Ontbijten? Dat lukt me niet zeg... Havefun krijg je nog steeds b12 injecties? Volgens mij was het ook geen discussie Ga me klaarmaken voor school, ben zo blij dat de school verhuisd is en nu bij ons zowat de straat uit is. Dat scheelt een hoop, vooral straks met 2 kleintjes.
Pientje, ontbijten moet ik wel, want een lege maag doet ook niet goed. lekker, de school een blok verder!
Ja normaal helpt eten tegen misselijkheid, maar bij mij dus niet blijf misselijk, als het niet misselijker is. Heb ook helemaal geen trek, word juist misselijk bij de gedachte iets naar binnen te werken Probeer na het wegbrengen naar school wel iets te eten.
Goeiemorgen iedereen... Nog even een kleine toevoeging over het geloof; wij zijn wel van plan om onze kinderen naar een christelijke(of is het mét hoofdletter?) basisschool te brengen over een paar jaar. Onze ervaring is toch dat er net wat beter met elkaar om wordt gegaan en de kinderen net wat meer normen en waarden meekrijgen. Daarbij heeft mijn vriend op dezelfde chr.school gezeten en goede ervaringen met deze school. Ik zat juist op de openbare school indezelfde buurt en vond het een verschrikkelijke school. Dus misschien dat dat ook nogal uitmaakt. Maar ik vind het sowieso niet verkeerd als onze kinderen wat meekrijgen van het geloof. Dan weten ze in ieder geval een groot deel van onze feestdagen vandaan komen. Hier een beetje beroerd. Wel ook een buikje, maar omdat ik er tot deze week niet op gelet had weet ik niet of het een nieuw of een oud buikje is
ik las net met verbazing dat mensen het geeneens aan hun eigen moeder vertellen dat ze zwanger zijn (pas de de echo) (de persoon die je leven heeft gegeven) ik ben hier helemaal geshockeerd! als moeder zijnde zou ik dat echt vreselijk vinden als mijn zoon of dochter me dat niet meteen zou vertellen (vreemden snap ik wel maar je eigen moeder? dan heb je zeker geen goede band ofzo? ik weet niet hoor k raad maar ) ik ga weer efkes met mijn mond open staan...ik hoop dat mijn kids me genoeg vertrouwen en open zijn om dat wel meteen te vertellen anders zou ik echt tekort hebben gedaan aan de opvoeding in mijn gevoel.. About geloof ik ben anti geloof ik geloof in jezelf ik heb niemand nodig die mij verteld hoe ik moet leven of moet denken...als mensen willen geloven prima (keigoed dat je daar steun uit haalt) maar mensen moeten me niet gaan overhalen of van die ellelange verhalen erover gaan vertellen, ieder zijn ding he?
Imd, ik had er nog eens over nagedacht dat jij alles tegen je familie verteld. en ook al is dit helemaal niet mijn ding, toch vind ik het wel heel erg mooi van jou/jullie. In de nederlandse cultuur zijn we gewoon wat geslotener (zelfs tegen familie) maar hoe jij he doet, zo doen andere culturen dat allemaal. Alleen ik ben dat dan als nederlandse niet gewend. En over die echo, wij hebben het zelf wel gelijk verteld, maar ik kan me voorstellen als de man en vrouw het even saampjes willen houden, tussen hun twee. Dat kan ook een heel speciaal gevoel geven.
Nou sommige mensen vertellen het nog niet aan hun moeder, omdat ze die misschien niet willen teleurstellen als het alsnog misgaat. Dat hoeft helemaal niks met de band of vertrouwen te maken hebben. Ik zou het absoluut niet erg vinden als mijn kids het pas na een goede echo vertellen. Vind het een beetje zwart/wit hoe je het neerzet.
Haha ik had pas de dag voor we onverwacht positief hadden getest verteld dat we gestopt waren met de pil, dus vin het zelf erg vroeg om meteen de dag erna te vertellen dat ze weer oma wordt, maar dat komt nog wel. Als ik mam weer zie dan ziet ze t toch metteen.. haha Daarbij willen we graag dat dochter het nog niet weet. In mei is halfbroertje geboren en ze wist het vanaf het prille begin en dit heeft veeeeel te lang geduurd. Is er erg onrustig van geworden...
hoezo teleurstellen dat kan toch geen teleurstelling zijn dan kan je er voor je dochter of zoon zijn en beetje helpen/zorgen. Geen enkele opa of oma ziet dat als teleurstelling hoor, dat je het even saampies wilt houden kan ik nog een BEETJE proberen te begrijpen maar zou ik echt niet leuk vinden. Ik ben toch echt gewoon nederlands maar hier in onze familie vertellen we elkaar alles (maar we werken dan ook nonstop met elkaar) zelfs zondags bij de koffie doen wij een offerte bespreken maar ook net zo gemakkelijk overleggen we het stoppen met de pil vooral omdat mijn familie mee helpt opvoeden vind ik dat normaal ik zadel hun toch op met NOG een kindje en daar moet wel animo voor zijn anders moet ik stoppen met werken in ons familiebedrijf. Ik vind het zo sneu klinken als mensen het niet zeggen tegen de persoon die jou op de wereld heeft gezet.. maar misschien komt dat wel omdat wij alles vertellen en ik dat natuurlijk wil meegeven in onze opvoeding (als mijn zoon of dochter het dan niet verteld heb ik ergens tekort gedaan IN MIJN GEVAL)
ik zou het heel vervelend vinden als ik het gevoel had dat ik mijn moeder alles moest vertellen, omdat ze anders het gevoel had dat ze iets niet goed zou hebben gedaan. Ik ben getrouwd, dus ik hoef ten eerste helemaal geen verantwoording af te leggen aan mijn ouders, en ik hoef ook niet met hen te overleggen als ik met de pil stop (zou wat zijn). Ik vind het prima dat jij graag alles wilt overleggen en vertellen, en dit ook aan je kinderen mee wilt geven, maar dat betekend niet dat een andere overtuiging, gelijk van de baan is, of zou betekenen dat de relatie minder goed is.
Toen ik mijn moeder vertelde dat ze voor het eerst oma werd, was ze zoooo blij, die zou echt wel teleurgesteld en verdrietig zijn als het alsnog was mis gegaan. Als moeder ben je toch ook teleurgesteld als je een mk krijgt, dus waarom als oma niet? Mijn moeder heeft het me iig nooit kwalijk genomen dat we het bij onze dochter pas bij 15 weken hebben verteld. Het is ons leven, ons huwelijk en ons gezin. Lijkt me juist vreselijk irritant als er van je verwacht wordt dat je alles vertelt,zo niet dat je ouders dan voelen alsof ze gefaald hebben. Daarbij hangt het er ook vanaf watvoor band je met je ouders hebt, jij hebt waarschijnlijk een goede jeugd gehad, maar dat geldt niet voor iedereen.
Wij vinden het gewoon mooi het de eerste weken onder ons te houden, daarbij is mijn moeder bijna 2x een dochter kwijtgeraakt aan een zwangerschap en is er 1 kleinzoon overleden dus ik je begrijpt wel dat dit voor haar de nodige stress mee brengt en dan is 9 maanden lang, vooral als je al met een een veel te hoge bloeddruk loopt.
Je hebt pas ergens tekort gedaan als jij je kinderen het gevoel niet hebt meegeven dat zij dergelijke beslissingen niet op hun eigen manier kunnen nemen. En dat zij zelf afwegingen maken om met een situaite om te gaan zoals zij dat zelf willen. Dat je moeder jou het leven heeft gegeven wil niet zeggen dat zij ook jouw leven 'houdt'. Opvoeden is je kind klaarstomen om zelf volwassen keuzes te maken en mocht het de verkeerde zijn, daar mee om te kunnen gaan. Als het goed is, heb je als ouder zijnde na verloop van tijd een ondersteunende factor te zijn. Ik vind het inderdaad erg zwart-wit hoe je hier over denkt.
het komt natuurlijk hier omdat ik zo opgevoed ben het is ook anders omdat ik mijn hele familie elke dag zie, met ze werk e.d. dat maakt het natuurlijk wel anders, het word niet perse verwacht maar het komt natuurlijk omdat ik zo'n goede band met ze heb, hier bij mij al mijn vriendinnen gaat het trouwens hetzelfde hoor ook al werken ze niet samen. Maar overleggen dat ik met de pil stop is wel zo eerlijk als je je kind bij ze opzadelt (hij zit hier op kantoor) normaal als ik normaal werk zou hebben zou ik het ook hebben gedaan maar snap ik wel dat mensen DAT niet doen.. Mijn moeder zou ook verdrietig zijn VOOR MIJ maar teleurgesteld NEE want dat zou zeggen dat het iemands schuld was en dat ie het niet.. Als mijn kinderen de behoefte zouden hebben om iets voor hun zelf te houden dan hebben we hier niet gewoond en onze gebruiken niet meegekregen het is normaal hier ik vind het heel gemeen namelijk omdat je moeder te onthouden (zoiets moois!)
Ik vind het juist dapper als je je beslissingen hardop neemt ipv stiekum achter je families rug om (MAAR dat ligt aan mijn opvoeding) hoe kan je nu 100% achter je beslissing staan als je zo stiekum erover doet? Ik vind dat je familie het respect verdiend om zulke belangrijke dingen (ik heb het niet over alles) niet te vertellen. Ik vind het erg jammer voor degene die het voor zich houden want ik weet hoe het ook kan (en dat VIND IK) veel leuker als stiekum lijkt het net of je je schaamt voor je beslissing ofzo?
even een reactie op het vertellen tegen familie. De eerste 4 keer heb ik het wel direct verteld, maar na de zoveelste miskraam geloof ik er iig niet meer in. Dus, de laatste twee keer ook nog niet eens meer verteld, kon er niet eens blij mee zijn, want angst overheerst. Deze keer hadden we ook besloten om het pas te zeggen na de echo, gewoon dat je dan bevestiging hebt dat er echt iets zit en om een hele stortvloed aan emoties te voorkomen. Is niet zo leuk als je net verteld hebt dat je zwanger bent, iedereen blij en vrolijk en je moet een week later weer terug om te zeggen dat je een miskraam hebt. Na een paar keer ga je jezelf beschermen, vandaar onze keuze. Tegen mijn eigen moeder zal ik het nooit vertellen, volgens mij zei IMD dat dat de vrouw was die je het leven had geschonken, maar dat wil nog niet zeggen dat je dan ook de titel moeder verdient. Echt niet. Je wordt moeder door moeder te zijn voor je kinderen en niet door kinderen op de wereld te knallen om ze vervolgens aan hun lot over te laten. Het is zelfs zo erg dat ik bij de notaris heb laten registreren dat zij, in geval van ons overlijden ofzo, geen aanspraak kan maken op ons kind, geen beslissingen mag nemen en geen contact mag hebben met ons kind. Ik laat mijn kind niet vergiftigen met haar nare, narcistische en egoïstische gedachten. Ik heb al 7 jaar geen contact meer met mijn moeder en ik heb hier nog geen dag over getreurd, het was de beste beslissing uit mijn leven. Na 24 jaar geestelijke mishandeling/verwaarlozing overleefd te hebben, ben ik heel blij dat zij geen deel meer uitmaakt van mijn leven, en straks ook niet van ons kind. Daar zal ik alles voor in het werk zetten en alles voor doen.
je verteld toch ook als je ziek bent of niet lekker bent of als je wat klote is overkomen? dan deel je toch ook de mooie dingen in het leven met de personen van wie je houd? heel zielig om wel de slechte dingen te delen en dan stiekum het mooie voor je te houden.. Ik begrijp dat dit een discussie is waar je het niet over eens kan worden omdat het aan je opvoeding ligt, de band met je ouders of andere redenen ik denk alleen dat je jezelf wat tekort doet omdat ik weet hoe MOOI het juist is maar blijkbaar vind niet iedereen dat EN DAT IS GOED...
in jouw geval snap ik het nog wel een beetje op den duur wil je dan eerst zekerheid hebben maar daar is bij de meeste mensen geen echte reden voor. En je hebt gelijk wat je moeder betreft , een moeder is ook degene die je het leven heeft gegeven daar bedoel ik niet perse mee een bevalling maar ook opvoeding e.d. respect moet wel wederzijds zijn. Ik heb een hele goede open band met mijn moeder, ik ga ook gewoon mee naar de gyn met haar en naar de seksuoloog toen dat nodig was wij kunnen hier alles bespreken zonder schaamte...