Pff, ik moet eventjes iets kwijt Over een 3 tal weekjes moet ik bevallen en ik ben er net achter gekomen dat mijn vader een nieuwe vriendin heeft. Mijn moeder is amper 1,5 jaar geleden gestorven!!! Ik sta op ontploffen. En kom aub niet af met iedereen heeft het recht om terug gelukkig te worden.. Mijn vader is 70jaar, vorige week zat hij hier nog bijna te wenen op de zetel omdat hij mijn moeder zo hard miste. Met zijn @#{#{se comedie. Hij wilt zelfs niet naar het verjaardagsfeestje van de zoon van mijn halfzus gaan omdat hij een "afspraakje" heeft. Naar het feest van mijn oma (mama van mijn mama) gaat hij ook niet.. en dan maar zagen dat hij zich niet thuis voelt bij de familie van mijn mama.. als ge nooit mee wilt gaan en zo een toestanden uit haalt zou je voor minder! Ik had daarstraks echt in mijne mond om te zeggen: en gij se @#{# wilt nog begraven worden langs mijn moeder? Ha.ha.ha. Sorry. Moest er ffkes uit :'( tof die extra stress, mijn water kan er gewoon van breken!
Tja ik vind wel dat je die man zijn geluk moet gunnen! Hij is 70 laat hem. Misschien is ie wel heel eenzaam en wil die dat gat vullen van het gemis van je moeder! Heb je er al met hem eens over gehad?
1,5 jaar vind ik een behoorlijke tijd. Bovendien betekent dat ook niet dat hij niet meer verdrietig kan zijn over zijn overleden vrouw..
Jeetje 70 en dan misschien weer verliefd! Dat is toch prachtig!! Ik zou ervoor tekenen om op die leeftijd nog steeds of weer vlinders te mogen voelen!
Hey Leennken, Wat vervelend voor je dat je er zo van streek door bent. Wellicht was het niet de beste timing van je vader om het je nu zo kort op je bevalling te vertellen. Probeer het voor nu even los te laten en concentreer je de komende weken, daar kun je in mijn ogen nu beter je energie in steken. En als je kindje er straks is, kijk je er misschien anders tegen aan. Heel veel succes en sterkte!
Sorry, maar mijn mond valt open van verbazing.... Ik hoop dat dit hormonen zijn die nu aan het praten zijn! Mijn moeder is 3,5 jaar geleden overleden en mijn vader had al binnen een paar maanden een nieuwe vriendin. Je moest eens weten hoe blij wij als kinderen waren, dat hij niet meer alleen was!! Ik vond niets op de wereld erger dan hem steeds alleen weg te moeten zien gaan, in de wetenschap dat hij alleen thuis zou komen en alleen zijn bed in zou moeten! Dat hij alleen wakker zou worden, dat hij alleen zou moeten eten... EN DIT ELKE DAG OPNIEUW!!! Mijn vader is gelukkig met zijn nieuwe vriendin... en ik hoop de jouwe ook! Een ander iets gunnen... zo heet dat!
Wat ik nu echt niet begrijp he, waarom iemand altijd zo aangevallen moet worden als diegene 'anders' reageert dan verwacht wordt. Newsflash! Niet iedereen gaat hetzelfde om met zulk nieuws. En so what als Leennken dit niet 1 2 3 kan/wil accepteren. Dat maakt haar helemaal geen slecht persoon. Ik kan me daar zo over verbazen hé. En dan kun je zeggen dat dit een openbaar forum is en dat je zulke reacties kan verwachten. Nou, ik ben het daar helemaal niet mee eens, want vooral juist op een forum als dit zou iedereen vrij moeten zijn om hun emoties te uiten zonder veroordeeld te worden.
Ik vond het ook wel lastig om mijn biologische moeder met een nieuwe vriend te zien, nadat mijn vader (voor mijn gevoel 'net', maar het heeft zeker anderhalf jaar geduurd!) was overleden. Ik wist in eerste instantie ook niet goed hoe erop te reageren, anders dan het maar gewoon goed te vinden en te accepteren en maar net te doen alsof ik het 'oké' vond. Ik heb hem daarna ontmoet en ik vind dat ze perfect bij elkaar passen. Het had bij mij slechts tijd nodig om eraan te wennen. Misschien komt het nog wel; dat moment dat je denkt van: och, alleen is ook maar zo alleen
Tuurlijk, iedereen reageert anders op zoiets... Dat sommige mensen het moeilijk vinden om te accepteren. Maar woest zijn omdat................. het is wel haar vaders leven! Had hij dan moeten wachten tot ze was bevallen? Weet je, als dat zo is, dan moet hij de hele familie bij langs om te kijken of het wel het goede moment is.
Ik zal heel eerlijk zijn, mijn vader had na 2 maanden (!!!!!!!!) na het overlijden van mijn moeder al een nieuwe vriendin! De hele wereld had er commentaar op... Echt iedereen! 'Zo snel al???' 'Goh, dan had hij vast al iets met haar toen je moeder nog leefde!' Zulke dingen kregen wij als kinderen naar onze kop geslingerd. Ja dat deed pijn, dat deed onwijs veel pijn. Maar heej, wat kun je er aan doen? Tegenhouden? Ooit zal het zo zijn, dat je vader verder gaat in het leven en wees er blij mee. Ik heb mezelf altijd voorgehouden dat ik mijn moeder, hoe graag ik ook zou willen, nooit meer terug zal krijgen. Mijn vader dus ook niet... Nu zijn mijn vader en zijn vriendin al een aantal jaar samen en mijn vader huilt nog steeds om het verlies van mijn moeder. Hij is haar niet vergeten en zal dit ook nooit doen. Maar om te zeggen dat hij dan maar alleen moet blijven..... nooit!
ik weet niet waarom maar ik kan er gewoon niet mee omgaan, misschien is het zijn timing, omdat hij zelf heel aanvallend reageerde aan de telefoon toen ik vroeg hoezo je gaat niet naar de kleine zijn feestje? "ik heb een afspraakje"... -hoezo??? "ja leen. ik heb een persoonlijk leven. en hij duwde af...
net nadat mijn moeder gestorven is is mjn vader bij mij komen inwonen voor 1 jaar. Dit was niet evident (ik en vriend woonde ook nog maar een jaartje samen) maar ik vond dit normaal. Hij zei elke dag dat hij zelfmoord wou plegen (fijn om dit als 24jarige dochter te horen) en ik zei dat hij toen hulp moest zoeken.. professionele hulp.. hij wou dit niet. Nog elke week zegt hij wel is dat hij er liever niet meer is. Kan egoïstisch zijn van me, maar op een gegeven moment heb ik er gewoon genoeg van. Hij wilt er met niemand over praten dan kan ik hem ook niet helpen.. maar op zo een rare manier mij het laten weten dat hij terug een vriendin heeft? Vin dat echt respectloos!
Kijk, dat vind ik al een heel andere reactie dan je net gaf Hier kan ik me dus wel in vinden. Je voelt je in de steek gelaten. Ik reageerde net op je reactie, dat je ontplofte etc... dat kwam een beetje misgunnend over.. Mijn vader doet dit dus ook... Hij leidt samen met zijn vriendin een nieuw leven en wij passen daar ook niet altijd meer in. Niet heel verwonderlijk, wij zijn niet de kinderen van haar. Hij is nu bijvoorbeeld 5 weken op vakantie met haar, terwijl ik over 6 weken ben uitgerekend. Dat zijn mannen... hij heeft er denk ik geen seconde over nagedacht, dat ik misschien wel te vroeg beval en zijn vriendin heeft er ook vast niet aan gedacht omdat ik haar kind niet ben. Tsja... ik heb het geaccepteerd, omdat ik wil dat hij gelukkig is... Ik zou het niet aan kunnen zien dat hij alleen blijft.
Misschien vond hij het zelf ook niet makkelijk om het je te vertellen, dat het er daarom zo tactloos uit kwam??
ik.snap dat dit niet makkelijk voor je is, zo ineens met zijn nieuwe liefde geconfronteerd te worden, dat doet gewoon zeer! Denk alleen niet dat hij om jouw moeder geen verdriet meer heeft, dat is echt wel zo, ik denk dat dit naast elkaar kanbestaan, verdriet en geluk. Als mijn man oooooit komt te overlijden hoop ik ook weer een andere liefde te vinden, niet om over hem heen te komen,maar om weer geluk en liefde te kennen en delen. sterkte!
kben ook een beetje ontploft hoor Mijn vriend wist even niet wat er gebeurde. Twas mijn eerste reactie.. Misschien dat ik er over enkele weken anders over denk maar nu.. nee nee ik vind het zo fout!
kan goed zijn maar alle! Zo een nieuws vertellen tegen een hoogzwangere vrouw.. en dan nog aan de telefoon..
Je hoeft je voor mij niet te verontschuldigen of verdedigen. Het is jou gevoel en dat is nooit goed of fout. Zeker in zo'n situatie. Je hebt alle recht om verdrietig, boos, blij of verbaast te zijn en het is ook aan jou om het de accepteren wanneer jij dat kan. @Miekoe, Precies, jij hebt het sneller kunnen/moeten accepteren, je omgeving had er zo te horen ontzettend veel moeite mee en jij ging er veel anders mee om. Ondanks de pijn die mensen je deden met die opmerkingen. Ik vind dat heel knap, waarschijnlijk zou ik er heel anders mee om gegaan zijn. Maar in mijn ogen is er geen tijdlimiet als het om rouw of liefde gaat. En helaas kan je, je eigen gevoelens ook niet altijd beïnvloeden.