Ik zelf zit nu in de laatste fase van mijn studie. Als het goed is zit het er over een paar maanden op. We zijn wel al begonnen met proberen zwanger te worden. Ik vraag me af of hier meer vrouwen zijn die daar ervaring mee hebben. Of een mening hebben over de combinatie studeren en zwanger zijn.
Ik studeer Psychologie en ben zwanger. Ik zit pas in mijn 2e jaar dus ik zal mijn studie afmaken terwijl wij een baby hebben. Tot nu toe heb ik nog geen zwangerschapskwalen dus dat gaat allemaal prima. Ik moet wel veel schuiven straks met mijn studie om het allemaal een beetje soepel te kunnen laten verlopen. Dat is niet altijd even makkelijk. Maar onze studieadviseurs staan altijd heel erg open voor dit soort dingen, zolang ze maar inzet van je zien. Ik kan je helaas nog niet zoveel vertellen aangezien ik nog niet zo lang zwanger ben
Ik ben nu in mijn afstudeerfase en net zwanger! Ik studeer deeltijd HBO, dus ik moet in de avonduren na mijn werk nog aan de studie, het valt mij nu in de eerste weken erg zwaar! Gelukkig heb ik vanaf volgende week vrijdag het ergste erop zitten en ben ik zo goed als klaar!
Wat leuk te horen dat ik niet de enige ben, dat denk je al snel. Ik merk zelf dat ik nu heel erg bezig ben met zwanger worden en dat dat wel te koste gaat van mijn concentratie. Ook zie ik een beetje op om het straks iedereen te vertellen. Bang dat mensen denken dat het een ongelukje is of er geen begrip voor hebben. Hebben jullie er echt bewust voor gekozen om tijdens je studie zwanger te worden.
Ik wel... Ik wilde sowieso wel jong kinderen krijgen maar ik ben pas 25 als ik afstudeer. Daarna wil ik natuurlijk werken en dan zeker een paar jaar nog wachten omdat je nog carriere wilt maken of wilt afwachten op een vast contract... Daarbij ga ik er zeker niet vanuit direct de leuke baan te vinden. Dus dan zou ik alweer tegen de 30 gaan aanlopen. Verder wil ik, zoals ik er nu tegenaan kijk, mijn kinderen niet direct achter elkaar. En ik denk dat studeren en een kind prima te combineren zijn. Ook ik kijk trouwens heel erg op om het te vertellen. Ik ben inderdaad bang voor onbegrip bij vele studenten. Zeker omdat mijn vrienden daar nog een heel vrij leventje hebben en het al een grote shock vonden dat ik ging samenwonen (laat staan trouwen!). Maar goed, dat overleef ik ook wel weer...
Wij hebben er ook bewust voor gekozen om tijdens de studie te doen! We hadden geen zin om te wachten! April 2006 gestopt met de pil, ik studeerde toen nog voltijd! Maar zoals je ziet gaat het niet altijd erg snel, na 3 miskramen en 2 jaar verder nu weer zwanger, dus ik ben blij dat ik niet gewacht heb! De tweede zwangerschap was iets langer, bijna 16 weken en we kregen idd vaak de vraag of het een ongelukje was... Beetje jammer was dat!
Ik was 23 toen ik zwanger was en bij mij op mijn werk werd er helemaal niet leuk gereageerd, ze vonden allemaal dat ik eerst 10 jaar fulltime moest werken voordat ik aan kinderen zou beginnen. Vond het werkelijk onbeschrofd van, zo negatief als ze deden omdat ik jong zwanger was
Ik ben nu ook in het laatste gedeelte van mijn opleiding. Ik hoop 1 juli mijn diploma te krijgen. Sommige leraren zijn merk ik niet zo heel enthousiast over mijn keuzen. Vooral wat oudere, en oudbollige, leraren. Die hebben nog ouderwetse opvattingen en vinden het niet kunnen. Dat zeggen ze niet, maar merk je aan hun houding.
Die redenatie heb ik dus ook. Wij wonen nu bijna een jaar samen en daar reageerde iedereen we redelijk normaal op. Ik zie wel meer van mijn vrouwelijke studiegenootjes gaan samenwonen. En het scheelt natuurlijk ook dat ik al op het einde van mijn studie ben. Ik heb alleen geen idee hoe ik het straks op mijn afstuderen moet gaan vertellen. Maar ik denk ook wel weer zo dat ik geen zin heb om voor de reactie van anderen te gaan wachten.
Weet je ook al hoe je het gaat doen na je studie. Ga je/hoeveel ga je werken? Ik zelf wil proberen een baan voor 4 dagen in de week te vinden (is moeilijk in de research). Maar ik merk wel dat mijn ouders/schoonouders/omgeving nog zou ouderwets zijn dat ze dat te veel vinden.
ik ben nog niet zwanger, maar werk, heb een eigen bedrijfje EN studeer nog. met name dat laatste moet ik even zien hoe ik dat ga doen. het is maar een aantal weken per jaar (daar kun je dus niks van missen). ik zie het wel als het zover is. ga ik me nu niet druk over maken nog. wie weet duurt het nog een poos (hoop ik natuurlijk niet).
Mensen die in de wetenschap werken zijn niet makkelijk te vinden. En je kunt als je bijvoorbeeld op de universiteit gaat werken, heel makkelijk thuiswerken. Dus ik denk dat het wel haalbaar is hoor Mijn vriend is onderzoeker
Ik ben aan het afstuderen, moet nog een paar weekjes pffft! Ik ben de eerste 3 maanden behoorlijk ziek geweest, dus ben toen achter gaan lopen, maar loop nu dubbel zo hard om het in te halen. Op mijn afstudeerstage reageerden ze heel leuk en begripvol, dat was wel een opluchting. Op de hogeschool weten 2 docenten het, de 1 reageerde raar en de ander was blij voor ons. Deze zwangerschap was overigens gepland, de eerste niet. Maar die liep mis en toen wilde ik niets liever dan een kind! Mijn mede-studenten reageren allemaal heel positief (sommigen zelfs jaloers hihi). Ik wil straks het eerste jaar thuisblijven en daarna parttime aan de slag. Ik vind het juist super zo, lekker jong mama worden!
Hier ook aan de studie en zwanger. Moet hierna nog een jaar (twee jarige deeltijdstudie) en daarnaast werk ik gewoon. De eerste drie maanden was ik ontzettend moe en dat viel wel heel erg zwaar moet ik zeggen. Maar ik denk dat als ik alleen had gewerkt of voltijd had gestudeerd dat het iets minder zwaar was geweest, dat je gewoon klaar bent wanneer je een dag school hebt gehad. Maar ja, elke zwangerschap is anders, je kunt het niet voorspellen, misschien ben jij wel zwanger zonder kwaaltjes... Je zegt dat je het wel moeilijk vind im het tijdens je afstuderen te vertellen, maar je bent nu toch nog niet zwanger? Ik zou me nog niet te druk maken dan, want het kan ook lang duren. In ieder geval veel succes! Groet Snoozie
Precies, ik heb het ook pas na 3 maanden verteld, dus voor hetzelfde geld ben je al klaar voor die 3 maanden om zijn (of voor je uberhaubt zwanger bent). En trouwens, als je bang bent voor de reactie van een ander, dan stel je jezelf zo kwetsbaar op. Het kon mij echt niets interesseren of mensen negatief reageerden of niet. Is jaloezie of onkunde dnek ik dan maar. Ik ben in ieder geval erg gelukkig met onze beeb!
Echt leuk dat er dus meer studentes zijn die ook echt iets doen met hun kinderwens. We hebben nu zoiets van we zien wel hoe het allemaal gaat lopen. Je kan van te voren toch niet plannen, omdat het vaak helemaal anders loopt dan je in gedachten hebt.