Oké, beetje een stom topic misschien... maar ik moet het even van mijn hart. Een vriendin van me zet net opeens een foto op facebook... met een dikke buik! Zo op het oog 20 weken zwanger, er staat bij dat het een jochie wordt. Maar ik wist dus nergens iets vanaf! Ter informatie, ze is begin 20, nog bezig met een opleiding. Woont nog thuis (geen fijne thuissituatie) en heeft net een paar maanden een relatie. Ze is ontzettend slim en zorgzaam. Maar goed, ik laat die foto aan mijn vriend zien, die haar eigenlijk langer en beter kent dan ik. Hij zei dat hij het ook nog maar net wist, maar hij denkt dus dat ze expres zwanger is geworden! Dus ik vraag heel verbaasd waarom (ik dacht in eerste instantie een ongelukje), zegt hij: "ja natuurlijk heeft ze het expres gedaan, zodat ze bij haar vriend kan gaan wonen en dan extra toeslagen enzo krijgt." Ik dacht dat het een grapje was, maar hij is bloedserieus. Ik ben er echt even van ontdaan. En ik begrijp eigenlijk niet zo goed waarom. Het is natuurlijk haar eigen keuze! Als zij graag een kindje willen, is dat volledig toegestaan. Maar die omstandigheden... En wij zijn zo hard aan het knokken (ook financieel), en zij doet het maar gewoon zonder nadenken. En ze vertelt niet eens dat ze zwanger is. Misschien ben ik gewoon jaloers Ik heb haar wel gefeliciteerd op fb, maar ik het voelt helemaal niet gemeend. En daar voel ik me nu heel schuldig over
Als je het echt wil weten zou het kunnen vragen. Maar zolang je het niet van haar hoort zou ik het niet 100% als waarheid aannemen.
Ik kan me je gevoel wel voorstellen maar helaas zijn er zulke mensen en doe je er niks aan (er vanuit gaande dat het waar is wat je vriend zegt). Maar nu lijkt het allemaal leuk en vindt ze zichzelf heel slim maar ze komt er vanzelf achter dat een baby hebben niet altijd leuk is, dat het combineren van een baby en een opleiding niet zal meevallen en dat ze het vrije studentenleven (als ze dat heeft) grotendeels kan vergeten. Wil haar vriend wel samenwonen? Want samenwonen kan toch ook zonder baby? Werkt hij wel? Want als ze gaan samenwonen kijken ze naar hun gezamenlijke inkomen en kan ze die toeslagen misschien wel vergeten. Zulke mensen denken niet altijd even goed na, hè? Je hebt nu misschien het gevoel dat je alles verkeerd doet omdat je zo moet knokken terwijl je het juist zo goed wilt doen maar jij kunt jezelf wel recht in de spiegel aankijken. Tegenover haar zou ik het bij een korte felicitatie houden en er verder geen woorden aan vuil maken. Ze komt zichzelf nog wel tegen.
Ik vind tegenwoordig ook iedereen stom die zwanger is. En ik kan bij iedereen ook wel een goeie reden bedenken waarom dat stom is. Hoe halen ze het in hun hoofd Maar ik ben gewoon jaloers En het luchte heel erg op toen ik dat aan mijn man opbiechte dat ik daar last van had. Hij begreep het volkomen. Soms zou ik wel eens naar een eiland willen verhuizen waar geen vrouwen wonen die zwanger kunnen worden. Zodat ik niet elke dag met die realiteit te maken zou hebben. Ik kan uit jouw handtekening niets opmaken, maar wat is de reden dat je 'jaloers' zou zijn?
Ik heb het echt met je te doen Normaal gesproken heb ik er eigenlijk geen last van. Ik vind het prima als mensen zwanger raken Ik heb ook niet zo'n heftig verhaal als jij, gelukkig... Maar wij waren begonnen met proberen voor een kindje. Vervolgens kwamen er zo veel financiële tegenslagen dat we onze wens maar weer weggezet hebben Ik wil een kind genoeg kunnen bieden. En misschien is dat het wel wat me jaloers maakt: zo'n meisje die gewoon maar zwanger wordt, zonder een stabiel thuis... Zij doet het maar gewoon. En rationeel weet ik dat wij op dit moment de goede keuze hebben gemaakt, maar m'n hart wil niet.
Klinkt toch als speculaties van je vriend. En ideale omstandigheden bestaan toch niet. Je kunt wel jaren wachten op de ideale omstandigheden en dan blijkt opeens je kans verkeken. Begin 20 is wat mij betreft een mooie leeftijd hoor. Jammer dat ze jou niet eerder heeft ingelicht. Misschien ziet zij jullie vriendschap als minder hecht? Of vond ze het moeilijk om te vertellen. Lullig natuurljk dat anderen zo zwanger lijken te worden als het zelf niet lukt of omdat je zelf wacht op beter omstandigheden. Maar goed ... normaal worden mensen gewoon zwanger, ook in niet ideale omstandigheden... zo is het leven. Het leven gaat zwaar worden als je elke zwangerschap van anderen op jezelf gaat betrekken. Gewoon even rustig ademhalen en laten bezinken. Het went!
Dat 'jaloerse' gevoel herken ik wel.. had ik ook toen mn nichtje laatst bekend maakte dat ze zwanger is. Ik weet dat het erbij hoort maar ik had het voor mezelf gewoon graag anders gezien. Ik heb dit met een vriendin besproken en dat was fijn.. zij heeft geen kinderen kunnen krijgen en herkende het gevoel ook heel goed.
Financiële tegenslagen: zolang je niet de komende 3 jaar in de schuldsanering zit is het vaak wel te doen hoor. Je moet alleen niet alles nieuw en/of bepaalde merken willen. Voor zo baby maakt het echt niet uit of ie merkkleding aan heeft of iets vd zeeman/Primark. Hetzelfde voor de babykamer; 2de hands is prima. De grootste aanslag op je portemonnee zijn de luiers en je baby-uitzet (en niet alles op je lijstje is nodig) Maar je krijgt dan wel kinderbijslag en mogelijk kinderbudgettoeslag.
Misschien weet ze het zelf ook nog maar net? Heb je haar al een tijdje niet gezien? Misschien kan je haar een berichtje doen om te feliciteren met deze leuke verrassing? Wel vervelend voor jezelf, dat je je wat jaloers voelt. Ik hoop dat als het echt een goede vriendin is, je het een plekje kan geven.
Ja klopt, maar er is voor nu gewoon te veel onzekerheid. M'n vriend zit met zijn verblijfsvergunning en misschien gaan terug verhuizen naar zijn land of Engeland. Dus dat willen we eerst op orde hebben, zonder dat we daar tussen een baby heen en weer slepen Maar wel lief voor het meedenken. Ik hoop gewoon dat de komende tijd alles op z'n pootjes terecht komt en we onze dromen uit kunnen laten komen! Kan niet wachten op het moment dat ik mijn vriend kan verrassen met een positieve test, mocht die ons ooit gegeven zijn
Hoe het precies zit weet ik niet, maar als jullie kindje in Nederland wordt geboren (en jij bent Nederlandse) dan is een verblijfsvergunning geen probleem voor je vriend. Je hoeft niet te voldoen aan de inkomenseis en/of trouwen. Maar het fijne ervan moet ik specifiek navragen. Ik ken iemand, die het pas allemaal geregeld had. Maar.. (en dit zeg ik als een moeder met 2 dochters) met een buitenlandse man loop je altijd het risico dat hij jullie kindje meeneemt naar zijn land om het daar te laten opvoeden door zijn familie. Mocht jullie relatie stuklopen.
Huh? Misschien bedoel je het niet zo hoor maar het staat er niet heel aardig. Ook als je met een Nederlandse man trouwt kan het heel naar worden als een relatie stuk loopt.
@NavyCrimson91 ik zou ook wachten met een kind in jullie situatie. Maar eigenlijk kan het ook gewoon, je moet dan alleen rekening houden met nog een persoon. Ik ken genoeg mensen die emigreren met een baby/kind.
Het kan zo oneerlijk zijn! Zoals een goeie kennis ooit zei: je hebt helaas geen diploma nodig om zwanger te worden. Ik herken het gevoel wel. Ik ben elke dag letterlijk omringd door de zwangeren en kan het niet elke dag even goed hebben. Ik probeer het wel te relativeren: diegene kan er niks aan doen dat het bij ons nog niet gelukt is, wie ben ik dan om tegenover diegene moeilijk te doen? Thuis jank of schreeuw ik wel even, maar tegenover de zwangere probeer ik mn pokerface op te zetten. Waarom zou ik het voor haar moeilijker maken terwijl ze juist moet genieten? Als diegene weet van onze kinderwens vind ik het anders. Dan kan je best eerlijk zeggen dat je ermee zit. Dan is het aan haar om te besluiten of ze er rekening mee houdt of niet.
Als je van dichtbij meemaakt wat voor verdriet dit geeft. Dan neig je altijd naar waarschuwen. Het gebeurt vaker dan je denkt.
Vanuit je vriendin en het niet eerder vertellen: ik wilde het iedereen in het echt vertellen maar zie sommige mensen niet zo vaak dus dat was soms ook na 20 weken. Vanuit jou bezien: kan me voorstellen dat je het onnadenkend vindt. Zeker als je er zelf hard over nadenkt.
Bedankt voor jullie reacties, dat helpt inderdaad wel te relativeren. Ik ga gewoon proberen blij voor haar te zijn, en zal haar helpen waar nodig is (als ze daar behoefte aan heeft). Ik hoop dat we voor onszelf dat we binnenkort uitsluitsel krijgen en knopen kunnen gaan doorhakken. Ergens denk ik inderdaad ook: wanneer zijn de ideale omstandigheden? Moeten we het niet gewoon doen? Maar nee, ik ben op dit moment hoofd kostwinner en heb een tijdelijk contract. Met al het geregel qua documenten en de optie van emigratie in ons achterhoofd, kan ik het me echt niet veroorloven mijn baan te verliezen. Maar goed, onze tijd komt wel. Ik heb er vertrouwen in
Misschien was haar in het verleden verteld dat ze erg moeilijk kinderen kan krijgen, gebruikten ze daarom geen anticonceptie en is dit een groot wonder voor hun. Misschien hebben ze een kindje verloren en zich gerealiseerd hoe graag ze eigenlijk ouders willen worden. Misschien zijn ze al bezig met een huisje samen en hadden ze niet verwacht zo snel zwanger te raken. Misschien is het om medische redenen voor haar verstandig om zo jong mogelijk kindjes te krijgen. Of zijn ze gewoon 100% overtuigd van hun liefde, en is dit hun grote droom. Hebben zij een ‘het leven is kort’ instelling en zien die problemen die jij noemt niet als onoverkomelijk. Ik snap dat je jaloers kan zijn als je zelf graag kinderen wilt, maar ik zou proberen geen vooroordelen te vormen. Vooral die opmerking van je vriend vind ik wel erg gemeen om over een ‘vriendin’ te zeggen.