Ik zou best nog wel een 4e willen, maar dat zit er denk ik niet meer in, maar heb daar ook vrede mee, we zijn al super gezegend met 3. Ik kom zelf uit een gezin van 4 en vind dat super leuk! Aangezien mijn moeder 6 jaar geleden is overleden en we geen vader hebben, ben ik erg blij dat we elkaar nog hebben. Dat wil ik ook voor mijn kids, dus hoe meer hoe beter Rach op die conferenties waar we altijd heen gaan wordt ook heel vaak voor onvruchtbare mensen gebeden...zo gaaf want dan krijg je ineens te horen op een volgende conferentie dat er weer een kindje op komst is Dussuh....wie weet een wondertje
ik denk als wij 100 euro meer of minder hebben we er toch naar zouden gaan leven....als je begrijpt wat ik bedoel....dan ga je dure merkproducten kopen of kijk je niet meer naar de aanbiedingen..
Leuk al die verhalen - nu de mijne: ik heb mijn vriend ook pas laat leren kennen, toen ik 29 was en aangezien we alletwee niet te snel wilden beginnen aan kids (ook ivm nog enigszins aan de carriere werken) We zijn ook pas een jaar geleden gaan samenwonen, dus dat ook nog eerst met zijn 2en willen doen. Toen we uiteindelijk besloten om eraan te beginnen hebben we het geluk gehad dat dat heel snel ging, en nu dus mijn eerste zwangerschap. sofar so good, hoop dat dat zo blijft. Vind het allemaal heel spannend moet ik zeggen, en voel me er nog niet helemaal klaar voor ondanks dat ik een stukje ouder ben dan vele van jullie hier. Ben nou eenmaal een laatbloeier in veel dingen Maar komt vast helemaal goed straks.. (hoop ik) Liefste zouden wij 3 kinderen willen, mocht dat allemaal lukken natuurlijk
Lynn, denk ik ook idd. Loeka, dus voor jou straks ook de geboorte van een mama. Herkenbaar hoor. Ben soms ook nog bang dat ik niet volwassen genoeg ben. (Ook zo'n lekkere laatbloeier)
Zo was ik een jaar geleden in een gemeente. Kwam een apetrotse man naar voren met een mededeling. Artsen hadden hun gezegd dat kinderen krijgen voor hun onmogelijk was! Maar hij kwam ff vertellen dat zijn vrouw in verwachting was van hun derde kindje! Zo'n super mooi moment. Kan me helemaal voorstellen hoe het voelt als er bij jullie bij de conferentie weer iemand laat weten zwanger te zijn!
Kwa hoeveel kinderen... Wij wilden graag twee (maar ook dat na heel lang twijfelen). En hop, opeens zit de derde er zomaar bij Ik moet wel zeggen dat ik nu helemaal omgeschakeld ben. Het is geen gigantisch groot gezin, maar wel drukker als gemiddeld. En ik heb er zin in! Kwa financieen, ach. Ik werk nu heel weinig, dus tegen de tijd dat de kids ouder zijn werk ik waarschijnlijk ook weer meer, en wie dan leeft, wie dan zorgt. We redden ons heus wel, we kunnen elke maand nog wat sparen dus beginnen nu langzaamaan aan een spaarpotje voor studie etc. We zien wel. En ik zeg nooit nooit meer Ik riep vroeger wel eens dat ik zeer zeker geen drie kinderen wenste. Twee was de max, voor ons allebei. Maar nu ik deze twee minimensjes bij me heb, voel ik me zo vreselijk rijk... Klinkt klef misschien, maar ik vind het zo bijzonder, noem het een zegening zo je wilt. Ik sluit zelfs niet meer uit dat er ooit nog een 4e bij zal komen, maar dat zien we dan wel weer. Eerst maar eens heel door deze zwangerschap gaan komen, want fysiek is het een vette aanslag (ik heb zeer waarschijnlijk beginnende bekkeninstabiliteit, maar daar hoor ik morgen meer over). En foto komt nog steeds! Ik ga straks eerst in bad, en daarna schiet ik er een paar
Hier nog zo'n laatbloeier, ik merk dat in alles wat op mijn levenspad komt. Inderdaad je leeft naar je salaris. Ik had vorig jaar een erg goede baan als secretaresse waar ik 900 euro bruto meer verdiende als nu, maar ik had het niet naar mijn zin. Dus lekker terug naar mijn reisbureautje, tja dat is een betaalde hobby zeg maar.......... Ik ben 4 jaar geleden gestopt op het reisbureau om meer te gaan verdienen en hoger op te klimmen. Is ook gelukt moet ik zeggen, maar het bleod kruipt waar het niet kan gaan en mijn baas vroeg vorig jaar met Sinterklaas of ik terug wilde komen (had dat al eens door laten schemeren) Tja na 3 weken over het financiële te hebben nagedacht heb ik het gedan. En ik voel me helemaal happy weer, dat is mij dan toch meer waard dan een groot salaris (of je moet beide kunnen hebben). En manlief is overigens flink geklommen vorig jaar dat helpt ook.
Ik ben zelf opgegroeid in een gezin waar de kasten altijd uitpuilden. Elke schoolvakantie op vakantie. Allemaal A-merken in huis. Elk weekend shoppen! Wij hebben nu een ver onder modaal inkomen (man is callcenter agent) en tsja, je went eraan. Eerst is het moeilijk, nu het financieel wat beter gaat vinden we onszelf zo rijk! Als ik weer op Ebay mooie spulletjes koop en de postbode bezorgd dat, joepie! Helemaal blij! We kunnen biologisch eten, hoelijk binnenkort een huis kopen (is hier stukken goedkoper dan in NL). Je gaat idd leven naar wat je hebt!
Ik dacht vroeger altijd dat ik geen kinderen wilde, toen 2 (maar toen wist ik nog niet dat het zolang zou duren) en nu heb ik zoiets, we zien wel. Laten we eerst deze maar eens op de wereld zetten en daar intens van genieten.
Hier ook een laatbloeier! Heb met mijn man een relatie gekregen toen ik 26 was en we hadden toen allebei nog zoveel plannen, veel gereisd en daar zeker geen spijt van gehad. Daarnaast ook een heeeeel lange opleiding achter de rug, die toen gewoon voorrang kreeg om praktische redenen, al kriebelde het al wel een tijdje. en als het daarna niet 1-2-3 lukt, dan ben je toch weer wat ouder. Had vroeger niet gedacht dat ik pas bij 34 mijn eerste kindje zou krijgen, maar ben zooo gelukkig dat het nu echt gaat gebeuren. Al heb ik net als een aantal van jullie soms ook nog wel het gevoel 'zal ik het wel kunnen'? Als het ons mag gebeuren, zou ik wel graag 2 of 3 kinderen willen, maar realiseer me dat ik niet de jongste ben. Wij hebben allebei geen grootouders meer en mijn vader is een aantal jaar geleden overleden. de ouders van mijn man zijn tweede helft van de zeventig, dus ook niet de jongsten. vind het wel jammer dat mijn kinderen niet heel lang van oma's en opa's zullen kunnen genieten (hopelijk wel van mijn moeder, die is nog maar 62)
He meiden, Ik heb helaas niet veel tijd nu maar ik heb wel ff 2 foto's in mijn album gezet. We weten idd wat het is maar dat ging niet gemakkelijk. Uk had totaal geen zin om voor ons de benen wijd te doen (zei ik toch, lijkt op zijn moeder ) Hopelijk heb ik straks nog ff tijd en anders lees ik morgen terug! Doei doei...
Leuk wieffie de foto's in je album. Maar mogen wij ook weten wat het wordt? Misschien dat het aan mij ligt maar ik zie het niet duidelijk op de foto. Ik denk een meisje? gr vruchtje
Nou dat is je goed recht hoor! Wij willen het geslacht ook weten en houden het voor de rest geheim. Maar ben je dan niet bang dat ze het van de foto af kunnen lezen. Of ben ik zo dommmmmmm dat het niet eens op de foto staat Ha Ha
Hihihi, nee hoor, wees gerust, het geslacht kan je niet van deze foto's aflezen. De bewuste foto waar het wel op staat ligt beilig in onze kluis
je hebt groot gelijk is juist leuk toch als het voor de rest nog een verrassing is. Maar had je een gevoel wat het zou worden en nog belangrijker klopte dat? Ik heb onwijs het gevoel dat het een jongetje wordt, maar vraag me af hoe vaak iemands gevoel klopt. gr vruchtje
Oké toch grappig. Ik ben benieuwd of het bij mij ook gaat kloppen en dat ze het kunnen zien over 2 wkn. Moet toch een beetje goed in positie liggen ha ha. Voel je trouwens al beweging. Ik nog niet echt helaas
Ja en of hoor... af en toe krijg ik echt een por, maar ik heb dan ook geluk dat de placenta aan de achterzijde tegen mijn rug aan ligt. Ik ben ook benieuwd of jij gelijk krijgt! ik zal je wel ff een pb sturen!