Nou, daar is ze dan hoor! Onze Veerle, geboren op 21-07-2009 met een gewicht van 3540 gram. Na een zwangerschap van 41 weken en 1 dag ben ik bij de verloskundige gestript. De hele middag wat gerommel in mijn buik, maar ik verwachtte er niet te veel van. 's Avonds wat last van krampen, heel regelmatig om de 10 minuten, maar dat had ik al zo vaak gehad, dat ik betwijfelde of het door zou zetten. Nou... dat deed het! Om 12 uur werden de weeën serieuzer en kwamen ze om de 7 minuten. Om 02.45 uur hebben we de verloskundige gebeld, een half uur later bleek ik 3 cm ontsluiting te hebben. De verloskundige zou om 7 uur terug komen, maar om half 6 hield ik het niet meer: de weeën kwamen elke minuut en ik kreeg ze amper weggepuft! De verloskundige kwam en toen bleek ik volledige ontsluiting te hebben, ik mocht gaan persen! Na een aantal persweeën zei de verloskundige ineens dat ze een knip ging zetten. Mijn eerste reactie: 'echt niet, dat gebeurt niet!'. Ze vertelde me dat de kleine echt NU moest komen, verdoofde me, zette een knip (au, dat deed zeer, de verdoving werkte niet) en bij de volgende wee haalde ze ons meisje. De navelstreng zat om haar nekje... Veerle zag erg blauw en haalde moeilijk adem. Extra zuurstof en het uitzuigen van de longen hielp niet, dus de ambulance werd gebeld. Daar lig je dan als kersverse moeder... je baby wordt bij je weggehaald en vervolgens hoor je de ambulance met gillende sirenes vertrekken... Gelukkig mocht ik er snel achteraan en in het ziekenhuis aangekomen bleek alles redelijk goed te gaan. Veerle had erg veel vocht in haar longen, waardoor deze niet optimaal konden functioneren. De longen zijn leeggezogen, Veerle heeft 24 uur exra zuurstof gehad en na 2 dagen mochten we al naar huis! Inmiddels gaat alles hartstikke goed met haar, ze eet goed, slaapt goed, groeit goed... alles doet ze goed! Zelf heb ik vooral last (gehad) van mijn hechtingen: 3 inwendige en 4 uitwendige die er inmiddels uit zijn. Ze zeggen toch dat je de bevalling vergeet op het moment dat je je kindje vasthoudt? Nou... eerlijk gezegd denk ik niet dat ik deze bevalling zomaar zal vergeten. Hoe zeer de weeën deden, weet ik niet meer, maar de pijn die ik erna had... Maar o, wat zijn we gelukkig met ons kleine meisje! Sorry voor het lange verhaal, maar ik moest het echt een keer opschrijven... Groetjes, Ellen
pff fijn dat alles weer goed is met Veerle! Dat zal schrikken zijn geweest! Rust maar goed uit en geniet van de kleine meid
Jeetje wat moet dat ontzettend schrikken zijn geweest voor jullie! Super dat alles nu goed is met de kleine meid. Gefeliciteerd en geniet van elkaar.
Een pittige bevalling, goed gedaan. Blij dat het nu goed gaat met jullie en jullie mogen genieten. Gefeliciteerd!