De magische 42 weken grens

Je lichaam en de baby kunnen klaar zijn voor de bevalling op dit moment. Maar als ze dat niet naar elkaar communiceren dan komt de bevalling ook niet op gang.

 

Hoi Marjo,

Ik heb geen advies voor je, maar zal je mijn verhaal vertellen. Mss dat dat je helpt om een keuze te maken.

Ik liep ook over tijd en zou met 41 weken ingeleid worden. Dikke tranen, want ik wilde graag thuisbevallen. De verloskundige wilde dit risico niet meer nemen, dus ik voelde me gedwongen om mijn wens opzij te zetten.
Met 40+3 was er een dag dat mijn zoon heel raar deed in mijn buik. Hij bewoog wel, maar het was maar half/half. Alsof hij heet slaperig was. Ik zei tegen mijn man en later tegen de verloskundige: Ik heb het gevoel dat de navelstreng om zijn nek zit.
De verloskundige zei: Dat is heel vaak zo en kan geen kwaad. Alleen tijdens de geboorte moeten we daar goed opletten.

Het nare gevoel liet me niet los en ik vroeg 2 dagen later of ze me wilde strippen. Na een dag weeën begon de bevalling. Ik kon, zoals ik graag wilde thuis bevallen, want ik was nu 40+6.

Na nog een dag had ik twee cm ontsluiting. Ik moest naar het ziekenhuis. Na een lange bevalling werd eindelijk onze zoon geboren. De navelstreng zat strak om zijn nek en had 'platte stukken' erin. Dat wil zeggen dat hij niet overal gedraaid zat zoals bij een ouderwets telefoonsnoer. Daardoor drukte onze zoon bij iedere wee de navelstreng dicht met zijn hoofd.
Hij ademde niet. Hij deed helemaal niets. Ik kan er nog om huilen als ik eraan terug denk. Binnen 15 seconden werd hij bij me weggehaald en beademt. Alles is goed gekomen en we hebben hier een slimme, gezonde en ondeugende dreumes rondlopen met dank aan God en aan het feit dat we in het ziekenhuis waren. Thuis had ons mannetje het niet overleefd.

Er is een reden waarom men aanraad om na een bepaald termijn in het ziekenhuis te bevallen. Je hoeft dit niet te doen. Het kan wel zijn dat je verloskundige dan niet wil helpen.

In het ziekenhuis kun je vaak ook een badbevalling doen als je dit van te voren aangeeft.
En als je met je eigen vk naar het zh gaat kan het toch heel 'eigen' aanvoelen.

Is het zh bij jou in de buurt en heb je het gevoel dat alles wel goed zit...is er een professional die jou tijdens de bevalling wil begeleiden, dan denk ik dat thuis ook prima kan.

Ik wens je een mooie bevalling toe, want ondanks alles heb ik de mijne ook zo ervaren en dat is een herinnering voor het leven!

 

Marjo je moet niks he! Al eens gehoord van de fb groep vrije geboorte? Daar zijn vrouwen bij 43 weken nog bevallen van een gezond kindje. Waarom ingrijpen als alles goed gaat? Wel zou ik voor mijn eigen rust na 42 weken iedere dag ctg en echo willen om de boel in de gaten te houden.

42 weken is helaas een grens waarbij de vk haar handen van je af houdt.
Je kunt in overleg met de gyn ook veel afspreken. Bij mij is ze uiteindelijk bij 41+3 geboren. Ook inleiding besproken maar dat hoefde niet met 42 weken. De gyn gaf mij zelfs 42+4 als uiterste. .. bespreek het gewoon

 

Ik snap je dilemma heel goed. Je weet ook niet wat de toekomst brengt, dus mss is dit de enige keer dat je een bevalling mee zal maken. Tenminste...dat was hoe ik er toen over dacht.
Als het zh in de buurt is en je vk wil je helpen dan zou ik het er op wagen. Vanaf hier is het zh drie kwartier rijden, dus gaat dat echt niet. Hopelijk gaat het zoals je je hebt voorgesteld!

 

9 jaar geleden liep ik ook overtijd, maar ik was toen al medisch vanwege mijn handicap.

Ik trof hier een gyn die liever niet inleidde omdat dit volgens hem toch vaak uitliep op extra hulp tijdens de bevalling (keizernee, vacuüm pomp etc) Dus kreeg ik vanaf 41 weken om de dag een echo, ctg en de normale controle's, zijn beroemde woorden waren - ik heb er nog nooit een zien blijven zitten tot 43 weken.

Tja dat was totdat hij ons tegen kwam dus want meneertje bleef hier wel zitten, uiteindelijk begonnen met 42+5 de eerste weeën en werd meneer met 43 weken met de spoedkeizersnee (hij was een beetje groot) geboren.

Dus ik was wel blij dat ik in het ziekenhuis was want anders had ik met volledige ontsluiting en hevige persweeën ook nog eens een half uur kunnen rijden naar het ziekenhuis

 

Tja de vk "houdt dan de handen er vanaf" klinkt wel heel negatief. Er zijn gewoon bepaalde risico's.

Ik zou zeggen, laat je goed voorlichten en kies voor wat goed voelt voor jou! Dat hele vrije geboorte gedoe is theoretisch prachtig, maar eerlijk is eerlijk... In de oertijd waren de sterftecijfers (als ze die hadden ) vele malen hoger voor zowel moeder als kind.
Dus dat neemt risico's met zich mee!


Wel super mooi dat je zoveel vertrouwen hebt! Denk dat het ook echt wel wat zegt!! Volg je gevoel en gebruik je verstand zou ik zeggen

 

Je mag zelf kiezen in welk zkh jij wil bevallen, als het dus in het zkh moet worden. Je kunt dus ook kijken of er een ander zkh is waar ze wel aan jouw wensen willen voldoen. En ik zou ook nog eens met je vk in gesprek gaan. Ik ben ook volledig medisch en moet in het zkh bevallen, maar mijn vk heeft aangegeven er wel bij te willen zijn voor mij. Vooral omdat ik graag wil dat ze geen dingen doen die niet hoeven, dus sneller inleiden dan nodig is. Mijn vk had bijvoorbeeld het idee om alleen mijn vliezen te breken en dan te kijken of de bevalling niet gewoon op gang komt. Je moet dan wel al in het zkh blijven, maar zo voorkom je mogelijk een inleiding. Ik denk dat je echt in gesprek moet en voelt het niet goed geef dit dan ook aan en kijk of er alternatieven zijn.

 

Het is mooi dat je het vertrouwen in je lichaam hebt en dat je je nog goed voelt.

Ik ben uiteindelijk bevallen met 41+5 weken en er was geen vruchtwater meer (had geen gebroken vliezen) Dus langer wachten tot ze uit zichzelf gekomen was had betekend dat ze nu 3 jaar later niet naast mij op de bank zat.

 

Hier ook 2 kids met 41en5 en 41en3

Wanneer je het niet verwacht ben je al bezig komt vast goed

 

Om alleen maar even deze vraag te beantwoorden: de statitstieken zeggen gewoon heel erg duidelijk en onmiskenbaar dat dit het veiligste is voor je kindje. Natuurlijk gaan statistieken over grote groepen en niet over individuen, maar het is wel de beste informatie beschikbaar om te voorspellen hoe er het beste gehandeld kan worden om een gezond kindje op de wereld te zetten. Echo's en ctg's zijn fijn en geven natuurlijk ook informatie, maar de waarde voor het voorspellen van de uitkomst is uiteindelijk helaas beperkt.

Uiteraard heb je zelf ook wat in te brengen. Het is jouw lijf en jouw kindje. Niemand zal je aan je haren naar het ziekenhuis slepen. Maar ik zou uiteindelijk toch het advies van een gyn opvolgen boven het advies van mn eigen gevoel in deze specifieke situatie.

Maar de kasn is gelukkkig heel groot dat je kindje alsnog gewoon vanzelf komt voor die tijd. Succes!

 

Wat vervelend dat je zo in dilemma zit aan het einde!

Ik snap dat als het goed voelt je je misschien afvraagt waarom met 42 weken het 'opeens' medisch wordt. Uiteraard zijn jij en je baby een individu.

Echter stijgt de kans op complicaties rondom de geboorte met 42 weken. Dat is de reden waarom het medisch wordt. Er zijn nou eenmaal bepaalde richtlijnen opgesteld a.h.v. onderzoeken, ervaringen etc. Net zoals dat bij zoveel zaken is gebeurd in de medische wereld.

Een baby is met 40 weken gewoon 'klaar' en sommige hebben nog wat langer nodig en blijven wat langer zitten maar op een gegeven moment is het genoeg. De navelstreng, placenta, vruchtwater alles raakt op.

En natuurlijk zijn er altijd verhalen van mensen bij wie het wel goed ging maar het risico op complicaties neemt wel aanzienlijk toe.

Laat je vooral goed informeren en kies waar jij je het prettigst bij voelt en het belangrijkst wat het beste is voor je kind.

 

Medische richtlijnen zijn niet voor niets. Dat dient een doel. Namelijk de grootste kans op een gezond geboren kind.

Dat de verloskundige na een bepaalde tijd de bevalling niet meer mag begeleiden dient ook een doel. Zodat zij niet aansprakelijk kan worden gesteld wanneer het misgaat omdat ze een medische bevalling aan het begeleiden is terwijl zij geen arts is.

Je teleurstelling is begrijpelijk, maar ik zou wel realistisch blijven. Het gaat erom dat jouw kind met zo weinig mogelijk risico's op de wereld wordt gezet.

 

He wat vervelend dat je nu zo overtijd gaat en je bang gemaakt wordt met inleiden Misschien heb je iets aan mijn verhaal (ik zie je onderschrift en we hebben eea gemeen helaas) bij mijn oudste zoon was ik erg angstig door het verlies van onze dochter, dat icm invaliderende bekkenpijn leidde ertoe dat de arts adviseerde in te leiden. Achteraf heb ik hier spijt van, hij was er met 37+6 echt nog niet klaar voor en hij heeft een paar dagen in de couveuse doorgebracht. Dit terwijl hij wel gewoon 7 pond was, maar hij was echt veel te zwak en zijn lever trok het niet. Daarbij heb ik de bevalling grotendeels alleen moeten doen, want ik was niet de enige op de afdeling. Dat maakte dat ik mij aan mijn lot overgelaten voelde. Bovendien heb ik daarna nog maanden met veel pijn in een rolstoel doorgebracht, dus het heeft geen enkel nut gehad. Dit wilde ik niet meer meemaken, dus bij mijn jongste zoon wilde ik niet meer ingeleid worden. Nu had ik sowieso een medische indicatie wegens een longembolie in het verleden, maar ik wilde dit keer mijn zwangerschap en bevalling ervaren op mijn manier. Ik had er vertrouwen in, in mijn lijf en die van mijn baby. Dat vertrouwen had ik voorheen nooit gehad. Ik las me in (vrije geboorte en hypnobirthing) en belde een paar vk's om te zien of iemand mij wilde/durfde te begeleiden. 5 vk's weigerden, nummer 6 was een perfecte match! Geweldig lieve vrouw, veel ervaring met badbevallingen en natuurlijk bevallen. Na de 20 weken echo ging ik om en om naar haar en het zkh. De bedoeling was dat ik thuis zou bevallen, maar toen mijn gezondheid weer verslechterde (ik kreeg een hoge pols waardoor ik regelmatig flauwviel icm niet kunnen lopen was niet handig thuis) dus toch in het zkh bevallen. Ze heeft mij 3 keer gestript, maar er gebeurde niets. Ik had al ontsluiting, uiteindelijk heb ik nog een paar dagen doorgestrompeld met 5 cm met 40+5 gaf ze mij een etherische olie (en ik weet niet meer welke grrr was van de oerbron) die mij zou helpen mijn kindje los te laten. Die avond nam ik er een voetenbad mee en visualiseerde ik mijn bevalling. Ik wilde die nacht nog even goed uitrusten (redelijk gelukt) en dan de volgende ochtend mocht het van mij beginnen. Die ochtend kreeg ik rond half 12 de eerste echte wee! Om half tien is hij in het LUMC in BAD geboren! Eigenlijk mocht dat niet, je weet wel protocollen enzo maar ik kon er niet meer uitkomen (dit wisten we van tevoren hoor ) en in 1,5 perswee was daar mijn reusje van 9 pond en 57 cm. Ik heb geen arts gezien, de vk is heel de tijd bij mij geweest. Het was echt een topbevalling. En hoewel mijn verzoek ongebruikelijk was (eigen vk mee naar zkh) is alles vergoed en waren er geen problemen.

Tip: schrijf een uitgebreid geboorteplan en laat deze zien aan je arts. Jouw lijf, jouw bevalling! Succes

 

Heb eens gesproken met een acupuncturist die goede ervaringen heeft met het opgang brengen van de balling mits het lichaam er klaar voor is

 

Waarom willen ze er niet gewoon bij aanwezig zijn voor steun en hulp dan? Wat een fijne vk zeg... not!

 

Misschien omdat ze na 42 geen vergoeding van de ziektekostenverzekeraar meer krijgen? Dan wordt immers de gynaecoloog vergoed.