Ik vind het wel een egoistische daad, niet de zelfmoord zelf, maar het feit dat hij dit thuis heeft gedaan. De kans dat zijn kinderen hem zo zouden treffen was groot en wat voor traumatische impact zou dat wel niet hebben gehad. Ook zwaar depressief voor de rest van hun leven dus. Heel erg voor de kids en Isa
hopelijk hoeven wij het nooit mee te maken, en weten wij ook niet wat wij zouden doen. misscchien waren de kinderen wel helemaal niet thuis dat weten we toch helemaal niet.
Hoe weet je dat nou. kan ook zijn dat die kinderen uit logeren waren. ik vindt het pas erg als iemand voor de trein springt en dat dus nog meer mensen er mee te maken hebbben. of van een flat. (zoals ze hier wel eens doen woon naast de hoogste flat in ons dorp)
Wij weten inderdaad niet waar de kinderen en Isa waren toen ze hem vonden (of heeft Isa Antonie gevonden? Dat is mij even ontgaan). Zelfmoord... Je kan het egoistisch noemen of niet. Maar wat als je zelf zwaar depri bent? Je je alleen maar ellendig en ongelukkig voelt? Alles van je wordt afgenomen (huis, vrouw/man, kinderen)? Je eerst een actief sporter bent en door een ongeval ineens invalide bent en van andere mensen afhankelijk maar niet meer kunnen sporten? Tuurlijk, zelfmoord is geen optie; Over alles valt heen te komen. Voor schulden je de schuldsanering (of hoe heet dat?) en ben je na X aantal jaar schulden vrij.Zo zijn er nog meer voorbeelden te bedenken. Niemand kan van buitenaf oordelen wat de beweegreden zijn tot deze daad. Wij weten het, hij was depri. Maar wij weten niet hoe zwaar depri hij was. Dat weet enkel de familie van hem. Het is allemaal heel erg wat hij gedaan heeft. En ik hoop dat Isa en/of zijn kinderen hem niet gevonden hebben!! Maar net als wat iemand al zei; Voor een trein springen is erger. En waarom? Al het aanwezige treinpersoneel maakt dit vaker mee. Wordt vaker geconfronteerd met hetzelfde trauma. Deze kunnen nooit, maar dan ook nooit het trauma verwerken. Ze worden er immers vaak mee geconfronteerd. Nu snap ik wel, dat wanneer je man, kind, vrouw zo'n daad plegen, je daar ook van schrikt. Tuurlijk... Maar dit gebeurd éénmalig, waardoor je er over heen (kan) komen.
Wat ik gelezen heb is dat Isa hem gevonden heeft. Stond verder niets over dat de kinderen erbij waren.
Zo heb ik het ook gelezen! En het kan ook zijn natuurlijk dat hij zijn dood een beetje 'goed' geplant heeft, dat hij wist hoelaat Isa thuis zou komen en ook dat zij alleen thuis zou komen bijvoorbeeld. Alhoewel de kids natuurlijk wel vrij zijn op woensdagmiddag. Maar wie weet waren ze wel bij een vriendje/ vriendinnetje aan het spelen.
het ergste vind ik nog dat als de kinderen het echt beseffen en begrijpen dat er dan in hun koppie rond zal gaan dat papa hun niet eens de moeite waard vond om te blijven
Ik vind het vreselijk, vanzelfsprekend voor Isa en de kinderen, maar ik stel me ook zo voor dat hij zelf al geruime tijd er 'naar toe had geleefd' en in zijn eigen hel vast zat. Depressiviteit is een afschuwelijke ziekte, ik ken het een beetje uit mijn omgeving en hoewel je denkt dat je weet hoe ver iemand er aan toe is, dat weet je dus helemaal niet. Een overbuurjongen waar ik een jaar of 15 geleden tegenover woonde, heeft destijds ook zelfmoord gepleegd, zichzelf verhangen in het trapgat terwijl zijn vriendin en familie ergens anders op een verjaardag zaten. Hij zou iets later komen, maar kwam dus helemaal niet en toen ze uiteindelijk gingen kijken waar hij bleef, vonden ze hem. Wij zagen de ambulance en daarna al snel de lijkwagen de straat inkomen en schrokken behoorlijk natuurlijk. Later bleek dat hij een brief had achtergelaten met daarin het verhaal dat hij heel zijn leven nooit het gevoel had gehad zichzelf te kunnen zijn. Hij had een vriendin, maar 'viel' eigenlijk op jongens en kon daardoor niet in het reine komen met zichzelf want hij wilde niemand kwetsen. Het is toch vreselijk je te bedenken dat die jongen nooit zichzelf heeft kunnen zijn... niet het gevoel had dat hij dat naar buiten kon brengen. Misschien omdat hij een bepaalde 'reputatie' had (het was nogal een knappe jongen en had nooit te klagen over vrouwelijke aandacht), en omdat hij wist hoe het zou worden ontvangen in zijn familie- en vriendenkring. Hij zag nog maar 1 uitweg, en dat was deze. Ik kan me absoluut niet voorstellen dat je zover kunt komen, laat staan dat je je problemen en gedachten zo opkropt dat niemand ook maar iets in de gaten heeft. Maar wanneer je in zo'n spiraal zit, is het natuurlijk ontzettend moeilijk om er weer uit te komen. Dat lukt sommige mensen, maar sommigen ook niet en die eindigen zo. Ik vind het vooral spijtig dat Antonie niet kon worden geholpen, en dat hij bij zichzelf dacht dat er maar een oplossing was voor zijn problemen. Hij had nog een prachtig leven kunnen hebben met zijn Isa en kindjes, maar zover heeft hij nooit in de toekomst kunnen kijken helaas.
tja, dat weet je niet... ze zullen hulp nodig hebben en krijgen waarschijnlijk, maar mogelijk heeft hij het ze uit kunnen leggen (voor zover mogelijk) in een afscheidsbrief. Dat hoop ik sowieso... dat hij een soort van uitleg heeft achtergelaten voor zijn geliefden. Dat Isa hem gevonden heeft, was misschien ook juist wel zijn bedoeling -dat hij door haar gevonden wilde worden, om wat voor reden dan ook. Maar ach, het blijft allemaal speculeren.... en het blijft allemaal triest
Aangezien Isa goed kan begrijpen waarom hij het heeft gedaan (vertelde Albert in rtlboulevard) denk ik dat ze goed in staat is om later haar kinderen goed uit te leggen hoe het in elkaar steekt. Daar komt bij dat natuurlijk ook de kinderen moeten hebben gemerkt dat hij erg depressief was, ze weten dus dat hun vader zich niet goed voelde.
De kinderen zullen later echt wel snappen waarom hij het gedaan heeft (voor zover zoiets te snappen is) en dat het niets met hun te maken heeft. Mijn moeder heeft vroeger andere vervelende dingen gedaan, maar ik snapte heel goed dat dat kwam doordat ze ziek was en niet door mij (ik was toen een jaar of 6/7).
Mijn eerste gedachte was dat hij het in overleg met Isa heeft gedaan. Overleg is niet het goede woord, maar ik bedoel dat Isa wist dat dit de enige uitweg voor hem is.... Zoals zeg maar in het boek van Kluun (komt een vrouw bij de dokter)...... Desondanks hoop ik gewoon met heel mijn hart dat zowel Antonie, Isa als ook de kinderen er vrede in kunnen hebben..... Het lijkt me niet niks om iemand te vinden... Je hebt om de daad te doen in elk geval verdomde veel lef nodig (ik weet er alles van, ik ben ook ooit eens zo diep gezonken, maar durfde niet)
Ik zag het ook idd. Maar dan met Shownieuws. Ik vond dat Isa zich echt groot hield. Echt knap. Weet niet of ik dat zou kunnen. Er werd ook als commentaar bij gegeven dat ze dat deed voor haar kinderen.... Reinout Oerlemans kwam in boxershort op de begrafenis, zagen jullie die beelden? Vond dat wel een beetje apart eerlijk gezegd. Maar dat was dus omdat Reinout en Antonie op die manier vaak op de set verschenen, begreep ik....
Die lijkt inderdaad wel heel erg op Antonie. Net als die zus Liesbeth, die lijkt ook heel erg op Antonie vind ik.