Vanavond onder het eten zien we ineens die kleine verschrikt kijken, we denken dat ze een té grote hap had genomen van haar aardappel waardoor het bleef hangen en geen kant meer uit ging. Niet naar boven en niet naar beneden. Meteen op haar rug kloppen maar het hielp niet, ze werd helemaal paars en begon met haar armpjes te maaien van paniek. We hebben haar gelukkig kunnen helpen (de EHBO cursus voor kinderen hadden we gelukkig gehad) door haar vast te houden met hoofd naar beneden en op haar rug te slaan waardoor het uiteindelijk eruit kwam, maar een halve minuut duurt een eeuw! Ze was natuurlijk geschrokken en begon te huilen maar ging daarna verder met eten, maar ik zat er wel met mijn neus bovenop. En nu heb ik een beetje angst, ik ben bang dat ik er nu steeds bovenop ga zitten om zeker te weten dat ze niet te grote happen neemt of dat ze zich verslikt. Ze eet probleemloos maar kauwt niet altijd goed genoeg en slikt te snel door. Korstjes blijven daardoor soms ook hangen. Wat kan ik nu doen om haar het vertrouwen in haar (en mezelf) te blijven houden zonder bij iedere hap in paniek te schieten of het wel goed gaat? Dit was echt een heel beangstigend tafereel... Hebben jullie hier ervaring mee?
Wat schrikken! Goed dat je wel die cursus hebt gedaan. Ik denk dat het altijd wel kan gebeuren. Misschien wat fijner snijden de komende tijd zodat je er weer vertrouwen in krijgt. Weet het verder ook niet
Tim slikt nog steeds grote stukken door zonder ze voldoende te kauwen. deze week bleef er een stuk banaan hangen. ik had bijna mijn vinger in zijn mond gedaan om het stuk eruit te halen, maar hij kokhalsde het stuk gelukkig zelf terug. ik ben blij dat ik op zo'n moment direct ga nadenken ipv. hysterisch met mijn handen ga wapperen. Het neemt niet weg dat ik het doodeng vond.
Ja ik heb haar vastgehoud met haar hoofdje omlaag en mijn man sloeg met de muis van zijn hand op haar rug. Dit hielp gelukkig! Door de EHBO cursus wisten we wel dat wij niet ons vinger in haar keel mogen steken omdat haar maaginhoud dan misschien klem komt te zitten en in haar longen terecht kan komen. Gelukkig heeft mijn man ook BHV dus hij weet ook wel wat hij moet doen als de Heimlichgreep niet werkt, maar als je je eigen kind zo ziet... is het echt heel anders.
Eng hé zoiets? Wij hadden het met Vigo ook een keer gehad toen hij een stuk jonger was. Ondanks de EHBO wilde het maar niet lukken en mijn moeder had 112 al ingetoetst op de telefoon. Toen ik écht in paniek raakte en dacht 'daar gaat 'ie' schoot het gelukkig uit zijn keel. Ik ben er echt heel lang naar van geweest...
Mijn zusje heeft dit een keer gehad als peuter. Toen niks hielp heeft mijn moeder haar bij de voeten gepakt en in 1x op haar kop gedraaid in de lucht. Door die zwiep is het stuk eruit geschoten. Maar echt doodeng, pppffff, gelukkig bleven jullie kalm.
goed gedaan!Ik heb het bij beide kids gehad..heimlich gedaan.de schrik blijft nog wel even en je moet er weer vertrouwen in krijgen.
Gelukkig wisten jullie wat te doen. Wij hebben het ook eens gehad dat mijn dochter paars aanliep. Met banaan of aardappel ofzo.... Zoooo schrikken. Het moet echt slijten zoiets.
Brrrr.... Wij hadden dit laatst ook. Met een stukje kip. Ik heb zo'n hekel aan gezeur om eten, dus wil ik mijn zoontje overal aan laten wennen. Maar die kip ging niet goed!!! Ik schrok me echt een ongeluk, krijg nu nog kippenvel. Dus: Nu al het vlees door de staafmixer!
Hier ook allemaal wel eens een te grote hap genomen en hoppa hoofd naar beneden en een klap tussen de schouderbladen (zónder ehbo diploma).
Hè gadver..lijkt me echt akelig zoiets!! Gelukkig hier nog niet meegemaakt..(ik klop 'm effe af), maar ons meissie krijgt ook alleen haar brood in stukjes en de rest gewoon met de staafmixer klein gemaakt..(avondeten geen puree meer, maar wel erg fijn..)..Dit is namelijk echt wel iets waar ik een beetje bang voor ben..bah..