ìk vind het zelf ook niet lekker hoor, overal appelmoes bij (en al helemaal niet eroverheen). ik wil je er ook niet van overtuigen dat je het moet doen, en al helemaal niet dat je het elke dag moet doen, maar ik vind het erg makkelijk om het af te doen als 'raar'.
Onzin zeg! Een forum is er om op een fatsoenlijke manier van mening te wisselen. Als ik zeg dat ik iets 'raar' vind dan is dat mijn persoonlijke mening, ik zeg niet dat het raar is!. We hebben het over appelmoes en het woord raar, maak er geen halszaak van zeg! Als ik zeg dat ik paars een spuuglelijke kleur vind, ga je dan ook zeggen dat dat niet zo is?
Laten we het erop houden dat de post waarin je het r-woord gebruikte op mij verkeerd is overgekomen. Je schreef: "net zo raar!" en bedoelde blijkbaar dat vind ik net zo raar, en ik las dat is net zo raar, vooral omdat het in combinatie stond met 'je gaat toch ook niet...' wat op mij nogal absoluut overkomt. Maar ik vind het best hoor, het zout mag van deze slak af.
met deze woorden ben ik opgevoed, ben het er dan ook heel erg mee eens! Met de rest ga ik me niet mee bemeoeien
Vertel me waar ik zeg dat jij er wat tegen hebt.... Joh, het zal mij een worst zijn wat een ieder doet met eten en hun kind. Ik weet één ding alleen wel, dat hoe jij eten introduceerd niet alles erover zegt of je kind later een eter zal zijn zoals jij vind dat het zou moeten. Als je dat lukt, heb je gewoon geluk dat je kind jou erin kan volgen. Een kind is namelijk een individu, je kunt ze bijsturen, je kunt ze een beetje kneden, maar je kan niet iets van ze maken wat jij perse wil. En nou kan je zeggen, wat heeft dát met voetballen te maken, nou, ik doel op de uitspraak zoals jij hem doet dat je slechte eters kan creeëren. Zeker waar, maar het heeft er zeker niet altijd mee te maken hoe je zelf je regels aan de tafel steld. Je kunt een kind niet altijd leren eten zoals je zelf voor ogen hebt dat het hoort. En in die regel, zou ik dus niet zo op mijn strepen gaan staan. Mijn mening. Zeg het een beetje krom, maar hoop dat je snapt wat ik bedoel en dat is wat anders dan het ermee eens zijn.
Een kind ziet in alles een voorbeeld in zijn ouders. Hoe een kind zich vormt heeft deels te maken met opvoeding. Ook eten en alles daaromheen is vaak door opvoeding bepaald. Ik denk dat ieder kind een periode van slechter eten kent. Meestal begint dat als er tanden komen of als de groei een tijdje stagneert. Mijn zoontje heeft van 18 tot 24 maanden vrijwel niks gegeten, maar dat was te wijten aan medische problemen. Ik ben daar altijd vrij relaxed in geweest en heb niks erin gedwongen of kunstgrepen uitgehaald. Daarna ging hij verder met waar hij gebleven was en 't kind eet weer met smaak. Hij heeft trouwens altijd gezellig bij ons aan tafel gezeten, ook als hij zelf niets wou. Hij voerde mij dan mijn eten en zei dan: "mmm!". Nu is het "ete, ete, ete"!
Ik zat nog eens even te denken, Lisa eet geen groenten (alleen doperwten en komkommer), misschien is het bij haar wel een optie om groente met appelmoes te gaan mengen . Ik heb er namelijk een hard hoofd in dat ze ooit wel groente gaat eten...
Ze is ook nog klein he.... Mijn dochter heeft een soort afkeer van alles wat groen is, dat eet ze echt pas als er niets anders meer is (inclusief op mijn bord) en ze toch nog trek heeft. Ik blijf het iedere dag opscheppen, in de hoop dat er ooit iets meer in zal gaan dan die paar hapjes die ze er van neemt. Sommige groenten gaan beter als ik er een stamppotje van maak en haar ermee voer (stamppot met de handjes is niet zo'n succes, ook al vindt zij het erg leuk.. ). Ze is wel gék op rodekool (met appeltjes) en tomaten vindt ze ook wel lekker. Maar die zijn dus niet groen. Weet je wat het ook is? Kinderen nemen bittere smaken veel sterker waar dan volwassenen, hun smaak is op dit punt veel gevoeliger. En mensen hebben in principe een aangeboren afkeer van bitter, omdat bitter ook giftig kan betekenen. Het is dus logisch dat iets meer bitter-smakende groenten niet meteen het favoriete eten van kinderen zijn. (misschien ook de reden dat kinderen vaak niet van groen houden, groen betekent ook vaak onrijp, dus niet eten. is een hypothese van me, ik heb 'm nog niet onderzocht gezien.) Je kunt dan twee dingen doen (en beide zijn in mijn ogen prima): 1. je accepteert dit en hoopt dat ze het ooit lekker zullen vinden 2. je biedt het ze eerst aan in combinatie met iets zoets, zoals appelmoes, zodat ze langzaamaan aan die smaak wennen en je de hoeveelheid appelmoes gaandeweg weer mindert (of niet, maar dan creëer je mogelijk een volwassene die nog steeds spruitjes met appelmoes eet. of dat onwenselijk is mag je zelf bepalen). Overigens bestaan écht bittere groentes bijna niet meer, bijvoorbeeld spruitjes zijn zo doorontwikkeld dat de smaak niet meer lijkt op de spruitjes van 40 jaar geleden.
Ik heb last van cynische grappen en aangezien dat meestal mot betekend, heb ik besloten dat ik mijn snavel hou. En dat is heel erg moeilijk voor mij
Mijn zoontje houdt juist erg van groen (broccoli, komkommer, boontjes, spinazie, andijvie, granny smith, avocado, mango) en ook van rode paprika, maar tomaat is momenteel uit de gratie. Dat mensen niet van bittere voedingsmiddelen houden omdat ze giftig kunnen zijn, dat kan, alleen vraag ik me af of dat principe al ingebakken zit in een dreumes. Want hoe weten zij wat gevaar inhoudt? Feit is dat kleine kinderen meer smaakpappillen hebben en alles dus "harder" aankomt zeg maar. Verder genieten zoet, zout en vet de voorkeur bij een baby/dreumes omdat dat de smaken zijn van moedermelk. (Vet is sinds een paar jaar een officiele smaak). Ik denk dat als je kind bijv. geen wilof lust, je het niet na 1x moet opgeven. En als het na een paar keer niet gelukt is, kan je het in een andere vorm gieten. Mijn zoontje houdt van rauwe of beetgare groente. Met een slap gekookt blaadje witlof kon hij niks, met hele blaadjes rauwe witlof wel. Ik houd zelf erg van bitter en ik eet die smaken vaak, dus ik denk dat mijn zoontje ook wel gewend was aan bitter. En je kan bitter dus goed combineren met zoet. Met een appel of rozijnen of voor wie wil appelmoes. Ik denk echter wel dat je de appelmoes op tijd moet afbouwen wil je daar geen problemen mee krijgen. Ik denk dat je ieder kind kunt leren eten: geef het goede voorbeeld, maak het gezellig, betrek je kind, doe normaal over eten en wees creatief. Dan zou het toch goed moeten komen. Oh, en biologische groente heeft veel meer smaak. Van de winter bij een bioteler witlof gehaald met de smaak van vroeger; heerlijk!
daarbij geloof ik ook dat volwassenen zichzelf kunnen leren eten...ik lust zogenaamd geen roggebrood, vanaf vroeger..laatst kreeg ik het met hummus en tomaat...ik wil nu niks anders meer... zo ken ik mensne die lusten geen sla/..nouja....maar ineens erachter komen dat het met bepaalde combinaties van smaken toch wel lekker is,.. hoe vaker je dingen proeft , hoe meer je gewend raakt..dat is gewoon zo... Ik lust geen lof...maar met kaas uit de oven wel..of een lofsalade met appel en kaas wel... tis maar hoeveel moeite je er in wilt steken bij babies...
Hi, Wat lang topic is dit geworden. Lieve Matine, Mijn kleine vent begint nu ook zijn smaak te ontwikkelen en wil nu bepaalde groente niet meer eten. Ik klooi ook maar even wat aan hoor, geef hem overdag stukjes groente wat hij wel lekker vind...probeer alles uit. Ik at vroeger enkelt spinazie met een ei en dopers met jaja appelmoes. Ik ben van mening dat je het moet blijven proberen, en als je een echte volhouder heb zoals ik vroeger was, dan kan je als moeder niet aanzien dat je kind gewoon afvalt omdat het iets echt niet wil eten.....Dus ja ik zou ook kiezen voor een dot appelmoes als er geen andere optie is. Appelmoes is voor mij een toetje maar voor een hoop mensen een onderdeel van de maatlijd. Doe wat je zelf vind en ga niet af op meningen van anderen. Komt vaak vanzelf goed! Succes en sterkte.
Dat een baby instinctief aanvoelt dat zoet goed is, kan ik begrijpen, maar vluchten of vechten voor een blaadje witlof?
Ja, toch schijnt het zo te zijn. Hele onderzoeken over gedaan hoor. En als ik naar mezelf kijk dan was dat inderdaad zo wat jij hier zegt. Er werdt bij ons letterlijk gevochten om dat blaadje witlof binnen te krijgen en ik sloeg inderdaad op de vlucht voor alleen de lucht al. Wilde paniek zelfs. Terwijl ik het nu lekker vind. Ik weet dat de hele sfeer rondom het hele gebeuren waarschijnlijk een hele grote bepalende factor was. Maar het heeft lang geduurd voordat ik sla aan kon kijken, toen waren mijn smaakpappilen inderdaad al wat roestig
Dat je kinderen alles kan leren eten, daar geloof ik niet meer zo in. Hier 2 koppige kinderen die meestal weigeren nieuwe dingen te eten. En Lisa gooit groente gewoon op de grond na er eerst vol walging naar te hebben gekeken . Maar ze heeft sondevoeding gehad van 2,5 tot 8,5 maand en is toen pas gaan eten, denk dat daar de oorzaak deels ligt. Eva eet wel gewoon groente namelijk (als het vertrouwd is, en wortel lust ze écht niet).