Arts zoon condoleren of niet?

Ik zou wat kleins meenemen en het pas op het einde zeggen ;gecondoleerd ipv aan t begin van de afspraak.

 

Ligt er denk ik ook aan hoe jullie afspraken verlopen. Als het vrij zakelijk is en alleen over de controle/behandeling gaat en er geen "small talk" is zou ik het achterwege laten, het is immers 4 maanden geleden, je weet niet of de arts er op zit te wachten om tijdens werktijd (telkens) met dit grote verlies geconfronteerd te worden.
Is het contact normaal ook gemoedelijk, dan zou je kunnen kijken hoe de afspraak verloopt en condoleren.
Iets kleins meenemen zoals hierboven genoemd zou ik in elk geval niet doen.

 

Als het niet expliciet vermeld is aan de patienten, zou ik er niet over beginnen. Of jullie moeten naast arts-patient ook nog een andere band hebben? Mijn dochter heeft ook 2 kinderartsen waar ze ongeveer 2x per jaar een afspraak heeft. Het zou eerlijk gezegd niet in mij opkomen om over hun prive leven te praten.
Maar goed, bij mijn tandarts kom ik ook 2x per jaar en zij informeert wel altijd naar privedingen en andersom dus ook. Als ik zou weten dat bij hun iets ergs is gebeurd, zou ik wel erover beginnen dus.

Ik zie net je laatste bericht: dus nee, ik zou er niet zelf over beginnen. Als de arts iets erover zegt, dan natuurlijk wel condoleren.

 

Snap ik hoor!
Maar ik moet dan vaak aan een collega denken, die was na overlijden van partner blij weer op het werk te zijn, daar was alles nog hetzelfde, privé was dat natuurlijk niet meer zo.
Als collega's spraken we er natuurlijk wel over, een paar klanten waar collega goed en veel contact mee had hebben wel wat van zich laten horen.
Maar de oppervlakkige contacten niet.

 

Je kan kaartje geven en dat je het had gelezen in de krant

 

Ik zou niks meenemen maar het wel zeggen. Aan het begin of eind vd afspraak maakt denk ik niet uit. Een arts is ook een mens en je mag best je medeleven tonen. Waarschijnlijk zal de arts je bedanken en er verder niet op in gaan, omdat hij aan het werk is. En zijn verdriet is sowieso altijd aanwezig, ook tijdens zijn werk. Zelf zou ik het waarderen als iemand me zou condoleren, al zou ik er verder geen praatje over willen maken.

 

Medeleven tonen kan nooit verkeerd zijn.

 

Als je er niet van op de hoogte bent gebracht, maar puur toevallig ontdekt hebt, zou ik er niks van zeggen en de arts het contact gewoon professioneel laten houden.

Je kan voor jezelf bedenken:
Wil je hem condoleren omdat jij je ongemakkelijk voelt dat je dit over hem weet en er daarom iets mee zou moeten, of denk je dat hij daar wat aan heeft als je hem condoleert.
Natuurlijk is medeleven tonen nooit verkeerd. Maar in dit geval zit deze man op zijn werk en is het de vraag of hij er behoefte aan heeft dat dit ter sprake komt met mensen die hij nauwelijks en alleen professioneel kent. Misschien vindt hij het juist prettig om in zijn werk te kunnen ‘vluchten’ van zijn verdriet.
Zolang je niet zeker weet of hij het prettig zou vinden of niet, zou ik daar dus niks mee doen en het gevoel van ‘grote roze olifant’ bij mezelf houden. Hij weet niet dat jij het weet, dus voor hem is die roze olifant er sowieso niet.

 

Even ter illustratie:
Ik had een duo-collega die haar vader was verloren. Dat kreeg ze te horen toen we de eerste dag na de zomervakantie aan het werk waren (de klas voorbereiden, e.d.) En daarna heeft ze best nog een tijdje thuis gezeten. Ze zag er ook juist extra tegenop om weer te werken omdat ze echt niet wilde dat ouders van de kinderen uit onze klas het erover zouden hebben. Ze wilde gewoon werken en daar op haar werk niet mee geconfronteerd worden.

Dit is natuurlijk voor iedereen anders, maar zonder dat je weet hoe iemand hier tegenaankijkt, zou ik dat risico gewoon niet nemen, als je in principe niet op de hoogte zou moeten zijn. Als je op de hoogte was gebracht, vind ik dat weer wat anders natuurlijk.

 

Ik neem regelmatig iets mee naar de dokter
Laatst las ik op zijn site dat hij vroeg om een beetje respect te hebben voor de assistentes. Dat het druk was maar dat iedereen zn best deed.

ik loop al een tijdje bij de poh en de keer erna toen ik moest gaan heb ik een hele grote doos merci meegenomen voor ze. Vinden ze leuk hoor.

Laatst moest ik bij de dokter zijn en hingen er ballonnen. Was hij voor het eerst opa geworden. Dan feliciteer ik hem ook en vraag hoe het gegaan is. Hij haalde meteen enthousiast zijn telefoon tevoorschijn om me foto's te laten zien.

Dus ja ik zou zeker iets zeggen als ik wist dat hij zijn zoon was verloren. Misschien niet meteen bij binnenkomst, ligt aan het consult. Anders als het afgelopen is iets zeggen als: nog even iets anders, ik heb in de krant gelezen dat uw zoon is overleden blablabla.
Het stond in de krant dus iedereen kon het weten.

 

Ik zou meer "read the room" doen, of te wel kijken of je aan kunt voelen of jouw medeleven op dat moment een toevoeging is of hem alleen maar confronteerd. Ik denk dat je dat op basis van het contact op dat moment best kan aanvoelen.

 

Ja, mee eens.

 

Je kan toch zeggen ik heb gelezen dat en dan gecondoleerd met het verlies en klaar. Iets meenemen zou ik dan weer niet doen. Hij zal vast vaker gecondoleerd worden, is alleen maar netjes als je dat doet.

 

Je zou ook een kaart bij de balie kunnen achterlaten. Zo van, hij moet nu werken maar ik wil hem niet overvallen, willen jullie hem de kaart na werktijd geven.
Edit: de assistente hebben toen aangegeven dat er iets gebeurd was, dus logisch dat jij ervan weet denk ik.

 

De intentie is uiteraard goed. Maar het kan voor de ontvanger moeilijk zijn om (keer op keer) op zijn werk geconfronteerd te worden met zijn verlies. Het is natuurlijk lastig in te schatten hoe de ander het ervaart als je iemand verder niet kent.

 

Als het vanuit de arts/assistentes niet gecommuniceerd is zou ik niet condoleren. Zeker niet als het een wat zakelijker contact is. Mocht het tijdens de afspraak ter sprake komen kan je altijd nog condoleren of een kaart sturen naar de afdeling bijv.