Kees, vliegt uit.

Ik zit nu te kijken en ik zit met dezelfde vragen. Lastige casus.. vraag me ook bv af waarom ze deze docu maken.

 

Ik heb toen het eerste deel gezien, en alles wat je schrijft vonden wij ook. Wat wordt hij klein gehouden.
Ik las vaak zo veel positieve reacties over de ouders en Kees dat ik al dacht dat wij alleen waren met onze mening hier over. Ik weet niet of ik dit wil zien eigenlijk. Ik denk dat ik me dan te veel erger. met 4 autisten zag ik vooral hoe ik niet wil hoe we eindigen….

 

Ben het volledig met jullie eens. Hij is ontzettend klein gehouden lijkt het. Zijn broer zette hem tijdens een gesprek namelijk even op zijn plek en toen kon hij ineens wel ‘gehoorzamen’ ( kan even geen ander woord bedenken ).

Ik vroeg me ook steeds af waarom deze docu is gemaakt. Deze mensen zitten niet verlegen om geld krijg ik de indruk, wat probeer je hier dan mee te bereiken? Niet nodig voor de ouders, niet nodig voor Kees. Alleen Videoland wordt er beter van.

 

Ik heb dit deel nog niet gezien, alleen het eerste deel.
Voor mij sprong toen vooral de liefde voor elkaar eruit. Zijn ouders die zoveel van hem houden, en hij heel veel van zijn ouders. ..en het feit dat hij zo geobsedeerd is door het weer. Als het weer niet goed is of niet overeenkomt met wat is voorspelt dan is hij helemaal van slag. Toen dacht ik wel: Jeetje, dan ben je er zo gevoelig voor en dan woon je uitgerekend in Nederland. ..Da’s niet handig

ik denk dat we ons ook moeten realiseren dat Kees in een hele andere tijd is opgegroeid als wij, en laat staan onze kinderen. In die tijd was er niet veel bekend over autisme, en dat wat bekend was is nu zo’n beetje allemaal achterhaald. Kinderen werden al snel gezien als geretardeerd en dus waren de opties : een instelling of voor altijd bij je ouders. Ik denk daarnaast ook heel weinig ondersteuning voor de ouders qua kennis over autisme, ik denk dat ze het wiel veel zelf hebben moeten uitzoeken. Wat werkt voor ons, wat werkt voor Kees.

Ja, ik denk dat zij ook weten dat bepaalde dingen niet goed zijn geweest, zoals het eeuwig voor hem zorgen en hem niet ondersteunen leren om zelfstandig te worden.
Achteraf achteraf ..

Ik vind Kees echt super!
Ik wil dit deel ook nog wel zien

 

Dat is inderdaad heel verdrietig.
Ik heb dit deel nog niet gezien, maar ik maak uit je berichtje op dat hij nog steeds bij zijn ouders woont? Dat is zeker niet goed.

 

Bedenk wel dat zijn ouders in een andere tijd hun kind moesten opvoeden. Ze zijn rond/in de 90. Mijn nicht is 51 en heeft down. In die tijd was er geen begeleiding, ze heeft niets geleerd en haar moeder deed vooral haar best (helaas is mijn oom jong overleden) Geen school, niets. Dagbesteding kwam later.

Ik zie 2 liefdevolle ouders die hun best hebben gedaan en doen. Maar dat het zeker anders had kunnen lopen als Kees in deze tijd was geboren.

Ik maak mij zorgen als zijn ouders komen te overlijden. Ik vond die impact van een vader die kwam te overlijden en die dagelijks onderdeel van ons gezin was al zo onbegrijpelijk. Hoe moet dat in hemelsnaam voor hem zijn? Die tijd komt eraan immers. Zijn moeder is behoorlijk achteruit aan het gaan. Zijn boosheid door het onvermogen vind ik ook iet wat eng voor zijn moeder.

Als ik Kees zie, vind ik vooral mijn tante erg stoer dat ze op tijd heeft bedacht wat er gaat gebeuren als zij komt te overlijden en er al eerder op in heeft gespeeld. Dat geeft haar ook rust, haar kind is in goede handen. Ze heeft niet gewacht tot het laatste moment, juist omdat verandering zo heftig is voor haar kind. Ik vind dat zijn ouders echt meer dan 10 jaar eerder kees liefdevol naar begeleid wonen hadden moeten laten gaan. Dat zijn ouders de zorgtaak ook konden verminderen om hem voor te bereiden op het onvermijdelijke

 

Mee eens dat deze mensen ook maar deden wat dachten dat goed voor hun gezin was. En zeker in die tijd er veel minder kennis en begeleiding was. Het is ook vooral dat je er zelf ook gewoon een keer niet meer bent. En dan mag deze mevrouw gelukkig al best heel oud geworden zijn! Het is knap als je de juiste hulp, op tijd in kunt schakelen voor als je er op een dag niet meer bent

 

@KleineLai ja die obsessie is wel ongunstig voor hem in dit land haha. Teveel water in zn regenmeter en hoppa onze lieve here krijgt er weer van langs

 

Ik denk vooral dat Kees door heel veel mensen enorm wordt overschat. Hij is super intelligent en welbespraakt maar hij heeft m.i. een enorm disharmonisch profiel, een enorm grote ontwikkelingskloof. Zijn aankunnen van de wereld ligt zo veel lager. De wereld is enorm onveilig en onvoorspelbaar voor hem.
Ik denk ook dat hij zeker in een heel andere tijd geboren is, dat in deze tijd dingen wellicht anders waren gegaan. Echter denk ik ook dat juist door de manier van omgang van zijn ouders hij zo zelfstandig mogelijk is geworden. Hij kan eigenlijk best veel, hij kan zijn dagen 'plannen', zijn huishouden regelen, boodschappen doen, koken, met t ov reizen, etc.
Maar andere dingen geven hem enorme stress, hij maakt zich snel zorgen en kan slecht tegen veranderingen, hij heeft misofonie. Hij kan zichzelf in deze onrust en stress absoluut niet reguleren.
Zijn moeder is altijd enorm relaxed valt me op, ze bagatelliseert zijn problemen niet, ze maakt hem rustig door het er te laten zijn, hij kan z'n zorgen uiten en ventileren, ze helpt hem reguleren. Ze gaat niet teveel in op zijn gescheld, wat waarschijnlijk hem alleen maar bozer zou maken, maar geeft ruimte om de stress weer te laten zakken.
Ik vermoed bij een hardere aanpak, waar veel mensen over spreken, hij een veel onrustigere man met heel veel meer agressie was geweest. In die zin denk ik juist dat moeder dit heel goed heeft gedaan. Dat hij ook erg afhankelijk van haar is geworden klopt zeker, het was ze erg gegund dat ze deze zorgen en aanpak hadden kunnen delen met hulpverleners.
Naast broer zag ik ook vader echt wel op iets terugkomen bij Kees, iets bespreekbaar maken wat Kees eigenlijk niet wil. Dat zag je in deze nieuwe docu ook, hij gaat met hem wel het gesprek aan en haalt dingen uit de lucht, bijvoorbeeld bij die scène dat hij niet bij het gesprek mag zijn. Ook daar krijgt hij echt niet zomaar z'n zin.
Het veel laten gebeuren op Kees zijn manier werkt uiteindelijk wel zo. Wanneer het veel vaker anders gaat dan Kees aangeeft omdat hij zogezegd niet 'verwend' had mogen worden, veroorzaakt alleen maar meer kortsluiting bij hem. Het is echt niet zo dat, hoe vaker die kortsluiting ontstaat omdat er iets onveilig of onduidelijk is, hij er beter mee leert omgaan. Dat is denk ik een groot misverstand die mensen zonder autisme aannemen. Hij kan er juist meer angst door ervaren en dan gaat t alleen maar slechter met hem.
Ik ken vanuit mijn werkverleden mensen met autisme die eigenlijk net zo 'autistisch' zijn als Kees op die gebieden. Omdat zij daarnaast ook een flinke verstandelijke beperking hebben leven ze in een woongroep en hebben ze 1 op 1 dagbesteding. Van die mensen wordt het vaak wel geaccepteerd dat ze nou eenmaal 'moeilijke mensen' zijn en een speciale aanpak nodig hebben. Omdat Kees zo intelligent en welbespraakt is wordt het van hem minder geaccepteerd. Echter geeft hij woorden aan zijn onrust en stress die een ander alleen maar met veel boosheid en agressie zou uiten. Bij Kees wordt dit 'brutaal' genoemd. Het kunnen benoemen van de onrust is echter geen reden er beter mee om te kunnen gaan. De situatie met zijn vrijwilligster is hier een voorbeeld van. Hij is heel direct en duidelijk in zijn uitleg over waarom het niet werkt tussen hen. 'Wij' vinden dat brutaal/vreemd/onaardig/etc. Voor hem is het alleen benoemen van de feiten en zorgen dat de situatie stopt. Het vermogen om in te leven in het gevoel van de ander kan hij simpelweg niet.
Bij de situatie met zijn broer benoemd broer de feiten. Hij geeft informatie waar Kees iets mee kan en daardoor de informatie begrijpt. Hij doet dat ook op een manier die aansluit bij Kees. Door die hulp kan Kees schakelen en begrijpt dat hij dan zijn 'woorden terug moet nemen'. Ik heb het idee dat hij dit doet omdat hij dit zo geleerd heeft, niet omdat hij ook daadwerkelijk voelt dat dit niet fijn voor zijn broer is.

 

Wauw wat omschrijft je dit goed. Ik had namelijk bij alles exact hetzelfde idee maar ik kreeg het niet op papier.

 

Mooi uitgelegd. Ik vond sommige reacties ook iets te kort door de bocht, misschien door onkunde erover hoor.
En ik denk dat het inderdaad ook meespeelt dat hij 50 jaar geleden opgevoed werd, nu zou dat al heel anders verlopen.

 

Mijn moeder heeft heel lang gewerkt (en nu nog steeds) met allerlei mensen met autisme - zowel thuiswonend bij ouders als in een huis met begeleiding - en bij Kees ziet zij ook het gevaar van enorme overschatting, omdat hij heel goed kan praten. Maar in haar ervaring is het soms zo dat 1 klein ding echt alles over hoop kan gooien, bij Kees is dat volgens mij bijvoorbeeld het weer en de weersvoorspelling. Iemand kan gaan van zichzelf aardig kunnen redden, naar niks meer kunnen en met heel veel begeleiding en hulp weer langzaam opkrabbelen in de oude routines. Er is dan geen sprake van klein houden, ook al lijkt dat misschien zo. De zelfredzaamheid buiten routines is er gewoon vrijwel niet…

Ze heeft bv een client die iedere woensdag gaat zwemmen. Hij gaat zelfstandig met de bus en komt over als een hele gewone man, je merkt aan hem niet dat hij autisme heeft en hoeveel hem dat eigenlijk beperkt. Een keer kwam de bus te laat, maar de client stapte wel op de juiste tijd uit - alleen was dat dus niet de halte van het zwembad. De man heeft er 3 uur gestaan, is nooit gaan zwemmen, was helemaal vastgelopen. Hem dan weer mee een bus in krijgen en terug, dus zonder gezwommen te hebben, was ontzettend moeilijk. Maar als alles gewoon goed was gegaan, had je niks aan hem gemerkt.

 

@spruitje80 , je zegt het super goed!

 

Precies, wat een goed voorbeeld!
Met routines kunnen sommige mensen met autisme heel veel lijkt het. Zodra er één blokje omvalt...valt de rest van de toren in duigen. Zo'n man die vervolgens 3 uur bij de halte staat en niet kan bedenken wat te doen, zo kan het helaas gaan .
Er zijn echt enorme verschillen in autisme en IQ heeft ook nog een enorme invloed. Vandaar dat t ook een spectrum is. Toch vind ik dat niet altijd in t voordeel, dat t nu op één hoop gelegd wordt.
'Vroeger' met de verschillende benamingen leken mensen bij 'klassiek autisme', 'asperger' of 'pdd-nos' nog wel te beseffen dat het één veel heftiger kan zijn dan t andere. Tegenwoordig zeggen veel mensen 'wat een prinsjes/prinsesjes dat autisme, geen verschillen maken hoor, ook zij hebben maar rekening net een ander te houden'.
Mijn beide dochters hebben een vorm van ASS, vermoedelijk Asperger, waardoor hun toekomst er totaal anders uit lijkt te zien dan bijv die van Kees (ik vermoed bij hem klassiek autisme).
Mijn dochters hebben het nu in de puberteit enorm pittig, één zit zelfs thuis. En toch hebben ze echt wel potentie op een zelfstandig en fijn leven. Dat is voor Kees totaal anders.