Hallo Wat een nare situatie verkeerd jou man in zeg, heel veel beterschap! Een burn-out is vreselijk! Wat kunnen sommige werkgevers ondankbaar zijn zeg. Ik geef je een gouden tip: Laat alle afspraken vast leggen op papier!! Ik ben hierin zo vaak de mist in gegaan. Laat bijvoorbeeld de ziekmelding, werkvoorstel etc via de bedrijfsarts of per aangetekend schrijven gebeuren maar niet telefonisch of iets dergelijk. Ik zou als ik jou man was nu niet per direct stoppen aangezien er een groot gezin financieel onderhouden moet worden. Mijn advies is om even rustig ''uit te zieken'' en naderhand op zoek gaan naar iets anders alvorens hij zijn huidige werk opzegt. Ik zou ook voor geen goudstuk terug gaan naar zo een werkgever. Heel veel sterkte.. Ik hoop dat je man snel mag herstellen en deze situatie een plekje kan geven. Veel goeds gewenst!
Werk je zelf ook? Maw is de druk bij je man zo groot mede omdat hij voor het inkomen moet zorgen? Ik zit zelf nu ook een paar maanden thuis. Ik ga een afspraak maken met een advocaat want ik ga ook echt niet meer terug naar mijn werk. Ik weet hoe je man zich voelt. Kan hij misschien omscholen? Als hij niet kan reintegreren bij zijn eigen werkgever zou de werkgever via het tweede spoor hem moeten proberen te reintegreren buiten het werk. Daar wil ik zelf niet op wachten want die spanning en stress trek ik niet. Sterkte
Zo te lezen gaat hij er met zijn baas niet uitkomen; hij heeft gedaan wat hij kon maar zijn baas wil gewoon niet op een fatsoenlijke manier meewerken. Weer gaan reintegreren zal waarschijnlijk alleen maar voor meer frustratie en slapeloze nachten zorgen, wat je man nu natuurlijk helemaal niet ten goede komt. Verhoudingen zijn voorgoed “verpest” dus op den duur terug naar zijn werkgever is naar mijn mening geen optie. Choose your battles zou ik zeggen, want deze baas gaat toch niet veranderen en dat zal je man moeten accepteren. Hij kan proberen aan te sturen op een vaststellingsovereenkomst, omdat hij er al wat jaren werkt krijgt hij toch een aardig bedrag mee wat jullie wat extra lucht qua inkomen kan geven (en zo heeft hij ook recht op een evt uitkering). Ondertussen (natuurlijk wanneer hij zich wat beter voelt) kunnen jullie samen op zoek naar een nieuwe baan, voor mensen die handig zijn is er altijd wel werk beschikbaar! Het vooruitzicht dat hij niet meer terug hoeft zal hem wellicht ook goed doen! Helaas weet ik uit ervaring dat terug gaan, terwijl je met heel veel frustratie/boosheid tov je manager zit, allesbehalve ideaal is..... het heeft er bij mij voor gezorgd dat beter worden alleen maar langer duurde. Ik ben. nu 2.5 jaar verder en heb uiteindelijk toch de stap gemaakt om te vertrekken. Wat heb ik een spijt dat ik dit niet eerder gedaan hebt, er is echt een enorme last van mijn schouders af gevallen.... Sterkte!
Een werkgever kan dit naast zich neerleggen als hij bepaalde redenen heeft die zwaarwegend zijn en hij dit bij oa een rechter zich kan verantwoorden. Dus zal een werkgever dit niet naast zich neerleggen maar zal de werknemer proberen te overtuigen om meer te werken etc.
Ik werk zelf ook en dat is financieel gezien ook wel nodig. Zou hij uiteindelijk een andere baan vinden met een lager salaris, zou ik ook wel meer kunnen gaan werken ( doe nu per week 7 uur vrijwilligerswerk waar ik dan mee zou moeten stoppen). We willen ( hopelijk) echt geen jaren wachten om iets nieuws te zoeken maar op dit moment is het, gezien zijn toestand) echt niet mogelijk.
Nee, helaas niet, maar we hebben gisteren bericht gekregen van de rechtsbijstandverzekering dat ze ons gaan/ kunnen helpen.
De Arbo arts vertelde tijdens het bezoek daar dat de werkgever idd het advies naast zich neer kan/ mag leggen maar de verzekering zei dat dat zeer onverstandig zou zijn.
@lies276 hoe gaat het nu met jou en met je man? Zorgt het stukje dat de rechtsbijstand jullie kan/gaat helpen voor een beetje rust doordat je het gevoel hebt niet alleen tegenover de werkgever te staan?
Ik ben zelf werkgever (hopelijk wel een meer fatsoenlijke dan die van je man) en heb ook wel eens te maken met een zogeheten "arbeidsconflict", ook waarin de werknemer het niet met de werkgever eens is. Wat belangrijk is, en ook al eerder gezegd, is dat alles op papier wordt vastgelegd. Dus mail bevestigingen aanzowel de werkgever als de arboarts, zorg dat de bedrijfsarts zijn adviezen ook aan jou op papier zet en laat de werkgever ook schriftelijk reageren. Ik zou nog mediation voorstellen om te laten zien dat je als werknemer alles wil doen om de werkrelatie te verbeteren. Dit is normaal ook een stap die de arbodienst zou voorstellen. Het is heel gangbaar dat er iemand meegaat naar de gesprekken met de werkgever, dus ik zou je zwager zeker mee laten gaan. Het meest belangrijk is dat jouw man de adviezen van de arbodienst op blijft volgen. Na ongeveer 1,5 jaar ziekte zal het UWV gaan beoordelen of jouw man en zijn werkgever voldoende aan de reintegratie verplichtingen hebben voldaan en hierbij moet je man er dus voor zorgen dat hij alle adviezen heeft opgevolgd. Het is natuurlijk te hopen dat het niet zover komt, maar blijf hier rekening mee houden. Mocht je man inderdaad langdurig ziek blijven, is het tot slot verstandig een deskundigenoordeel aan te vragen bij het UWV. Sterkte en succes!
Lief dat je dat vraagt. We proberen om ons dagelijks leven, zeker voor de kinderen, zo normaal mogelijk door te laten gaan. Toch geeft het ondertussen best veel stress. Mijn man is door de burn out sowieso wat depri en ik, als echte controlfreak, vind het lastig dat ik niet weet waar en hoe dit gaat eindigen. Het feit dat we een beroep kunnen doen op de rechtsbijstandverzekering geeft wel rust, zodat je weet dat je juridisch de juiste procedure volgt.
Die gevoelens door de onduidelijkheid en manier van handelen naar je man zijn heel normaal, heeft niks met controlfreak zijn te maken. ben in ieder geval blij dat het wat rust geeft, ik duim dat het voor jullie snel en op een nette manier wordt opgelost.
Toch maar weer een keer de frustratie van me afschrijven! Gebleken is dat mijn man ws toch geen burn out heeft maar " alleen" flink overspannen is. Gelukkig! Hij knapt echt al behoorlijk op en is veel minder depri. Hij verveelt zich zelfs een beetje thuis. Daarom afgelopen vrijdag bij de bedrijfsarts afgesproken om het werk op te gaan bouwen met een dagdeel per week. Gelijk bij thuiskomst naar de werkgever gemaild hoe hij dit het beste kan doen. De manager vond dat mijn man maar met een voorstel moest komen. Hij werkte steeds op woensdag en vrijdag 4 uur in het magazijn en stelde voor om maandag erbij te gaan doen, de week erna dinsdag erbij en de week daarna de donderdag erbij. Als dat goed gaat zou hij over 3 weken willen overleggen om te kijken of hij zijn eigen functie weer op kan pakken. Geen reactie ( dit gebeurt telkens) Dinsdag maar weer eens gemaild of het voorstel ok was ( inmiddels kon mijn man dus niet meer op maandag komen). Hij kreeg een mail terug dat het prima was. Mijn man zou met zijn andere collega naar het magazijn gaan. Mijn man heeft zijn bedrijfswagen in moeten leveren dus gaat 5 km op de fiets (geen probleem. Gezond zelfs!). Zijn collega heeft wel een bedrijfswagen dus die haalt dan altijd de sleutels van het magazijn op de zaak en brengt hem naderhand weer terug. Mijn man staat daar vanmorgen op zijn collega te wachten maar die kwam maar niet. Hij dus gebeld, maar zijn collega was naar een andere klus gestuurd dus die kwam niet. Mijn man belde dus naar de zaak; hoe gaan we dit oplossen? " o, ga maar naar huis" was het antwoord. Vanmiddag dus maar even een mail gestuurd dat mijn man veel stress ervaart door zulke dingen en dat hij het vervelend vindt dat de communicatie zo moeizaam verloopt. Krijgt hij een mail terug dat er altijd een sleutel op de zaak ligt. Maw: Mijn man moet eerst 7 km fietsen om de sleutel te halen, dan 2 km terug fietsen naar het magazijn en na zijn werk weer eerst 2 km naar de zaak en 7 km naar huis! En dat terwijl er 4 bedrijfswagens op de zaak staan die niet in gebruik zijn en er best even iemand kan komen om de deuropen te draaien! Nu zit mijn man alweer de hele dag gefrustreerd en gestresst op de bank. Ik krijg er een punthoofd van! ZE doen er alles aan om de zaak te frustreren en te ontmoedigen. En dat terwijl mijn man weer goede moed had.....
Lullig hoe ze hiermee omgaan. Klinkt gewoon niet echt alert en attent. Net alsof het ze allemaal niet zoveel uitmaakt. Ik denk dat je daar vooral pissig over bent. En dat snap ik. Kan je man niet gewoon een eigen sleutel krijgen van het magazijn?
Het maakt ze idd geen bal uit! ZE willen hem gewoon kwijt en proberen hem op alle mogelijke manieren dwars te zitten. Daarom zullen ze hem ook zeker geen eigen sleutel of bedrijfswagen mee geven.
jemig wat een belachelijk verhaal! kan me de frustratie goed voorstellen. ik zou proberen met een ander reintegratievoorstel te komen.. dit werkt niet dan maar iets in het centrale pand.