zorra - ik denk dat we hier allemaal last van hebben, echt gek hoor, want voor dat ik zwanger was dacht ik oh als ik maar is zwanger ben dan is dat gepieker voorbij, maar nou ben ik zwanger en denk ik zou het allemaal wel goed zijn?? en mijn moeder zegt dat als je je baby voelt schoppen en bewegen en een dag daarna weer heel weinig of zelfs niet dat je je dan daar weer druk over maakt. pfff wat een gepieker overal over. vrouwen
Heeft je moeder helaas gelijk in Meliske, ik had dat namelijk ook met de zw. schap van mn dochter, ze was altijd wel vrij rustig in mn buik maar opeens schopte ze niet meer, dan pieker je toch echt of er niks aan de hand is, bleek gelukkig niks aan de hand te zijn. Als het piekeren niet de overhand neemt is er niks aan de hand, ik denk dat veel zwangeren dat hebben, maar het zou toch wel verrekte makkelijk zijn als je af en toe zelf even naar binnen kan spieken om te kijken of alles goed is.
ja idd. je zou eigenlijk zelf zo'n echo apparaat in huis moeten hebben, kan je steeds even kijken als je denkt dat het niet goed is
Ik voel ook niet veel hoor zorra. Vandaag helemaal geen klachten zelfs. Natuurlijk ga je dan twijfelen, maar ik probeer gewoon positief te blijven en mijn moeder had ook altijd weinig klachten. Ben nog wel moe, maar dat is alles eigenlijk.
Ach ik weet het Loeki, bij mn dochter kreeg ik pas symptomen rond mn 8e week, vannacht weer slecht geslapen en ik denk dat dat ook wel mee speelt. Nu is dat positieve gevoel even weg, maar misschien zie ik het straks allemaal wel weer positief in. Mn dochter had om 4 uur een nachtmerrie en ging daarna in haar kamer spelen, niet echt geslaagd voor de nachtrust, gelukkig begreep ze snel dat het nog nacht was en dat ze toch echt nog even moest slapen, maar ja toen was ik klaarwakker en kon niet meer slapen
Pfieuw, nou ben blij dat ik niet de enige ben. Ik heb precies wat jij hierboven beschrijft Meliske! Mijn kwaaltjes zijn ook niet altijd even aanwezig (behalve dan m'n borsten) en zeker als ik niets voel dan vraag ik me af of het wel goed is....Waarom gaat dat gepieker nu elke fase weer over op iets anders....ik wil genieten, maar vind het nog wel erg moeilijk...
ja iedere keer neem ik me voor geen gepieker en onzekerheid, gewoon lekker genieten! maar dat is zo ontzettend moeilijk, heb gister ontzettend leuke baby dingetjes van winnie de pooh gekregen van mijn moeder ( ben helemaal weg van winnie de pooh)
Ja Zorra, heb ook al een miskraam gehad. Had me ook zo voorgenomen om me dit keer geen zorgen te maken. Maar is toch makkelijker gezegd dan gedaan heh..... Bij mijn dochtertje was ik niet zo bang voor een mk. En bij haar werd ik rond week 6 ongeveer pas echt misselijk. Daarom baal ik dat ik pas een echo krijg met 9 weken terwijl ik al in de medische molen liep. Ik lees om me heen dat anderen die bij de gyn lopen met 7 weken al een echo krijgen. En de vorige keer was bij mij ook al snel duidelijk dat het niet goed was. Toen had ik een echo met 5 weken en 4 dagen,1 met 6 weken en 3 dagen en 1 met 7 weken en 2 dagen en bij de 1e echo was er twijfel,bij de 2e echo was het zeker dat het niet goed was en de 3e echo was speciaal voor mij zodat ik er ook echt 100% van overtuigd was. En nu krijg ik pas een echo met 9 weken,dat is gewoon nog 5 weken wachten!! Denk dat ik toch ga bellen of ik eerder kan.
Zou ik ook doen pientje en benadruk ook nog even je voorgeschiedenis. Vind niet dat ze je nog 5 weken in spanning kunnen laten zitten. Is ook niet geod voor het beebje.
pientje - als het voor je eigen geruststelling fijner is zou ik zeker gaan bellen! zie mijn album voor een van de cadeautjes van me ouders
ow wat schattig Meliske!!!! Zooo lief!!! Heb ook zo'n zin om het te vertellen joh! Maar doe dat nog maar niet. Vorige keer ook niet gedaan en daar ben ik blij om. Lijkt me niks om eerst goed nieuws te vertellen en dan ineens slecht nieuws.
ik wilde het eigenlijk ook niet vertellen maar kon echt me mond niet meer houden, we hebben het ook alleen nog maar tegen onze ouders gezegd verder nog tege niemand, als het dan misgaat dan kunnen we tenminste nog ergens anders steun zoeken dan bij elkaar. ( ben echt een moederskindje dus die steun van haar heb ik dan wel nodig, en nou trouwens ook)
Ja dat zeggen er wel meer dan ze dan steun hebben. Maar tis natuurlijk voor iedereen verschillend. Ik had zoiets van als ik het vertel en het gaat toch mis,is er toch niks wat zij kunnen zeggen waardoor ik me beter ga voelen. Er is toch niks wat zij kunnen doen waardoor het verdriet minder wordt. Zij kunnen me daar niet in steunen,zij kunnen niet mijn kindje terug geven. Maar moet ook zeggen dat wat verdriet betreft ik een binnenvetter ben. Maar kan me voorstellen dat je het vertelt hebt hoor Morgen dagje weg met mijn zussen en broertje,nichtje+aanhang en zal echt moeite hebben om mijn mond te houden,denk dat ik bijna ontplof!!!!
Ach ik heb zoiets. Degene die ik zou vertellen dat het mis gegaan is, die kan ik nu over vertellen dat ik zwanger ben. In de praktijk betekend dat dat mijn hele familie ondertussen op de hoogte is. Mijn moeder kan haar mond toch niet houden Ik vind het niet erg hoor, mijn man vind het wat minder, maar die maakt zich er niet zo druk om. nog 6,5 week, dan mag iedereen het weten. Ik val nu al weer om van de slaap zzzzzzzzzzzzzzzzzz...................
heb helemaal geen slaap.... mag je trouwens wel schilderen als je zwanger ben??? wil dalijk verf gaan halen en me slaapkamer verder schilderen.
O Pientje, lijkt alsof ik mezelf hoor, hihihi. Ik heb het met mn 1e zw. schap meteen verteld en toen het met bijna 8 weken mis ging kon niemand eigenlijk iets zeggen waar ik steun aan had, eigenlijk de meer ze zeiden de meer verdriet, want ik kreeg vaak te horen: ach je bent nog jong.....je was meteen zwanger, dus gewoon weer voor de volgende....het vruchtje was gewoon niet goed wees blij dat het eruit is....etc etc....Niet iedereen zei dit hoor, maar toch veel gehoord. En het was natuurlijk goed bedoeld, maar als je zo'n verdriet hebt dan komen zulke uitspraken snel als kwetsend over. Maar mn ouders waren wel erg lief, en zeiden dan ook niks om me op te vrolijken, ze waren er gewoon voor me, maar echt mn verhaal kwijt en mn verdriet delen, nee daar ben ik toch ook echt een binnenvetter voor. Het was bij mij een verdriet die ik zelf alleen maar kon verwerken. Maar wat je zegt, iedereen is weer anders en de een vind het wel heel fijn om steun te krijgen en de ander verwerkt het liever alleen. Maar deze keer heb ik het bewust ook niet verteld aan mn ouders, ik wil ze straks graag een echo foto laten zien en kunnen zeggen dat we het hartje hebben zien kloppen. Zal voor hun dan ook een enorme geruststelling zijn, nu zouden ze zich toch druk gaan maken of het wel goed zit, en ze zouden toch ook erg afwachtend zijn. Zo van; we wachten wel af totdat je een hartje hebt zien kloppen. Ik denk niet dat ze nu al helemaal enthousiast zouden kunnen zijn, maar dat komt denk ik ook door mn zw. schaps verleden. Pientje, mag ik vragen waarom je ook bij de gyn. loopt? Is dat vanwege de MK? Als een vroegere echo jou meer geruststelling zou geven, zou ik ze zeker bellen!