Ik moest wel lachen om sommige antwoorden haha bart smit. Maar het lijkt me strontvervelend wanneer het niet lukt en iedereen blijft het maar vragen. Ik ben zelf snel zwanger geworden, maar in die paar maanden dat het niet lukte had ook ik wel eens een baal dag, en op zo'n dag kon ik die vragen echt niet hebben. Ik heb wel ontdekt dat ik goed kan liegen, sinds ik weet dat ik zwanger ben hebben al denk ik 8 mensen ernaar gevraagd. Ik zeg maar elke keer: nee joh we moeten eerst een groter huis, meer geld sparen enz enz. Dus oefenen met liegen voor de spiegel
Ik heb een hele tijd om medische redenen niet zwanger mogen worden. Daar ben ik (zijn we) altijd heel open in geweest. Alleen weet men nu nog niet dat ik inmiddels groen licht heb gekregen, en ik wel zwanger mag worden! Dus men weet niet beter als dat ik om medische redenen niet zwanger mag worden, en vriend en ik hebben afgesproken men in die waan te laten. Op deze manier voorkomen we dat men vragen gaan stellen, en zal de verassing extra groot zijn als ik dan 'ineens' zwanger zal zijn.
wij kregen ook heel vaak de vraag. zei altijd nou eerst school afmaken. goede baan huisje kopen en een wereldreis maken. toen we gingen samen wonen in onze huurwoning zeiden ze je hebt nu een huis. nee een koopwoning dat willen we. Nu hebben we een koopwoning en nu zitten ze te wachten tot we op wereldreis gaan. wij gaan niet op wereldreis. Maar scheelt een hoop vragen. tuurlijk zijn er een aantal mensen die het wel weten maar lang niet iedereen en dat houden we graag zo
hi, wij krijgen die vragen ook heel vaak. ik ben 29 , mijn vriend 32, we zijn al 1,5 jaar aan t proberen maar t komt maar niet.. word er heel verdrietig van. We willen zo graag mama en papa worden, we zijn er echt aan toe. Ik ben de enige in mijn vriendinnengroep, behalve singles meegerekend, die nog niet 1 of 2 kinderen heeft. heb 3 vriendinnen die in 1x zwanger werden en eentje per ongeluk (die wilde het niet eens) Oftewel, het komt iedereen maar aanwaaien. het is dus voor iedereen heel vanzelfsprekend dat je een kindje gewoon even ''neemt''. Verder hebben mijn vriend en ik afgesproken om het tussen ons te houden en dat we niemand hier van op te hoogte willen brengen. We willen graag nog mensen kunnen verassen straks als het zo ver is.. Maar mensen blijven maar vragen: jullie nog helemaal niet toe aan kinderen? Nemen jullie nog geen kindje? En als ik een baby vasthoudt op kraamvisite: nou staat je goed, moet je nog niet beginnen? zou je het helemaal niet leuk vinden? of als mijn vriend er een vasthoudt,zeggen ze tegen mij: leuk he, zie je het al voor je ? Ik vind het behoorlijk persoonlijk en onbeschoft om het te vragen, vooral als ze het vragen in een groep. Mijn moeder zit ook steeds te vissen. ik doe iedere x alsof ik gek ben. Maar het is heel vermoeiend. Mijn schoonmoeder is normaal niet zo enthousiast maar als ze iemand met een baby ziet, gaat ze ineens heel overdreven geinteresseerd in die baby doen, om te laten zien hoe leuk ze het vindt. beetje irritant. Ben de vorige keer ff boodschappen gaan doen, toen het weer zover was. Nou begon vorige week zelfs mijn werkster er over. Pffff laat me met rust. het is te pijnlijk en wil het er niet met andere mensen over hebben. Zeg altijd: * nou komt nog wel , ben nog jong * ja, misschien over een tijdje ofzo * oh, we zien wel ff hoe het loopt.. we kijken wel ff, eerst nog even het huis afmaken (verbouwen) lekker vaag dus hoop dat iedereen hier snel een positieve zw. test in handen heeft.
@ pantertje: zo'n schoonmoeder heb ik ook De vraag heb ik gelukkig nog niet zo vaak direct gehad, maar vooral de indirecte hints zijn er genoeg. Wij zijn allebei de oudste thuis, en onze jongere broers en zussen zijn nog niet aan kinderen begonnen. Maar laatst bleek er een nichtje zwanger te zijn en dan gaat het er toch op een manier over dat je denkt.... tja...nu is de hint wel duidelijk.... Mijn moeder is gelukkig heel open en is een aantal jaren geleden ernstig ziek geweest. Ik weet nog heel goed dat zij toen bang was om 'nooit oma' te worden. Er worden door haar wel eens grapjes over gemaakt nu, maar die zijn gelukkig niet vervelend. Zij weet ook van mijn moeilijke cyclus.....dus daar is het begrip wel... Mijn man wilde pas aan kinderen beginnen als we een huis met tuin hadden en als we een financieel spaarbuffertje hadden opgebouwd. Ik heb al eens eerder gezegd dat het ivm mijn cyclus wel eens een lang verhaal zou kunnen worden, maar hij lijkt dat nu pas zelf te beseffen dat ik niet een twee drie zwanger ben....
Ik zou op een gegeven moment ook wel duidelijk durven zijn hoor. Ik heb een schoonmoeder die ontzettend goed kan hinten, niet normaal meer! Ik kan soms ook wel een hint geven aan mijn broer ofzo, voor de gein (hij is net getrouwd en heeft een huge huis gekocht, dus ik stook altijd over de 6 pleegkinderen die hij straks in huis neemt), maar mijn schoonmoeder... die kan echt hinten alsof het daardoor serieus sneller gaat Nu ben ik pas net gestopt met de pil, dus ik vind het nog niet zo vervelend, maar als het langer zou duren en iemand zou echt overduidelijk zo'n vraag stellen, dan zou ik op een gegeven moment echt even een steek terug geven. Sorry hoor, maar eerlijk gezegd, zo'n vraag zou ik echt niet durven stellen! Ik zou gerust durven zeggen 'En wat als ik nou al 3 jaar bezig was en niet zwanger kon raken? Misschien moet je even opletten met hoe gemakkelijk je zoiets vraagt/zegt!' Ik heb 1 keer met mijn mond vol tanden gestaan (een hele open vraag gekregen en ik kon de week daarop testen). Toen heb ik maar iets gezegd zoals 'Ach, dat komt nog wel, ik ben nog jong!' Maar ergens voelt het zo vervelend! Als iemand dat wil vertellen, dan doet die gene dat zelf wel! Ook vragen of iemand zwanger is... Pff, als je dat had mogen weten, dan was het je wel verteld!
Ik heb op een gegeven moment ( toen ik wat had gedronken ) gezegd " Als je het echt wil weten we wachten er al een jaar op en heb net testen gehad waaruit blijkt dat hijn hormoon huishouding niet goed is " ik had er geen zin meer in om te doen alsof we er nog niet aan toe waren En wilde ook geen gezeur meer aan mijn hoofd De mensen waar tegen ik het gezegd had zaten trouwens met open mond te kijken Een maand daarna bleek ik zwanger .... Gelukkig hebben we de keren erna niet zo lang meer hoeven wachten ... ik werd er echt depressief van toen het niet lukte pff en ik heb "maar" ruim een jaar hoeven wachten
Ik kreeg laatst de vraag wanneer wij nu een kindje wilde nemen... Mijn antwoord was: Ik wist niet dat je een kind kon nemen, waar kan ik ze afhalen dan? Die persoon stond hierna met een mond vol tanden... Zoals je ziet ik ben alweer bijna 2 jaar bezig... nog een paar daagjes wachten
Ik heb in februari een MA gehad. De eerste twee zwangerschappen (heb al een zoontje van 15 maanden) was ik in de eerste ronde zwanger. Nu zit ik in ronde 4. Nog helemaal niet lang, maar ik heb nu dus wel de indruk dat iedereen in mijn omgeving iedere maand denkt dat ik wel eens zwanger zou kunnen zijn. Vooral omdat ze weten dat ik voorheen zo supermakkelijk zwanger werd. Zelf stond ik er ook een beetje van te kijken toen ik voor de derde ronde op rij gewoon ongesteld werd... (schaam) Van de week kreeg ik voor het eerst de vraag of ik misschien weer zwanger was (blijkbaar zag ik er zo uit?). Nu kan ik dat nog hebben, maar stel dat het nog een half jaar of langer duurt, kan ik me heel goed voorstellen dat dat ontzettend op je zenuwen gaat werken!! Mensen hebben zich daar gewoon niet mee te bemoeien! (Ik ben er zelf tegen een aantal mensen heel erg open over geweest, maar mensen die verder van mij afstaan, daar zou ik het niet van kunnen hebben...)
Herkenbaar! Wij zijn afgelopen september getrouwd en de meeste in onze omgeving zijn er wel van op de hoogte dat ik een sterke kinderwens heb. Wij krijgen dus nu ook geregeld de vraag of we al bezig zijn en wanneer onze kindjes komen... Meestal antwoorden we dan "eerst een motor" of "eerst de verbouwing" of inderdaad "daar heb je er 2 voor nodig..." Ene moment kan ik die vragen beter hebben dan het andere moment... Ik heb 1 keer geantwoord: "tja, het is nou eenmaal niet zo vanzelfsprekend als gedacht wordt!" Diegene is daar wel van geschrokken en heeft er ook niet meer naar gevraagd!
Ook leuk... mensen die denken te zien dat je zwanger bent... terwijl je dat niet bent!!! be-scha-mend!!!!! Als je na je eisprong zit, hoop je natuurlijk van harte dat ze gelijk krijgen en kan je er soms nog wel om lachen.. maar WTF (ik ben een hartstikke magere spriet, daar ligt het nog geen eens aan) ik heb het al een paar keer gehad en denk dan ook nog eens, ben ik echt zo dik aan het worden??? echt wat voel je je dan kut zeg, zeker als je precies ongi bent of net bent geweest. en dan ben ik pas een half jaartje bezig maar als één iemand dat ook nog maar durft te vragen....oeiiiii..... en dan ook nog doordrammen hè... 'weet je echt echt zeker van niet??'
Oh, herkenbaar! Ik mag niet klagen natuurlijk, zit pas in ronde 2, maar toch. Ik krijg de vraag al een jaar of twee, omdat mijn vriend en ik al lang samen zijn. En zoals bij vele anderen hier is vooral schoonmoeder ongeduldig. Niet dat ze echt zeurt ofzo, maar ze hint wel veel. Ook de rest (ooms, tantes) van schoonfamilie vraagt het bij zo'n beetje bij elk familiefeestje, zeker nu er net twee meiden zijn bevallen die iets jonger zijn dan ik, en nummer drie in juli haar eerste verwacht. "kriebelt het niet, als je je achternichtje op schoot hebt??" Ik vind het erg moeilijk om op zo'n vraag te reageren en weet nooit goed wat ik moet zeggen.Vriendlief zegt dan vaak heel adrem "we zijn aan het oefenen!" en ik zit vaak maar met mn mond vol tanden. Probeer iets assertiever te worden daarin, maar moeilijk!! Zou gewoon moeten zeggen"je hoort het vanzelf als het zover is, dat is iets tussen M en mij!". pfff..
Ik krijg die vraag zeer regelmatig. Zeker omdat onze dochter al 5 jaar is. Iedereen is verbaasd dat de 2e maar niet komt. Dat was voor mij altijd heel pijnlijk want ik wilde wel maar mijn man wilde eerst niet en dat vertelde ik op een bepaald moment dan wel eerlijk. Inmiddels wil hij wel en krijgen we die vraag ook wel is. Ik zeg dan heel direct dat eraan wordt gewerkt en dat het komt wanneer het komt. Ze zijn gelijk stil haha. Dan krijg ik wel gelukkig altijd leuke reacties. Onze beide ouders en mijn beste vriendin hebben we zelf wel verteld dat we voor een 2e kindje gaan. Mocht er onverhoopt dan toch iets mis gaan dan voelt het toch anders dat ze al weten dat we ermee bezig zijn.
Wat een herkenbaar forum. Heb een aantal verhalen teruggelezen en ook bij ons komt de vraag heel vaak. Mijn man heeft altijd geroepen dat hij voor zijn 30ste vader wil zijn (we balen nu behoorlijk van die opmerking). Hij wordt dit jaar 31, dus iedereen gaat er naar vragen. Helaas hebben we te horen gekregen dat mijn mans zaad qua vorm heel slecht is en dat we wellicht de medische molen ingaan. We hebben daardoor ook besloten om het tegen iedereen te gaan vertellen, omdat het onderwerp nu erg emotioneel is.
Vrienden van ons hebben afgelopen augustus te horen gekregen dat ze helemaal geen kinderen kunnen krijgen samen. Heel vervelend allemaal. Omdat zij vlak daarvoor getrouwd zijn en in de leeftijd zitten dat iedereen aan kinderen 'begint', hebben zij ook regelmatig die vraag gekregen... Zelf heb ik de vraag ook wel eens gesteld... totdat je hoort dat het niet kan, hoe graag ze ook zouden willen... sindsdien pas ik zeker op om zoiets te vragen, je weet nooit waar iemand mee zit of mee bezig is. Zij hebben het er moeilijk mee maar zijn er wel heel open over, zo voorkomen ze namelijk herhalingsvragen... Zelf hebben we altijd verkondigd nooooiiiitttt kinderen te willen.. dus vragen ze ons ook niet of we al 'bezig' zijn. Wel zo makkelijk op dit moment... @Anomiem1211: Veel sterkte!
Ik lees dit onderwerp al een paar dagen mee, en kreeg vandaag toevallig de vraag: "Zou je geen tweede willen?" Mijn antwoord: "Ja, heel graag!" Ze moest eens weten dat ik allang weer zwanger ben geweest, maar dat dat niet goed is afgelopen, en dat we alweer een paar maanden verder zijn... Maar ja, dat ga je ook niet 'out of the blue' aan iedereen vertellen!
Hier krijg ik ook regelmatig de vraag. Bij mensen die ik niet zo goed ken zeg ik altijd dat eerst gewoon samen willen genieten. Familie en goede vrienden weten bij ons wel dat we in de mmm zitten. Want de een na de ander werd zwanger in de familie. En toen schoonzusje, die altijd riep nog lang geen kinderen te willen, zwanger was hebben we het iedereen verteld. Zouden juist die dag aan ouders en schoonouders gaan vertellen dat het niet wilde lukken bij ons. Dus was erg dubbel voor hun. Aan de ene kant blijschap en aan de andere kant verdriet. Hier dus na een jaar de stap in de mmm gezet en helaas zitten we daar nog steeds. Maar ja, wat een goed opmerking is, geen idee. Ligt er dus ook aan wie het is. Maar weet wel dat de opmerkingen niet fijn zijn als je al een tijdje bezig bent.
Ik ken het vanuit mn directe omgeving dat zwanger worden niet een vanzelfsprekend iets is... Ik heb gezien hoeveel verdriet dat met zich meebrengt... Dat is ook de reden waarom ik NOOIT vraag aan mensen "En wanneer komen de kindjes?" Vond het zelf al heeeeeel pijnlijk dat ik een week na mn MK de vraag kreeg van mensen (die wisten van mn MK) én alweer zwanger? Jeetje! Maargoed!! Vind het sowieso een pijnlijke vraag....