Wat vreselijk! Bij mijn eerste zwangerschap ben ik ook vreselijk misselijk geweest heb vaak gedacht dit nooit weer. Nu valt het gelukkig mee. Maar hg is toch wel van een andere orde. Wat erg als je dat moet meemaken. Sterkte voor de mensen die het hebben.
JOH! Wist niet eens dat er een naam voor was... Ben de eerste maanden van mn eerste zwangerschap ontzettend slecht begeleid en ben toen van verloskundige gewisseld. Moest ook ontzettend overgeven steeds en de eerste zei dat dat er nou eenmaal bij hoorde (tja wel van morning sickness gehoord ja...wist alleen niet dat dat de hele dag duurde gezien de naam...) Dat is de hele zwangerschap niet echt meer weg gegaan. Het werd draaglijker met medicatie....alleen moesten die ook via mn maag dus je kan wel raden hoe dat af en toe ging...nee wil niet spugen...nee wil niet spug....ooooh chips RENNUH! En dan was de medicatie weer weg.. Uiteindelijk ook medicatie gekregen voor de medicatie (jaja) en toen bleef het redelijk zitten en mn eten ook doorgaans. Maar dit komt niet in de buurt van wat deze vrouwen hebben zeg! Ik ben in heel mn zwangerschap 3 Kg aangekomen....dat met een kind van 4 Kg en een BERG...euh PLAS aan vruchtwater en op het laatst voor michelin pop spelen omdat ik zoveel vocht vast hield. Kan me voorstellen dat het gevaarlijke situaties oplevert en je uiteindelijk moet kiezen voor je leven. Ook al ben je al 16 weken zwanger. Lijkt me psychisch ENORM zwaar. Zeker omdat de kinderwens er niet mee weg is! Dat je dan nog een keer probeert vind ik niet gek. Elke zwangerschap is anders. Mn eerste leek totaal niet op mn 2e en mn derde leek helemaal op geen enkele mee gemaakte zwangerschap.
Het gevoel is inderdaad een drama. Net wat ik al zij. De arts heeft me het afgeraden voor een derde te gaan. En ver***** raak ik perongeluk vlak na de bevalling weer zwanger. Condoom kapot. Je gaat er dan niet vanuit dat je van die ene keer zwanger raakt. Vertrouwde het toch niet helemaal. En later toch maar eens een test. Ja,hoor. Nee he. Zwanger. Nou daar sta je dan weer bij je huisarts. Naar het ziekenhuis en daar lig je dan met de benen wijd. Het is een miskraam geworden. Aan de ene kant een geluk mischien. Ik weet niet wat ik had moeten doen als ik een abortus had moeten plegen. Maar ik denk nog vaak aan het prutje. En ik kan de wens wel begrijpen dat je ondanks alles toch probeert een kind te laten komen. En ik heb zwaar medelijden met de vrouwen die het zo zwaar hebben. En ik brand zoafentoe een kaarsje voor mijn prutje en die vrouwen. Maar kerst gaat dit jaar een klote gevoel opleveren want ik was dan anders uitgeteld. Sorry voor het verhaal. Maar ik bedoel te zeggen dat ik het wel degelijk begrijpen kan. Liefs Janna