Ooh oke, ja je hebt in totaal gewoon 16 weken idd... komt vast wel goed ja gemengde gevoelens zullen er inderdaad wel bij horen. Ik zie het aan mijn vriendin die was ook wel bezorgd of ze t zou kunnen en haar kindje is de 29e geboren en ze doet het idd alsof ze nooit anders gedaan heeft. Dus zal vast wel helemaal goed komen
@Een wondertje Ja je wereldje wordt heel klein als je steeds minder kan. Ik mag bijna niks en heb veel teveel tijd om na te denken. Bovendien is het reuzevervelend dat je niks kan ondernemen. Goed dat je met je verlosk. en huisarts gaat praten, ze kunnen je daar heel goed in begeleiden hoor. Werkte je nou wel of niet? Als je wel werkt dan zou ik maar snel ophouden, zodat je wat meer energie hebt voor de andere dingetjes thuis die je goed doen.Probeer je vast te houden aan de dingen die wel goed gaan, al weet ik hoe moeilijk dat is! Ik begrijp je helemaal hoor. Soms denk ik wat zeur ik nou, sommige mensen kunnen geen kids krijgen, maar ja je kan ook geen appels met peren vergelijken. Heb je mijn PB destijds nog gehad? Ik denk vandaag even anders: het is 3 weken geleden dat ik ben opgenomen, als ik terugdenk dan is die tijd wel snel gegaan en ik ben nu alweer 28 wkn+2 en toen 25wkn+3. Vandaag dus een goede dag en probeer ik positief te zijn. Heb ook een gyn die wij beide heel prettig vinden. Iemand die eindelijk eens zegt dat het logisch is dat we onzeker en soms angstig zijn eens een keer niet iemand die zegt: ja je moet je ook niet al te druk gaan lopen maken. Of ja met 24 wkn kan het zo zijn dat je kind er zo uitvalt. Nee heel prettig.
Las trouwens in mijn zwangerschapsboek dat vanaf 28 weken het kindje het heel goed kan overleven met hulp van buitenaf mocht het nu geboren worden. Gaan we niet vanuit natuurlijk, maar is wel een hele geruststelling! Weer een mijlpaal in de zwangerschap.
@ Jodie: Ja, ik heb je PB gehad, waarvoor nog dankjewel! Maar, soms vergeet ik te reageren , zullen de hormonen wel zijn. Nee, ik werk al lang niet meer (sinds week 20), dus alle tijd om te piekeren, wat zeker niet helpt. Ik wil proberen via verloskundige en huisarts om het bespreekbaar te maken en om te kijken of ik meer begeleiding kan krijgen. Want, 1 x per 4 weken controle is voor mij niet genoeg. Evt. wil ik door worden verwezen naar een gynaecoloog, zodat ook medisch kan worden gekeken of mijn harde buiken leiden tot weeen, ontsluiting e.d. Bijv. door mij aan de monitor te leggen. Ik denk dat het mij al echt rust geeft, als ik weet dat dit bijvoorbeeld niet zo is. En als het wel zo is, dan kan er direct worden ingegrepen. Ik ben gewoon bang dat als ik zo doorga, de angst echt gaat overheersen en dat lijkt me niet goed voor de baby (en voor mij). Voor je het weet beland je in een depressie en dat lijkt me niet de bedoeling! Moet wel zeggen dat ik net als jij ook dagen heb dat ik mezelf goed moed kan inspreken. Zo van, je hebt al bijna 10 weken harde buiken en de baby is er nog; veilig en wel in je buik! En je bent bijna 28 weken, kom op. Maar, soms wil ook deze peptalk even niet helpen.......
Jodie, dat kan ik me heel goed voorstellen. Jij en een wondertje hebben al zoveel meegemaakt in deze zwangerschap. Ik hoop echt dat alles goed blijft gaan voor jullie en jullie een mooi en gezond babietje in jullie armen mogen houden rond de uitgerekende datum. Doe het lekker rustig aan ( makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet het.. ) Laat jullie verwennen door jullie mannetjes en geniet van alle goede dingen.
@Een wondertje: Vraag je verloskundige om een spoedafspraak en of ze inwendig wil voelen. Bij mij voelde ze toen dus de weke baarmoedermond en werd ik meteen naar het ziekenhuis doorgestuurd. Mijn gyn vertelde gister dat hij ooit 1 soortgelijke situatie heeft meegemaakt als bij mij. Hij zei ik zou weleens willen weten hoe het nu kan. Ik hoop dat je verlosk. je gerust kan stellen. Laat je niet afschepen met: het is vast niets, harde buiken zijn normaal blablabla. Gewoon zeggen dat je niet meer normaal kan functioneren van de spanning.
Mo1977; ik duim nu voor eenwondertje dat haar harde buiken niks hebben veroorzaakt en dat ze niet ook het hele traject hoeft te doorstaan. Wij blijven positief hier hoor. Ik ben heel blij als ik 32 weken ben, dan mag ik lekker in het ziekenhuis in de stad bevallen. Maar wie weet red ik het gewoon tot het einde, of nog langer. Gebruikt iemand hier ook iets laxerends? Amom hoe gaat het met je buikpijn?
Hallo meiden, daar ben ik weer even. Ik had Daniëlle, mijn buddy, onlangs gevraagd een berichtje namens mij te posten. Ik voel me namelijk niet heel sterk nu. Ik ben twee weken gelden ontsnapt aan een burn-out. Gelukkig is er op mijn werk goed gereageerd en is alles nu veel beter verdeeld en ingedeeld voor mij. Tot mijn verlof zal ik het nog rustig aan doen, maar ik zie weer leuke dingen. Daar komt bij dat ik nog steeds veel moeite heb met mijn veranderende lijf. Ik ben blij dat ik zwnager ben en dat mijn beebje goed groeit, maar ik stoor me echt aan het feit dat ik steeds 'dikker' word en last heb van pijntjes. Volgens HA en VK vooral kwestie van heftige hormoonschommelingen. Dit in combinatie met anorexia-verleden maakt mijn zwangerschap niet bepaald een roze-wolkervaring. Gelukkig gaat alles wel 'volgens-het-boekje'. Bloedingen ook al paar weken weggebleven. Ik geniet er echter dus niet zo van. Bij de augustusbusbeebs (ander topic) ben ik wat vaker te zien. Ik ben dus niet helemaal verdwenen van forum, maar vind het ook niet leuk als ik dit topic steeds stoor met mijn sombere gedachten. Ik ben er dus nog steeds, lees af en toe mee en zal af en toe meebabbelen. Ik heb echter iets meer moeite dan de meesten van jullie om ook echt enthousiast te reageren. Ik zou graag willen dat het anders ging, zoals bij mijn eerste, maar ik moet leren dit te accepteren. Als ik straks mijn meisje in handen heb, zal ik hopelijk spoedig herstellen van deze gevoelens. Ik wens iedereen veel plezier nog en ik spreek jullie tussendoor echt nog wel eens hoor. Dikke knuffel van Juud
Nou vandaag komen mijn ouders terug uit Jamaica, ze zijn al geland en verwacht ze binnen nu en een uurtje thuis..., we hebben lekker het kantoor gepoetst en mijn zusje hun hele huis dus das lekker thuiskomen dacht ik zo..
@sophia goed dat je vrij hebt genomen hoor! @jodie zo meid, wat spannend allemaal met jou zeg! gelukkig ben je nu al 28 weken! Elke week is er weer eentje bij. vind heth eel knap hoe je zo positief blijft, en idd zolang zit de baby er nu al in, dan moeten die laatste loodjes ook nog wel ff kunnen hopen we! Ik heb gisteren nog wat krampen gehad overdag, maar daarna een groeispurt (dus dat heb ik daar maar op afgeschoven) en vannacht eindelijk ff niks! Mochten ze nu weer komen dan ga ik bellen, want ze werden telkens heftiger...wil niet te lang rondlopen als het wel verkeerd blijkt te zijn. @Juud fijn om wat van je te horen! lastig zeg dat je er nu niet echt van kan genieten, maar zoals je zelf al zegt, nog ff doorzetten en dan is je kleine meid er! Fijn dat ze er rekening mee willen houden op je werk. sorry de rest ben ik alweer vergeten
trouwens zijn jullie ook zo aan het vreten geslagen? Ik heb gewoon de hele tijd honger vrees dat de kilo's er nu echt aanvliegen! en dorst...pffff had de hele zwangerschap helemaal geen dorst (paar glazen per dag). Nu drink ik drie glazen achter elkaar en heb nog dorst.
amom, vooral s'ochtends dorst! Juud, fijn dat je even wat van je liet horen, doe rustig aan en maak je geen zorgen over je dat wij niet zitten te wachten op je sombere gedachten. zo ervaar jij het nu eenmaal en daar is niets mis mee. eenwondertje, voor jou dus ook niet echt rozengeur en manenschijn. Ik zou het advies wat je werd gegeven hier zeker aannemen: vraag naar een inwendig onderzoek, en als jij je er beter bij voelt om extra afspraken te maken, kaart het aan, en misschien voel je je alleen daardoor al een stuk ontspannender!
@Juud; wat fijn om van je te horen... maar wat rot dat het nog steeds niet zo heel erg goed met je gaat. Het is wel goed dat je op tijd hebt aangegeven dat het niet ging denk ik. Veel sterkte! Ook hier veel huilbuien, en dan voornamelijk omdat het nog maar zo kort duurt. Ik vind het vreselijk spannend allemaal! Geniet wel heel erg van de kleine in mijn buik, en hoop ook dat hij het erg lang volhoudt in mijn buik. Mijn angst is ook dat de beeb nu geboren wordt. Probeer ook gewoon positief te blijven, maar af en toe ben ik ook met vlagen een beetje depri, en heb last van huilbuien. Terwijl ik een paar uur daarna weer kan dansen van geluk? Zullen de hormonen wel zijn... @iedereen die het wat moeilijk heeft; sterkte!.. Denk dat we het allemaal met vlagen wel wat moeilijker hebben heb ik het idee...
jeetje ik heb het idee dat ik de heledag aan eten zit te denken...als ik iets in mijn mond heb denk ik meteen weer wat ik daarna kan gaan eten... hoe moet dat nou?
oja, ik heb geen last van mijn hormonen..gelukkig...heb nog nergens om staan janken...word niet snel boos en ben niet overdreven vrolijk......het enige waar ik last van heb ik mijn hoofd in de spiegel....daar word ik afentoe heel somber van.....maar goed....als dat het enige is voel ik me zeer gelukkig.... oja mijn bekken zijn echt heel lenig zou ik nu makkelijker een spagaat kunnen doen? hahahha....de fysio blijft maar zeggen dat ze overdreven lenig zijn....maar ga het maar niet proberen hahaha