Een vriendin van me heeft bijna 5 weken terug een curretage gehad na een MA. Twee dagen voor haar ingreep, kwam ik erachter dat ik ongepland zwanger ben. Zaterdagochtend heb ik haar verteld dat ik een kindje krijg, ik wilde niet dat ze het via iemand anders gaat horen. Ik had al wel verwacht dat ze het moeilijk zou vinden, maar haar reactie heeft me echt pijn gedaan. In het hele gesprek kon er niks dan negativiteit vanaf. Of ik niet beter een abortus kon laten plegen, want mijn situatie is slecht (co-ouder van 3 liefies, nu een vader die het af laat weten). Of ik me wel besef wat het ouderschap inhoudt (Uhhhm, ik heb er al 3?!?!). Dat ze echt vind dat ik moet overwegen het kindje niet te laten komen en ga zo maar door... Ik ben de eerste weken door een hel gegaan, heb gesprekken gehad met het FIOM, een psycholoog, vrienden en familie. Dit om voor mezelf echt de goede beslissing te maken. En nu vind er iemand dat ze me wel even mag vertellen wat ik moet doen?! Ik ben geen tiener meer... Bah, ik merk echt dat ik het er moeilijk mee heb. Ben ook echt bang dat ons contact, tot zij weer zwanger mag raken, kapot is. Ik snap haar verdriet, maar toen ik haar later dit weekend op een feestje zag, keek ze me niet eens aan... (Heb het haar expres ervoor verteld, wilde dat niet in een groot gezelschap doen) Wat wil ik hiermee? Ik weet het niet. Wilde het in ieder geval even kwijt
Allereerst een dikke knuffel, want jeetje wat een verhaal. Ik snap van die vriendin dat ze het moeilijk vind dat jij zwanger bent terwijl het bij haar net mis is gegaan, maar als ze echt een vriendin van je is dan zou je jou hierin moeten steunen in plaats van het extra moeilijk te maken. Heb je voor jezelf besloten dat je dit kindje gaat houden? Ik weet natuurlijk niet wat jullie allemaal gezegd en besproken hebben maar ik zou tegen je vriendin zeggen dat je snap dat het heel moeilijk voor haar is, maar dat jij haar steun juist nu zo hard nodig hebt. En als dat niet werkt dan moet je haar misschien idd maar wat ruimte geven zodat ze aan het idee kan wennen. Ik ben geen expert, maar wilde toch proberen je te helpen Succes ermee x
Ja, dit kindje gaat komen, ik omarm het met alle liefde die ik in me heb. Ik snap echt dat het voor haar heel moeilijk is en had in het gesprek ook echt niet de behoefte om me te verdedigen. Ik heb haar alleen verteld over de acties die ik ondernomen heb, om tot een weloverwogen beslissing te komen. Het enige waar we het over eens zijn, is dat de vader een lafaard is. Ook zij was oprecht verbaasd over wat hij nu doet. Ik denk dat ik haar even los moet laten, omwille van ons beide. Maar ik vind dat wel erg moeilijk. Ik kom er nu sowieso achter wie er wel voor me zijn en wie niet, zij was een persoon die ik wel graag betrokken had bij een zwangerschap waar ik toch heel blij mee ben.
Jeetje wat een verhaal. Allereerst gefeliciteerd met je 4e wondertje. Je vriendin heeft het duidelijk erg moeilijk en dat is ook te verwachten na een miskraam. Jij hebt echt je best gedaan om rekening te houden met haar situatie. Je hebt voor zover ik dat kan beoordelen een weloverwogen beslissing gemaakt in jouw zwangerschap en jij bent ook de enige die die keuze kan en mag maken. Wat vervelend dat zij zo negatief op jouw bekendmaking heeft gereageerd. Je hoeft jezelf niet de les te laten lezen, ik denk dat ruimte geven aan het verdriet van je vriendin het beste is wat je op dit moment kan doen. Sterkte met de situatie.
Moeilijk hoor!! Ik begrijp haar verdriet wel, alleen vind ik niet dat dat haar het recht geeft om jou te adviseren het weg te laten halen en jou als ouder in twijfel te gaan trekken. Even heel hard gezegd zijn dat haar zaken niet en ookal zou ze het denken, zou ze het niet horen te zeggen. Sommige dingen zeg je gewoon niet vind ik. Als ze een echte vriendin zou zijn, zou ze haar verdriet uiten, dat mag, maar jou even goed steunen. Het is niet dat je expres zwanger bent geworden om haar te pesten, ofzo. Ik ben ook bang dat dit contact heel lastig gaat worden. Misschien voor je eigen gevoel ook beter even afstand te nemen.
Sorry maar je vriendin is veel te ver gegaan. Persoonlijk zou ik het even laten rusten, mocht ze niet bij draaien dan weet je in ieder geval dat ze geen echte vriendin is. Ik snap haar verdriet heel goed maar om zelf een kinderwens te hebben en een ander te adviseren om een abortus te plegen, snap ik echt niet. Enne gefeliciteerd met je zwangerschap, geniet ervan ondanks dat papa en vriendin niet zo leuk zijn op dit moment.
Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap. Maar jeetje, wat een naar verhaal. Ik vind het sowieso een beetje raar dat zij vraagt of je niet beter abortus kunt laten plegen, terwijl zij net een kindje is kwijtgeraakt. Sterkte ermee en hopelijk komt het nog goed tussen jullie.