Hoi meiden, Ik open dit topic namens een vriendin, zij heeft hier geen account. Stuur de link naar haar door, zodat zij jullie reacties kan lezen. Het gaat om het volgende: De vriendin is nu 34 weken zwanger. Helaas ligt haar kindje in stuit. Mocht het niet zelf draaien, een versie mislukken of dat het kindje weer terugdraait, dan zal het uitlopen op een keizersnede. Nu vraagt ze zich heel erg af hoe het daarna gaat. Wat zijn jullie ervaringen met betrekking tot het herstel? Hoe lang duurde het? Wat kon je wel en wat kon je niet? Waar moet je van tevoren evt rekening mee houden? Ze heeft nog een zoontje lopen, die ze dan een tijdje niet zal mogen optillen. Ik hoop dat jullie hier alle ervaringen willen plaatsen! Liefs
Hihi, wat zijn er veel stuitekindjes en keizersnede-verhalen op het forum de laatste tijd! Echt opvallend! De keizersnede en het herstel ervan is mij erg meegevallen. Ik vond de eerste week het zwaarst qua pijn en ongemakken. Vooral dag 3, toen de catheter met verdoving uit mijn rug werd gehaald en ik voor het eerst uit bed mocht, was pittig. Op dag 4 zou ik uit het ziekenhuis worden ontslagen en ik was daar echt een beetje paniekerig over. Ik dacht toen echt 'Damn, hoe moet dat in godsnaam! Ik kan amper lopen!' Maar, vanaf de vijfde dag knapte ik onwijs op en ging ik met sprongen vooruit. Ik kon weer goed rechtop lopen en ook steeds langere afstanden. Na ruim een week merkte ik dat ik mijn pijnstillers vergat in te nemen en drie weken later zat ik met man, kind en vrienden te lunchen in een strandtent Omdat het herstel bij mij zo snel ging, heb ik eerlijk gezegd niet 6 weken gewacht met tillen e.d. Uiteraard ging ik geen zware dingen tillen, dat is ook weer de goden verzoeken natuurlijk, maar ik tilde bijvoorbeeld wel een half gevulde wasmand naar boven. Dat is tegen het heersende advies in, maar je voelt zelf goed aan wanneer je te snel gaat. Na 4 weken had ik stiekem een keer rustig gestofzuigd (mijn vriend had het niet moeten zien, het is ook een beetje dom uiteraard...), gewoon op mijn knietjes met alleen de stofzuigerslang, maar kort daarna voelde mijn buik beurs aan...Toen wist ik dus meteen dat ik te eigenwijs was geweest en het dus niet meer moest doen. Zo merk je vanzelf wat wel en niet gaat. Goed naar je lichaam luisteren dus en niets forceren, is mijn devies Nog een tip voor de periode vlak na de keizersnede: strakke kleding (die uiteraard wel over het litteken valt). Ik vond het heerlijk om een stevige onderbroek en strakke joggingbroek te dragen, dat gaf tegendruk. Daardoor kon ik ook sneller rechtop lopen. Oh ja, en goed eten en drinken! Dat is echt bevorderlijk voor je herstel. Ik taalde niet naar eten vlak na de keizersnede, maar ik dwong mezelf om goed en gezond te eten en veel te drinken. Beetje gek dat ik het noem misschien, maar ook voor je ontlasting is dat belangrijk aangezien dat na een keizersnede sowieso geen prettige aangelegenheid is.. Beter de boel gesmeerd en zacht houden, dan dat je obstipatie krijgt. Niet fijn, na een buikoperatie!
hier was de keizersnee echt een eitje.... zoals je weet was Luka prematuur, op donderdagmiddag geboren, op vrijdagochtend ging de cath eruit, en ben ik aan het lopen geslagen. ik mocht tot maandag blijven, maar had heimwee, dus heb me zondag laten ontslaan...Luka lag daar toch nog weken, moest gewoon even naar huis, na al die weken ziekenhuis.... 8 dagen na de bevalling/keizersnede is hij overgeplaatst naar het ziekenhuis hier in de stad, en toen zat ik al op mijn fiets naar het ziekenhuis....en heb ook de kamer geschrobt(ben toen wel even in elkaar gezakt) want hubbie had al de 6 weken niks in huis gedaan.... denk dat ik 3-4 weken na de keizersnede ook auto heb gereden....ben gewoon super eigenwijs wat dat betreft....
Hier viel het wel tegen. Ik heb echt de eerste 2 weken niks alleen kunnen doen en de week erna redde ik me in huis wel een beetje alleen (lees beebje zelf uit bed halen, aanleggen, iets te eten voor mezelf maken en na alles weer in bed gaan liggen). Ik moest wel, want manlief was weer werken, maar ik had hem toen nog goed kunnen gebruiken. Het was alleen echt geen pretje. Ik heb echt heel veel pijn gehad.. Maar ik weet niet of mijn verhaal hier wel thuis hoort. Ze krijgt immers een geplande keizersnede dan he? Dat is anders als een spoedkeizersnede na een ingeleide bevalling. Zo moest ik ook nog 3 dagen aan de morfine/ruggeprik blijven, terwijl ik nu al gehoord heb (krijg nu een geplande keizersnede) dat ik daar gelijk vanaf mag na de operatie en met 3 dagen waarschijnlijk alweer naar huis mag.
Ik had ook een geplande keizersnede ivm een stuigligging (draaipoging baatte niet). Ik vond het herstel tegenvallen in de zin van dat ik de eerste 2-3 weken niet goed vooruit kon (maar er zijn meiden waarbij dit veel langer duurt). Ik had een blauwe plek van heup tot heup en van navel tot schaambot en mijn buikspieren hebben in totaal een week of 10 pijn gedaan. Van het litteken had ik weinig last, alleen de eerste week wat 'trekkende' hechtingen. Na twee weken was ik het binnenzitten hartstikke beu en ben ik weer naar het veldje voor ons huis gestrompeld met de hondjes. Na drie weken liep ik alweer een grotere ronde en dit bouwde ik iedere dag op. Ik ging steevast elke ochtend met kind en hondjes wandelen, weer of geen weer, glad, sneeuw, ijs trotserend (met de zware winter die we hadden) en dat heeft me denk ik qua conditie wel goed gedaan. Met de controle van 6 weken liep ik met de kinderwagen naar het ziekenhuis, een half uurtje lopen. Misschien dat ik daarom ook wel zo lang last heb gehad van mijn buikspieren, haha. Verder kreeg ik een blaasontsteking nav het catheter. Toen die over was, had ik nog altijd pijn in mijn blaas. Bleek dat er een beschadiging zat van het catheter. Zo heb ik in totaal ook een maand of drie pijn/gevoeligheid gehad met plassen. De eerste drie weken dacht ik wel 'dit komt nooit meer goed', maar uiteindelijk is het helemaal goed gekomen en ben ik super hersteld.
ik vond het ook wel meevallen. Na 2 dagen ging de verdoving eruit. dat was wel even pittig. Na een week mocht ik naar huis (ivm bloeddruk moest ik langer blijven) maar toen kon ik wel al weer goed lopen. Ik ging alleen naar de couveuse-afdeling waar mijn dochter lag. Ik had nog wel pijn bij het lachen enzo. Denk dat ik een week of 6 daarna nog wel wat hebt gevoeld in de zin van sneller moe enzo. Maar over het algemeen ging het goed.
Ik heb helemaal geen verdoving gehad na de keizersnede. Alleen paracetamol. Mocht na 4 dagen het ziekenhuis verlaten en na een week had ik eigenlijk geen pijn meer. Wel erg moe nog.
vanwaar die moeheid denken jullie?? je zou denken dat je na een gewone bevalling veel moeier bent eigenlijk... wanneer wordt een keizersnede eigenlijk ingepland? meestal voor uitgerekende datum toch?
Moeheid omdat een keizersnede een zware operatie is. Je houdt er een flinke buikwond aan over en het kost je lichaam veel energie om daarvan te herstellen. Zelf heb ik alleen de eerste drie weken na de keizersnede last van vermoeidheid gehad. Ik werd 's nachts niet eens wakker van mijn huilende dochter! Je kon bij wijze van spreken een kanon naast mijn bed zetten en ik werd er nog niet wakker van. Meestal plannen ze een keizersnede in de 39e week. Doorgaans willen ze dat een baby zo lang mogelijk in de buik blijft zitten, dat is beter voor de longetjes en organen. Mijn keizersnede werd gepland op 39 + 6, maar omdat de bevalling alsnog zelf op gang kwam is mijn dochter uiteindelijk met 39 + 4 geboren.
whaha...een kanon afschieten bedoel ik...Van alleen een kanon naast je bed word je natuurlijk niet wakker...
Bij mij was de keizersnede op de uitgerekende datum gepland. Maar doorgaands wordt het inderdaad rond de 39 weken gepland. Wij hielden de uitgerekende datum aan omdat: - mijn gyn de week ervoor er niet was - wij het zelf een fijn idee vonden als het kindje geheel voldragen zou zijn - 20-01-2010 gewoon een prachtige datum is Er werd wel afgesproken dat, mocht het kindje zich eerder aandienen, dán gewoon de ks plaats zou vinden (door een andere gyn dan mijn 'eigen'). Maar ons meneertje bleef zitten. Overigens ben ik wel moe geweest, maar het is mij niet duidelijk geworden of dit kwam door de ks of door de gebroken nachten....
Ik heb 2 keizersnedes gehad. De 1e was een spoedks (onze dochter paste niet door mijn bekken) en daarbij het ik idd nog de hele nacht pijnstilling via mijn rug gehad. Ik had ook veel bloed verloren en heb er echt wel even over gedaan om minder moe te worden. Het herstel viel redelijk mee, na een week of 4 kon ik alles wel weer. De 2e was een geplande keizersnee en bij een geplande ks gaat het om de reden! Hier was het omdat onze 2e dochter weer te groot dreigde te worden en dan worden ze vanaf 38 weken gehaald. Ze is bij 38+3 gehaald. Dezelfde dag alleen nog paracetamol als pijnstilling en meteen zelf naar de wc/douche.
Hier een spoed-KS na 4 dagen weeën maar niet vorderende ontsluiting. Na 4 dagen aanmodderen waarvan 17 uur in het ziekenhuis ging het mij fysiek niet meer zo goed, waardoor de gyn een spoed-KS moest uitvoeren. Ik heb het echt als SUPER goed ervaren. Ik ben 5 dagen in het ziekenhuis geweest. Was wel best moe, maar goed, had dus ook al 4 dagen niet echt fatsoenlijk geslapen. 7 Dagen na de KS liep ik al achter de kinderwagen (kleine stukjes buiten, paar honderd meter naar schoonouders). Zoals iemand eerder ook al schreef ging ook ik al wel wat eerder aan de slag met (kleine) klusjes, want ik voelde me gewoon hartstikke goed! Iedereen waarschuwde me: je gaat te vlug, denk aan jezelf, je moet meer rust nemen. Maar achteraf bezien heb ik gewoon naar mijn lichaam geluisterd en gedaan wat goed voor me was. Overigens vond ik de dag na de KS net alsof er een sneltrein over me heen gereden was. Ik kreeg nog wat morfine (lichte dosering hoor) 's nachts om te kunnen slapen, en de rest van de tijd paracetamol. Wat me opviel is dat je dus na de bevalling zo slecht 'overeind' kunt, het voelt echt of je 1000 sit-ups gedaan hebt, en dan in het kwadraat. Maar dat wordt iedere dag minder, en zoals ik zei was ik na een week al weer fit genoeg om te gaan wandelen.
Ik heb 4 mnd geleden een spoedks gehad en vond het herstel zwaar tegenvallen. Heeft echt wel een week of 3 geduurd tot ik me weer een beetje mens voelde. Ik vond het vooral zwaar omdat ik (net zoals je vriendin) al een kleine had rondlopen. Mijn oudste was 22 mnd, dus nog niet groot genoeg om sommige dingen zelf te doen, verder snapte hij het allemaal nog niet zo goed. Dat ik hem niet kon tillen heeft heel wat huilbuien gekost (van beide kanten). Mijn oudste zoon voelde zich soms echt afgewezen als ik hem niet optilde, maar durfde dat echt niet, veels te bang om iets te verpesten. Nu 4 maanden later is het nog wel eens gevoelig als ik me veel heb ingespannen. En dan niet eens het litteken zelf, maar meer het stuk tussen het litteken en mn navel, het onderhuidse litteken in de bm. Ik heb er vooraf echt veel te licht over gedacht. Dus ik zou je vriendin echt aanraden om pas een ks te doen als er echt geen andere mogelijkheid is. Als je al een dreumes/peuter hebt rondlopen is een ks gewoon niet handig. Succes voor je vriendin!
Ik heb vrijdagochtend jl. mijn 2de ks gehad. Vrijdagavond om 00,00 uur moest ik een paar stappen lopen en zaterdag om 16,00uur was ik thuis. Ik heb nog wel last van de wond, het trekt nogal. Met name smorgens of als ik een tijdje heb gelegen of gezeten. Gelukkig zijn mijn ouders bij me en hoef ik niets in het huis te doen. Het is wel lastig dat ik mijn dochter van 22 maanden niet kan/mag optillen. Na vorige ks was ik met een kleine 4 weken weer de oude ondanks ik na een paar dagen al in het huis bezig was. Ik verwacht nu sneller te herstellen omdat ik meer rust neem. Ik moet zeggen dat ik de ks zelf deze keer erg vond tegenvallen, last van een druk op mijn borst en kon slecht ademhalen. Op de monitor was geen rare hartactiviteit waar te nemen dus geen idee wat het wat.
@ denizkizi, gefeliciteerd!!! Wat je schrijft over druk op je borst en slecht ademhalen kan te maken hebben met de verdovingsvloeistof die te hoog oploopt. Heb ik ook gehad bij een operatie onder ruggenprik. Eng gevoel! Toen ze de tafel aan de kant van mijn hoofd ietsje hoger hadden gezet, zakte het weer en kreeg ik weer lucht.
Heb ik ook gehad. Wat een eng rotgevoel he? De anesthesist heeft de prik dan waarschijnlijk iets te hoog gezet. Ze noemen het ook in de folder als mogelijke bijwerking van de ruggenprik en noemen het 'niet schadelijk voor de patient, wel heel vervelend'. Ik raakte bijna in paniek. Kon alleen maar denken: 'ik krijg geen adem, ik krijg geen adem.' Ooooh, wat was ik opgelucht toen ze zo'n slangetje met zuurstof in mijn neus stopten.
1e ks was spoed met daarna 4 weken pijn en moeheid. En nog eens 6 maanden fysiotherepie ivm rugklachten. 2e ks gepland, 3 weken moe + 4 maanden fysio ivm rug. 3e ks ook gepland, 3 weken moe + 1 jaar fysio ivm rug. 4e... die komt er niet, ons gezin is klaar en mijn lijf kan niet meer. Groetjes van Kiki.
Ik ben 17 mei bevallen dmv een geplande ks. de ks is mij 1000% meegevallen. De 1e dag kon ik nog weinig ivm het infuus en de katheter. De tweede dag naar de wc ging goed. Derde dag douchen en vanaf toen weinig meer in bed gelegen. Na 2 weken weer autogereden en 6 weken na de ks stond ik al weer op de tennisbaan en 10 weken na de ks had ik mn eerste toernooi alweer. Ik heb wel nog last van mn onderhuidselitteken, maar verder geen klachten meer.... Ik had een ks ivm een stuitligging en een draaipoging wilde niet lukken....