Jeetje... Ben een jaar niet op zp geweest en via ander topic zag ik dat je zwanger bent .... Wat fantastisch... Als ik t iemand gun ben jij het!! Gefeliciteerd!!!
Wauw Juul, alweer 37 weken. En nog geen naam??? Eh, toch snel maar uit gaan komen hoor. Als ik geen naam had gehad, had ik toch wel een probleempje,hihi! En ook een beetje je rust gunnen. Je hebt straks een prestatie te leveren, en dan kun je maar beter beetje uitgerust zijn. Ik ken dat gevoel heel erg, eigenlijk pas echt rustig zijn als je je kindje daadwerkelijk gezond en wel in je armen mag hebben. Oh, het is gewoon eindelijk bijna zover. Na lang wachten en bijna de hoop te hebben opgegeven nu gewoon echt jullie wens, jullie wonder, eindelijk werkelijkheid Geloof me, ik wist dat het mooi zou zijn, maar zo mooi. Nee, dat had ik alleen maar kunnen hopen. En het is echt niet altijd rozengeur en maneschijn, maar wat is dat wel. Het zien van je prachtige wondertje is zo speciaal. Elke dag weer ben ik zo dankbaar, blij en gezegend dat ik haar heb mogen krijgen. Zij is mijn alles, het mooiste wat me ooit heeft mogen overkomen, want ik besef me ook iedere dag weer dat dit echt niet zo vanzelfsprekend is als dat het soms lijkt. Meis, ik denk aan je, en hou je zeker weten in de gaten. Dikke knuffel van mij en mijn kleine meisje
Juul!!! Nog effies! Lekker doen waar je goed bij voelt! Ennuh inlezen over bevalling? Vooral niet! Doen whaaa Euhh dOet pijn en euh doet pijn whaaaa meer hoef je niet te weten Maar als ik jou was zal ik 1 ding op e lijstje zetten; de naam!! Hier voelde de naam nooit als de naam! Maar nu pas dus ga niet op zoek naar dat: "wauw dit is het ik rijk naar de hemel gevoel" En wat dat schrijven betreft herkn ik het zo!! En je hoeft niet te schrijven, blijkbaar heb je het nu niet nodig.. Denk straks na de bevalling dat je heeeel veel wilt delen, had ik tenminste! Heb aan iedereen mn bevalling geschreven haha Oke ik ga voeden want ik draaf door lala
Juul nog geen naam!! ik was blij dat wij die al hadden beide keren . V kwam met 37 +3 en J met 31+3 dus voor je het weet kan het zoverzijn. Succes met de laatste loodjes
Wat een lieve, fine reactors weer! Dank jullie wel! Merkte de afgelopen week dat ik mezelf ook wel wat druk oplegde met mijn to do-lijstjes . Uiteraard heb ik ze nog steeds, maar de belangrijkste dingen zijn voor mijn gevoel gedaan. Vorige week nog de grootste klus geklaard met mijn schoonzusje die kwam helpen met Operatie Clean Kitchen. Niet dat ik onhygiënisch ben ofzo, het ziet er op zich altijd redelijk opgeruimd uit in huize Juul, maar ik stoorde me toch aan de hoeveelheid kruimels in de chips en koekjes la, de ongeorganiseerde potjes kruiden en wat is nog houdbaar-verzameling, de afzuigkap die ik toch eens bekeek (al is deze niet zichtbaar) en het de laag stof op de bovenkant van de keuken (waar je alleen kunt kijken als je op een ladder staat). Enfin, dit alles is nu niet meer en is schoon en wel. Durf de kraamhulp straks met een gerust hart in een overzichtelijke en logisch ingedeelde keuken haar gang te laten gaan. Kelderkast idem. Klusjes waar je nooit tijd voor neemt, omdat het zonde van de tijd is. Woensdag was het dan tijd voor een ontspanmoment, en heb nog even lekker mijn voetjes laten verwennen bij de pedicure, want de keukenklus was dus niet in 1 dag geklaard. Nee, na de start gemaakt met schoonzus heb ik dinsdag en woensdag (deels) ook nog doorgewerkt. Met als gevolg dat mijn voeten en enkels die woensdag gewoon echt opgezet waren, heel beeld vocht. Inmiddels is het weer weggetrokken, maar dat is echt een signaal bij mij datum teveel doe. En ondertussen nog steeds snipverkouden. Hoop echt dat dat binnenkort wegtrekt, want ben er erg benauwd van en hoest me de longen uit het lijf. Arme kleine... Hoewel, geef haar nu nog even wat afweerstoffen mee met die fikse verkoudheid . Ander verwenmoment afgelopen was afgelopen vrijdag. Nog even lekker naar de kapper en op de terugweg langs de ikea om nog een lijst te kopen voor een mooie print voor op de kamer van ons meisje en wat nuttige badkamerbenodigdheden voor de badkamer op zolder. Een wc borstel voor 1 euro, haakjes, een toiletrolhouder, badkamerlamp. Lekker lowbudget! Mag inmiddels ook wel, want door de verbouwing, de lekkage en de aanschaf van al dan niet noodzakelijke babyspulletjes zijn de kosten behoorlijk opgelopen... Komende maanden weer wat rustiger aan doen . Aan de andere kant, het is zo bijzonder om nu eindelijk geld te mogen uitgeven aan Baby. Aan Babyspulletjes, om luiers in de aanbieding te kopen bij het KV ipv de zwangerschapstesten of ovulatietesten online... Vrijdagavond zijn we dan ook spontaan nog even een hapje wezen eten bij een gezellig eetcafeetje. We waren eigenlijk sinds de vakantie in juli niet meer uiteten geweest, ook niet om mijn verlof ' te vieren'. Had toen nog geen rust in mijn lijf (de lange to do lijstjes) en nu had ik dat wel. Bovendien zat mijn haar te leuk om niet uit eten te gaan, vond ik . Vriendlief trakteerde en we hebben een hele fijne, intieme, knusse avond gehad. Ouderwets gezellig, af en toe een traantje toen we stilstonden bij de afgelopen jaren en dankbaar voor het Nu en voor het wondermeisje in mijn buik. De rust die we nu samen ervaren is heel bijzonder, alsof we sterker staan dan ooit. En liever zijn voor elkaar. Hoor mezelf soms ook onaardig zijn als ik dan even geïrriteerd ben, terwijl er bijvoorbeeld geen rede voor is anders dan mijn moeheid. Ben me er dan ook bewuster van en zeg dan ook direct sorry, dat ik het nietzo bedoel, maar bijvoorbeeld heel moe ben. En andersom merk ik dat vriendlief ook een stuk geduldiger is. Komende week alweer 38 weken! En ik geniet nog zo van haar bewegingen in mijn buik. Ondanks dat het slapen soms wat lastiger gaat, ondanks dat ik eerder moe ben en wat kortademiger. Het wonderbaarlijke gevoel van dit leven in mijn buik... Dat het mogelijk is... Haar billetjes tegen mijn had voelen opbollen als ze even niet lekker ligt. Een voetje dat zich uitstrekt... Ik liefkoos alle bewegingen en koester ze, deze dierbare momenten. Een gevoel wat ik wellicht maar een keer in dit leven mag meemaken. Dt weekend hebben we het ook over namen gehad. We gaan nog steeds van hot naar her. De naam lijkt weer teveel op de naam van... De naam is al gegeven aan.... Die naam komt wel heel vaak voor.... En die naam pas echt niet bij de achternaam, dat wordt dan hilarisch en kunnen we haar niet aan doen... Merk ook wel dat ik de grote criticus ben en wellicht moet loslaten dat een naam bijvoorbeeld niet persé uniek hoeft te zijn.... En tja, dan staat-ie misschien in de top 50... Is dat heel erg? Als wij het een mooie naam vinden? Dat moet nog even bezinken. We hebben in elk geval genoeg namen die we beide 'wel mooi vinden'. En tja, we moeten er wel rekening mee houden dat ze straks 100 jaar met haar naam moet doen . Deze week waarschijnlijk ook de laatste details af voor het geboortekaartje! Het wordt een uniek kaartje... Eenvoudig en zonder al teveel tekst toch persoonlijk.... Enfin, morgen kan ik hopelijk wat uitslapen en heb uiteraard nog wel wat op mijn to do lijstjes staan . Maar hopelijk in de middag ook nog wat van de herfstzon genieten! Voor de werkenden onder ons: werkte morgen en ik hou jullie op de hoogte hoor! X PS Bij de ikea in wat spiegeldeuren nog even een buikfoto gemaakt (zie album). Dat schiet er de laatste weken toch een beetje bij in vreemdgenoeg. De stand is nu 9kg aangekomen, misschien na dit weekend wel 10kg...!
Wat schrijf je toch een herkenbaar verhaal Juul... Het genieten, het poetsen, het regelen... Geniet nog lekker van je buik, van het getrappel, voor je het weet is het voorbij. Nu gaat het echt snel!!! En de naam... Als je haar ziet, weet je het vanzelf. Of hij nu vaker voorkomt of niet. Gelukkig hebben jullie verschillende namen die jullie beide mooi vinden. Dat is wel zo fijn... Geniet nog meis! Liefs
Lieve Juul, jouw verhaal had ook uit mijn (digitale) pen kunnen komen. Langzaam in de ruststand komen. Besef van de uniciteit van het nu. Met af en toe een bijbehorend traantje. Krankzinnige, onberedeneerde schoonmaakacties (en wat voelt dat lekker als het allemaal schoon is!). Geboortekaartjes (vergeet de envelopjes niet ). Etcetera. Geniet! En voor je het het weet is je wondertje daar. Hou ons op de hoogte! Ik ga nog even naar je foto kijken.
Waaaaaah, nog even Juul. Eigenlijk best snel gegaan he? Zeg, ik weet jullie smaak verder niet maar wat vind je van de naam Joya of Joia. Vind het een naam die, gelet op jullie geschiedenis erg bij jullie past. Wel gepikt van een medeforummer . Joia, Joya...t is ff wennen maar ... Misschien totaal NIET jullie smaak hihi maar wie weet.... Xxx
Oh zo fijn die laatste loodjes! Geniet maar dat doe je al. Zo heerlijk dat gevoel van leven in je maar straks kan je haar echt vast houden en dat is zoveel bijzonderder Ik heb tot aan de bevalling getwijfeld over onze meisjesnaam (niet te apart, niet te lang icm achternaam enz) maar toen ze er was en wist dat ze een meisje was was er geen twijfel meer. Onze naam hoorde gewoon bij haar! Probeer nog wel wat te relaxen en vooral te rusten! Je lichaam moet straks een behoorlijke prestatie verrichten en vervolgens de zorg voor je meisje. Bijna Juul...bijna!
Moest vanochtend aan je denken, op de fiets naar mijn werk door de stad. De stad die vol staat met kermisattracties... Ik dacht, je zal nu maar erdoorheen moeten omdat je moet bevallen. En ineens dacht ik aan jou! En kom nu dus meteen even spieken want vroeg me af hoe het met je is. Wat fijn om te lezen hoe je van alle bewegingen geniet, zo heerlijk hè! En de naam, gewoon doen waar jullie je goed bij voelen, al staat ie op nr. 1! Het is jullie kind, jullie meisje en die verdient de mooiste naam die er naar jullie idee is. Succes met kiezen hihi! Geniet er nog eventjes van Juul, niet alleen van de bewegingen en het contact met jullie meisje in jouw buik, maar ook van de rust die je nu echt nog even moet pakken! Ben benieuwd wanneer ze zich aankondigt, zal regelmatig even komen spieken! Succes alvast hihi!
Ik ga mee af tellen met je meid.. Nog heel even en jullie homemade wondertje,, ligt in jullie homemade kamertje Knuffel
Lieve Juul, Een stille meelezer met af en toe een korte noot. Maar nu is het gewoon bijna zo ver!!! En wil ik je nog even wat vertellen. Als ik jouw verhalen lees, voel ik een rust, voel ik kracht, veranderd verdriet in blijdschap. Je zou een boek kunnen schrijven, je raakt de lezers, in ieder geval ik. Je hebt een droom, bewandelde de berg naar de top, maar steeds viel je van de berg, je gaf niet op maar bleef proberen, vechten om je droom uit te laten komen en nu? Sta je al bijna aan de top! Je bent echt een powervrouw!!!!! Beetje emo, horrormonen en steeds als ik dit topic open, voel ik nog meer emoties van geluk. Succes de laatste loodjes!!! Dikke knuffel
Ook heel mooi van jou geschreven Mauw Ja Juul, ook ik moet veel aan je denken hoor, bijna is ze er dan. Mooi om te lezen dat je wel echt geniet, iedereen kan tegen je zeggen dat je moet genieten maar met een geschiedenis in de mmm is dat niet altijd makkelijk, ik kon het niet goed maar dat hoort ook gewoon bij mijn ietwat neurotische karakter dus ik kan nog wat van jouw updates leren Ik hoop dat jullie uit een naam gaan komen, ik kan mij herinneren dat je ooit zij dat er eentje op nummer 1 stond? Alle namen zullen al de revue zijn gepasseerd, Nova, Luna, Sterre, Sophie, Emma: anyway, succes En ook succes de laatste loodjes, ik hou je in de gaten!!!
Wowwwww BIJNA is het zover! Ik ben al lang niet op het forum geweest maar MOEST even spieken, want ik weet (en velen met mij) dat het bijna zover is! Ik kan alleen maar zeggen: GENIET nog even van je buik en GENIET straks ook van je bevalling.. Het is zo iets bijzonders! Laat die weeen maar komen, je kunt het!
De laatste loodjes, spannend! Geniet nog even van de rust, voor je het weet mag je aan de bak, niks uitrusten na zo'n inspannende bevalling Moeilijk hè, De Naam. Het is denk ik een kwestie van besef dat 'de perfecte' naam niet bestaat... smaken verschillen nu eenmaal. Vooral maar vasthouden aan wat jullie allebei leuk vinden; gelukkig hadden jullie al wat namen die jullie allebei wel ok vonden. In huize Kath was redelijke paniek aangezien manlief en ondergetekende een totaal verschillende smaak qua namen bleken te hebben. Maar ook wij zijn eruit gekomen (even een hart onder de riem ). Loslaten en je gevoel laten spreken is mijn advies... Trouwens: Ook je eigen smaak kan veranderen realiseerde ik me laatst weer eens. Ik ving een aantal maanden geleden nog een gesprek op van een grote groep (ik schat 50+/60+) dames, die het hadden over de namen van hun kinderen. Toch een behoorlijk groot aantal had hun kind een andere naam gegeven als ze nu zouden bevallen (!). Ik had de indruk dat met name de moeders die namen hadden gegeven die populair waren in die periode spijt hadden (dus niet de populaire namen met enige tijdloosheid die altijd wel ergens in de top zoveel blijven hangen). Maar goed, dit was natuurlijk niet bepaald een wetenschappelijk onderzoek... vond het iig wel bijzonder. Succes met kiezen! En natuurlijk met de bevalling straks. Liefs, Kath
Zet hem op meid!!!! Nog eventjes en dan is zé er! Wij hebben ook een BZN (baby zonder naam) Gelukkig hebben we nog iets langer dan jullie om er over na te denken Geniet nog even van het geschuif en gewurm in je buik, je gaat het nog missen straks! Moest ineens denken aan datgeen wat je schreef over Tessa en de cijfers die ze doorkreeg (zes/zeven) Dat was achteraf volgens mij het aantal weken tot de bevruchting...???
Met een brede glimlach lees ik de lieve reacties en de meelevende meisjes hier weer. Zo bijzonder. Mauw, met name jouw reactie... Dankjewel. Het schrijven gaat er wel komen, dat voel ik ergens. Misschien wel wanneer ze er straks is, in de wintermaanden... Kan me de winters van de afgelopen nog zo goed herinneren... Vooral de decembermaanden vol eenzaamheid en tegenstrijdige gevoelens. De worstelingen van de familiebezoekjes. Kerstfeest als familiefeest. Zal dit jaar extra stilstaan bij ons geluk, maar ook en vooral bij de meisjes die dit geluk (nog) niet mogen of niet (meer) kunnen ervaren. Zo dubbel soms... En dat geldt voor veel. Zo was ik twee weken terug op de begrafenis van onze oude buurman, de vader van mijn 'oude' buurjongen en buurmeisje, leeftijdsgenoten, beide ook ouder van jonge, zeer jonge kindjes (buurmeisje nog maar net bevallen van nummer 2). Hoe dicht leven en dood bij elkaar staan. Verdriet en blijdschap. Het leven zit vol tegenstrijdigheden... Maar ja, ik geniet vooral deze twee laatste weken oprecht. En voel dankbaarheid dat ik dit mag meemaken. Misschien klinkt dit wel 'zwaar op de hand', maar ben trots op mijn lichaam, op mijn lijf. Op het leven in mijn baarmoeder, op mijn vriend, op ons. De box in de kamer, alsof er altijd al heeft gehoord. De kinderwagen pronkt, mooi opgemaakt. Het kamertje, eindelijk... Het wiegje naast het bed op klossen... In ons huis! Onwerkelijke werkelijkheid! Vandaag had ik weer controle. Nu ben ik inmiddels al drie weken echt enorm verkouden en blijf maar heel erg hoesten en een oneindige hoeveelheid snot uit mijn neus snuiten... Dat ze toch even een hartfilmpje van de baby wilde maken en de harde buiken wilden meten. Gelukkig was het - mocht een half uur blijven liggen - in orde. Alleen, de verloskundige kwam erachter dat de laatste groeiecho met 30 weken was geweest en ze hadden er kennelijk nog een in week 35 moeten maken (ivm medische achtergrond?). Dus, kleine moest nog weer gemeten worden. En op zo een moment maak ik me weer even zorgen. Ook door mijn gezondheid en omdat ik nu 'nog maar' 9kg ben aangekomen. Zal ze wel goed gegroeid zijn? Is alles nog goed? Heb ik wel goed voor de kleine gezorgd... Ze bleek lastig op te meten, omdat ze al diep met haar hoofdje in de bekken ligt... Ze draaide af en toe...maar, daar zag ik uiteindelijk weer het hoofdje, met het handje ernaast... Zo lief! Ik direct vragen of het in orde was, maar kreeg als antwoord dat ze dat pas kon zeggen als alle waardes in de tabel waren gezet. Oh... Dan schrik je toch een beetje. Hield me maar stil en tuurde mee naar het beeldscherm. Uiteindelijk het verlossende woord, nadat ik de koude gel weer van mijn buik had geveegd en mijn shirt weer naar beneden was:ze ligt nog prima binnen de curve, alleen was het hoofdje lastig te meten ivm de ligging. In elk geval lange beentjes en ze zou nu rond de 3 kg wegen. Mijn bloeddruk nog steeds laag, maar ze zijn tevreden. Dus ik ook! Als er wat was, kon ik direct bellen! Erg lief. Heb trouwens bedacht dat ik 13-10-13 wel een mooie datum vind, maar de 18e ook: is mijn vader jarig en dan is het volle maan! Die cijfers van Tessa trouwens, de 6 en 7... Geloof ik... Denk niet dat het het aantal weken is, want ik was begin januari bij haar en testte eind (?) februari positief... Maar hoop dus niet dat het 6 of 7 oktober is . Wil graag nog een weekendje genieten van mijn buikje . Maar aan de andere kant: zij bepaalt haar verjaardag! Ze mag kiezen wanneer ze de wereld wil zien.... Ook nog dank voor alle naamloos, leuk! Leuk te lezen! Alleen we zitten dus echt met de achternaam van mijn vriend die een aantal namen onmogelijk maakt... Erg lastig . Enfin, ga nu lekker slapen! Hou jullie op de hoogte! X