Hoi hoi! het lijkt wel of ik in een finaal andere wereld ben beland laatste week! Onze oudste is nu 4,5 en was altijd super lief, sociaal , niet echt agressief en zeker niet brutaal.... Laatste weken lig ik echt heel vaak en heftig met hem in conflict.. zo erg dat ik door deze (onverwachtse?) omslag werkelijk geen raad meer weet hoe te handelen... Daarnaast ben ik lichamelijk echt slecht te passé zeg, onwijs harde en zere buiken dus actief ben ik al helemaal niet meer. is dit misschien herkenbaar voor iemand? Ik voel me even ontzettend alleen en heb in de directe omgeving nu niet echt iemand waarmee ik kan sparren of m’n hart kan luchten. zijn dus in verwachting van de vierde! Andere zijn 1,5 / 3 / 4,5
Ik herken je gevoel wel een beetje. Zoals ondertussen duidelijk is mijn voorlopig jongste ook zeer pittig de laatste tijd. Dit gecombineerd met zwanger zijn en dus zelf moe, last van mijn bekken en veel harde buiken zorgen ervoor dat ik geen geduld heb. Hier ook niemand in de buurt om af en toe af te lossen. Dat maakt het nog veel zwaarder. Als ik lees dat andere hun moeder of zussen in de buurt hebben ofzo dan ben ik altijd heel erg jaloers Ik hoop dat ik na de bevalling weer fysiek wat beter er tegen kan en dat alles dan weer wat rustiger wordt. Wat je voorlopig kan proberen is eventueel meer 1 op 1 tijd met hem doorbrengen (dat werkt ieg goed bij mijn dochter) ? Of heb je een ander idee waarom hij zo lastig is?
Ja... we denken... dat hij nu gewoon veel gedrag kopieert van klasgenootjes helaas wij houden onze kinderen absoluut geen hand boven t hoofd hoor haha maar, welk gedrag die nu vertoont is in ons huis gewoon niet welkom... En hij heeft 2 kindjes in de klas waarvan 1 al bij gedragsspecialist loopt haha Dit wijst niet op feiten natuurlijk waarom ons zoon zo doet.. Daarnaast maakt hij een mega groeispurt en word echt al een “groot kind” De omslag is vanuit het niets gekomen haha en moet daar nu even een weg in vinden haha
Aaah dat lijkt me heel zwaar! Kleuters kunnen gedrag van een ander imiteren en moeten daar een weg in zien te vinden wat acceptabel is, wat kan bij vriendjes en wat kan thuis. Duidelijk en consequent zijn. Misschien is hij ook wat gevoelig voor jou stemming. Als ik niet goed te pas ben lijkt die van ons er overheen te gaan. Hij weet dan niet wat hij er mee moet. Gaat overcompenseren en is dan eigenlijk heel irritant. Misschien niet pedagogisch maar ik zou wat meer filmpjes op zetten.
Toen ik de titel las, had ik wel iets heftigers verwacht om heel eerlijk te zijn. Dat bedoel ik niet onaardig, maar het klinkt meer als een fase. De 4e is op komst, je hebt 3 kinderen onder de 5 jaar, dat lijkt mij sowieso heel pittig, en de oudste gaat sinds een half jaartje naar school. Daarnaast heeft school ook zo zijn onderbrekingen gehad, wat het voor de kinderen niet makkelijker maakte. Misschien is het een idee om voor het slapen gaan je oudste vragen wat hij leuk vond aan de dag, en wat niet en wat er goed ging en minder goed. Zo kan je het bespreekbaar maken. Daarnaast is iedereen Corona moe, dus misschien dat dat ook mee speelt... succes met de laatste loodjes!
zeer zeker gevoelig voor mijn buien!!! Dus wat dat betreft ook wel wat logisch zo alles bij elkaar... Ik denk dat ik persoonlijk de meeste moeite heb gehad met de omslag van klein kind naar groot kind als t ware... en dát is wat er afgelopen twee weken gebeurd is denk ik. na gister echt een vreeeselijke dag te hebben gehad persoonlijk lijkt het vandaag alweer wat rustiger... en kan ik het zelf weer beter relativeren ofzo haha
Ik snap je reactie... En al is t maar een sprong , voor mij was dit dus blijkbaar echt even een mega heftige situatie Terwijl ik normaliter best wel met beide benen op de grond sta en alles handelen kan, was dit even de druppel voor mij... Haha
Hebben we allemaal wel eens maar ik zat echt te denken aan ziekenhuisopname oid Gelukkig kan je erom lachen, hopelijk draait hij snel weer bij. Hier is soms het huis ook te klein en we hebben op zich ruimte genoeg, maar de jongste kan zo hard gillen. We willen gewoon weer leuke dingen doen en dat zal voor de kinderen niet anders zijn.
Nu kan ik er weer om lachen... Heb echt 2 pittige weken gehad waarvan ik de laatste 3/4 dagen echt alleen maar in tranen uitbarstte... En gisteren was echt gewoon te ziek voor woorden... half hyperventileren zo onderhand. Echt iets wat ik absoluuut niet herkende... Maar de bom lijkt ontploft , dus we kunnen weer lekker er tegenaan met z’n allen
Soms moet dat even gebeuren... ik doe het je niet na hoor, zwanger zijn is sowieso vragen om ellende bij mij, dus petje af. En af en toe hier even spuien kan soms ook oplichten!
Het is ook heel moeilijk, je kleine man in eens als een grote knul. Ze kunnen zich zelf heel groot vinden terwijl ze soms nog zo klein willen zijn. Ook aangeven aan je zoon wanneer het minder gaat en je even chagrijnig bent. Ik geef dat ook aan en zeg dan ook het ligt even aan mij, laat me maar even. Hij geeft me dan iets meer ruimte. Soms kan je dag zo rot lijken en helpt het ook om savonds te denken was het ook zo, wat waren fijne dingen. Inmiddels is onze zoon bijna 7 en elke dag zeggen we tegen elkaar wat een fijn moment van de dag van is. Heel veel succes met de laatste loodjes!
Je eerste stukje wekt wat irritatie bij mij op. Je zal in elke klas pittige kinderen hebben... Die andere ouder had vast liever ook niet bij een gedrag specialist gelopen. Maar als jouw kind dat gaat kopiëren, dan ligt dat toch aan jouw eigen kind en niet aan de ander. Later in pestsituaties is de meeloper net zo schuldig als de pestkop. Elk kind heeft wel een weken dat ze niet lekker in hun vel zitten en bokkig zijn. En maken inderdaad ontwikkelingssprongen waarbij ze weet groter worden. Je eigen visie erop veranderd ook weer. Zo vond ik mijn oudste heel groot met 4 jaar en denk ik achteraf ook wel eens dat ik best hoge verwachtingen van haar had (vond ik toen niet). Terwijl als ik nu de jongste van bijna 4 zie, dan vind ik hem nog zo een klein gupje en kan ik ook zijn bokkige buien veel beter relativeren.
Het was iig niet naar bedoeld omtrent het kindje dat bij gedragsspecialist loopt.. Maar probeerde meer in een korte zin samen te vatten dat er een aantal in z’n klas zitten die echt mega heftig zijn en het lijkt alsof ze veel mogen... (in mijn ogen grote mond, brutaal, middelvinger opsteken, dino spelen en daarbij iemand echt verwonden met hun nagels etc) Dus ja dat vind ik echt wel heftig... dat zegt verder niets over het kindje of de ouders zelf... Daarnaast vind de een een bepaalde reactie juist wel of juist niet brutaal etc... nu is die ene korte zin alsnog een lap tekst geworden haha
Ik herinner me van jou nog een topic over kinderen naar opa/oma brengen. Geen idee hoe je daar nu mee omgaat, maar als dat nog steeds niet gebeurd, is het wellicht een optie om ze daar toch eens te brengen? Voor de kinderen niet verkeerd en het geeft jou misschien ook wat rust.