-Ik kom even binnenvallen.- Eerst keer dat ik dit topic lees, inclusief de eerste post. Ik krijg er tranen van in mijn ogen (hormonen ). Wat super dat je na al die jaren toch mama bent mogen worden! Echt een verhaal voor mensen die de moed al hebben opgegeven... Wow! Gefeliciteerd!
Ik wens jullie als gezin een hele fijne kerst en een geweldig oud en nieuw! Het is zo bijzonder de eerste kerst en jaarwisseling met je ukkie! Geniet er van Juul! xxx
Juul je bent vast nog heerlijk aan het genieten van je kleine meid Hoop dat je een fijne kerst hebt gehad en - wrs voor het eerst in jaren net als hier - een vrolijk en gezellig oud&nieuw
Morgen gaat ze voor het eerst een paar uurtjes proefdraaien op het kinderdagverblijf... En morgen, morgen hoop ik eindelijk weer eens wat op papier te zetten, want eerlijk gezegd ben ik best een beetje 'geleefd' de afgelopen weken... Zoveel hoogtepunten, zoveel stapjes... Gelukkig vertellen alle foto's samen ook een verhaal. En heb ik kleine aantekeningen gemaakt... Dus morgen als het goed is een 'oude vertrouwde' update... Bereid je maar voor op een lang verhaal... Een emotionele terugblik, maar dit keer een blije... Iets wat ik me vorig jaar om deze tijd (vroege miskraam, alweer) nooit had kunnen bedenken... Tot morgen!
Ik kan niet wachten!!!! Oh ja, en jij morgen ook succes! Niet alleen Elfje zal moeten wennen, ik denk jij ook! Zakdoeken paraat?! Knuff, komt goed!
Jaaaaaa update! Spannend! Ik zei ook tegen de meiden van de opvang: volgens mij is het proefdraaien ook meer voor de moeders.... Die kleintjes vinden het allemaal wel best Kan ook niet wachten op een update! Er gebeurt zo veel en als ik naar mijn meisje kijk en zie hoe ze verandert en hoe ik ben verandert sinds zij er is.....ik kan alleen maar met een hele grote brede grijns terug kijken op het afgelopen jaar...who knew '13 could be a lucky number!
Ben erg benieuwd naar je update! Maar voor nu wens ik jullie een heel fijn 2014 toe! En ja, 13 is zeker een geluksgetal voor velen van ons en voor mij was dat het al (op de dertiende m'n man ontmoet, op de dertiende getrouwd en op de dertiende is ons wonder geboren)!
Het is 12.44. De tafel is een troep voor mijn doen. De waterkoker staat aan. Ik check mijn telefoon met regelmaat, omdat ik hoop dat mijn vriend me even belt, omdat ik hem net per whatsapp heb gevraagd op de terugweg van zijn werk even langs Utrecht te rijden, om een borstkolf (de b to b van Difrax) waar ik via Marktplaats op heb geboden op te halen (want heb toch maar besloten het te proberen, het elektrisch kolven ). Ondertussen dwaalt mijn blik af naar de tijd, want om 14.00 moet ik ons meisje weer ophalen van haar proefuurtjes bij De Zeepaardjes en de tijd die ze daar is, had ik mezelf echt toegeëigend om eindelijk weer eens te schrijven. In gedachte ben ik al zo vaak begonnen met schrijven Schrijven over al haar stapjes, de eerste momentjes en vooral alle emoties en verwondering, liefde en blijdschap over al wat we mee mogen meemaken En daar zit ik dan nu eindelijk, met de knallen van vuurwerk op de achtergrond, een waterig zonnetje wat door het raam naar binnen schijnt, met een box in de kamer, een babyborsteltje op tafel, een kinderwagen in de gang, een speelkleed op de grond, flesjes in de keuken, spuugdoekjes op de bank en oh zo charmante voedingsbh aan. Ik. Mama. Wij. Ouders Droom. Werkelijkheid. Het afgelopen jaar is voor ons een ommekeer geweest ten opzichte van de jaren ervoor met zoveel dieptepunten. Soms leek het wel of het ene dieptepunt het andere overtrof. Net als we weer omhoog geklauterd waren, vielen we weer en leek het dal donkerder dan ooit. Te bedenken dat vriendlief en ik vorig jaar om deze tijd weer zo verdrietig en teleurgesteld waren met wederom een miskraam. Ondertussen is het half zeven geweest. Rustig schrijven in anderhalf uur tijd? J J J Even een telefoontje, nog een telefoontje, een kopje thee en een boterhammetje en toch maar even het ietwat smoezelige boxkleed in de was gedaan en het was alweer 14u, tijd om ons elfje op te halen. Met een lege kinderwagen loop ik richting de kinderopvang, waar ik vriendelijk wordt opgevangen door de conciërge-mevrouw. De kinderwagen laat ik in de hal en ik vraag hoe het gegaan is. Volgens haar wel goed. Ze vindt ons meisje een dropje, en wat een mooie donkere haartjes. Heeft ze die van haar vader? vraagt ze, doelend op mijn blonde haar. Dit beaam ik lachend en trots en na een kort praatje loop ik naar de Zeepaardjes-groep. Ze ligt te slapen in de armen van een van de leidsters van de groep, want als ze haar weg legden, dan werd ze weer wakker. Ze heeft goed gedronken en was heel wakker, al de tijd dat ik weg was. En dan nu eindelijk in slaap gevallen. Ze had 110ml gedronken. En terwijl ik dit zo opschrijf, besef wat een geluk het is, wat onvoorstelbaar het is dat ik dit op oudejaarsavond mag opschrijven. Onvoorstelbaar . Een terugblik naar oktober nog haarfijn op mijn netvlies en op de meest kostbare plek in mijn geheugen. Wat genoot ik van mijn dikke buik En wat heb ik achteraf gezien nog veel gedaan tot vlak voor de bevalling. Twee dagen ervoor nog even langs mijn werk. De dag ervoor nog op de fiets naar de stad om nog even wat te winkelen. Het huis was schoon (zou ik nu weer eens moeten doen, zo uitgebreid) en alle kastjes weer efficiënt en netjes ingedeeld. Nog even naar de Ikea geweest voor - waarvoor ook alweer? Volgens mij voor iets wat ik toen echt heel belangrijk en noodzakelijk vond J. Oh ja: badkameraccessoires voor de zolderbadkamer. Het enige waar we echt nog steeds niet uit waren, was de naam Oh, wat was dat een moeilijk iets voor mij. En wat was ik er onzeker over. Jullie hebben al mijn twijfel en onzekerheden mee kunnen lezen. En zelfs na de bevalling bleef ik onzeker. Inmiddels is De Naam gewend en past ze bij ons elfje. En, gezien het gegeven dat er van haar naam maar één andere naam te vinden is per google, plaats ik hem liever niet online.
Vrijdag 11 oktober Gebroken vliezen om 20.15 Waar ik de dag ervoor nog op de fiets naar het centrum was geweest, had ik deze dag een luie dag. Lekker lang en lui op bed blijven liggen. De was kwam wel Wilde me nog even bezig houden met het geboortekaartje (was ik ook al druk mee en onzeker over. Het moest immers perfect zijn), dus heb best lang op bed gezeten. Pas rond het middaguur opgestaan en het huis wakker gemaakt. Had vriendlief nog een berichtje gestuurd of we die avond uit eten zouden gaan. Immers, ik dacht dat ze of pas de 13e zou komen: leuke datum 13-10-13 of de 18e, op mijn vaders verjaardag. Mijn vriend dacht hetzelfde: dat dit het laatste weekend samen zou zijn. Maar, uiteten, daar had hij niet zoveel zin in: hij zou wel lekkere hapjes halen voor de avond. Rond 19u zitten we aan tafel gezellig met krantjes, een hapje, ik op de ipad nog bezig met het ontwerp voor het kaartjes en vriendlief surft ook wat. Klinkt misschien heel ongezellig, maar met een muziekje erbij, een beetje mijmerend over hoe ons meisje eruit zal zien, best heel gezellig! Rond 20.15 - net na een paar groenteloempiaatjes voel ik aandrang voor een Grote Boodschap. Ha, mooi! Die heb ik niet vaak en als ik m heb, moet ik er goed gebruik van maken! Dus ik zeg tegen vriendlief dat ik even naar boven ga met wat boekjes. Eenmaal op de wc voel ik wat druppelen terwijl ik niet aan het plassen ben toch?! ----- En net als ik begonnen ben aan deze terugblik, komt mijn lieve vriend binnen, met de borstkolf van MP, die ik natuurlijk even wil steriliseren en uitproberen... dus, op dit spannende hoogtepunt vlak voor mijn terugblik op de bevalling, hou ik maar even op met tikken..." Het is dus een to be continued... Een mooi begin voor het schrijven in 2014: een terugblik op de eerste maandjes, weken en om precies te zijn 81 dagen (vandaag) van het leven van Ons Elfje! Met daarin zoveel hoogtepunten... Dus, lieve allemaal, tot volgend jaar en ik wens jullie allemaal een heel mooi, fijn en liefdevol 2014 toe. Vol wonderen... En dat ze voor een ieder mogen bestaan... En dank, dank voor al het medeleven en lieve steun die ik van jullie mocht krijgen. Dank voor al het meelezen, de lieve woorden en betrokkenheid, ook van de lieve, en passant meelezeres. Tot Volgend Jaar (als in: gauw!)! X
Ahh, Juul, fijn om weer een teken van leven te horen! Ben erg benieuwd naar je ervaringen. hopelijk is het goed gegaan met jullie Elfje op het KDV ( vast wel) en heb jij de eerste keer " overleefd" Wil het kolven ook lukken? Ik heb je verhalen gemist hier en ben benieuwd naar je bevallingsverhaal en natuurlijk de eerste 81 dagen met jullie meisje! Voor nu een hele fijne jaarwisseling en op naar een nieuw jaar samen als gezin! Wie had dat vorig jaar gedacht?! Vind je nog steeds zo'n bijzonder verhaal!
Gelukkig nieuwjaar voor jou en je gezinnetje (hoe klinkt dat )! Een onwerkelijk mooi 2013 en hopelijk is 2014 net zo prachtig ben benieuwd naar de rest van je terugblik.
oeoeoeoeh een cliffhanger in je update! Je weet het wel spannend te maken Juul In elke geval ook voor jou en je gezin (!!) een prachtig 2014 gewenst met veel mooie momenten met je Elfje!
Een heel gelukkig nieuwjaar gewenst! En wat kan je toch boeiend schrijven. Zat er helemaal in en toen... Haha, spannend hoe dit avontuur verdergaat
Leuk om je update te lezen... althans een deel daarvan.. Je komt inderdaad tijd tekort met zo'n kleintje, hè! Fijn te lezen dat jullie zo aan het genieten zijn van jullie wondertje. Een heel gelukkig, gezond 2014 vol verwondering gewenst!