Voor what’s app werden er toch ook kinderen ziek? Ik zie zelf mijn berichten met een vertraging van maximaal een uur. Maar ik snap zeker als mensen op hun vrije dagen niet op de werk app kijken. Overigens werk ik nu 15 jaar in het ziekenhuis en kan ik op één hand tellen hoe vaak iemand een dienst wilde ruilen vanwege een ziek kind. Maar goed, dat is weer een heel ander onderwerp waar mensen zeer wisselende meningen over hebben.
Ik vraag me af of naast de sector het een vrouwending is. Het gevoel hebben altijd bereikbaar te moeten zijn en verantwoordelijkheid denken te dragen voor de problemen van een ander mbt ruilen van diensten. Ik zie dat mannen vaak toch makkelijker zijn bij mij op het werk. Wellicht ook doordat ze vaker fulltime werken.
dat kan je ook uitzetten. Ik kan in onze gezinsgroepsapp dat namelijk van mijn zoon nooit zien en hij beweert niet te weten hoe hij dat gedaan heeft. Ik vind het in onze situatie super irritant af en toe.
Je hoeft niet perse een buisness nummer te hebben. Gewoon dual whatsapp downloaden en het andere nummer gebruiken. Ik heb lang 2 nummers gehad en beide gewoon whatsapp. Mijn man heeft dit ook.
Ik werk ook in de zorg en vind hem lastig. Dat je werk en privé meer gescheiden wil houden prima. Maar er is een mega personeelstekort in de zorg. Dat weten we allemaal. En helaas kan de baas hier ook niet veel aan doen. Probleem ligt veel hogerop bij de overheid en tekort aan geld. En door slechte vergoeding en slechte omstandigheden komen er steeds minder mensen bij. De werkdruk wordt alleen maar hoger. En helaas is er veel meer burn out, daarvoor is het goed om dr week-thuis verhouding te splitsen. Maar we zitten hier nu eenmaal met zijn allen in. En het zal toch opgelost moeten worden. Ik krijg nu een beetje het idee (en misschien haal ik enkele posts door elkaar) dat ze ook niet gebeld of privé geappt wil worden. Dat betekent dus eigenlijk dat ze niet wil helpen bij problemen of ziekte. En dat zou ik als al vaste medewerker niet zo waarderen. Over het melden van sterfgevallen, dat mag van de avg sowieso niet. Whatsapp is niet beveiligd dus daar mag geen patiënten info op. Dus dat kan je zeker bespreken. En ook dat er duidelijke grenzen gesteld worden wat wel en niet in de groep mag. Of voorstellen dat we een zelfde bericht naar iedereen privé gestuurd wordt over tekort aan diensten. Dat hoeft niet in een groep. Maar helemaal niet bereikbaar willen zijn privé vind ik lastig. Hoewel je daar wel recht op hebt
klopr. Ik had 1 directe collega en als zij niet kon werken of ziek was appte zij mij zelf. Wij regelde dat samen.
Oh wat apart! Ik zit namelijk in meerdere groepsappa, en daar zitten ook mensen in die in 1-op-1 Whatsapp gesprekken de blauwe vinkjes uit hebben staan en in groepsapps krijgen zij dat dus wel. Hij leest de berichten wel?
ja hij reageert ook, je kan normaal in de groep toch zien of het is afgeleverd of gelezen? Bij hem zie ik beide niet.
Je hebt helemaal gelijk hoor, ik zal eens vragen wat de regels eigenlijk zijn. Misschien zijn er wel regels maar is dat er wat uitgeslopen. Ik kan nu nog redelijk mijn mob wegleggen omdat ik een werk mob heb maar straks dus niet meer. Dus daar moet ik mijn weg in gaan vinden. Ik had meer gehoopt op het de deur dicht doen als je klaar bent omdat ik nu in een instelling ga werken. Misschien is dat gevoel er straks wel en moet ik het ervaren.
Maar zolang wij het met zijn allen met elkaar blijven dragen, gaat er vanuit de overheid niks veranderen. Natuurlijk ben ik flexibel waar mogelijk. Maar met zeer duidelijke grenzen. Er is inderdaad veel burn-out, precies dus door die mensen die hun grenzen niet aan kunnen geven. En hoe lief een werkgever ook is, als reïntegreren niet lukt of te lang duurt, wordt je er toch echt uitgegooid of herplaatst. Dan is niemand er beter van geworden.
Ik vind dat je het ook veel in het onderwijs ziet (ook veel vrouwen). Hoe vaak juffen nog laat in de avond mailtjes sturen. Van vriendinnen begrijp ik dat daar ook alle uren van de avond druk wordt ge-appt en er dan ook antwoord wordt verwacht. Het is er met de komst van What’s app niet allemaal beter op geworden.
Helemaal mee eens! Grenzen aangeven is zo belangrijk. Natuurlijk is het niet verboden om op een vrije dag een mailtje te sturen of een telefoontje aan te nemen. Alleen moet het dan wel zijn omdat je dat zelf wilt of belangrijk genoeg vindt... niet omdat een ander dat van je verwacht of omdat je je daartoe verplicht voelt. In mijn geval heb ik op mn werk aangegeven dat ik in nood gebeld mag worden op mn vrije dagen. Niet appen en niet mailen, want dat ga ik allemaal niet in de gaten houden. En nood betekent dat het niet kan wachten tot mn eerstvolgende werkdag en wat niet door een collega die aan het werk is opgelost kan worden.
Vind ik ook! Vroeger werd je gebeld en je was thuis of niet. In t begin van de mobiele telefoons gaven we die ook niet eens zomaar aan al je collega's . Maar goed, dat ging op den duur een beetje door elkaar heenlopen want van sommige collega's had je die wel en van anderen weer niet, dus daar was makkelijk aan te komen. En tegenwoordig hebben alle telefoons wel nummerherkenning. Je was vroeger inderdaad veel anoniemer!
Maar in de zorg heb je toch ook soms acute oplossingen nodig? Als de vroege of de late dienst ziek is, heb je voor die dag ad hoc personeel nodig. Hebben alleen de mensen welke die dag al werken hun telefoon aan staan dan kun je toch niks oplossen? Want iedereen die op kan nemen werkt die dag al? En de rest is dan dus niet bereikbaar want vrij dus telefoon uit?
Maar dan worden patiënten en de collega's die dan nog harder moeten werken de dupe denk ik. En uiteindelijk geeft dat nog meer burnout
Bij ons heeft de planner het privé nummer van alle collega's. En ja in het geval van hoge nood word ik privé gebeld. Niet door Jan en alleman maar door de planner. En ik weet dat die alleen belt over ad hoc problemen en niet over diensten voor overmorgen etc. Mijn werktelefoon gaat de avond voor ik weer moet werken aan. Eerder niet. En in zo'n verstikkende app groep wil ik niet zitten. Ik ben niet voor iedereen 24/7 bereikbaar. Wel voor de planner bij ad hoc dingen. En evt ruilingen kan ik op reageren als ik weer aan het werk ben.
Ik heb je bericht gemist, bijzonder dat je die interpretatie maakt. Dat heb ik ten eerste nergens gezegd en ten 2de heeft het mij juist bijna een burn out opgeleverd dat ik juist altijd wilde helpen of alles op te lossen. Dus ook op mijn vrije dagen die je hard nodig hebt, of zelfs de afgelopen 3 vakanties. Ik het verdomme zelfs een familie weekend moeten afzeggen. Het is een van de grotere redenen dat ik weg ga bij mijn huidige werk. Zelfsturend en kleine team waardoor alles de laatste tijd op een paar schouders kwam o.a die van mij. De grens van werk en privé is vervaagd. En dat word al eerder gezegd, mede door watsapp dat word te pas en on te pas gebruikt. Je mag mij best berichten, in nood uiteraard maar dan privé. Maar ik hoef eigenlijk verder geen dingen te lezen van het werk. Het zal uiteindelijk een reden kunnen zijn dat ik vertrek uit de zorg.
Ik werk niet in de zorg maar ik begrijp je heel erg goed. Zorg maar goed voor jezelf ook jij bent belangrijk.
Bij ons was de planner een collega die dus zelf of al aan t werk was of zelf een vrije dag had. Daardoor belde bij ad hoc problemen een van de collega's die dan in dienst waren. Soms werd t dan ook in de app gezet alvast omdat je vaak bij het bellen van mensen niet meteen een collega te pakken had die ook.nog eens kon. Ik hield ook helemaal niet van die verstikkende app groepen. Meer mensen niet natuurlijk, dus in de loop der jaren hebben we steeds wat aanpassingen gehad in hoe we ermee om gingen. Soms verwaterde dat weer en ging t weer de verkeerde kant op, andere keten ging het langer beter. Maar het bleef altijd wel een issue in de werk-privé balans. Helaas heeft t jarenlange 'altijd maar openstaande diensten hebben' mij echt tot t dieptepunt gebracht dat ik destijds gestopt ben.