Bij 36 weken kijken ze of het en een stuit is en anders moeten we hem draaien werd er gezegd. Nou ik MOET niks. De 1e mk was bij 9 weken. Ons kindje was al bij 6w2d gestopt met groeien. De 2e bij 5,5 week en de 3e bij 4 weken en wat dagen.
Mo hoe gaat het met je, ik had het al eens gevraagd net ergens maar heb antwoordt even gemist denk ik. kun je nog toch nu genieten van jouw zwangerschap, wel blijven doen hoe hard het ook is voor je schoonzus.
dizzy, op zich gaat het overdag redelijk. 's avonds heb ik enorme pijn in mijn enkels en knieen en ik merk dat mijn voeten heel erg snel moe zijn, maar dat kan ook komen door het gewicht wat ze ineens moeten dragen. Ik drink in ieder geval minstens 2 liter water per dag maar ik merk geen verbetering. Ik mag in ieder geval volgende week weer naar de vk, dus dan zal ik het weer met haar overleggen. Het beperkt me helaas wel degelijk, maar er is niks aan te doen, dus we gaan lachend door en dan komen we er wel hoor.
Niet goed is groot woord maar is beter van niet blijkbaar. Je hebt trouwens aanzienlijk meer kans op nog een stuilligging na dit kindje als dit zo blijft gek he. Verklaard ook waarom jij en je broer beide in stuit lagen. Dat schijnt de natuur dan te bepalen dat dat de beste houding in jouw lichaam is. En ik denk dat je je daar maar aan moet vasthouden, je bent er dus blijkbaar voor uitgezocht door de natuur, lekker zweverig wordt ik he
Goed zo Tascha vrolijk blijven doorgaan, doe ik ook. was even op werk (ben dus al 6 maanden thuis over 2 weken) en voelde me voor eerst niet schuldig vandaag, heb dus zeer goede dag. ik denk dat ik zelfs dadelijk eens iets lekkers voor mezelf ga halen als beloning, de misselijkheid is op de achtergrond dus moet ik maar even profiteren
sorry dizzy... ik heb het wel gelezen, maar was vergeten te reageren... Het gaat wel hoor... Het is gewoon voor hun heel zielig en ik voel me nu een beetje schuldig dat ik hier blij zit te wezen met mn kleintje... Maar goed, ik was eerder zwanger, dus ik kan er ook nik saan doen... Ik ben nu alleen heel erg bang (heel egoistisch) dat ik nu niet meer blij mag zijn met mijn zwangerschap omdat zij nu een mk heeft gehad... Daarom wilde ik eigenlijk aan Janne vragen hoe zij dit toen ervaren heeft? Of waren er geen zwangeren in de omgeving? (als het te pijnlijk is, moet je het zeggen hoor) Ik heb zoiets gelukkig nog nooit meegemaakt en heb een heleboel vragen... Ik ga ze stellen, wie weet heeft iemand een antwoord... Is het net zo erg als een kindje verliezen? Hoe lang ben je echt superverdrietig? Hoe lang heeft je lijf nodig om te herstellen? Moet je met 17 weken gewoon bevallen en zo ja, wat doen ze dan met t kindje? Geef je het kindje ook een naam en een begravenis enzo? Hoe moet ik als zwangere ermee omgaan? Als ons kindje geboren wordt, kunnen hun dan wel blij voor ons zijn? Pffff t is zooooo moeilijk... T is ook gewoon zo verrot dat ik dr zelf niet even aan de telefoon krijg, dat zou het allemaal een stuk vermakkelijken... Maar ja, zo'n band hebben we de laatste tijd ook weer niet...
Trouwens, Janne als jij geen draaipoging wil hoeft dat niet hoor! Vind dat zo makkelijk om even te roepen, weet je wel hoe pijnlijk het is? En ik ken meer verhalen bij wie het niet hielp dan wel! Trouwens dit is niet hun eerste kindje, ze hebben al een kind van 7 en een baby van 8 maanden...
mo, ook ik heb een miskraam gehad en iedereen ervaart het anders. Ik heb me wel even heel erg klote gevoeld, maar vond op een gegeven moment ook dat het leven weer verder ging. Een vriendin van mij was toedertijd zwanger en ik heb dat niet als probleem ervaren. Wij hebben heel goed contact gehouden en we hebben het ook gewoon over haar zwangerschap gehad. Maar iedereen ervaart het echt anders, misschien vond Janne het wel anders, dat kan. even de antwoorden op je vragen. 1. mijn lijf heeft 4 maanden nodig gehad om weer in het goede ritme te komen en dan ben ik niet gecureteerd. Na die 4 maanden was ik ook weer gelijk zwanger. 2. volgens mij moet je inderdaad gewoon bevallen, wat ze met het kindje doen weet ik niet. Volgens mij wordt dat gecremeerd, maar mag je daar niet bij zijn. 3. je kindje krijgt geen naam, want het bestaat voor de wet niet. hoe cru ook. 4. ik denk dat voor de rest, de tijd het zal leren. ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen.
Goh Mo wat een rot situatie, ik heb zelf geen echte mk gehad ja voor deze zwangerschap enkele dagen overtijd maar toen ik testte was dat neg. dus die tel ik maar niet mee. Volgens mij moet je wel gewoon bevallen in het ZH, de collega van mijn man heeft dit 2 weken geleden ook meegemaakt bij 18 weken. volgens mijn verzekering kun je het kindje pas na 24 weken officieel een naam geven en moet je dat ook aangeven bij de gemeente. maar of dat echt zo is weet ik niet zeker. Of ze blij voor jullie kunnen zijn, het is dan natuurlijk nog wel erg vers over 6/8 weken maar waarom niet, naast hun verdriet zullen ze toch jullie het wel gunnen. Ik kan me wel voorstellen dat ze niet staan te springen op veel contact nu wegens de confrontatie met jouw buik om het zo maar te zeggen. Mijn vriendin heeft eerlijk aangegeven dit niet aan te kunnen en ik geef haar de ruimte wel of niet te reageren als de kleine er is. geen verwijten of vragen van mijn kant straks. Dat helpt haar zegt ze en wellicht neemt ze daardoor eerder wel contact op. Ik vind dat jij wel oprecht blij moet kunnen zijn, medeleven is prima maar je moet wel zelf ook blijven leven zeg ik altijd maar. sterkte
@ Mo, Ik kan me goed voorstellen dat je met heel erg veel vragen zit. Het lijkt me heel moeilijk. We hebben ons eigenlijk hetzelfde afgevraagd toen we het nietuws van meliske kregen en we hadden er toen ook geen goed antwoord op. De enige april-mama waarvan ik weet datdie hier echt antwoord op weet is Ayyildizf, zij heeft vorig jaar haar kindje met 20 weken verloren. Ja dames ik voel mijn kleine echt wel, valt me op dat de verminderde bewegenlijkheid samen gaat met de spanning op mijn pezen en de pijn in mijn bekken, kan geen toeval zijn lijkt me.
Loeki ik las vannacht (tja wat ga je allemaal doen als je niet slaapt), dat spierspanning die ik heb en jij dus nog veel erger denk ik wel heel fijn aanvoelen voor de baby alsof er een veilige arm om hem heen ligt. Ik weet nu alleen even nite waar ik het gevonden had. mocht ik het nog tegenkomen plaats ik hete stukje wel. iig het stelde mij gerust dat de baby dit blijkbaar fijn vind en daardoor ook rustiger zou kunnen zijn.
loeki, gelukkig dat je dr voelt! Al die rotverhalen. t helpt ook niks he! Tascha, bedankt voor je antwoorden. ik hoop maar voor ze dat alles goed verloopt morgen. Lijkt me niet niks allemaal... Dizzy, jij ook bedankt... Weet je ik ben bijv. ook bang dat mn schoonouders de scheiding niet kunnen maken... En loeki, jij ook bedankt, denk dat ik haar gewoon ff pb...
Nou Missy, dat wordt het vast een hele vrolijke meid, maar hoop niet dat ze dan later al te veel aan me gaat hangen en dat ze altijd 2 armen om zich heen verlangt Als je het nog vind zou ik het wel leuk vinden om te lezen
Haar verhaal staat ook in de vlindertuin, maar ik wet niet of je daar de info uit kunt halen die je zoekt, het verhaal heb ik gelezen, heel zielig, want zij is dus wel spontaan met 20 weken bevallen. Maar op andere vragen heeft ze misschien wel antwoord. In meen te weten dat je wee-opwekkers krijgt, maar zeker weten doe ik het niet. Als ik jouw verhaal begrijp is het niet echt een miskraam, maar een missed abortion.
bedankt janne! Hoop niet dat ik je nu erg verdrietig heb gemaakt. Het enige wat ik hoop bij hun, is omdat ze een baby heeft van 9 maanden, dat ze die van mij wat beter trekt... En dat ze op een kinderdagverblijf werkt... en iets van 15 neefjes of nichtjes heeft in de categorie 0-12 jaar... Maar dan nog, blijft t rot en zielig...
ik weet t niet loeki, t kindje zit er nog, gaan ze morgen halen... Ze had buikpijn, al een paar weken... Maar ze dachten dat dat kwam omdat ze zo snel weer zwanger is geraakt. Gister had ze ineens bloed...
Nee hoor meis. Anders had ik ook niet gereageerd. Het gaat wel weer en heb net supernieuws gelezen: ElviraR is zwanger.