Zo kwam je bij mij niet over! Wat heeft jou dat het meeste aangedaan aan je zwangerschap? Je buikspieren? Hoe kwam dat dat je dat had?
Ooh wees maar niet bang ik laat ze geen moment uit t oog als ze bij me zijn. Ik geniet nu echt ff van elk dingetje wat hij doet. En Lucas is ook zo'n heerlijk mannetje! Ben wel heel benieuwd wat hij doet als hij zn broertje voor t eerst ziet.
Hahaha, nou als je goed tussen de regels door leest haal je het er echt wel uit hoor Ja mijn buikspieren waren pijnlijk, maar wat me het meest dwars zit is dat bijna niemand het serieus heeft genomen, de VK's niet, de ARBO-arts niet (die schreef dat ik BI had) , de gyn in het ZH niet. Ik ben van het kastje naar de muur gestuurd, er zijn me dingen verteld die na onderzoek niet klopten, ik heb 5 maanden lang 8 paracetamol op een dag moeten slikken, enz. en de bevalling was ook geen pretje en de nazorg nog minder. Hoe het kwam, dat weten ze na 2 jaar nog niet, het komt nooit voor, dus bestaat het in de ogen van veel medici niet.
Alles heeft een naam. Kunnen ze niet in de geschiedenis van alle ziekenhuizen kijken. Als het niet in nederland te vinden is dan is er toch wel wat in amerika te vinden of in andere landen. Daar zijn de medici toch voor. Daar kan ik nou boos om worden! Ze moeten dr best doen.
Nou ik Google me al 1,5 jaar helemaal suf, maar ik kan ook niets vergelijkbaars vinden het is hypertonie van de buikspieren, maar dat hoort helemaal niet voor te komen bij een zwangerschap. Ik zie het altijd maar als het tegenovergestelde van BI, waar vrouwen met BI te veel ruimte in hun gewichten krijgen, krijgen mijn spieren het signaal om zich samen te trekken, een hardebuik die gewoon 9 maanden duurt, zo moet je het eigenlijk zien en zo voelt het ook. Ik voelde harde buiken en weeën dus ook niet, ook de pers weeën niet. Oh en mochten we voor een 2e willen gaan, dan is Vaginisme (dat heeft dan wel weer een naam) ook niet uitgesloten volgens mijn fysio, dus vandaar ook dat ik eerst naar de psych ga voor ik het uberhaubt ga proberen
Je wordt van het kastje naar de muur gestuurd! Daar schiet je ook niets mee op. Zijn ze het nog steeds aan het onderzoeken of zijn ze daar mee gestopt? Denken ze dat het tussen je oren zit?
De onderzoeken zijn op dit moment gestopt, ik weet nu ook even niet hoe ik verder moet. Eerst met de psychologe praten en die zal ook wel ideeën hebben over wat ik nu moet doen, eerst alles medisch laten onderzoeken of misschien toch gewoon de sprong wagen. Mijn fysio begeleidt me ook nog steeds, maar die weet ook even niet meer wat ze kan doen.
Nee tussen de oren zit het niet, want mijn spiertonus is te meten en iedereen kan zien dat die veel te hoog is, maar mijn lichaam reageert niet op de zwangerschapshormonen lijkt het.
Waarschijnlijk al mijn hele leven, maar normaal gesproken heb ik er geen last van, nou ja, ik ben erg blessure gevoelig dat wel, ben niet zo goed in sporten en zo, maar daar is mee te leven, iedere gek z'n gebrek, maar bij een zwangerschap wordt het natuurlijk ineens anders. Ik weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen, maar je kunt je denk ik wel iets voorstellen bij spieren die moeten rekken en geen lengte hebben.
Ik ben bij de fysio zelfs een keer van de behandelingstafel gerold, zo'n pijn deed het toen ze mijn buik aan raakte. Ik krom in een reflex ineen en rolde zo van de tafel, we zijn toen allebei heel erg geschrokken, maar konden er gelukkig ook nog wel een beetje om lachen hoor.
Dan snap ik t wel ja dat je bang bent om weer zwanger te worden! (ff iets heel anders) Zit nu bij mn ouders en die zijn op vakantie maar de kat is hier nog dus ben er ff een middagje naartoe vindt t zielig dat hij alleen is (het is een kleintje van mijn katten, nu weer al ruim een jaar, maar tis tommie) En die mauwt de hele tijd springt in mn armen en wil alleen maar aandacht, hij geeft zelfs de hele tijd kopjes aan lucas. Maar met mijn katten kan hij niet meer samen dan gaat hij blazen en dat vindt ik niet zo prettig. Ooh daar komt tie weer. Wat een aandachtvrager is die kat zeg