Hallo dames, Ik zit er zo mee dat ik even mijn hart moet luchten, en hoop op wijze raad van jullie. Nadat mijn vriend groen licht had gegeven ben ik in oktober gestopt met de pil. We hadden ons voor genomen om de natuur zijn gang te laten gaan. Dat ging prima. Nog last van het ontpillen gehad en nu inmiddels een normale menstruatie gehad.De laatste tijd merkte ik wel dat mijn vriend moeite had om een hoogtepunt te krijgen. Dit heb ik met hem besproken en hij gaf toe dat het anders is omdat het nu voor het echie is. Hij stond nog steeds achter zijn keuze een baby maken dus.Dat ging weer even goed totdat het gister weer zover was. Nou heeft hij net weer in een sms geschreven dat hij de gedachten tijdens de daad niet los kan laten en dat we over moeten praten. We zijn er niet eens heel erg mee bezig dacht ik zelf .. Ik heb nu het gevoel dat hij vanavond zegt dat hij wil wachten. Dat zou ik dan moeten accepteren,maar ik snap niet dat hij eerst wel wil en nu ineens niet. Zijn er meiden die dit ook hebben meegemaakt en hoe gingen jullie hier mee om? Alvast bedankt voor de reacties!
He meid, wat rot dat ten eerste, want ja als je eigen wens naar een kindje wel heel sterk is. Ik moet zeggen dat ik het als je vriend dat zou zeggen ook niet zo netjes van hem vind. Want hij heeft je toch best veel hoop gegeven wat zeg ik jullie waren zelfs al bezig. Kan het zo zijn dat je vriend het gewoon allemaal heel eng vind, misschien moet je daar eens met hem over praten. En misschien kunnen jullie anders eens met de huisarts praten voor en nadelen opnoemen ect? tja en als je eigen kinderwens heel groot is. En hij wil echt niet. Ik weet niet of ik dan zou blijven ( maar goed dan gaan we op de zaken vooruit natuurlijk ) ik zou er gewoon vanavond in alle redelijkheid over praten. Succes meid
Oh wat vervelend meis, ook ik heb in een dergelijke situatie gezeten..... Ben in aug gestopt met de pil en ook mijn man wilde achteraf liever wachten..... We hebben toen veel gepraat en besloten de ongesteldheid af te wachten, maar die bleef uit! (nog steeds trouwens, maar niet zwanger). Na veel praten mijn man uiteindelijk toch zover gekregen om te blijven bij de eerste keuze (toch een gezin stichten) en tot op de dag van vandaag is hij niet veranderd...... Hoe oud ben je als ik vragen mag?
Mijn man heeft het er ook moeite mee om klaar te komen als het moet zeg maar... Hij wil graag een kleine, maar op het moment dat hij MOET presteren lukt het hem niet. De druk is te groot. Hij denkt dan tijdens de daad: als ik nu niet klaarkom, dan worden we niet zwanger... Door die gedachte lukt het hem helemaal niet. We hebben daar best verdrietige dagen door gehad hoor! Nu heb ik deze maand voor het eerst het ovutesten en tempen laten liggen en sexen we gewoon als we willen. Het gaat tot nu toe super, maar hij rekent stiekem toch wel uit wanneer ik ongeveer vruchtbaar ben zei hij gisteren. Maar goed, door mijn wisselende cyclus is daar geen peil op te trekken. Dus dat rekensommetje van hem moet hij van mij ook maar achterwege laten. Al met al lachen we er dan weer om, maar leuk is inderdaad anders meid! Ik weet hoe je je voelt! Sterkte!
Allereerst bedankt voor de lieve reacties! @ Annet: Ik zal vanavond met hem gaan praten, ben benieuwd wat hier uit gaat komen. Zeker omdat we al bezig waren. Ik denk en hoop dat het gewoon even een paniek reactie is. Alleen zou ik niet weten waarom? We zijn zoals ik al zei, er niet eens heel erg mee bezig. @ Claudia: Ik ben bijna 23 mijn vriend is 36. Erg jong en zeker nog tijd genoeg. Wel heb ik al een dochter van 8 enne vraag me niet hoe dat komt . We hebben beide een vaste baan en huisje boompje beestje. Mijn wens voor een 2e is dus ook erg groot. @FBdB: Ik denk ook dat het te maken heeft met het presteren. Maar de onzekere 'ik' in mij zegt dat weer misschien wilt hij wel helemaal geen kinderen met mij! daarom lukt het niet. ( toch gek dat ik zo kan denken ) Ik ga vanavond met hem praten, ik ben erg benieuwd wat daaruit komt. Groetjes
Wat vervelend en frustrerend! Heel veel succes met het praten! Ik zou hem gewoon zeggen hoe jij je eronder voelt en zeggen dat het goed een jaar kan duren (ookal presteerd hij iedere keer perfect!). Maar wat het belangrijkste is; geniet van elkaar Laat je iets weten als je met hem gepraat hebt? Liefs
Hey Kiewie, Ik vind het lastig, als ik echt oprecht vertel hoe ik me er onder voel ben ik bang dat ik er nog meer druk op leg! Maar hij moet natuurlijk wel weten hoe ik me voel. Dat verhaal dat het echt niet in een keer raak is hebben we al gevoerd en dat heeft even effect gehad. Tot gister dus. Het is nu even gissen voor me, maar ik gok dat het gewoon weer het zelfde verhaal is als vorige keer 'gewoon het idee van het echie dus'. Maar doordat smsje van vanmiddag kreeg ik even het idee dat hij terug wil komen op zijn keuze. Begrijp me niet verkeerd als hij terug komt van zijn keuze zal ik dat natuurlijk met ernstig veel tegen zin accepteren. Ik laat nog even weten hoe het is afgelopen! Groetjes
hoi allemaal ik heb een soortgelijke situatie,mijn cyclus is heel regelmatig en mijn man rekent ook en kan op moment dat t moet ook niet presteren,alle andere dagen wel,we lachen er samen om en zien wel hoe t gaat. succes iedereen sex moet wel leuk blijven en niet alleen maar zijn om een kind te krijgen
Moeilijk hoor, maar ik herken het wel. Mijn vriend was in het begin ook heel bang toen het voor het echie werd. Het is toch een hele stap die je dan neemt. Het zal je leven veranderen en daar was mijn vriend toen heel bang voor. Hij moest gewoon echt aan het idee wennen. Hij was zelf niet echt bezig met mijn cyclus en wanneer het dan zou kunnen dus dat stukje herken ik niet. Maar die twijfels, ook nadat de keuze gemaakt was, zeker wel. Bij ons heeft het gewoon echt geholpen door er over te praten. Hoe is jullie gesprek gegaan??? Succes!
Ik hoop dat het gesprek goed is gegaan. Mannen zijn er toch anders mee bezig dan vrouwen. Maar ik denk dat ze stiekem er toch ook wel veel over na denken, maar het aan ons niet willen laten merken of zo. Ik denk aan je!
angie23 Ik voel met je mee, 5 maanden gelden hebben mijn vriend en ik besloten dat ik met de pil zou stoppen. Sindsdien neem ik het initiatief in bed, en komt hij moeilijker klaar. Ik heb het gevoel dat het voor hem allemaal niet meer zo hoeft, en dat hij het niet meer fijn vindt tussen de lakens. Ik word er heel onzeker van, en voel me afgewezen en gekwetst. Hoop dat jullie het inmiddels hebben uitgepraat, ik ga proberen uit te vinden wat er met mijn vent aan de hand is..
@wannebe mam dat is vervelend zeg maar ik denk niet dat het aan jou ligt Mannen kunnen sowieso moeilijker praten over hun gevoel (uitzonderingen daargelaten )jullie hebben toch samen de keus gemaakt om voor een kindje te gaan? Dan denk ik niet dat voor hem niet hoeft. Misschien maakt hij zich zorgen? Of voelt hij een hele erge druk dat hij niet goed kan presteren? Wat het ook is, het is niet fijn voor jou probeer je vriend in te laten zien hoe jij je voelt. Hele dikke knuffel!
yep hier op dit moment niet anders. Mijn man houdt mijn cyclus niet bij... maar zegt wel een 2e te willen maar zodra het er tot doet zeg maar... laat hij het af weten. Denk dat hij het ook eng vind. Heb zelf het idee dat hij het gewoon nog niet durft. Ik merk zelfs bij de sex dat die spanning er ook is... we zijn allebei gewoon zenuwachtig... ik ook want vind het zo ontzettend spannend maar wil het ook wel heel graag. En dat gevoel wat ik in mijn lijf heb heeft mijn man natuurlijk niet (biologisch klok). Dus snap zijn twijfel ook wel maar soms moet je gewoon niet zo denken en gewoon doen. Laat het rusten en praat er over inderdaad, ik hoop dat je gesprek duidelijkheid heeft gegeven. Ben benieuwd hoe het was...
Ik heb een soort gelijke situatie, mijn vriend is gek op kinderen en zijn familie kan ook niet wachten zelf had ik dat nog niet zo, maar maanden later kreeg ik ook echt dat gevoel, nu hadden we het samen, maar een maand later raakte ik mijn baan kwijt en werd het even anders, dus niet meer gestopt met de pil. Dat zouden we vorige zomer doen. Ik heb veel verdrietige dingen in mijn leven mee gemaakt en na mijn ontslag kwam alles eruit, daardoor was de gedachte voor een kind aan de kant heb geschoven, eerst zelf beter worden en weer gelukkig zijn! Nu gaat het veel beter met me voel me weer happy en dus komen de kinder gevoelens weer naar boven, ik 26 mijn vriend 23 . Maar nu wilt hij niet meer!! ik ben een gesprek aan gegaan, zo teleurstellend! Hij wil eerst nog een paar jaartjes samen genieten, hij zegt dat ie ook wel een beetje bang is, het is toch een kind. Ik snap hem ook wel, en misschien is het idd niet zon gek idee om nog even van elkaar te genieten maar pff vind het moeilijk deze gevoelens die zo sterk zijn aan de kant te zetten merk ik. Dit is mijn verhaal,,, herkenbaar? Hopelijk is jou gesprek goed gegaan!?