat het bij je zus niet erg wil lukken? of maar helemaal niet omdat je moeder het gen goed idee vind? raar hoor.. vind het juist heel goed van je dat je wil overleggen hoe het aan je zus te vertellen.. zou idd ook zorgen dat ze het van jou zelf hoort en niet van een ander.. het zal misschien moeilijk voor haar zijn maar ik hoop dat zij wel blij voor je kan zijn
Wat een nare reactie van je moeder. Begrijpelijk dat ze zich zorgen maakt om de gevoelens van haar andere dochter, maar dat zou niet mogen betekenen dat ze het jou niet gunt! Ik vind het een belachelijke en oneerlijke reactie, eerlijk gezegd. Helemaal dat er niet eens op je berichtje gereageerd wordt! Helaas ken ik het wel een beetje. Een paar maanden na de geboorte van mijn oudste zoon, verloor mijn schoonzus een kindje met 21 weken. Ontzettend verdrietig, en confronterend natuurlijk dat wij een gezonde baby hadden. Schoonzus was heel sterk en kon toch genieten van haar neefje, ook al zal er ontzettend veel verdriet achter geschuild hebben. Een paar maanden later was ik weer zwanger. Een kleine verrassing. Erg blij, maar ik vond het ook erg moeilijk voor mijn schoonzus. Eerst aan schoonmoeder verteld en die reageerde ook niet leuk. Er kwam nog geen gefeliciteerd vanaf. Ik begrijp dat ze zich zorgen maakte over wat dit nieuws met het gevoel van haar dochter zou doen, maar toch deed die kille reactie me heel veel pijn. Wij hadden destijds ook gezegd dat we het heel moeilijk vonden om het aan schoonzus te vertellen, maar dat we het wel belangrijk vonden dat ze het van ons zelf zou horen en niet van een ander. Die middag wilden we naar schoonzus, maar toen we haar belden kregen we meteen te horen dat ze ons niet wilde zien en dat we maar weg moesten blijven. Schoonmoeder had het al even verteld, het moment dat wij daar weg waren gegaan. Gelukkig heeft schoonzus 1,5 jaar later een gezonde dochter op de wereld gezet, maar mijn hele zwangerschap heb ik het gevoel gehad dat mijn tweede zoon in die familie niet gewenst was, of in ieder geval niet op dat moment. Nu is dat weggetrokken, maar dat gevoel te hebben tijdens m'n zwangerschap en toen hij geboren was, ik vond het echt verschrikkelijk en heeft me veel pijn gedaan. Wat ik dus eigenlijk wil zeggen, zorg dat je het zélf aan je zus kan vertellen. Jij snapt zelf ook goed hoe moeilijk dit voor haar kan zijn, maar daarom is het (mijn mening) juist goed dat jij haar het nieuws vertelt en jij ook begrip kan tonen voor haar gevoel en reactie, hoe deze ook mag zijn. En gefeliciteerd trouwens! Dat mag gezegd worden.
heel vervelend dat je moeder zo reageert maar aan de andere kant is ze er tenminste wel eerlijk over. Ze had ook heel schijnheilig enthousiast kunnen reageren terwijl ze blijkbaar dus echt niet snapt waarom je er aan begint om verscheidene redenen. Ze had ook leuk tegen je kunnen reageren en dan daarna met iedereen gaan bespreken dat ze het echt belachelijk vind. Ik zou liever hebben dat iemand eerlijk is dan nep, maar dat is wat ik vind. Natuurlijk snap ik wel dat het voor jou echt niet leuk is en teleurstellend. van je moeder hoop je gewoon op een leuke reactie. zou ook niet mijn wens voor een kindje in de weg laten staan voor mijn zus maar ik kan me wel voorstellen dat zij het er enorm moeilijk mee gaat hebben als jullie al zo een vol gezin hebben en zij nog steeds met lege handen staat. hopelijk kan ze wat opzij zetten en blij voor je zijn. gefeliciteerd met je zwangerschap
Ten eerste iedereen bedankt voor de felicitaties. Ik wil even een snelle reactie maken op volgens mij de laatste reactie. Op zich heb ik een vol gezin maar alleen mijn dochter is van mij, die is ook niet van de vriend die ik nu heb. Ik heb een hele rotte eerste zwangerschap gehad, heb in die zwangerschap er ook alleen voor gestaan en dus een hele vervelende zwangerschap gehad. Dit kindje is dus het eerste kindje van ons samen en ik denk dat mijn moeder nou juist blij moet zijn dat ik die periode heb durven en kunnen afsluiten... Mijn zus heb ik het inmiddels zelf verteld, als zussen onder elkaar ook zonder de partners. Ondanks het verdriet kwam er bij mijn zusje sneller gefeliciteerd uit dan bij mijn moeder. In eerste instantie reageerde ze heel verrast maar ik zag het verdriet. Heb haar ook uitgelegd dat ik er ook flink verdrietig van was dat ik net nu moest aantellen en dat ik het ook heel lastig vond. Toen begon ze te huilen en zich te verontschuldigen dat ze echt wel blij was maar niet uitbundig kon reageren. Heb haar verteld dat ik dit begrijp. Uiteindelijk reageerde ze heel leuk en positief en zei tja ik heb altijd tegelijk met iemand zwanger willen zijn en het zou toch super zijn als ik dat met mijn eigen zus doe! Ondanks dat ik me nog steeds wat rot voel ben ik wel heel blij dat ik het haar al heb gezegd ook al kan het voor mij nu ook nog mis gaan.
Gefeliciteerd! Tja je bent oud en wijs genoeg om dat zelf te bepalen toch. Wat een onaardige reactie Ik zou niet te lang wachten om het je zus te vertellen. Het blijft toch moeilijk. Ga naar haar toe, dan ziet ze ook wel aan je dat je het moeilijk vind om het haar te vertellen en dat kun je nog benadrukken ook. In de meeste gevallen gunnen mensen die zelf nog met lege handen staan het je wel, maar ze gunnen het zichzelf ook. Als ze lang moet wachten zal ze het helaas vaker horen van anderen. Cru maar that's life. Ik heb gisteren een vriendin van mn 2e zwangerschap verteld (via de telefoon) die zelf al >10 jr bezig is. Ze waardeerde het dat ik het haar persoonlijk vertelde en rekening hield met haar gevoelens.
Ah, wat mooi, zo hoort het ook te gaan! Jij begrijpt haar verdriet, houdt rekening met haar gevoelens. Dat is het belangrijkste in zo'n situatie hoor! ALs je moeder ziet dat je zus, ondanks haar verdriet, oprecht blij is voor je, zal ze vast snel bijdraaien. Het feit dat zij vindt dat het druk wordt is haar mening, daar heeft ze recht op maar ze mag jouw keuze wel respecteren vind ik.
Ik begrijp dat het voor je zus lastig is om mee om te gaan maar dat zou jouw geluk niet moeten afnemen zeg. Wat apart. Zelf heb ik moeite gehad met zwanger worden en mijn stiefzusje werd meteen zwanger toen ik in een heel traject zat. Geen familielid heeft zoiets tegen haar gezegd zeg. Sterker nog, ik moest er maar gewoon mee dealen en dat heb ik ook gedaan in stilte. Ik vond het zelf ook niet kunnen om zo'n vervelende sfeer te creëren, ik heb me dus stil gehouden en mijn familie hield er rekening mee tot op een zekere hoogte. Natuurlijk is niet makkelijk zwanger kunnen worden en meerdere miskramen misschien niet met elkaar te vergelijken. Maar het punt wat ik probeer te maken is, dat het niet zo zou moeten zijn dat jullie maar geen kinderen meer nemen omdat het bij je zus niet wilt lukken. Maar super dat je zus wel leuk reageerde!
Jee Pumba Dat vind ik echt heel naar voor je!! Kan me echt zó voorstellen hoe je je voelt Jouw zwangerschap staat los van die van anderen, ook al is het je zus. Natuurlijk vind je het voor haar heel erg en wil je met haar meeleven. Maar zou het niet erg ver gaan als jullie daardoor geen kinderen meer zouden mogen krijgen?! Veel sterkte ermee en hopelijk mag jouw zus het ook op een dag mee maken. Geniet van jouw zwangerschap hoor!!