baby eenkennig 'geboren', 'gemaakt' of een fase?

Wa een vervelende opmerking van de oma's om te zeggen dat het aan jou ligt. Ik zeg dat het inderdaad de aard van het beestje is. Ik ben de eerste vier maanden thuis geweest. Ons mannetje lacht vanaf dat hij twee maanden is, naar iedereen die hij ziet. Terwijl ik toen dus ook nog met hem thuis was. En in het begin heeft hij echt net bij veel andere mensen op schoot gezeten dan bij mij en mijn man. Eigenlijk alleen bij ons, zijn grootouders, 2 ooms en een tante. Wij onden het niet nodig om een pasgeboren baby als estafettestokje door te geven.
Ik denk dat mensen al geboren worden met een bepaald karakter. Natuurlijk wordt je verder ook gevormd door je opvoeding en de dingen die je tijdens je leven meemaakt. Maar een heleboel eigenschappen zitten voor een deel al in je.

Ik snap dat het soms wel vervelend kan zijn. Je wilt toch dat hij ookleuk bij de opa's en oma's kan zitten. En het is ook wel fijn als je he af en toe ook even uit handen kunt geven en at je dan zelf op je gemak bent omdat je weet dat het wel goed gaat. Maar ik denk niet dat je zoiets kunt dwingen. Als hj zich bij jou (enu bij zijn papa) veilig voelt, laat hem zich dan lekker bij jullie veilig voelen. Ik denk dat dat veel belangrijker is dan dat hij bij iedereen op schoot wil zitten.

 

Vervelend, helaas ken ik het maar al te goed. Ik ben ook thuismama dus mijn dochter ziet me de hele dag, als ze maar een beetje eenkennig reageerde, dan lag dat meteen aan het feit dat ze de hele dag bij mij was.
Maar hier is het eigenlijk vanzelf beter gegaan, hier leek het echt een fase (rond dezelfde tijd als jou kleine nu zit)
En die opmerkingen blijven vreselijk, ik kan er ook echt aanvallend op reageren als iemand zoiets zegt, want het slaat natuurlijk nergens op en is niet leuk om te horen.

 

Kan 1 ding zeggen, mijn dochter is ook altijd bij mij geweest.. eigenlijk zag ze enkel haar papa en 1 keer in de paar maanden mijn moeder.. echt heel weinig mensen dus.
Ze heeft een tijdje gehad dat ze eenkennig was maar nu totaal niet meer, eigenlijk gewoon ´te´ sociaal zelfs want ze zou zelfs met een wildvreemde meelopen.

Dag 1 op de psz trok ze direct haar jas uit en weg was ze! Denk dus echt dat het maar net aan het kind ligt.

 

Mijn dochterje heeft het ook en ook ik ben vaak thuis.

Ze moet mensen echt regelmatig zien anders is het brullen. Ze kijkt het liefste de kat uit de boom.

Een keer in blijdorp ze was een maand of drie keek er een vreemde in de wagenbak prulipje en al en ze doet het nu nog.

Het word wel iets minder wat ik ze met mensen die ze regematig ziet.

En ja ook hier woord er gezegt ze ziet te wijnig mensen kan mij boeien, Ze is gewoon een papa en mama.s kind en van broerlief.

 

is gewoon een fase en gaat vanzelf over.
Mogelijk dat het iets heftiger is bij kids die de hele dag gewoon lekker bij mama zijn, maar ff eerlijk, lijkt me dat feitelijk juist de normale gang van zaken!!!!
Als je kindje wat ouder wordt, gaat het zelf bepalen bij wie en hoe lang het wil zitten en komt het vanzelf dat het bij oma enzo wel gezellig is
Oma moet -jammer voor haar- maar even wachten. Ook met commentaar leveren, zou ik zeggen...

 

Mijn dochter is ook altijd zo geweest en nog steeds. En ik werk (helaas ) 3 dagen in de week, dus hier heeft het er niks mee te maken dat ze altijd bij mij thuis is. Maar ze heeft het gewoon niet zo op vreemden. Nou prima hoor, ik maak me er niet druk om. Ze moet altijd eerste even de kat uit de boom kijken, soms komt ze dan alsnog los, maar soms ook niet en dan blijft ze gewoon heel rustig bij mij op schoot zitten. Bij de gastouder heeft ze het prima naar haar zin, maar volgens de gastouder (ook mijn nicht trouwens) is ze toch altijd wat ingetogener dan dat ze is als ik erbij ben.

 

Gewoon een fase hoor en die zeuropmerking kreeg ik ook een keer. Trouwens, daarbij snap ik nooit zo goed dat het voor volwassenen wel mag om een persoonlijke grens te hebben, maar baby's alles maar goed moeten vinden. Als iemand die jij niet zoveel zou zien je gelijk op schoot zou trekken, hard tegen je zou praten en aan je zou plukken, zou je dat ook niet leuk vinden, toch?
En hier is het helemaal goed gekomen en ik heb er niets aan gedaan, krijg juist veel opmerkingen dat ik zo'n sociaal kind heb.

 

dit zijn gewoon fases van een kind en kun je als ouder niet veel aan doen. blijkbaar voelt je kindje zich gewoon vertrouwt bij jou en zeke rniet bij oma. zou gewoon zeggen dat hij dat bi jniemand zo doet en het dus misschien wel aan oma ligt.

 

Alledrie. Een baby heeft een karakter meegekregen van jullie beiden, misschien juist schuw of meer outgoing. Julia is een allemansvriend, en wij zijn beiden ook aardig sociaal/gemakkelijk in contact maken. Mijn neefje was ook met 3/4 maanden al heel eenkennig, dat zat echt in zijn karakter. Nog steeds zegt hij het eerste half uur vaak niks als we langskomen (hij is nu 3).

Daarbij heb je ouders die misschien overdreven reageren of het erger/minder erg maken. Juist altijd bij je houden, of juist altijd alleen maar afgeven zijn beiden natuurlijk extremen die niet goed zijn. Probeer daar een middenweg in te vinden. Baby's die naar een KDV gaan zijn het vaak meer gewend, maar er zijn er genoeg die daar ook maanden huilen het eerste uur dat papa/mama weg zijn. Echt sneu. De andere kant is mijn dochter: gaat niet naar KDV of gastouder, maar is nooit écht eenkennig geweest.

Ten derde is het bij elk kind een fase. Bij de een langer, bij de ander korter, bij de een eerder, bij de ander later. Bij veel kinderen komt het tussen 6 en 9 maanden ergens voorbij. Julia heeft toen ze 8 maanden was ook 1 keer gehuild toen ik haar achterliet bij mijn moeder. Verder nooit! Maar zelfs de meest open en gemakkelijke kindjes hebben eigenlijk altijd een fase van 'bij mama zijn'. Dat hoort bij een veilige hechting.

Oftewel, elk kindje is anders. Ga niet te veel mee in de beschuldigingen over dat hij niet naar een KDV gaat. De meeste kindjes zijn met 2 maanden nog niet op een KDV hoor, en toen deed hij het al zeg je! Het zit in z'n aard, z'n karakter, maar je kunt hem er wel bij helpen. Door hem niet altijd alleen maar bij jou te houden, maar bijvoorbeeld bij jou op schoot naar anderen kijken enzo. En... het gaat weer over!!

 

Wat een vervelende opmerking dat het door jou komt dat je zoontje zo eenkennig is! Wat kan ik mezelf daar kwaad om maken!!

Ik ben nu sinds de bevalling sinds januri weer 3x 3uurtjes per dag aan het werk, dus heb ook 7maanden thuis gezeten met Tycho. De hele dag was hij dus zo'n beetje bij mij. Mijn vriend werkt de hele week fulltime, dus die zag hij ook niet veel zeg maar. Opa en oma kwamen/komen dan regelmatig lamgs maar dat was het.

Nou en Tycho is absoluut niet eenkennig!! Die vindt de aandacht die hij krijgt van iedereen (en dan maakt het echt niet uit wie) echt geweldig. Hij gaat meteen lachen en sinds 2weken doet hij pffft hahah, dat moet hij dan ook even laten zien. Zo gingen wij in oktober voor ene kinderstoel naar prenatal en toen keek er een hele grote brede neger in de kidnerwagen. Eerst keek Tycho even een beetje raar maar daarna was het meteen een big smile. Die man was verbaasd: meestal gaan ze huilen als kleine kindjes me zien. En zo ook op mn schoonmoders verjaardag toen hij 2,5maand oud was. Hij genoot van iedereen toen we op viste kwamen daar.

Dus lekker laten gaan die opmerking, het komt echt niet door jou. Het is gewoon het karakter van je kindje en het gaat echt wel over. En wat is er mis met de kat uit de boom kijken en eerst even zien wie dat is??

xxx

 

Geboren en fase.
Onze twee dochters zijn het bewijs hiervoor. Oudste dochter zelfde (op)voeding gehad en zij is een open en ondernemend meisje dat snel op haar gemak is. Als ik oppas nodig had kon ik haar overal achterlaten in haar eerste levensjaar.

Jongste dochter is vanaf 3 maanden al eenkennig. Ik deed haar en doe haar geen plezier als ik haar bij iemand anders op schoot zet. Ze moest lang wennen aan het kdv en aan haar oma's die oppasten. Op het kdv slaapt ze nog steeds maximaal 45 minuten achter elkaar. Eef is rustiger, kijkt de kat uit de boom en vind het heerlijk om bij mij te zitten. Mijn oudste dochter heeft daar nauwelijks de rust voor.

Ik zie gewoon grote karakterverschillen. En een baby kan je nog weinig stimuleren of afremmen. Die voelt het zoals het is.

 

Julian wilde tot vorige week niks van mijn schoonmoeder weten.

Een paar dagen geleden kroop hij haar ineens aan en vanmiddag hadden ze samen de dikste lol en zoekt hij haar zelfs op ( kruipend)

Isabella had dit ook en nu praat ze juist met iedereen en knoopt ze zelfs met onbekenden gesprekken aan.

Kan dus gewoon een fase zijn.

 

Ik denk dat het gewoon in het karakter zit.

Ik heb 2 zoontjes, de oudste is een allemansvriend, altijd al geweest. Soms vind ik dat helemaal niet leuk, hij geeft gerust de moeders van andere kinderen op het kdv een dikke afscheidskus...

De jongste heeft het helemaal niet op vreemde mensen. Blijft dan het liefste dicht bij mij en moet zeker een half uur de kat uit de boom kijken. Mensen die hij vaak ziet (opa, oma, leidsters kdv) daar heeft hij gelukkig geen moeite mee. Maar van de week was er een invalkracht op het kdv en dat vindt hij wel moeilijk. Hij is dan erg verdrietig.

Ik merk wel dat ik mijn jongste automatisch meer bescherm voor vreemde mensen, omdat ik weet dat hij dan verdrietig wordt. Dus waarschijnlijk versterk ik zijn eenkennigheid wel enigszins.

 

silly; je kindje is veel te oud om door jou of door iets anders eenkennig te kunnen worden!!!!!ze moeten eerst kennen leren om eenkennig te kunnen worden. dat is echt na 9 maanden oud of zo. en komt als een fase en soms herhaalt het.
maar goed, waar je nu wel over kunt spreken is angst of onrust bij vreemden.dat zegt dat je kind snel geleerd heeft wie bij zijn gezin hoort. wie mama is enzo en wie vreemden zijn.
mijn zoontje was wilde niet eens dat iemand naar hem keek vanaf 2,5 maand oud. ik hem hem dan ook aan niemand op schoot gegeven. tja men maakt dan wel opmerkingen. niet serieus nemen! maar met 4 maanden oud was dat gewoon over. hij was met 5,5 maand oud juist erg vriendelijk en sociaal, met 6 maanden oud errrug vrolijk. hij is dat nog steeds en krijg altijd complimenten over zijn zachte karakter, vrolijkheid en sociaal gedrag.
dus niets van aan trekken. en hem lekker via jouw schoot de wereld leren kennen.

 

veeel te jong bedoelde ik.te vroeg op vanochtend!!!!!