Is idd wel lang. Maar de afgelopen tijd is ook vrij snel gegaan. En hoe minder ik me er mee bezig houdt, hoe sneller de komende 6 weken (voor mij) ook weer voorbij gaan.
Ik wist al toen ik net geleerd had om te praten dat wat ik wilde worden was "mama" dat heb ik altijd gezegd (alleen kwam er NAAST dierenarts bij na een tijdje haha) maar op nummer 1 altijd mama. Ik had een relatie op mijn 14e en ging daarmee samenwonen toen ik 18 was, tot er iets veranderde en hij zich heel anders ging gedragen, ik was 19 toen ik daar uit kwam (een heel ander mens) heb ik zeker minimaal 5 jaar over gedaan om over heen te komen. Ik wist dat ik vroeger moest zijn dan de meeste mensen (omdat mijn moeder met 32 de overgang in ging en de gyn mij had gewaarschuwd) dus had me zelfs al ingeschreven bij een kliniek om het alleen te gaan doen. Moeder worden was mijn eerste prioriteit en grootste droom, ik had verder alles wat ik wilde behalve een stabiele vent maar daar kon ik niet op wachten. Toen moest ik 2 jaar wachten (voor een donor) dus ben zelf gaan zoeken kwam een paar eerlijke mannen tegen en heb zelfs met hun vrouw gesproken (er bestaan echt mensen die je oprecht willen helpen echt superlief!) opeens mailde er "een man" die zo opviel door zijn email dat we zijn gaan mailen, msn-en en bellen en toen bleek het TE goed te klikken en dat is te raar als je iemand als donor zocht, we besloten af te spreken en als het niet zou klikken zouden we doorgaan met het originele plan... DIE MAN ben ik NU dus mee getrouwd! Zo zie je maar ik wilde heel jong kids (moet ook wel een beetje) en alles liep zo anders en nu ben ik getrouwd, zwanger van de tweede en gelukkiger dan ooit. Het leven valt niet te plannen helaas je kan alleen maar je hart volgen en keer op keer op je bek gaan totdat je de goede tegenkomt en je het in een keer weet.. Ik kijk even terug naar mijn verhaal (is wel een heeeeel lang verhaal geworden) maar moest eraan denken bij discussie jong moeder worden.. sorry voor de langdradigheid haha
Hier ook pas wat met mijn man (was ook mijn eerste) gekregen toen ik 24/25 was. Na een jaar zijn we samen gaan wonen en na 3 jr (precies ) getrouwd en aan kinderen begonnen. Helaas door 2x mis heeft het nog 1,5 jr geduurd voor ik een goede zw heb. Leuk en apart verhaal IMD! Zulke onverwachte dingen gebeuren idd in een leven.
Ja de weken gaan wel sneller. Van 8 naar 12 leek een eeuwigheid te duren en van 12 naar bijna 16 is supersnel gegaan. Maar toch duurt het nog lang. Ik heb nog geen buikje ( ja als ik s'avonds gegeten heb.. ) Voel wel af en toe steekjes, maar geen idee of dat de baby is. Verder wel last van de banden en nog van mijn borsten, dus eigenlijk wel tekenen zat, maar wil de beeb weer zien! Aanstaande donderdag krijg ik een echo doppler van mijn aorta rondom hart en buik. Zou bijna in staat zijn dat apparaat uit hun handen te rukken en ff snel de baby op te zoeken hahaha
Haha, kun je niet zeggen dat je zw bent en ff zou willen blieken? Ik ken het wel hoor. Ik heb bij 20 wk weer zo'n echo-sessie bij de fontys en kan ik gewoon een uur naar mijn beeb gaan liggen staren. En daar kan ik zoooo naar uitkijken! Zeker omdat ik net als jij nog niet echt iets voel (ja bandenpijn) en niets zie. Gelukkig heb ik een Angelsound en gaan we elke week naar het hartje luisteren en de geluiden die ie maakt. Is ook leuk!
Als het aan aardige mevrouw of meneer is ga ik het gewoon even vragen Ja, zo' angelsound durf ik niet aan te beginnen. Ik ben zo'n paniekdoos. Als ik niets kan vinden word ik helemaal gek
Het had mij leuk geleken om voor mijn 30e moeder te worden maar zo zie je maar weer...sommige dingen laten zich niet plannen. Aangezien we er 2 1/2 jaar over hebben gedaan om zwanger te raken ben ik dan nu 32 als de kleine wordt geboren! Over die echo die nog zo lang duurt, ik zat gister zelfs nog te denken om een pretecho met 18 weken te doen. Ik ben nml zo nieuwsgierig! Maar ga toch proberen geduldig te wachten tot de 20 weken IMD: wat een bijzonder verhaal!
@IMD wat een bijzonder verhaal! ik ga aan t koken, lekker zoetzure saus over mijn rijst heen...lekkere paprikaatjes jammmie! Weet je wat ik trouwens zo grappig vind.. Er zitten 18 jarigen tot 40 jarigen (misschien nog ouder, weet ik ff niet!) die lekker met elkaar babbelen. Uit verschillende culturen, landen, levenswijze.... Grappig dat dat op een forum wel kan, maar hoe vaak zie je dat nou ook werkelijk buiten het forum?
Omdat er heel vaak alleen maar naar vooroordelen, uiterlijk enzovoort wordt gekeken ipv naar de persoon zelf. Heel jammer is dat altijd.
hallo ladies, @ over gyn en omgaan....de gyn heeft tegen mij gezegt dat ie het wegen achter wegen laat omdat dit toch bij iedereen anders is en het geen toegevoegde waarde heeft....ik kan hellaas niet over stappen..maar ik vind mijn gyn wel aardig maar hij heeft bijna geen tijd....hij moet zijn rondes doen en andere afspraken...voor mij vervelend maar uit zich alleen in dat de echo niet zo heel lang duurt.....maar goed als ik vragen heb beantwoord hij ze met veel tijd....toch vind ik het ook wel jammer dat ik niet naar de vk mag..... mijn schoonzus kwam met een leuk gevulde tas thuis met allemaal leuke boekjes en dingetjes...en die krijg je niet van de gyn...maar goed ik moet niet zeuren want ik ben zwanger! verder is mij verteld dat ik ook vroeg zwanger moest worden....dat is ook altijd wat ik wilde...en heb geluk gehad dat ik meteen de man van mijn leven heb ontmoet toen ik 14 was...we zijn nu al 8 jaar gelukkig samen...ik heb 5 jaar op moeten wachten voordat we samen ging wonen...ik kan echt zeggen dat ik heel gelukkig ben...en weet ook dat het voor iemand die ouder is niet altijd van zelfsprekend is...maar als je ouder bent gaat alles ook wel sneller!
Wij zijn 12 jaar samen en ruim 5 jaar getrouwd, ben dus net 34 jaar, maar wij hebben pas sinds 2 jaar een kinderwens.....Na 1x mis hebben we toch snel een kindje gekregen en nu al weer heel snel een tweede. Ik heb mijn werk en mijn man dat van hem. Dat staat allemaal op de rails en er "even uit" heeft niet zoveel consquenties meer voor ons. We zijn zielsgelukkig samen anders zouden we niet al zo lang samen zijn. Voor ons voelt het zo goed. Mijn moeder daarentegen kreeg mij op haar 22ste. Die vond zichzelf toen nog heel erg jong (ze noemt zichzelf toen een kind met een kind), maar mijn ouders en ik zijn er niet slechter van geworden en het is heel leuk om nog zo'n jonge moeder te hebben. Zo is er voor ieders keus wat te zeggen. Wat een mooi verhaal IMD. Leuk om de kinderen te vertellen.
Vanavond bij de vk geweest en mijn baarmoeder groeid goed. Onze uk was weer lekker aan het schoppen. . Mijn gewicht was 100 gram minder dan de laatste keer en dat terwijl we even laat gingen en ik toch heel veel meer eet nu . Ik zal het dus echt nodig hebben zegt ze. Oja mijn bloeddruk was goed 115/50 @Over het jong moeder worden vehaal. Hmmmz. Ik was 18 toen ik stopte met de pil omdat mijn lichaam ontregeld was. Toen die tijd had ik geen vriend dus dacht ach waarom niet. Toen ik een vriend kreeg was ik zelf heel naief om te denken dat ik kon rekenen waarneer het niet kon (condooms vond/vind ik niet fijn). Ik had een cyclus van 21 dagen dus was 2 weken niet ongesteld. Ik sloeg vaak een NOD over dus dacht er ook niet aan. Onze dochter is niet gepland zou ik zeggen maar wel heel welkom. Omdat ik als kind al vroeg moeder wilde worden dacht mijn moeder altijd dat ik veel eerder thuis zou komen met een skippiebal op benen (haar woorden). Oja ik woonde al 2 maanden samen die in totaal op dat moment 4 maanden kon. hmmmmmmz. Als ik terug denk aan toen dan zou ik het zo over doen maar dan alleen omdat ik dolgelukkig ben met die mooie meid die boven ligt te slapen. Deze uk is net als mijn dochter meer dan welkom. Ik heb alleen eerst wel 3 mk's moeten krijgen wil ik nu zover zijn gekomen.
Na alle verhalen over de kinderwens etc. kan mijn verhaal natuurlijk ook niet achter blijven. Ik ben ondertussen alweer zo'n 8 1/2 jaar samen met mijn man, waarvan 1 1/2 getrouwd. Ik was al eerder aan kinderen toe dan mijn man en heb dus gewacht tot hij ook klaar was voor die stap. Hierdoor wat later zwanger dan ik in gedachten had maar ik ben er super blij mee. Ook met de extra tijd die ik samen met mijn man heb gehad. We hebben de afgelopen jaren toch veel dingen kunnen doen die we niet hadden kunnen doen als we een al een kindje zouden hebben. Denk daarbij aan verre reizen enzo. Ik had dat niet willen missen. Het is volgens mij heel erg belangrijk dat ieder zijn eigen weg bewandeld naar zo'n belangrijke stap als het voornemen om aan een kindje te beginnen. (wat plannen kun je het nooit) En daarin kun/mag je niemand beïnvloeden of haasten om dat ik dat zou willen. Mijn man en ik zijn echt naar elkaar toe gegroeid door de gesprekken rondom het krijgen van een kindje en ik heb hem echt beter leren kennen. Dat vind ik erg fijn. Slaap lekker voor iedereen!
Even goed geshopt bij de Prenatal vandaag. Zie resultaat in album. Maar dat was niet het enige, nog 2 shirtjes en een trui Wordt alleen gek van die hormonen. Eerst heel blij met de aankopen en daarna zit ik thuis te huilen terwijl ik nog geen eens weet waarom Met recht jantje jantje