Mmm, dat staafje gaat in je bovenarm en kan gaan zwerven...! Heb nu een folder van spiraaltje mee gekregen. Dat blijft 5 jaar zitten en zorgt dat je niet meer ongesteld wordt. Maar het mag pas worden geplaatst 4 maanden na de bevalling. Dus nu nog even aan de pil.
Ik ben vorige week weer begonnen met anti-conceptie. Ik heb nu de Nuvaring, moet zeggen dat ik hier heel erg aan moet wennen en nog niet weet of ik hier mee door ga. Vooral omdat je hem kan verliezen en daar ben ik bang voor. Voor hetzelfde geld ben je hem kwijt en ben je toch niet beschermd. We hebben in iedergeval besloten om de eerste paar maanden ook nog een condoom te gebruiken. Even afwachten dus...
Ik ben net bij mijn huisarts geweest omdat ik ook voor de mirena kies, maar volgens hem kan ie meteen bij mijn eerste menstruatie worden geplaatst. Ik denk dat dat niet lang meer gaat duren, aan de krampjes te merken.. Waarom zou je tot 4 maanden moeten wachten dan?
Ik reageer slecht op de pil, dus wij gaan condooms gebruiken totdat we eventueel behoefte hebben aan een tweede.
Bij mij is ie ook de eerste menstruatie geplaatst hoor, meteen toen ik op controle moest bij de gyn. 6 weken later was het.
Mijn huisarts zei dat de kans dat ie los komt dan dus groter is. Zal wel. Het inbrengen schijnt best pijnlijk te zijn? Er staat in het foldertje dat je iemand mee moet nemen om je te begeleiden want je kunt duizelig en misselijk zijn erna.
ik ben nergens aan.......ik heb pco en wil mijn lichaam niet weer vern**ken door hormonen te gebruiken, ik hoop da mijn lichaam gereset is en dat alles nu vanzelf gaat. en als ik snel zwanger wordt, is dat ons 2e wonder
Ik heb daar wel aan gedacht, maar vind het zo definitief. En we zijn nog jong, er kan nog van alles gebeuren.
ja dat scheelt voor mij is 30 al eigenlijk TE oud, niet alleen qua gevoel maar ook omdat ik vroeger de overgang zal ingaan (hoogstwaarschijnlijk, mijn moeder ging met haar 32e) ik vind het risico dan zoiezo te hoog worden na mijn 30e mijn man is "al" 35 en die vind zichzelf zoiezo al te oud ervoor nu worden.. maar je bent zo jong als je je voelt maar ik vind de risico's te hoog worden nu..vandaar..
ik heb 5 maanden bv gegeven en 5 maanden cezarette gebruikt en nu gebruik nu de pil genaamd diane 35.
Wat erg dat je waarschijnlijk zo vroeg al in de overgang zult gaan! Gelukkig heb je de kans gekregen om 2 kinderen te krijgen voor die tijd. Ben je gelukkig met 2 of zou je er meer willen? Is het niet te voorkomen dat je zo vroeg in de overgang komt? Mijn man is ook 35, dus ook al wat ouder en ik vind zwanger worden na m'n 30e ook wel risico voller; het is toch een behoorlijke aanslag op je lichaam vind ik persoonlijk (ookal ben je gezond) en de kans op afwijkingen bij de baby zijn groter. Bovendien is 2 wel zo praktisch voor ons qua financien enzo. Als ik net zo rijk zou zijn als Angelina zou ik er ook wel meer willen krijgen... We willen ze ook nog wat te bieden hebben. Maar om nou meteen te steriliseren, nee... Ik denk aan gevallen zoals: je kind is ziek en heeft een passend beenmergcel ofzoiets nodig en alleen een baby zou je kind kunnen redden. Of je gaat scheiden of je partner komt te overlijden, je vind een nieuwe liefde en wil graag nog een kind samen met je nieuwe liefde. Je weet maar nooit toch?
Tja ik ben 37 en mijn Lief wordt deze maand 41. Het is voor ons nooit de keus geweest zu oud ouders te worden. Het gebeurde zo, omdat we beiden voor we elkaar ontmoetten, partners hebben getroffen die die wens niet deelden. En dan verschuif je dus toch je grenzen steeds weer. Da's net zoiets als eerst zeggen: als ik 100 of meer weeg ga ik niet meer naar buiten". Maar dat ben ik ook blijven doen Nee serieus: ik had het bijltje erbij neergegooid bij 40. (Eerder vond ik 30 en 35 al oud).
Ben na ongeveer 6 weken begonnen met anticonceptie (condooms) omdat we toen weer begonnen met seks... Ik zou zeker niet onbeschermd aan de gang gaan omdat je nog niet ongesteld bent geweest - je kunt namelijk al wel weer vruchtbaar zijn!
ja maar das anders wij hebben onze wens al vervuld, we zijn gewoon er meteen aan "begonnen" we hebben elkaar pas in oktober 2006 leren ennen maar die condoom is meteen (na testen e.d.) de deur uitgegaan en in januari was ik zwanger en nu ben ik zwanger van nummer 2 we hadden "haast" Als ik mijn man niet was tegengekomen had ik met een donor zwanger geworden (daar was ik ook al mee bezig) dan had het er echter bij 1 gebleven omdat ik ook nog eens chronisch ziek ben. Maar alles viel gewoon in 1 keer op zijn plek, en in principe is een heel hoog percentage van een mannelijke sterrilisatie goed ongedaan te maken, maar mijn man is heel stellig die wil zoiezo geen kids meer (ook niet met een andere vrouw mede vanwege zijn leeftijd) dus vandaar dat hij het laat doen, maar zoiezo ziet hij dat wel als zijn plicht na alles wat ik al heb gedaan (2 keer zwanger, jarenlang pil slikken, 2 keer bevallen e.d.) Ik ben heel gelukkig met twee met een iets beter (gezonder) lichaam had ik er misschien wel 3 gewild maar met dit gestel gaat dat zoiezo niet (niet in de zin dat ik wil, het zou wel KUNNEN maar dan kan ik naar mijn idee net genoeg geven aan mijn (straks) 2 kindjes.. maar zoiezo na deze zwangerschap had mijn man daar al niet meer aan toegeweest (vruchtwaterpunctie e.d. heeft er bij hem vooral erg op ingehakt) Maar al had ik niet een vroege overgang in het vooruitschiet gehad (hoeft niet maar kans is erg groot) dan had ik voor mezelf zoiezo 30 te oud gevonden (qua risico's, lichaam maar ook hoe ik mezelf moeder zag/zie worden) trouwens niet helemaal erg mijn moeder heeft geen echte overgangsklachten gehad ze werd alleen niet meer ongesteld zij vond het wel ideaal, geen gezeik meer met ongesteld zijn zoals zij het noemde, ze heeft noot echt de klachten gehad dus ook wel makkelijk praten dan, als je overgangsklachten heb zijn die wel heel erg en niet zo makkelijk mee om te gaan..