Even een verhaaltje... Vandaag had mijn lieve man: papadag! Omdat we aan het einde van de dag kijkers kregen voor ons huis, is manlief met ons zoontje van 11 maanden gaan wandelen. Zoontjelief wil sinds een paar weken graag lopen (aan de hand of met behulp van de wagen ) dus eenmaal op weg, heeft manlief zoontje uit de wagen gehaald en hem zelf een stukje laten lopen. Toen het weer tijd was om in de wagen verder te gaan, wilde manlief eerst even het dekje uitschudden wat in de wagen ligt. Hij kijkt in de wagen en op dat moment hoort hij ons zoontje onbedaarlijk huilen: gevallen! Poef! Zo met z'n neus en voorhoofd op de stoeprand. Grote schaafwond op z'n neus en een dikke bult op z'n hoofd! Huilen natuurlijk maar nadat papa hem getroost was, ging hij alweer snel lachen! Even later ben ik thuis gekomen van werk... Papa had duidelijk meer last van het incidentje dan zoonlief. Ik kreeg van de laatste bij binnenkomst een big smile maar papa moest bijna huilen, zo schuldig voelde hij zich! Ik kan me het helemaal voorstellen en het ziet er ook echt wel een beetje naar uit maar hij kan er niets aan doen. Ik vond het eigenlijk zieliger voor mijn man dan voor mijn zoontje We zullen nog heel wat blauwe plekken en schaafwonden gaan mee maken met dit kleine mannetje.. en dus waarschijnlijk ook nog wel wat schuldgevoelens... We moeten er maar een beetje aan wennen!
agossie...herkenbaar hoor..mijn vriendje stootte zachtjes ergens tegen aan met hem hij voelt zich bij wijze van nu nog schuldig! Die papa`s toch...
Ojeetje toch. Tja, het is zo snel gebeurd. Maar de kleintjes zijn het sneller weer vergeten als de ouders hoor. Vandaag knikkerde Ilana nog koppetje voorover van een matras wat op de grond lag. Ik keek maar 2 seconden om en het was gebeurd. Pffft, dat is even schrikken en schuldig voelen zeg! Maar ja, na een toverkus waren de krokodilletranen snel weer weg.
Wel schattig van papa. Gelukkig valt het met je zoontje achteraf mee. De schrik zal er wel behoorlijk in hebben gezeten bij manlief.
Ahhh die papa toch. En wat goed dat de kleine man zich zo groot heeft gehouden. Klinkt inderdaad als een lelijke valpartij...
Ik ken het, die van ons zit altijd onder de blauwe plekken en wonden! Het ergste is nog, de meeste gevallen gebeuren vlak onder je neus, als ik hem alleen laat spelen uren lang gebeurt er weinig, maar sta ik naast hem dan valt hij!
ahhhhh ja papa`s altijd met hun grote mond...als het om je kindje gaat moet iedereen huilen....wat lief he!!!