Oh oh dames.. Wat is er toch met mijn engeltje aan de hand?? Hij eet 's avonds dramaaatisch slecht. 2 hapjes misschien net aan.. Probeer zoveel mogelijk gevarieerd te koken maar niets is goed. Oh en dan die driftige momenten 500 keer op een dag. Gillen krijsen op de grond liggen en 2 min later is hij weer aan het lachen. Soms is het zo hilarisch dat ik ervan in de lach schiet Het liefste kijkt hij heel de dag die sch**tclown bumba. Als ik nee zeg dan blert ie er ook weer op los. 'S nachts meerdere malen wakker en dan huilt is met een soort excorsistbrullen. Niet echt te negeren dus, hoppa er weer uit en sussen. Het zal er allemaal ongetwijfeld bij horen en natuurlijk is hij nog steeds mijn liefste engeltje maar dan wel met een B ervoor. Herkenbaar? En hoelang duurde het bij jou voordat de 'redelijkheid' weer een beetje terugkeerde? Ik vind het voor hem ook zo naar, hij heeft soms gewoon last van zichzelf..
Mijn zoontje heeft dit sinds gisteren. Het besef van ik-heb-mijn-eigen-willetje. Vooral als het niet lukt of als iets niet mag, dan is het schreeuwen, huilen, drammen. Nu, terwijl ik dit typ, zit hij heerlijk met de duplo te spelen en probeerd een blokje in zn nek te leggen, dit lukt natuurlijk niet en gromt hij even een keer Hier proberen we het te "driftige" gedrag te negeren. En als iets niet lukt zeggen dat hij het nog eens moet proberen, rustig blijven.
Mijn zoontje is 16 maanden en heeft ook van die driftbuien! Kan niet alleen spelen of alleen maar met datgene wat hij kan pakken wat van ons is. Slapen 's avonds en 's nachts gaat goed maar overdag is het wisselend..
Tis een fase!!! Hier ook bijna 17 mnd, en idd gewoon niet lekker in zijn vel. Zijn bijnaam de afgelopen weken "mopperkont". Vooral na zijn middagdut wordt hij soms niet uitgeslapen wakker en dan hebben we tot zijn bedtijd "plezier" met de hoofdletter P, niets is goed dan, alleen maar mopper, mopper, mopper. Ook in de nacht af en toe wakker (en dat was echt super lang geleden). Moet er wel bij zeggen dat het zo 3/4 dagen in de week gaat de afgelopen 2 weken, dus ook 3/4 goede dagen. En sinds de laatste dagen minder eten, maar die van ons wilde ik toch op dieet (zie mijn topic van een paar dagen terug), dus das hier mooi meegenomen!
Arme Chocotof!! Dodelijk vermoeiend hè, die fasen van je pittige dreumes :'( Hier hetzelfde, met 17 en met 19 maanden ook deze ervaring, met een paar weken adempauze ertussen. Ook met brood 's ochtends en tussen de middag problemen gehad maar....er is hoop! Van de ene op de andere dag is het voorbij en dan eten ze weer normaal. Die van mij at als een bouwvakker maar het was na 3 tot 5 happen: bord wegschuiven en "Laar!" roepen. Ik heb er veel gevechten over gevoerd (heel slecht, weet ik!) maar uiteindelijk opgegeven en een paar dagen verder was het ineens over. Het kan wel 2 tot 4 weken duren helaas. Achteraf had ik er niet zo'n gevecht van moeten maken, dat scheelt vooral voor jezelf heel veel, wat fijn is want daardoor raak je minder moe en geirriteerd. Zet m op, flink doorbijten, het komt goed!
Hier net die periode gehad. Klopt precies met de verhalen die hier staan. Hier heeft het 2 weken geduurd. Zo van de een op de andere dag was het over en was hij weer lief. Laat het gewoon gebeuren, je kunt er niets aan doen. Even doorbijten.
Oh wat fijn dat jullie het ook herkennen! We houden vol! Ik heb hem voor die weekend wel 2 nachtjes bij opa gebracht. Kunnen wij even bijtanken en nieuwe energie op doen. We zijn ook allemaal ziek geweest dus dat is wel even lekker.. En dan is hij bij opa.. En dan mis ik hem verschrikkelijk!! Het is ook lekker hoor maar ik miss hemmm!!
Herkenbaar. Het gaat weer over... ooit Dochter heeft het rond die periode ook gehad en het heeft best een hele tijd geduurd ook. Sinds een paar weken is ze weer zo lief en heel aanhankelijk ook. Heerlijk vind ik dat, dan komt ze echt even bij me zitten en omhelst ze me heel stevig. Smeltmomentjes! Met die driftbuien ging ik verschillend om. Soms negeerde ik ze, soms gingen we even zitten om er over te 'praten'. Dat laatste was vooral als ze iets (gevaarlijks) wilde wat niet mocht. Dan probeerde ik haar zo goed als kwaad uit te leggen waarom dat niet kon en bood ik daarna een alternatief. Ik kon heel goed merken dat het hielp en haar driftbuien korter duurden en uiteindelijk werd het niet eens meer echt een driftbui. Ook heb ik haar in die periode geleerd om hulp te vragen, als ze namelijk iets wilde begon ze heel erg te miepen en dat begrepen wij natuurlijk niet dus dan stortte ze zich zelf ter aarde als een plank en krijsen maar weer! Nu zegt ze help (of eigenlijk 'huip' ) en wijst ze naar datgene waar we mee moeten helpen. Wat een rust geeft dat haha!