Sommige dingen zul je nooit begrijpen Sommige dingen laat je maar zoals ze zijn Sommige dingen probeer je te begrijpen Sommige dingen doen daarvoor te veel pijn Sommige dingen moet je laten rusten Sommige dingen rakel je liever niet op Sommige dingen kunnen blijven spoken Sommige dingen gaan niet uit je kop Sommige dingen moet je laten berusten Sommige dingen vinden een plek Sommige dingen probeer je te deleten Sommige dingen geven een blinde vlek Sommige dingen probeer je uit te praten Sommige dingen laten dat niet te toe Sommige dingen verdwijnen op een dag Sommige dingen maken je moe Sommige dingen veranderen Sommige dingen blijven zoals ze zijn Sommige dingen geven je energie Sommige dingen zijn heel fijn Sommige dingen zijn sommige dingen Sommige dingen zullen altijd bestaan Sommige dingen zijn geprobeerd Sommige dingen zullen nooit gaan Sommige dingen probeer je te dichten Sommige dingen laten dat toe Sommige dingen zet je op papier Sommige dingen, zoals ik nu doe
En nog een grappig gedichtseltje ter afleiding voor het slapen gaan (wat uiteindelijk niet werkte) Wis en waarachtig Waarachtig en wis Het is toch nu niet zo Dat ik mij vergis Vergissen is menselijk Menselijk is meer En voor ik het weet Vergeet ik het weer Vergissen of vergeten Vergeten of vergissen Ik zal het pas weten Als ik het zal missen Als ik het mis En ik ben het vergeten Dan is het gewist En zal ik het nooit weten En als ik het nooit weet Of ik het nu miste Hoe weet ik dan Of ik mij niet vergiste?
En zo schreef ik weer een stukje emotie van me af... Net nog even met mijn moeder gebeld en gesproken en dat luchtte enorm op. Nu gaat het wel weer en probeer ik weer een beetje uit mijn hoofd en gedachten te gaan... En morgen weer lekker thuis!
Juul wat herkenbaar wat je schrijft het eenzame gevoel. Ik weet nog hoe ik me voelde als er weer eens iemand in een zucht en een wip zwanger was en dat zijn er in die jaren 9 geweest en dit allemaal in de fam van mijn vriend. Ik bleef weg van feestjes enz want altijd was er wel iemand zwanger als ik het ook was alleen liep het hier steeds fout. Ook mijn sm begrijpt het niet nu wil ze steeds dat onze jongen komt slapen al vanaf het moment dat hij geboren is want ja zij heeft er toch ook lang op moeten wachten. Ik moet zeggen dat mijn vriend dit ook nog niet zie zitten dus gelukkig zitten we op 1lijn. Ze vind het maar raar dat wij hem zo moeilijk af willen staan ach ja meer haar probleem dan het mijne en in dit geval beslissen wij als ouders.
Het is ook om verdrietig van te worden, als mensen je zo totaal niet begrijpen. Ik hoop dat je vriend je deze keer wel begrijpt. Of hou je dit voor jezelf? Morgen lekker weer naar huis! En hopelijk kun je je kleine meisje snel echt duidelijk voelen!
Jouw updates hebben de mijne net gekruist vandaar mijn vragen en reactie op het vorige topic tsja, het is heel herkenbaar wat jij schrijift over schoonmoeder of mensen in het algemeen die het niet snappen: ik heb dat met een goeie vriendin, die snapt het maar niet, we waren tegelijk zwanger, zij was binnen 3 maanden zwanger, en vervolgens hoor ik haar tegen iedereen zeggen dat ze het zo fijn vind om met mij over de zwangerschap te praten want 'we zijn allebei zo onzeker' Tsja...... Wat betreft je schoonmoeder, snap haar gedrag niet, waarom moet ze constant haar mening verkondigen en kan ze niet gewoon accepteren dat het jou heel veel heeft gedaan en nog doet? Ze laat je niet in je waarde maar ja, ook dat zegt meer over haar en de kunst voor jou zal moeten zijn dat je haar woorden niet tot jouw gevoel laat komen maar hee, das makkelijker gezegd dan gedaan, i know, en neem jezelf dat niet kwalijk!
Jullie reacties doen me goed. Vermoed dat veel meiden wel iemand in de omgeving hebben voor wie dit geldt. En wat jij ook zegt Amy, het is de kunst om ermee om te gaan. Voor mij heeft het schrijven erover en daarna het gesprek met mijn moeder enorm geholpen. Inmiddels zit mijn vriend al een tijdje bij me. Hij op de iPad, ik op de iPad. Hij wilde bij me in de buurt zijn, al zei ik niets. E ik kan het nog even niet met hem delen. Ben erg bang dat het bij hem in een verkeerd keelgat schiet en we weer ruzie krijgen ofzo. Net als 'vroeger op de terugweg in de auto....'. Misschien deel ik het later wel met hem.... Gelukkig is het inmiddels droog, al vermoed ik niet dat de zon er nog doorkomt. Eens kijken wat we vanavond doen met het eten. Of met zijn tweetjes of weer met zijn ouders... Heb in het laatste eerlijk gezegd niet zo heel veel zin, maar vind ergens ook dat ik het niet kan maken...
Pppppffff...moeilijk hoor meid. Vooral het stukje over dat littekens blijven en dat sommigen dat niet erkennen/begrijpen. Zo fijn dat je dit allemaal zo mooi op papier kan zetten. Voor jezelf fijn en ook voor anderen die dat hier in jou topic mogen lezen. En wat een prachtige gedichten weer. Geniet er elke keer weer van om ze te (mogen) lezen.
Lieve juul, ik lees altijd maar met je mee en elke keer treffen je woorden me als een bliksem. Wij zijn maar een half jaar in behandeling geweest en met iui 6 raak maar wat voel ik me nog verbonden met mijn nod vriendinnetjes. Hun verdriet raakt me en idd zoals veldhuis en kemper zingen tijd heelt alle wonden niet, het scheelt misschien in tranen en wat een ander aan je ziet maar tijd heelt alle wonden niet.
He Juulz, Je moet idd wat met je ervaring doen. Ik zat een jaar geleden er ook over te denken om iets te schrijven over mk en Ned zkh. Idd mijn beste vriendin wil graag een tweede maar niet in 2013, want ja 13 is geen goed getal???????????? Ze wilde ook liever een zoon... jeetje wat ben ik lang bezig 4 md GRRRRR Als je een bakkie wilt doen laat me maar weten
Heel herkenbaar. Het continu willen uitleggen/begrip krijgen vreet zoveel energie eigenlijk in dit hele proces dat ik steeds minder en minder ben gaan delen. Ik moest het toch "alleen" doen/verwerken, dus waarom een ander daarbij betrekken. Zo voorkwam ik op een gegeven moment dus ook "goed bedoelde adviezen en opmerkingen". Maar ook dat werd niet altijd in dank afgenomen en ook daar weer onbegrip dat ik er niet over wilde praten. Je doet het nooit goed in andermans ogen lijkt wel. En dat MMM-litteken blijft. *Je kan het meisje wel uit MMM halen, maar de MMM niet uit het meisje* heb ik hier ooit eens gelezen en dat is de waarheid als een koe
Dikke knuffel voor jou. Lees af en toe nog mee. Maar je verhalen zijn zo herkenbaar. Als het goed is komt hier van de week ook weer zon.
weer erg mooi geschreven Juul, hoe is het nu? en ben even kwijt wanneer jullie nu weer een echo hadden?
Fijn, jullie reacties! Inmiddels weer in NL. Eergisteren weer geland, was maandagochtend. Mijn ouders kwamen ons ophalen en dat voelde fijn. Het kostte me een beetje moeite om uit de verdrietige emo-bui te komen. Gelukkig doet letterlijke afstand (in dit geval van mijn schoonmoeder) veel relativeren. En ook het bij eigen ouders zijn, die je door en door kennen en het begrijpen. Achteraf gezien is het ook niets voor mij, om met zijn allen in een ruimte te zitten voor een aantal dagen. In sommige gevallen ben ik heel sensitief en neem ik de sfeer en het gevoel van de mensen om me heen over. In dit geval was het een combi van alles, waardoor ik me heel, heel gespannen voelde. Merkte dat ik die maandag toen we in de auto van mijn schoonouders naar de luchthaven reden, dat ik nog heel grumpy en stil was. Kwam niet uit mijn bui. Dat lukte pas in NL. De maandag ben ik nog met mijn ouders naar de Ikea geweest en naar de praxis om spullen voor de zolderbadkamer te kopen. We zijn nl aan het verbouwen en we gaan of naar de zolder om daar te slapen, met een wiegje voor de eerste periode. Dan krijgt de kleine onze slaapkamer, waarvan ik de kleuren al perfect vind (wit en naturel en grijstint en hangt al een mooie zilverkleurige Marokkaanse lamp) kleed ik het verder aan met accessoires. En als we besluiten toch op onze slaapkamer te blijven, dan wordt de baby kamer de kamer naast ons en gaat alle troep (als in: veel kledingkasten) naar zolder. Maar goed, we hadden uiteindelijk een gezellig en drukke en geslaagde maandag! Wastafelmeubel Godmorgen bij Ikea gekocht en de praxis had leuke aanbiedingen met kranen en voor de douchecabine. Nu alleen nog een radiator kopen. Ook geslaagd voor de tegels op vloer en wand. Gisteren weer een volle, lange werkdag, maaaar: vandaag een dagje vrij! En heb ook even helemaal niets gedaan! Heerlijk, soort van doordeweekse in-lekker-zit-kleren thuisdagje! Wij hebben de afgelopen tijd dus ook bezoeken gebracht aan het KDV, en uiteindelijk hebben we er voor een in de buurt gekozen. Is wel iets een iets groter KDV , maar zo,praktisch dichtbij en ze zijn erg op de natuur gesteld en gezonde voeding. Nu liggen de papieren hier en moet ze gaan ondertekenen. Nog steeds heel apart. De volgende mijlpaal vind ik de 26 weken, dan is het kindje levensvatbaar. Zo leven we van mijlpaal naar mijlpaal! Ohja. Merk verder dat ik weer vaker misselijk ben/ wordt. Denk dat mijn maag een beetjemonwennig de verdrukking aan het komen is. Een lunch met soepje en broodje, bekertje melk en fruit is al teveel! Net als het avondeten. Moet echt vaker kleine beetjes eten, anders ben ik echt misselijk en komt het er weer uit . Ben nu in totaal nog maar 3,5 kg aangekomen,,maak me er soms zorgen over of dat wel voldoende is! Ook besef ik me dat het nu echt snel gaat.. Zat gisteren een planning te maken voor de periode tot aan mijn verlof. Als ik die ene cursus niet kan gaan doen, wil ik voor 6 weken voorafgaand aan uitgerekende datum verlof nemen. 10 weken na de uitgerekende datum is het 24 december... Die laatste twee weken kerstvakantie pak ik er dan mooi bij en dan zou ik 6 januari weer ah werk gaan. En dus werken tot 2 sept! We hebben nog 2 weken vakantie staan, dus al met al nog zo een 10/11 werkweken te gaan! Gaat echt snel! En moet nog best veel doen... . Oh ja, heb me ook opgegeven voor zwangerschapsgymnastiek, maar kan nog kiezen. Jullie advies graag... Optie 1: van 2 juli tm 3 sept Optie 2: van 15 juli tm 30 sept Uitgerekende datum is dus 15 oktober. Ben benieuwd wat jullie zouden doen. Tot zover weer mijn update, lekker lui op de bank met groeiende buik! Ohja, mijn volgende controle is 20 juni en 24 juni geeft het ziekenhuis een informatieochtend over pijnbestrijding/begeleiding bij de bevalling met andere zwangeren. Krijg er dan een echo en een controle achteraan. Xxx
fijn dat je weer bent bijgekomen van jullie avontuur in Zuid-Frankrijk en je aan het richten bent op de gym, verbouwplannen etc. De cursus die het vroegste is zou ik zelf voor kiezen, want je kindje kan ook zomaar 4 wkn te vroeg komen. Hoewel ik zelf uiteindelijk niks aan de cursus heb gehad en meer had aan zwangerschapsyoga . De belangrijkste cursus vond ik nog de BV cursus van LLL die heeft me veel info gegeven ...want toen het eenmaal zover was viel het me tegen met aanleggen enzo en tepelkloven en aanhaptechniek. Waarschijnlijk had ik afgehaakt als ik die dame van de cursus niet ff had kunnen bellen.
Hier was het advies dat je 2 tot 6 weken na de laatste les was uitgerekend (cursus van activite). Dan zit je met alle dames rond dezelfde periode vd zwangerschap. Vraag het aan de vk/ gyn over je gewicht. Is niet veel, maar als kindje goed groeit is het niet erg. En inderdaad vaak kleine beetjes eten. Ik eet vaak 5 of 6 keer op een dag wat. Tussendoor eet ik dan een cracker, vla met crusli of fruit. En ik ben ook niet van met zijn alle op elkaar zitten. Heb af en toe eigen plekje nodig om me even terug te trekken.
welkom thuis lieverd! ik zou ook voor de vroegere. Bijzonder toch dat je daar gewoon over na mag denken <3 knuf!
Volgens mij maakt het gewicht ook niet zo heel veel uit. De een komt 25 kg aan, de ander maar 6 of 7... en krijgen een gezond kindje. Gewoon vragen aan de verloskundige, die weten het zeker. Pfff, moeilijk hè, als je op een totaal verschillend level zit en iemand in je nabije omgeving iets wat je erg aan het hart gaat totaal niet begrijpt? Kan me voorstellen dat je het fijn zou vinden als het anders was; dit schept een enorme afstand. Niet alleen naar je schoonmoeder maar ook wellicht naar je vriend omdat hij er dan toch een beetje tussenin staat. Hopelijk leer je het los te laten. Ze begrijpt het niet, en zal het blijkbaar ook nooit begrijpen. Het maakt wel echt de indruk dat het geen kwade wil is, ze lijkt wel het beste met je voor te hebben. Desondanks erg pijnlijk. Daarmee samenhangend: Dit is nu precies waarom ik ooit opperde dat je eens een boek zou moeten schrijven (naast dat je gewoon een prima schrijfstijl hebt en werkelijk prachtige gedichten schrijft die je echt raken): Juist deze emoties, die emotionele achtbaan van hoop, wanhoop; het omgaan met de omgeving (een partner die er anders tegen aankijkt, een omgeving die het niet begrijpt, noem maar op): Jij beschrijft dat zó helder en ik denk ook heel herkenbaar voor alle MMM-meiden. Informatie over onderzoeken, behandeling enz. die vind je wel in folders en all over het internet. Maar juist het stuk herkenning, de eenzaamheid die zo'n traject en alles eromheen geeft ik denk dat daar vooral behoefte aan is. Er zijn vast wel wat boeken op de markt (dat weet ik trouwens wel zeker, een vriendin van mij heeft er 2 die ik beide gelezen heb om me wat te proberen in te leven in wat zij en haar man doormaken), maar wat me daaraan opviel is dat het ook vooral ging over een beschrijving van de behandelingen en daarnaast beschreef de hoofdpersoon wel hoe zwaar het is, maar ik had toch vooral het gevoel van... ja.. afstand. Je las alleen háár verhaal, door de manier waarop het beschreven is, hoewel ook daar de emoties denk ik heel universeel waren. Zoals jij het beschrijft, ik weet het niet, het gaat gewoon meer leven. Je voelt echt mee. Althans, dat geldt in ieder geval voor mij. Succes met de verbouwing en veel plezier met alle voorbereidingen! En inderdaad: Op naar die volgende mijlpaal..!! Liefs van Katherine.