Hier een berichtje van een zwangere die ook paroxetine gebruikt en waarvan de man in de psychiatrie werkt....toeval??? Ik heb inmiddels drie kids en ben zwanger van de vierde. Na iedere bevalling raakte ik in een depressie en wilde ik geen medicijnen slikken, na de derde zws heb ik bewust wel voor medicijnen gekozen en dit was voor mij, mijn man en de gynaecoloog geen reden om weer opnieuw zwanger te raken. Zij verklaren het als volgt; mijn lichaam "vergeet" een bepaalde stof aan te maken, die neem ik nu in (paroxetine = seroxat) en als mijn kindje die stof niet nodig heeft dan doet het ook niets heb ik begrepen... Ik ga uit van mijn positieve gevoel in de zwangerschap, ik geef straks gewoon de fles, net als bij de derde en ik blijf de medicijnen slikken zodat ik gewoon blij en gelukkig door het leven ga. Mijn kindje zal geen last hebben, bij mij is het hormonaal bepaald en naarmate ik vaker zwanger word heeft mijn lijf moeite om zichzelf te herstellen, waardoor ik wrs de rest van mijn leven deze medicijnen moet slikken. Ik maak me nergens zorgn over tijdens deze zwangerschap, ik ben relaxed en daar is veel voor te zeggen. Suc6 met jullie keuzes maken, maar als je een keus maakt, ga er dan 100% achter staan, niet twijfelen, dat geeft alleen maar een rotgevoel en dat is ook niet goed. groetjes Petra.
Hoi, Ik heb zelf ook AD gebruikt Efexor maar omdat de artsen en alle andere deskundige niet weten of het schadelijk voor het kindje is of niet wordt het toch afgeraden mits je dit zelf wilt natuurlijk. Dus ze kunnen niet met zekerheid zeggen of het schadelijk is of niet. De kans dat het schadelijk is bestaat dus wel. Ik heb efexor 1,5 jaar gebruikt en heb in een maand afgebouwd. Meteen stoppen is niet aan te raden dit ivm eventuele terugkomende klachten in ernstige mate. Ik wilde het proberen voor mij en mijn kindje. Het ging voor mij heel goed heb geen last gehad van stemmingswisselingen een beetje duizelig maar goed dat is te overleven. Ik lijd ook aan zware angst en ja en wel aan emetofobie oftwel overgeeffobie. Voor mij was het dus ook geen makkelijk beslissing want ik kan gaan overgeven en misselijk worden natuurlijk maar wil het proberen. kan altijd naar de dokter gaan als het echt niet gaat. Ik kom niet van deze fobie af voordat ik eens een keer of 10, 20 of misschien nog meer gekotst heb. Van de ene kant hoop ik natuurlijk dat ik goed misselijk wordt misschien dat ik ervan af kom maar misschien ook niet. We zien wel en het feit dat ik het durf te proberen vind ik al heel wat.
paroxetine kan idd geen kwaad als je zwanger bent of wilt raken maar er zijn wel degelijk andere anti middelen die schadelijk zijn voor je kindje ik zou dat dan ook heel goed uitzoeken succes en fijne zwangerschap maar volgens je banner ben je al over de 10 weken ? en dan doen ze geen inwendige echo meer dan kan je het nl al uitwendig en geen buikje ? hoe bedoeld je tante dat? ik heb een echo van 8 weken en dat is al een bijna compleet kindje hoor incl buikje alleen de beentjes zijn nog niet helemaal ontwikkeld veel plezier met je echo
hoi, ik dacht dat ik ook zwanger was dus keek ik even in dit topic. tot mijn schrik kwam ik ergens anders achter.. ik slik sinds anderhalf jaar ook seroxat (20 mg).. maar mij is nooit verteld dat je er zo lang aan vast zit.. ben nu bijna 18 en wil er toch wel graag vanaf.. groetjes Tess
Hoi Tessa, Ik heb het zelf "maar" 2,5 jaar geslikt.. toen ik mijn zaakjes weer op orde had en mijn rijbewijs had (ik heb namelijk de angst om over te geven op straat enz) kwam er rust... en heb ik afgenbouwd.. ik moet zeggen dat ik toen al op 10 mg zat.. die eerste helft heb ik er vrij snel afgegooid. Mijn grootste drijfveer om te stoppen was een kindje.. ik wil geen kindje die verslaafd is als het geboren word.. mijn dokter was het hier helemaal mee eens. Probeer pas te stoppen als je daar aantoe bent.. anders lukt het gewoon niet.. (mijn moeder wil ook stoppen, maar naar mijn gevoel staat ze daat niet 100% achter en die valt dus telkens terug) ik heb nergens last van gehad.. succes meiden! groetjes
Ik vind het heel moeilijk om met Seroxat te stoppen. Ik wil er natuurlijk ook graag vanaf maar ik heb het 2 keer geprobeerd en ik stond er zeker 100% achter. Het ligt er denk ik ook aan waarvoor je het slikt. Ik slik het voor angstaanvallen en paniekaanvallen. Mijn huisarts & verloskundige heeft gezegd dat het kindje een HELE kleine kans heeft op verslaving, hoe graag ik het ook zou willen om hiervan af te komen in deze periode zou ik het zeker niet aandurven. Mijn verlosk. heeft ook gezegd dat stel ik zou stoppen en ik krijg een 'terugval' dan heeft het kind daar meer last van als dat ik gewoon wel had doorgegaan met die medicijnen. Ik ben wel van plan om de laatste 3 maanden te stoppen (dat zijn de maanden waarin het kind verslaafd kan raken) maar als ik in de 6e maand zoiets heb dat ik het niet aannkan, zou ik het ook niet doen.
Ik slikte ze voor hetzelfde Misschien is een deel van die 100% onbewust, klinkt zweverig maar je snapt me wel. Heb af en toe nog steeds wel last van angstaanvallen, alleen kan ik er nu mee omgaan en krijg ik ze snel weer weg. Niet iedereen is hetzelfde en gaat het niet dan gaat het niet. Dan slik je die dingen gewoon voor de rest van je leven.. de een slikt pillen voor zijn hart en de andere hier voor zeg ik altijd maar. Dat probeer ik mijn moeder ook altijd duidelijk te maken.. daar moet je niet van schrikken en is geen schande als je ze de rest van je leven moet gebruiken, je zal net als haar een tekort hebben aan serotonine.. dat maak je helaas zelf niet aan dan. Groetjes
Enne... ik heb wat zweet momentje gehad hoor.. zonder die pillen! Heb het niet makkelijk gehad.. maar de afkick verschijnselen die ze voorspelde bleven helemaal uit..
dan heb je echt geluk gehad Natasja! toen ik gestopt was ging het de eerste 3 weken super! ik dacht dat k alles aan kon en voelde me niet anders als met medicijnen... totdat de 4e week aanbrak.. zweten trillen angstaanvallen het hele rataplan er weer boven op ik heb het 2 weken volgehouden maar het bleef terugkomen en alleen maar heftiger dan voordat ik mijn medicijnen slikte.... Maar ik vind het knap van mensen die wel kunnen stoppen (afbouwen) t is niet makkelijk wat je ook hebt.
Jammer he dat het dan zo gaat.. echt balen! Zeker als je je die eerste weken zo goed voelde.. Mijn moeder heeft het ook elke keer dat vind ik elke keer zo sneu. Dan voel ik me schuldig dat het bij mij zo makkelijk ging. Het enige wat ik wel had was het gevoel dat ik electrische schokjes in mijn hoofd had, dat heb ik wel een tijdje gehad eerst vond ik dat eng.. wat direct een soort angst gevoel weer opriep maar later wist ik dat het daar mee te maken had. Het is gelukkig ook weer over gegaan. Ik heb gehoord dat er vrouwen zijn die tijdens de zwangerschap of er na stoppen en dan ook er goed uit komen. Dat heeft te maken met hormonen en daarna de zorg voor de baby. Dat was eigenlijk eerst mijn plan.. ik had het voordeel dat ik een lange zomer vakantie had... daarin ben ik gestopt.. zodat ik niks moest en gewoon in mijn eigen huis kon afkicken, dat gaf ook weer een gevoel van veiligheid. maar zoals ik al zei, wat niet gaat dat gaat niet, je moet doen waar je je goed bij voelt!
Wist je dat dit medicijn staat geschreven onder drugs? Het afkicken ervan en de verschijnselen die je krijgt? Ik wil ze echt de rest van me leven niet gaan slikken. Ik heb ze ook voor angstaanvallen. Even gaan bespreken met de HA.. Groetjes Tess