Sinds zaterdag heb ik last van angstaanvallen, vooral 's nachts en 's ochtends. Ik denk onder invloed van hormonen. Poeh, het valt even niet mee. Ik merk wel dat ik wat meer aankan. Maar de bijwerkingen zijn nog niet verdwenen. Dat maakt me dan weer wat angstig, want wat nou als het toch niet werkt.... Brrr!
Ik ben tijdens mijn tienderjaren aan de anti's gezet. Als je denkt dat het een tijdelijk iets is waar je last van hebt zou ik zeggen ga ervoor. Maar dat van mij werd toendertijd meer uitgesteld dan opgelost op die manier. Ik heb er 8 maanden aan gezeten en toen tegen de psychs in besloten ermee te stoppen. Ik kon lachen maar ik kon ook 'slechte' situaties erg slecht inschatten daardoor, omdat je zo makkelijk denkt over alles. Uiteindelijk heb ik een enorme geheugen deuk opgelopen ervan en ik weet 0,0 van die periode. Behalve vage dingetjes, erg vervelend dus... Het is ook goed om te weten dat het vaak zo is dat als het toch door de pillen heen komt je gevoelens of waar je ook last van hebt het vaak nog extremer is en dus soms gevaarlijk. Ik ben blij dat ik toen tegen de psychs in ben gegaan al was ik pas 16. Volgens hun zou ik terug vallen etc etc en dat heb ik ook gedaan. Maar soms zal je toch moeten beseffen dat je van sommige dingen zal moeten genezen en dat gaat niet altijd met anti depressiva, dan stel je meer uit dan je lief is. Sterkte ermee!
Chai ik kan me jouw mening goed voorstellen maar in mijn geval gaat ie niet op. Ik heb al 7,5 jaar last van een angststoornis en ik gebruik nu 1 jaar AD, hierdoor heb ik even op adem kunnen komen, ik kreeg weer even rust in mijn hoofd en ik ben weer dingen alleen gaan doen die ik jarenlang niet alleen deed... een verademing voor mij! Heerlijk! Bij mij is het echt een steuntje in mijn rug die AD. Ik wil er ooit wel mee stoppen maar voorlopig ga ik nog door en ben ik ook nog onder behandeling bij een psych... Ik wil wel voor een 2e kindje gaan als ik weer helemaal goed in mijn vel zit en dan moet ik van medicatie gaan veranderen... dat is wel weer spannend! Prinses.... komt zeker goed hoor! Heb je ook een kalmerend medicijn? Oxazepam ofzo? Je zou een hele lichte dosering kunnen vragen zodat je het nare gevoel kan laten verdwijnen... dat heb ik ook gedaan in de beginfase....
Herkenbaar: Ik heb een postnatale depressie gekregen bovenop een angststoornis waarschijnlijk (nooit écht gediagnosticeerd of aan toegegeven- wél de ppd) . Maar ik heb gisteren voor het eerst in 5 of 6 jaar weer op de snelweg gereden! Sinds ik 6 maanden geleden aan de a.d ben begonnen gaat het zóveel beter. Bij vlagen neem ik ineens weer grote stappen, gewoon omdat ik van binnen zó het gevoel heb dat ik dat wil, dat het sterker is geworden dan de angst. Heerlijk. En gelukkig zijn de angsten van de ppd ook veel weg (om m'n kind of mezelf wat aan te doen) . Wel moeten de herinneringen die zo heftig waren nog steeds slijten. Ik ben er nog niet helemaal doorheen- maar ooooh wat geniet ik. Ondanks dat ik hondsmoe ben telkens. En de a.d. ? Al slik ik ze m'n hele leven...
Ik hoop dat dat gevoel bij mij ook komt. Momenteel ben ik er een beetje bang voor. Ik slik nu bijna drie weken, maar het helpt nog weinig.
Prinses hoop dat het snel gaat werken. Ik heb sorry niet het hele topic doorgelezen * schaam* maar waardoor zijn de meeste hier aan de AD gekomen meestal na de bevalling? Ik heb na een pnd een burnout gekregen en nu nog een lichte depressie. Alhoewel ik het lang heb tegengehouden heb ik iets gevraagd voor te kalmeren. Het is nog geen AD. Ik heb ook een hoge bloeddruk en hiervoor ook medicatie gekregen. Hoe reageert eigenlijk jullie omgeving en partner? Met begrip of met onbegrip. Hier vanuit mijn man niet altijd begrip omdat hij er niks van snapt. Heb dus wel de stap genomen dat ik maandag met een psych ga praten om hierover te kunnen praten en hopelijk ook meer begrip onder elkaar te krijgen.
Prinses, bij mij heeft het ook bijna 8 weken geduurd hoor voordat ik me echt merkbaar beter ging voelen. en het kan natuurlijk zijn dat je niet de juiste dosering hebt, kan je niet overleggen met je behandelend arts?
Mijn huisarts is op vakantie. Ik heb vorige week nog met haar overlegd. Maar momenteel wordt ik zo gek door de angst. Bah! Iemand die mij een hart onder de riem kan steken?
Ik heb gelukkig geen ervaring met deze medicatie, maar kun je er niet iets kalmerends bij krijgen? Niemand zit er denk ik op te wachten dat je door de angst gaat flippen.
Ik heb al iets kalmerends, maar wil dat eigenlijk niet steeds slikken, aangezien het verslavend kan zijn.
Ik heb oxazepam 10 mg (mogen kids zelfs) gehad en alleen gebruikt met het opstarten, een half tabletje zelfs maar en mij hielp het enorm!
Ik slik ook antidepressiva. Nortrilen en mirtazapine. Alleen dat het nou helpt. De mirtazapine is om te helpen met in slaap te komen en dat doet wel wat maar verder merk ik nog weinig. die nortrilen is middel nummer 5 nu geloof ik. Niks werkt. Moet wel zeggen dat ik het idee heb dat ik af en toe wat redelijke momenten heb en dat is meer dan ik in het afgelopen jaar kan zeggen. Hier vooral erg last van me dusdanig somber voelen dat ik tot niks meer kom en het leven helemaal niet meer zie zitten. Ik heb geen enkel incasseringsvermogen meer en sta dus vaak al te brullen als de jongste niet stil blijft liggen met dr luier om doen. Ik hoop dus heel erg dat die redelijke momenten zich uit gaan breiden want klamp me nu vast aan mn meiden maarja, op een gegeven moment moet je het weer voor jezelf gaan doen want anders is het niet vol te houden.
Meis, dat werkt verslavend op langere termijn, maar niet als je dat nu even gebruikt om de beginperiode door te komen. Anders slik je het niet dagelijks, maar alleen op de momenten dat je het echt zwaar hebt.
meid gewoon doen ik kon in de beginperiode absoluut niet in slaap komen heb toen 10 tabletten temazapam gekregen nou kon je melden ik was heerlijk bij getankt pakte het ook alleen als ik weer niet kon slapen want we waren op vakantie dus ook glaasjes wijn gedronken en kon dan wel pitten
Ik heb ze ook ooit gehad en vond idd dat je er erg vlak van werd.Ik had het gevoel dat ik stil stond en alles om me heen door raasde. Ook het idee dat je er aan verslaafd kan raken vond ik heel erg eng. Mijn gedachte erover is ook dat als je ermee stopt het probleem er vaak nog gewoon is.het lost niks op. Ik ben op aanraden van een goede collega bij een homeophaat geweest.en hij heeft me heel erg goed geholpen.En ik ben van alle klachten ,angsten en depressiviteit af. Het kan geen kwaad en het schaad niet. misschien een idee voor jou?? Veel sterkte ermee
Inmiddels al iemand gesproken over de kalmerende middelen? Ik hoop dat je wel even overleg hebt met iemand want het is niet nodig om je zo beroerd te voelen tijdens een beginperiode. Op de verpakking staat idd dat het verslavend kan zijn maar dan is alleen als je het maandenlang gebruikt. Ik geloof dat je het niet eens zo lang mag gebruiken ook, je bent er veeeeel eerder mee klaar dan dat je lichaam er aan kan wennen hoor! Ik ben begonnen met 1 week lang 10 mg oxazepam en een halve 10 mg Lexapro per dag, de week erna 10 mg oxazepam en een hele 10 mg Lexapro, week 3 een halve 10 mg oxazepam en een hele 10 mg Lexapro en vanaf die week tot op de dag van vandaag elke dag een tablet 10 mg Lexapro. Ik ben heel blij dat ik in het begin die oxazepam had want ik trok de bijwerkingen niet, was helemaal aan het trippen en stond niet voor mezelf in... je kan ook altijd eens een half tabletje proberen om te kijken of het werkt? en je zou het ook kunnen nemen op de moeilijke momenten... echt het werkte bij mij binnen een half uur en het was een verademing! Ik hoop dat je een keuze kan maken en wat je ook doet, heel veel sterkte... het komt echt goed! Al kan het wat langer duren, dat is bij iedereen verschillend! Ik heb vandaag nog een angst overwonnen en dat is zo geweldig!!! Ik ben echt trots dan en dan weet ik weer precies waar ik het voor heb gedaan (starten met AD) Liefs
Ik heb toen ik twintig was een zware depressie gehad en een tijdje efexor geslikt.. Het hielp om de scherpe kantjes eraf te halen, maar ik heeft me niet genezen, dat heeft de intensieve psychotherapie gedaan. Ik was behoorlijk koekoek Ik heb moeten leren omgaan met mijn angsten, moeten leren relativeren. Heeft echt wel drie jaar of zo geduurt, ben er echt beter uitgekomen, maar moet oppassen met stress, dan ga ik weer obsessief dingen tellen of ik ben bang dat er iets gebeurt als ik iets wel/niet op een bepaalde manier doe, heel gezellig