Nu ik zwanger ben, kan ik echt een enome kattenkop zijn... tis verschrikkelijk! Het is vooral als ik moe ben, dan word ik zo onredelijk!!! en vind het zo zielig voor mn man!! Hij heeft echt heel veel geduld en zegt altijd met zon bui: ach het zijn de hormonen, zal je lekker masseren en dan is het morgen weer over! Maar gister was dat ook, ik kon niet slapen werd alleen maar moeier en dus kribbiger. Hij wil nog tv kijken maar ik ga compleet uit mn dak! Nu denk ik ik was toch nog wakker waarom doe ik zo moeilijk!!! Ik voel me er echt zo rot onder.. lijkt wel alsof ik er geen controle over heb... Hij is zooo lief voor me en dan doe ik zo! Heeft iemand tips hoe ik dit een beetje in de hand kan krijgen? Liefs angel
euh.... dit klinkt alsof ik het zelf getypt heb.... Had het bij mijn zoontjes zwangerschap de eerste weken heel erg en nu weer. Maar rond de 15 weken werd ik ineens 'gezelliger' en hebben ik de hele zwangerschap niet meer zo onredelijk gedaan tegen mijn vriend. Snap precies wat je bedoelt en je voelt je dan zo schuldig tegen over hem! Je wilt jezelf tegenhouden, maar dat lukt echt niet! Je gaat dan helemaal uit je dak om iets onbenulligs, maar je kent geen rem op dat moment... Erg zijn we he.... maar ik tel tot 10 of besef even wat ik van plan ben om te gaan doen en dan zakt het alweer af... Ben zo vreselijk gek op mijn vriend, waarom doe ik dat dan??!!
Ja tis echt verschrikkelijk.. Wat een heks kan ik zijn!! Hoop dat de moeheid wat verdwijnt nu ik naar de 15 weken ga dat is ook wat leuker voor hem... Wij moeten lichamelijk, psycologisch enz enz doorstaan, maar zij moeten er maar mee omgaan... Zou willen dat ik het wat makkelijker voor m kon maken... Maar ja zoals je zegt, soms is die rem weg en raas ik met 200km ph tegen hem aan ... arme hij!
Geen oplossing helaas, maar hier spreekt wel een lotgenoot . Ik ben zo kribbig, ik zeur dat ik te weinig aandacht krijg en vergeet voor het gemak dat ik door mijn bekkeninstabiliteit niet kan soppen. En dat manlief dus nu in zijn eentje zonder te klagen of te piepen de badkamer en de wc schoonmaakt en stofzuigt en in de tuin werkt omdat ik niet meer mag/kan bukken... Gelukkig heeft ie een groot incasseringsvermogen en glimlacht ie als ik zo'n bui heb, omdat het toch snel weer over is en omdat het de hormonen zijn en niet ik, zoals ie zegt. Ja, hij is echt te lief voor deze wereld... Inderdaad: heeft er iemand tips? Hoewel ik graag eens verrast zou worden (moederdagg!!!) en daar is ie niet heel goed in eigenlijk vind ik eerlijk gezegd dat manlief ook wel een verrassing mag gebruiken. Heeft iemand daar nog tips voor? Wat is een leuke verrassing voor een papa in spe?
Ja Dat vind ik een goeie!! Iets leuks verzinnen met vaderdag voor die geduldige, lieve, altijd glimlachende en klusjes doende mannen!! Ik ga eens op internet zoeken naar leuke ideeen, of kijken of dat zoiezo wel bestaat!!
ik bedenk me maar voordat ik mijn mond open trek: hij kan er ook niks aan doen en hij heeft het niet verdient om afgekaffert te worden. Het zijn MIJN hormonen daar hoeft HIJ geen last van te hebben, en dat werkt bij mij prima! Dan heb ik dus bij voorbaad al medelijden of voel ik me schuldig, dat helpt om dan niet alsnog tekeer te gaan. Zondag was ik echt niet te genieten 's ochtends, en toen ging hij ook nog herrie maken terwijl ik nog in bed lag. Ik ben maar even blijven liggen want anders was ik ook tegen hem tekeer gegaan, gewoon even in mezelf mopperen, bedenken dat het onredelijk is, even ademhalen en klaar. ik weet niet hoe ik het doe want ik ben normaal al zo'n felle tante (ram is mijn sterrenbeeld!).
hahaha nou we zijn dus echt niet de enige!! De lieve mannen van ons toch... hier ook altijd maar lachen en me proberen op te vrolijken als ik weer zo'n bui heb... soms helpt het en zie ik het weer helder en moet ik ook wel lachen. Echt waar joh, die hormonen zijn echt zo iets vreemds hahaha. En iets leuks voor papa in spe..... ik gaf soms kleine cadeautjes, voor de baby maar ook voor hem. En spontaan een keer uit eten gaan en een biosjes pakken. Laatst nog een koffiemok gegeven met Swerelds Liefste Papa, doet het altijd goed toch!
hier nog een lotgenoot.. ik zeur ook de hele dag dat ik niet genoeg aandacht krijg, terwijl ik méér dan genoeg krijg, en ik reageer alles op hem af!! Als ik dan plotseling zit te huilen en hem vertel dat ik me rot voel omdat ik zo tegen hem doe zegtie: 'dat maakt niet uit lieverd' pff... hij is te goed voor deze wereld.. indd, een leuk iets voor papadag is leuk, wanneer is dat ook alweer? en hoe kan ik hem duidelijk maken dat ik ook wel wat voor mamadag wil? xx
hey meid, dit ken ik als geen ander! ik ga soms om helemaal niks tekeer tegen mn vriend. als ik klaar ben met mijn rare bui dan heb ik er altijd spijt van. hier is eigenlijk niks tegen te doen ben ik bang. ik heb mijn vriend verteld dat ik er weinig tot niks aan kan doen en dat ik het zeker met hem goed ga maken na de bevalling. weekenje weg met hele gezinnetje ofzo. heb dus vantevoren al tegen hem gezegt dat het gaat gebeuren en dat ik het zeker niet zo bedoel. hij snapt het gelukkig en let er dan eigenlijk ook niet echt op. als ik weer is zo'n bui heb dan laat ie me uitrazen en vraagt daarna heel droog: "je had weer een bui he? is niet erg lieverd." en daarna even dikke knuffel en dan is het weer goed gewoon je vriend even goed uitleggen dat je er vaak niks aan kan doen en dat je (in mijn geval) tijdens zo'n bui zelf ook door heb dat je zo bezig bent maar niet weet waarom en hoe je het kan stoppen. weet zeker dat hij het zal begrijpen.