Hoi, Ik ben opzoek naar lotgenoten met tips hoe jezelf kan opbeuren na herhaalde miskramen? Hierbij mijn verhaal: Ik ben 1,5 jaar geleden gestopt met de pil om te gaan voor ons eerste kindje. Het duurde 3 maanden voordat mijn cyclus aan de gang kwam, daarna meteen zwanger. Helaas bij 6,5 week geëindigd in een spontane miskraam. Daarna wilde het maar niet lukken en bleef mijn cyclus een rommeltje waardoor we door werden gestuurd naar de gynaecoloog. Uit alle onderzoeken lijkt er niks mis te zijn met mij en mijn partner en hebben we gewoon 35% kans om natuurlijk zwanger te worden. Toch voor de zekerheid nog een HSG ondergaan en was het de bedoeling om de luteale fase te bekijken of die niet te kort is. Die maand (misschien kwam het door de olie die ze na de behandeling van HSG inspuiten) een positieve test. Pas na 3 testen geloofde ik ook echt dat ik zwanger was. De blijdschap was alleen van korte duur. Bij 6,5 week verloor ik wat bloed en bij de controle bleek dat het vruchtzakje te klein was voor de duur van mijn zwangerschap. Nog een week afwachten of misschien toch gewoon wat achterliep, maar helaas bleek het toch echt te gaan om een leeg vruchtzakje. Het was gestopt bij 5,5 week met groeien. Ik kon het niet meer opbrengen om te wachten op een spontane miskraam en maar gekozen om de miskraam op te wekken met pillen (cyclotec). Nu zijn we alweer een paar maanden verder zonder resultaat en is het afwachten wat verder onderzoek uitwijst. In mijn omgeving lijkt iedereen wel zwanger of heeft kinderen en is nu extra confronterend met onze onvervulde kinderwens. Ik weet gewoon niet hoe ik het meer los moet laten en het weer wat positiever moet inzien. Iemand tips en niet in de strekking van het komt wel of je moet er niet zoveel mee bezig zijn gezien dat niet werkt.
Hoi meis, Wat verdrietig wat je allemaal hebt mee gemaakt. Ik heb ook in jouw schuitje gezeten en kan me alle gevoelens nog heel goed herinneren. Nu ik een dochter heb kan ik het wel goed los laten. Hoe kwam ik die periode door? Ik heb me aangemeld het besloten miskramem forum op facebook (niemand kan zien dat je er lid van bent). Daar deed ik mijn verhaal en kreeg veel steun en tips over hoe ik het verder aan kon pakken.. Privé heb ik weinig steun gevoeld, zelfs niet van mijn partner. Mensen die je proberen moed in te praten die er geen ervaring mee hebben, maken het vaak alleen maar erger. Geniet van wat je wel hebt, doe veel leike dingen en geef je verdriet de ruimte. Je verdriet mag er zijn! Hopelijk komt het allemaal snel goed en wie weet tot op het forum (klets er nogsteeds)