Sommige mensen geloven niet zo in een familieband, dus de opmerking verbaast mij niet. Overigens vind ik emotioneel afstand scheppen weinig te maken hebben met goede voorbereiding op de toekomst. Ik zou mijn kinderen daarmee alleen hele verkeerde signalen meegeven over hoe ze in het leven moeten staan.
niet iedereen is hetzelfde...ook al hebben beide ouders dezelfde interesse...sommige kinderen/mensen gaan gewoon niet graag " de wereld in". En vinden een rustige studietijd prettig...gewoon thuis. Waarom zou je dan nu al laten merken dat je het beter vindt dat ze vroeg weggaan??
ikzelf heb nooit de behoefte gehad om op kamers te gaan. maar komt ook omdat ik al heel snel in mn studententijd mn man ontmoette die 11 jaar ouder is en al een eigen zaak had. de dingen liepen hier toen gewoon anders. soms vind ik het wel jammer dat ik nooit echt student ben geweest met de bijbehorende dingen maar ach... wat heb ik eraan om daar nu nog bij stil te staan. omdraaien kun je het toch niet meer
Haha grappig dat je dat zegt...ik heb die 1,5 jaar in Tilburg een gezellige tijd gehad maar heb dat echte studentenleven totaaaal niet gemist.
Als je uit een klein dorpje komt begint het studentenleven idd vaak pas als iemand op kamers gaat. Voor mensen die opgroeien midden in een grote studentenstad is dat echt anders. Dan maak je het studentenleven met volle teugen mee, het begint al op de middelbare school.
Dit vind ik wel kwetsend richting Nikki. Ik denk juist dat zij het beste met haar kinderen voor heeft. En dat sommige denken dat ze daarvoor om de moeten wonen, die begrijpen het niet. Ik begrijp wel wat Nikki bedoelt!
Ja klopt...nu woon in niet in een klein dorpje maar zeker niet in een studentenstad Toen ik van de middelbare (HAVO) afkwam was ik 16...dus weinig gefeest toen...mocht niet eens de kroeg in
Omdat ik dat beter vind. Ik vind de studententijd een perfecte tijd om te ontdekken en fouten te maken en dat gaat mijns inziens beter met wat fysieke afstand naar je ouders. Ik zal ze echt niet een dag na hun 18e verjaardag buiten zetten, maar ik ga er wel vanuit dat ze voor hun 20e het huis uitgaan. En dat vertel ik mijn kinderen nu al als het ter sprake komt. Stel dat mijn kinderen langer thuis blijven (ziekte of financieel niet mogelijk), dan zal ik ook stimuleren dat ze zo veel mogelijk de deur uitgaan en zullen ze sowieso zelf de was moeten doen en mee moeten helpen in huis. (hoewel ze dat natuurlijk eerder ook wel wat moeten doen).
Mijn opmerking is helemaal niet kwetsend, gaat puur om familieband op volwassen leeftijd, en is gewoon constaterend. De reacties gaan absoluut niet over de woonplek, volgens mij reageerde iedereen op vorige pagina juist op de andere punten in het verhaal.
Armoede in nl. Tja vindt dat lastig. Wat is de definitie van armoede. Heb t hier nog niet gezien of gehoord dat iemand in de problemen zat. Maar naar mijn idee is armoede als je geen eten meer kunt kopen of een dak boven je hoofd. En dan bedoel ik daar ook mee dat die betreffende mensen geen dure tel abonnement hebben geen dure Internet en tv verbinding etc hebben. Werd me simpel van dat programma geen cent te makken. Oh wat hadden ze t toch slecht maar wel luxe dingen in huis. Als hè dat allemaal hebt geschrapt en je kan dan nog geen eten en huur betalen en gas waterlicht. Dan heb je armoede denk ik.
Ik hoop inderdaad dat mijn volwassen kinderen emotioneel, sociaal en financieel niet afhankelijk van mij zullen zijn. Dan zou ik oprecht vinden dat ik mijn taak als ouder niet goed zou hebben gedaan. Dat is echter iets heel anders als geen emotionele band met hen hebben. Ik ben niet afhankelijk van mijn moeder, maar heb een hele goede band met haar, volgens mij juist omdat ik niet afhankelijk van haar ben. En ik denk niet dat ik een feestje zal vieren als mijn zoons ver weg gaan wonen, maar ik vind het wel heel normaal en gezond als ze dat gaan doen. Ik heb namelijk gezien en ervaren hoe veel je daarvan kan leren en dat gun ik mijn kinderen ook.
Dat ben ik met je eens. Maar hopen dat je kind zo ver weg gaat wonen, liefst in het buitenland, dat schoot mij in het verkeerde keelgat. Ik kreeg een beetje het beeld van: je bent nu 18, ik zet je op straat en ik hoop dat je ver weg gaat wonen. Het is fijn als je kind zichzelf kan redden, maar je weet toch nu nog niet hoe je kind dan is, wat hij dan nodig heeft? Wat mij betreft is het ouderschap nog niet klaar op 18 jarige leeftijd en dan hoeven ze van mij ook nog niet de deur uit, tenzij ze het zelf willen. Alhoewel ik wel vind dat ze rond de 25 toch wel een financieel eigen leven moeten hebben opgebouwd, en op zoek moeten gaan naar een eigen woning, maar mijn eigen ervaring is dat kinderen zelf die wens ook wel krijgen voor die tijd, en als ze dan uitvliegen vind ik dat prima, mochten ze op hun 17de zelf de deur uit willen vind ik het ook goed. Ik kom zelf uit een gezin waarin we allemaal op een andere leeftijd uit huis zijn gegaan. 17,23 en 24 jaar. Maar dit heeft natuurlijk allemaal niets meer te maken met Armoede in NL.. Of juist wel? Een veilige thuishaven geeft rust en ruimte om je eigen financiele toekomst op te bouwen dmv een opleiding, of het zoeken naar een baan zonder te hoeven stressen dat wanneer je zonder werk zit geen woning kan betalen, en eventueel om te kunnen sparen zodat je niet direct met een lening hoeft te beginnen.
Ik ga over dat soort dingen nu nog helemaal geen dingen roepen, ik woon met veel plezier al jaren in hetzelfde dorp en ik zou hier graag blijven als het aan mij ligt. Mijn zusje daarentegen zit nu in Italië en vertrekt volgende maand voor onbepaalde tijd naar Kaap Verdie, mijn ouders steunen ons allebei in wat we doen en dat is ook wat goede ouders doen vind ik, niet je eigen ideeën en wensen overdragen aan je kind, maar je kind de vrijheid geven zelf te doen wat goed voelt en het daarin steunen, of dit nu direct vanuit huis samenwonen is, de wijde wereld intrekken of kiezen voor een studentenleven op kamers.
Lees hier aldoor, " ik wil dat mijn kinderen dit, ik wil dat mijn kinderen dat". Hallo, volgens mij gaat het daar niet om, het is hun leven, niet van jullie.
Ja dat vooral, of ze nou op zolder blijven of in china gaan wonen of lekker in de supermarkt werken of als doktert, ze doen maar wat ze zelf graag willen en/of kunnen.
Niet helemaal mee eens. Op zolder wonen is een keuze die een directe invloed heeft op mijn leven en daar stel ik wel degelijk grenzen in. Verder is het niet zo zeer ik wil, maar wel ik gun het mijn kinderen. Ik geloof heel sterk in het zelf keuzes maken, als ik nu zaken over religie, seksualiteit, normen en waarden uitleg zeg ik daar altijd bij dat het mijn visie is en dat zij daar hun eigen mening en visie in mogen ontwikkelen. Maar als het mijn leven direct raakt, zal ik daar altijd grenzen in aangeven. Dus als ze gelukkig worden van in de supermarkt werken en om de hoek wonen, prima, maar in de supermarkt werken en tot je 36ste thuis wonen, niet oke.
Mijn dochter is van de week begonnen op de middelbare school en het is dus een school waar met een laptop gewerkt wordt en daarvan wordt dus wel verwacht dat je je die aanschaft. Is een normale school vmbo/havo/vwo en dit is ook de toekomst. Daar ontkom je niet aan.