Voor ik zwanger werd van mijn zoontje vond ik het idee van een kindje krijgen wel leuk. Zelfs bij de echo's vond ik het wel leuk. En in het laatste trimester vond ik het zwanger zijn bagger en wou ik dat ik er nooit aan begonnen was. Maar vanaf dat ik mijn zoontje heb gekregen is er iets in mij wakker geworden. Ben ik wakker geworden. Het gevoel is machtiger dan andere gevoelens of logica. Sinds de kleine drie maanden is geworden is er een verlangen gekomen, dat inmiddels machtiger is dan alle verlangens die zijn geweest. Ik wil zo graag opnieuw zwanger worden. Mijn vriend is net van de schrik bekomen dat hij vader is geworden. Mijn lichaam is uitgeput. Er is maar 1 kinderkamer in dit huis. Maar toch. Het verlangen is sterker dan mij. Ik weet ff niet zo goed wat ik ermee aan moet...
Ik had het ook maar ik denk dat het door het overweldigende geluk komt, ik was zo intenst gelukkig met mijn zoontje en stroomde gewoon over van geluk.. Ik denk dat het de hormonen zijn en dat iedereen deze gevoelens in een bepaalde mate heeft (als je zwangerschap of bevalling horror is snap ik dat je er waarschijnlijk niet aan moet denken) bekijk het over een paar maandjes nog eens weer en geniet in de tussentijd van je zoontje, de tijd gaat zo snel :'(
Dat zijn echt hormonen volgens mij. Ik vond de eerste 2/3 maanden heel zwaar en ook nu heb ik nog mijn dipjes. Lichamelijk ook nog niet helemaal bij. En toch kan ik soms heel hevig verlangen naar een 2e. Ik mis ook het zwanger zijn, elke keer gezellig op controle, het bijzondere van een kindje dat in je buik zit. Als ik weer zo'n moment hebt dan denk ik aan de slapeloze nachten van de kraamperiode en dat ik eerst van dit kindje wil genieten. Eerste jaar is gewoon erg bijzonder, dat wil je toch niet missen omdat je alweer zwanger bent van de 2e en daardoor niet zoveel meer kan (hoor van velen dat de 2e zwangerschap vaak zwaarder is)? Lijkt me ook fijn dat de eerste straks wat zelfstandiger is en zichzelf bijvoorbeeld al even kan vermaken.
Herkenbaar hoor en het zijn deels ook echt de hormonen die meespelen. Geef jezelf even rust en geniet van je kleine ventje. Zo kort op elkaar zwanger zijn is best pittig! Hier overigens absoluut niet de ervaring dat de twee zwangerschap zwaarder was. Kindjes schelen 20 maanden. Wilde er zelf minstens 18 maanden tussen hebben, maar wist ook al vrij snel zeker daar ik graag als opnieuw wilde beleven.
Herkenbaar. Mijn ervaring is dat het ook weer afzakt. Tijdens de eerste maanden -zwaar getraumatiseerd door een idioot heftige bevalling en moeilijke kraamwee, maar overgelukkig met mijn kleine meisje- kon ik soms wel janken (en heb dat ook wel eens gedaan) bij de gedachte dat ik dit misschien nooit meer mee zou maken, als er geen tweede kindje komt. Dit kleine wurmpje, zo afhankelijk, zo compleet, zo onweerstaanbaar... Inmiddels is het verlangen er nog wel, en ik droom nog steeds wel eens weg bij de gedachte aan een tweede kindje, maar meer op de achtergrond. Ik wil ook zeker nog wel een half jaar tot een jaar wachten, en het is zelfs niet zeker of het zal gebeuren. Op dit moment gaan andere zaken even voor, en is het niet verstandig om zwanger te worden. Kortom: Mijn verstand heeft weer de overhand over mijn hormonen!
Ik wist heel, heel zeker dat ik na de 3e echt geen kind meer wilde en dat echt voor het laatst had afgezien in zo'n loodzware kl*tezwangerschap. En toch... kreeg ik ook mega-babykriebels vanaf 2 mnd na bevalling. Deze waren op zijn hevigst rond de 4 mnd, bij mij was een echt 'roze wolk' gevoel. Want toen ik eenmaal ging werken, baby bewerkelijker werd, het gewone leven me weer helemaal opslokte, voelde ik ook weer hoe zwaar het allemaal was . Babykriebels zijn afgezakt met het ontzwangeren en een jaartje na bevalling kon ik echt heel volmondig zeggen. Het is goed zo! (en wat bezielde me om serieus over een 4e na te denken!? Hormonen dus, 't zijn gekke dingen ) Gun jezelf eerst tijd om te ontzwangeren (en herstellen) zou ik zeggen en dan merk je vanzelf welke kant je kriebels op gaan.
Mijn zoontje is morgen 11 weken wij hadden voor de bevalling al afgespeoken dat alles alles goed ging we vanaf precies een half jaarna de geboorte van ons zoontje gaan klussen voor een 2de denk er nog steeds het zelfde over dus vanaf juli mogen we weer los hahhahah