Mijn zoontje van bijna 3 is met veel dingen nog helemaal niet zelfstandig. Het interesseert hem gewoon niet lijkt wel! Zo probeer ik sinds kort een beetje te oefenen met zelf zijn jas aantrekken, zelf zijn schoenen of sokken uittrekken, oefenen op het potje. De meeste kinderen van zijn leeftijd kunnen dat best al. Mijn zoontje wil het niet eens proberen, hij wordt dan meteen erg boos en driftig als ik het hem zelf wil laten proberen. Ik vraag me dan af, kan hij het niet of wil hij het niet? Zo ook met nieuwe dingen. Meneertje heeft vorig jaar met zn verjaardag een loopfiets en een tractor gekregen. Tot op de dag van vandaag durft hij op beide voertuigen niet te rijden. Niet alleen, maar ook niet met hulp van ons. Hij begint al te gillen als wij hem er op willen zetten om het te proberen. Terwijl hij al wel een tijdje op een loopauto rijdt, maar die is nu kapot, en op een klein bakfietsje wat echt te klein wordt. Ik vraag me nu af of ik hem hierin toch meer moet stimuleren en hem blijven uitlokken, of het los moet laten met als gevolg dat hij deze dingen niet eens probeert? Heeft iemand dezelfde ervaringen en tips voor mij?
zijn er anderen kinderen bij wie hij ziet dat ze het wel doen? op de loopfiets, jasje aan doen etc? En interesseert het hem, als andere kinderen met zijn speelgoed spelen ? Want zo zou je hem met de tractor nog uit kunnen lokken. Ik zou het zelf wel proberen denk ik, dat stimuleren en uitlokken. Eventueel met een beloningssysteem. Al is het maar ind e zin van: we gaan éérst dit doen en daarna gaan we dat doen. Dat doen we bij onze dochter eigenlijk ook wel. Ik ben van mening dat je moet proeven, voor je zegt 'ik lust het niet' en dat geld dus eigenlijk ook voor dit soort dingen. Eerst proberen en dan zeggen. En al zijn ze dan nog klein - voor m'n dochter probeer ik dat toch ook wel te hanteren. Want soms, blijkt de ervaring ineens geweldig. Zo hebben wij het 2x nu meegemaakt met het luchtkussen... Drama om er op te gaan (half uur bezig) en naderhand dráma omdat ze er af moesten.... Ik weet dat ze het leuk zouden vinden - dus vandaar dat we ons best er dan voor doen... maar moeilijk is het wel hoor, om een 2 a 3 jarige te overtuigen van iets...
Ja ik herken het wel bij mijn zoon. Alhoewel hij wel wat jonger is als jouw zoon. Maar ik laat het wel los. Wel ben ik begonnen met peutergym en ik merk nu dat mijn zoontje langzaamaan wat meer durft. Twee weken geleden durfde hij bijvoorbeeld nog niet op een trampoline. Maar afgelopen maandag stapte hij er voorzichtig op. Hij ziet waarschijnlijk dat andere kindjes het ook doen. Mijn zoon heeft die 'angst' voornamelijk met bewegende/rijdende dingen. Je zal hem nooit in zo'n speelautomaat zien stappen waar je 50 cent in moet gooien. Maar klimmen in een speelhuisje doet ie dan wel weer. Dus heel apart, maar het is echt bij specifieke dingen.
Het interesseert mijn zoontje niks als kindjes aan zijn spullen komen. Dat was bij zijn loopauto, waar hij wel op durfde en wat zijn favoriet was, wel anders! Hij maakt ook altijd drama bij nieuwe schoenen, verzet dan het eerste half uur geen stap! Geen aandacht aan schenken werkt dan, hij gaat vanzelf lopen Maar met zijn loopfiets en dingen leren werkt da toch anders. Nee is echt nee, hij wordt echt boos of heel verdrietig..... Trampoline wilde hij ook nooit, en dan ineens doet hij dat wel. Waar hij dat dan gezien heeft geen idee..... Ineens gaat er een knopje om. Draaimolen wil hij nog steeds niet, zelfs niet samen met mama of papa. Ach ja, het zal wel komen. Vindt het alleen zo jammer.... We willen hem met zijn verjaardag een fiets geven, maar ben bang dat deze dan tot zijn volgende verjaardag ongebruikt in de schuur zal staan (net als zijn loopfiets en tractor dus).....
Tja, als mijn dochter iets écht niet wil, ga ik dr in principe niet pushen. Behalve bij een paar dingen die ik echt belangrijk vind/vond op dat moment.. Dan was het vaak wel dat ze ff een klein zetje nodig had. Maar probeer het allemaal wel zoveel mogelijk spelenderwijs, met grapjes, uitlokken, belonen, omkopen etc. Stimuleren dus, niet pushen. Maar ja, mijn dochter is wel zindelijk, kan zich een beetje uit- en aankleden en rijdt op een fietsje met zijwielen.. Als ze dat allemaal niet zou kunnen, had ik dr waarschijnlijk ook nog wel wat meer gestimuleerd. Maar teveel pushen kan averechts werken en problemen geven met luisteren (als jij zijn 'nee' niet accepteert, dan accepteert hij jouw nee mogelijk ook minder goed)