Studenten die komende week beginnen krijgen geen stufi meer, ik denk dat ze bijna allemaal een studieschuld krijgen en daar vind ik niets zieligs aan eerlijk gezegd. Ik ken niemand die niet werkte naast zijn/haar studie.
maar maakt het dan uit waarvoor je gewerkt hebt...of je daarvan je studie betaalt hebt of dat je wat meerdere kleinere kosten hebt gehad?? Dat een baantje positief is snap ik ja...maar als ik bij een werkgever meer kans maak als ik mijn studie zelf betaalt heb ipv dat ik daar andere dingen van gedaan heb dan zou ik daar niet zo nodig hoeven werken
Voor een land waarin we het zoooooo belangrijk vinden dat iedereen werkt snap ik niet dat we iets als stufie afschaffen waardoor er echt veel minder mensen aan een HBO of WO studie beginnen omdat we die gelijk in de schulden steken....o begrijpelijk.
Toen ik op de arbeidsmarkt kwam was dat nog anders, maar begrijp wel dat dat nu wel zo is. Zal mijn kinderen wel altijd stimuleren om bijbaantjes te hebben, ook al hoeven ze hun studie en andere zaken niet te bekostigen. Je hoeft gelukkig niet op je cv te zetten dat je studiekosten voor je betaald zijn.. Ze hebben snel genoeg door wat voor persoon je bent. t Is alleen jammer dat er al snel een bepaald beeld wordt gevormd van studenten die bijgestaan worden door hun ouders (rijkelui's kindje,gespreid bedje, hoeft niet hard te werken enz...) Die zullen er ongetwijfeld zijn, maar er zijn er ook genoeg waarvan de ouders uit t zakenleven komen en die toch echt een andere mentaliteit hebben.
Mijn ervaring is dat geslaagde mensen in het zakenleven juist zo min mogelijk zomaar betalen voor hun kinderen. Juist om ze te leren hoe ze zich moeten redden en ze voor te bereiden op de toekomst. Mijn werkgever is heel rijk, maar zijn alle 3 zonen werken zich een slag in de rondte naast hun school. En zeker niet omdat het financieel nodig is. Het gevolg is dat zijn middelste nu net 19 is, en naast zijn studie recent een eigen bedrijf is gestart. Maar dit gaat wel erg offtopic
Ik heb die ervaring juist niet. Dingen worden bekostigd omdat het geld er voor is. Maar er wordt absoluut gestimuleerd tot zelfstandigheid, zeker op zakelijk nivo. Dat staat totaal los van financieel bij staan.
Een studieschuld is toch heel wat anders dan een normale lening. De rente is zo laag, daarbij is het ook de enige lening naast een hypotheek die als normaal wordt gezien. Ja het is een schuld, maar een schuld die bij het leven hoort. Over een hypotheek hoor je toch ook niemand?
Dit inderdaad. Mijn ouders hadden het geld, maar wilden dat wij het zelf deden. Ik zie in mijn klas met studenten gelijk het verschil tussen mensen die alles krijgen en mensen die alles zelf betalen. Zij die het zelf betalen, werken over het algemeen (!!!) harder.
Daarom verwacht ik ook van mijn kinderen dat ze een bijbaantje nemen ( wat je ook in een eerdere post had kunnen lezen), maar niet om hun eigen studie of opleiding te bekostigen. Wat ik met mijn post bedoelde is omdat wij hun studie of opleiding betalen dit niet per direct hoeft te betekenen dat ze verwend zijn en niets weten van hard werken.
Ok, interessant om te weten. Ben dan wel blij dat het hier in de omgeving wel ongeveer de norm is, de rijkste kinderen moeten vrijwel het hardste werken in hun tienerjaren. Het sluit ook op de normen en waarden die wij nastreven.
Ik snap niet helemaal waarom je zoveel waarde hecht aan hard werken en daardoor eigen studie bekostigen enz.. Ik heb vanaf mn 12e krantenwijken gehad, vanaf mn 15e ern zaterdagbaantje. Gewoon gewerkt hoor. Maar mn studie werd volledig bekostigd, mn rijbewijs ook. Mn kleding,vakanties kreeg ik ook. Toen ik t huis uit ging kon ik een volledig huis inrichten van een spaarrekening die ik mee kreeg. Dat stond dus volledig los van de normen en waarden die ik ook mee kreeg. Maar ik geloof dat dat moeilijk is om los val elkaar te zien voor buitenstaanders.
Ik kreeg zakgeld van mijn ouders elke maand. Van dat geld en mn stufi kon ik kleding kopen, uitgaan, telefoonkosten en boodschappen doen. Als ik op vakantie wilden sprongen mijn ouders vaak bij. Maar wel alleen als ik met een redelijk voorstel kwam. Zo ging ik skieen met vriendinnen welke zij betaald hebben. Maar ze hadden geen weekend LA betaald bijvoorbeeld. Ik had een flexibele bijbaan (donateurs schrijven) dit deed ik vaak op zaterdag een paar uurtjes. Verdiende erg goed. Had ontzettend leuke collega's waar ik veel mee uit ging. Mijn ouders vonden het belangrijk dat mijn focus bij mn studie en studentenvereniging lag. Naast die twee dingen had ik nauwelijks vrije tijd over. Ik wil hetzelfde later doen voor mijn kinderen.
Dat kan hoor dat je dat niet snapt, het valt dan ook moeilijk uit te leggen. En natuurlijk heeft het wel te maken met normen en waarden, ik wilde namelijk helemaal geen geld van mijn ouders voor kleding en vakanties of voor mijn uitzet. Het is een hele andere instelling, en wellicht voor sommigen niet te begrijpen.
4x nee, in mijn ogen. Op vakantie gaan is een luxe, niet een basisbehoefte. Elke maand nieuwe kleren ook. Niet alle gezinnen met een laag inkomen zijn arm. En ook als je in de schuldsanering zit, kan het zijn dat je toch nog alles wat je echt nodig hebt, kunt kopen. Armoede is naar mijn mening, dat iemand zich de primaire basisbehoeftes niet kan veroorloven, plus nog een beetje extra, omdat we immers in een 1e wereldland wonen. Primaire basisbehoeftes: - Een dak boven je hoofd hebben en een bed om in te slapen - 3 normale maaltijden per dag kunnen eten (er zijn er al een hoop van in Nederland, die dat al niet kunnen!) - Schone kleren kunnen dragen (hoeft niet elke dag iets schoons te zijn, maar jullie begrijpen me wel, denk ik) - Basis zorg kunnen betalen Extra's (niet primair, maar wel 'standaard' in ons land): - In je woning ook schoon, stromend water, elektriciteit en verwarming hebben (en de rekeningen kunnen betalen) Dat iemand niet rond kan komen, betekent ook niet dat ze arm zijn. In een hoop gevallen ligt het ook aan de uitgaves van de personen/gezinnen. Een veelgenoemd voorbeeld is roken. Als iemand niet elke dag een warme maaltijd kan betalen, maar wel een pakje sigaretten per dag kan roken, dan is die persoon niet arm, maar gewoon niet goed in prioriteren. Er zijn nog veel meer voorbeelden te noemen, waar het eigenlijk neerkomt op de keuzes van de mensen zelf. Sommige mensen hebben hulp nodig, om dit te leren inzien en veranderen. Om hun financiën op orde te krijgen. Maar het punt is dat ze dat zelf eerst moeten inzien. Zo zie ik het althans. En ja, er zijn ook echt mensen, die het wél goed doen, elk dubbeltje op z'n kant leggen, financieel gezonde keuzes maken, maar tóch niet rond kunnen komen. Dát is armoede. En nog even een reactie op 'eigen volk eerst': Van de Nederlanders, die in armoede leven, is slechts 7,5% autochtoon. 'Eigen volk' heeft het best goed voor elkaar.
Ik vind een studieschuld echt niet iets wat bij het leven hoort. Een hypotheek wel. Een studieschuld zorgt er vaak juist voor dat het opbouwen van dat verdere leven minder makkelijk gaat. Ik vind het sneu als ik hoor dat een gezin nog steeds de last van een studieschuld moet dragen.
Maar waarom dan niet wanneer iemand de schuld van een hypotheek moet dragen? Iets wat heel normaal wordt gevonden. Aan een studie heb je meer dan aan een koophuis, is mijn mening. Maar goed, dit heeft niets meer te maken met het onderwerp. We wijken nogal af.