Hoe ik het begeep van dr H toen wij het hadden over de mogelijkheid zwanger te worden is zo: Het probleem van asherman is niet de bevruchting. Behalve als je zoals JJ je verkleving hebt bij de eileiders. Maar ze geven wel de behandelingen (iui, ivf) om een zwangerschap te bespoedigen/te helpen/kans te vergroten. Zeker als je al zolang bezig bent. Want met ivf weet je in iedergeval dat er een bevruchte eicel is. Bij Iui niet, dus misschien dat dr H zegt meteen met ivf te starten. Innesteling kan met dun slijmvlies ook...maar moeilijker. Er is geen behandeling om het dikker te maken. Ik heb tarwekiemolie geslikt...maar of het geholpen heeft??? Mcgb, ik hoop dat je snel een succesvolle operatie hebt en dan met ivf aan de slag kan en toch zwanger mag worden. Alle andere dames ook veel sterkte gewenst! Oja ik heb trouwens nooit pijn gehad van de asherman.
JJ, bedankt voor je ervaring. Dat geeft me hoop. Wellicht dat de pijn bij mij ook weg gaat na een succesvolle operatie. Heb gesproken met dr. E en hij denkt op een scan te zien dat er misschien nog een heel klein beetje slijmvlies zit in mijn baarmoeder. Dus ik blijf hopen op een baarmoederholte. Wat ik mij wel afvraag: Stel, je hebt nog maar een heel kleine holte over met baarmoederslijmvlies, Is dit dan genoeg voor een goede zwangerschap? De volgende operatie gaat er voor mij dus meer duidelijk worden.
Over pijn gesproken: ik heb dus in al die tijd na de curettage geen druppel bloed gezien. Wel dus al 2 positieve ovulatietests, maar de twee weken erna eigenlijk niet het gevoel van ongesteld zijn. Geen kramp, geen rugpijn, geen pukkels, geen eetbui, niets. Normaal als ik ongesteld ben voel ik mijn baarmoeder goed zitten. Is het bij asherman zo dat je altijd menstruatiekrampen hebt? Ik vind het zo eng allemaal. Als je helemaal geen bloed hebt lijkt het me nog een veel slechter teken eigenlijk. Hoe erg kan het verkleeft zijn in drie maanden? Ik heb op 14 oktober een afspraak bij dr. E. Ik kon helaas niet direct een scopie laten inplannen, ze willen me eerst zien, ondanks dat mijn gyn al zei dat ik een scopie moet laten doen.
Hallo allemaal, Het topic loopt al een tijdje, maar ik voel toch de behoefte om te reageren. Door zwangerschapsvergiftiging is ons zoontje na ruim 35 weken zwangerschap doodgeboren. Doordat de zwangerschap feitelijk niet voltooid was, liet na de bevalling mijn placenta niet los. Dat betekende dat ik na de bevalling een curettage heb gehad. Binnen 6 weken na de bevalling menstrueerde ik weer, maar deze was lichter en minder pijnlijk. Ik zocht daar niets achter want de menstruatie kan na de geboorte van je kindje veranderen. Ik had eerder een miskraam gehad, maar nadat ik uiteindelijk schoon was verklaard door de gynaecoloog was ik binnen 3 maanden weer zwanger. Hoe onterecht ik het zelf nu ook vind klinken, maar toen ik na het overlijden van mijn zoon niet binnen 3 maanden zwanger was vond ik dat heel raar. Nogmaals erop terugkijkende is het te zot dat ik dacht wel even binnen 3 maanden zwanger te zijn na. Maar goed, op basis van dat ongeduld ben ik naar de fertiliteitsarts gegaan. Mijn partner en ik werden volledig onderzocht en er werd niets gevonden, op een dun baarmoederslijmvlies van 3,4 mm na. Helaas had ik geen voor en na foto en was het niet te zeggen of dit baarmoederslijmvlies bij mij hoorde of dat er wat mis was. De arts gaf aan dat Asherman een oorzaak kon zijn van het dunne baarmoederslijmvlies, maar gelet op mijn menstruatie(cyclus) ging zij ervan uit dat er geen sprake zou zijn van Asherman. Mijn partner en ik besloten om toch het advies van de arts op te volgen en een hysteroscopie te ondergaan. Ik bleek dus Asherman te hebben zonder dat ik echte symptomen had. Inmiddels zijn met een ruggenprik operatief de verklevingen weggehaald en is de baarmoederwand na de operatie met een gel besmeerd. Geen spiraaltje waar ik hier toch velen over heb gehoord. Ook kreeg ik oestrogeen en progesteron mee naar huis. Met een hysteroscopie is na een herstelperiode gekeken of de verklevingen terug zijn gekomen. Sinds een maand weet ik dat de verklevingen weg zijn en ik hoop van ganse harte dat ze niet meer terugkomen. Mijn baarmoederslijmvlies was vandaag al 5,5 mm op dag 13. Op naar de 7 mm, alhoewel het ziekenhuis waar ik kom geen ondergrens heeft. Voor nu mogen mijn partner en ik maandelijks zelf ons huiswerk doen en we hopen dat mijn lichaam nu een betere kans heeft om zwanger te worden. Ik laat me hierin bijstaan door een osteopaat en ik probeer met bepaalde voeding en voedingssupplementen mijn baarmoederslijmvlies te verdikken. Moraal van het verhaal. Ondanks dat mijn motief niet juist was om naar een fertiliteitsarts te gaan ben ik blij dat ik ben gegaan. We hadden nog een tijdje door kunnen gaan, maar gelet op de Asherman was ik nooit zwanger geworden. Dus ik ben blij dat ik naar het ziekenhuis ben gegaan. Uitdaging is om mijn lichaam beter te leren kennen en er vertrouwen in krijgen dat ik gezond zwanger kan zijn. Mijn lichaam geeft nauwelijks tot geen symptomen af als er iets mis is. Ik had pas na het overlijden van onze zoon symptomen van zwangerschapsvergiftiging en ik had dus eigenlijk geen symptomen van Asherman en ik bleek het toch te hebben. Een week na de bevalling bleek ik een E coli infectie te hebben waarvoor ik in het ziekenhuis kwam te liggen en ik dacht dat ik gewoon de griep had. Dat vind ik erg eng allemaal, maar het is niet anders. Fijn dat ik dit even mocht delen en mochten er vragen zijn dan lees ik ze graag. Liefs
Holy moly meid wat een afschuwelijk verhaal. Hadden ze niets kunnen doen aan die vergiftiging er eerder hij moeten zijn? Ik had gelukkig geen asherman maar ben wel naar de juiste arts op zoek gegaan omdat velen je aan je lot overlaten.. Sterkte dikke knuffel
Ik had helemaal Geen bloed en positieve testen. Bleek feen ovulatie te hebben... In Erasmus wilden ze me niet helpen.. Dankzij dr Emanuel in spaarne met clomid wel zwanger geworden Maar dus ook geen druppel bloed maar ook geen asherman. In Erasmus zeiden ze zoek t maar uit zal wel Stress zijn... Eikels
@Nephtys. Dank je wel voor je lieve woorden. Ik was op dinsdagavond bij de verloskundige geweest en alles was goed behalve dat onze zoon in een stuit lag. Hij moest dus in het ziekenhuis gedraaid worden. Waar ik veel last van had was mijn schaamstreek. Ik kon niet eens meer naar het ziekenhuis lopen, maar ik had dan ook een ernstige vorm van bekkeninstabiliteit. Nog geen 48 uur na het bezoek aan de verloskundige zou het draaien plaatsvinden en bij het onderzoek daar voorafgaande bleek onze kleine te zijn overleden. Ik hoor het wel als mijn verhaal nog vragen oproept. Liefs en jij ook een dikke knuffel
Jemig... Nou vragen Wel degelijk. Kinnen ze dat niet eerder zien??? Dat moeten ze toch eerder gezien hebben die vergiftiging ik bedoel kennisje van mij werd ook al Eerder geholpen eraan. Ga je naar een ander ziekenhuis als je weer zwanger raakt? Wat een vreselijk verhaal. Schrik ervan. Ben positief en vol vertrouwen hoor dat dit goed gaat bij onze tweeling maar jeetje. En bekken instabiliteit hoe of waarom krijgt iemand dat? Niet iedereen Tovh? Dr Emanuel is echt de beste heeft ook een hysto bij mij gedaan conclusie geen asherman wel an ovulatie .. Dus heeft me geholpen die man is ect werelds !
@Nephtys Ik merk dat ik het fijn vind dat je vragen stelt. Ik ben even gaan koken, omdat mijn partner vroeg gaat sporten vandaag. Dus was ik even weg. Allereerst wil ik tegen je zeggen dat je zeker positief moet blijven en onthoud dat stress het ergste is dat je jezelf en je tweeling zou kunnen aandoen. Mijn verhaal is het mijne en hoeft zeker niet het jouwe te zijn. Wel adviseer ik je om bij elke vorm van twijfel die je voelt contact te leggen met verloskundige of gynaecoloog. Beter te vaak dan te weinig. Ik had alle zwangerschapsklachten die je maar kon bedenken. Van brandend maagzuur, vermoeidheid, aambeien en bekkeninstabiliteit. Maar de symptomen die echt bij zwangerschapsvergiftiging zoals een hoge bloeddruk, sterren zien etc. die had ik echt niet. Mijn bloeddruk was nog geen 48 uur voordat wij in het ziekenhuis hoorde dat onze zoon was overleden 100/60 dat is normaal. Mijn verloskundige zei na het overlijden als zij mij die dinsdagavond naar het ziekenhuis had gestuurd ik niet eens was opgenomen. Het hartje van ons kindje klopte als een paard in galop. Hij had geen groeiachterstand en alle testen - nekplooimeting en NIP-test, alle echo's zelfs in 3D waren goed. Ik werd echt pas ziek nadat werd vastgesteld dat ons kleine was overleden. De dag nadat werd vastgesteld dat ons kindje was overleden en ik werd opgenomen in het ziekenhuis toen werd ik ziek en heb tot aan de bevalling geslapen nou een beter woord is coma. Ik heb ongeveer 26 uur mijn ogen gesloten gehad en ben alleen wakker geworden om wat te drinken omdat vervolgens weer aan de verkeerde kant uit mijn lijf te gooien. Mijn bloeddruk ging van 100/ 60 naar boven de 200. Ik heb het zo met mijn familie te doen gehad. Zij moesten machteloos toekijken of ik het wel zou gaan overleven. Ik was bij deze zwangerschap gewoon onder behandeling bij de verloskundige en de zwangerschap verliep tot aan dat vreselijke moment naar omstandigheden goed. En geloof me dat ik met elke klacht die ik had naar haar toe ben gegaan. Met de kleine ging alles goed. Ik had het zelf wel zwaar, maar ik vond dat ik niet mocht zeuren. Ik was 40 en zwanger. Mocht ik nu weer zwanger worden dan wordt dat een ziekenhuiszwangerschap bij een perinatoloog. Dit is een gynaecoloog die is gespecialiseerd in hoge risicozwangerschappen. Dit is overigens een ander ziekenhuis dan waar ik ben bevallen. Het ziekenhuis waar ik ben bevallen is mijn placenta kwijtgeraakt waardoor de doodsoorzaak van onze zoon niet 100% zeker is. Vooral ook omdat ik geen verschijnselen had voordat mijn zoon was overleden. Bekkeninstabiliteit wil zeggen dat de gewrichtsbanden die je botten in het bekken bij elkaar houden verzwakken. Ik kon hierdoor heel weinig en maar kort lopen, omdat het zo'n pijn deed bij mijn stuit, onderrug en het midden en voorkant van mijn bekken. En dan lag mijn zoon in een stuit en was ik 35 weken zwanger met een bolle buik van 10 kg extra. Gelukkig krijgt niet iedereen dit, maar ik had wel prijs. Ik rijd nu paard om al die spieren en banden weer te trainen. Tijdens de zwangerschap had ik daar - toen het nog kon - fysiotherapie voor. Ik ben heel erg blij dat je goed bent geholpen in Spaarne en dat je nu zwanger bent. Van harte gefeliciteerd. Tenminste, dat heb ik toch goed begrepen. Het spijt me als ik dat onjuist heb onthouden. Zelf ben ik geholpen in Veldhoven, door inmiddels heel wat artsen, maar de Asherman is door een professor verholpen die zich bezig houdt met menstruatieproblemen. Maar ze werken daar in een goed functionerend team en er is al een behandelplan klaar voor het geval dat ik zwanger zou zijn. Een volgende zwangerschap daar zie ik naar uit, maar tegelijkertijd zal ik pas echt rust hebben als de kleine gezond is geboren, en niet zoals bij de vorige zwangerschap gerustgesteld zijn als de 16 weken voorbij zijn. Geen roze wolk voor ons, maar zeer regelmatig naar het ziekenhuis. Maar het is wel een van de weinige ziekenhuizen die een neonatologische afdeling hebben. Just in case. Waar ik zelf helaas nee tegen heb moeten zeggen is een uitgebreid onderzoek in Maastricht. In dit ziekenhuis houden zich bezig met onderzoek naar zwangerschapsvergiftiging en wat de reden is dat sommige vrouwen die krijgen. Maar gelet op mijn niet meer zo jeugdige leeftijden en de klok die doortikt bij mij heb ik de luxe niet om dit onderzoek te doen. Het is een dagopname en de wachttijd is erg lang en de uitslag laat daarna nog minstens 3 maanden op zich wachten. Ook het idee dat ze me vol zouden spuiten met radioactief spul trok me niet. Maar ik zou iedereen die al is met maar in een lichte vorm zwangerschapsvergiftiging heeft gehad aanraden om dit onderzoek te doen. Helpt je wellicht bij een volgende zwangerschap. Zo ik hoop je vragen te hebben beantwoord. Je mag me natuurlijk altijd ook een privébericht sturen. Want we gaan wel een beetje of topic merk ik. Liefs en een dikke knuffel
OMG.. Word er stil van.. Ga je pb sturen ja.. QUOTE=Mahna Mahna;19074356]@Nephtys Ik merk dat ik het fijn vind dat je vragen stelt. Ik ben even gaan koken, omdat mijn partner vroeg gaat sporten vandaag. Dus was ik even weg. Allereerst wil ik tegen je zeggen dat je zeker positief moet blijven en onthoud dat stress het ergste is dat je jezelf en je tweeling zou kunnen aandoen. Mijn verhaal is het mijne en hoeft zeker niet het jouwe te zijn. Wel adviseer ik je om bij elke vorm van twijfel die je voelt contact te leggen met verloskundige of gynaecoloog. Beter te vaak dan te weinig. Ik had alle zwangerschapsklachten die je maar kon bedenken. Van brandend maagzuur, vermoeidheid, aambeien en bekkeninstabiliteit. Maar de symptomen die echt bij zwangerschapsvergiftiging zoals een hoge bloeddruk, sterren zien etc. die had ik echt niet. Mijn bloeddruk was nog geen 48 uur voordat wij in het ziekenhuis hoorde dat onze zoon was overleden 100/60 dat is normaal. Mijn verloskundige zei na het overlijden als zij mij die dinsdagavond naar het ziekenhuis had gestuurd ik niet eens was opgenomen. Het hartje van ons kindje klopte als een paard in galop. Hij had geen groeiachterstand en alle testen - nekplooimeting en NIP-test, alle echo's zelfs in 3D waren goed. Ik werd echt pas ziek nadat werd vastgesteld dat ons kleine was overleden. De dag nadat werd vastgesteld dat ons kindje was overleden en ik werd opgenomen in het ziekenhuis toen werd ik ziek en heb tot aan de bevalling geslapen nou een beter woord is coma. Ik heb ongeveer 26 uur mijn ogen gesloten gehad en ben alleen wakker geworden om wat te drinken omdat vervolgens weer aan de verkeerde kant uit mijn lijf te gooien. Mijn bloeddruk ging van 100/ 60 naar boven de 200. Ik heb het zo met mijn familie te doen gehad. Zij moesten machteloos toekijken of ik het wel zou gaan overleven. Ik was bij deze zwangerschap gewoon onder behandeling bij de verloskundige en de zwangerschap verliep tot aan dat vreselijke moment naar omstandigheden goed. En geloof me dat ik met elke klacht die ik had naar haar toe ben gegaan. Met de kleine ging alles goed. Ik had het zelf wel zwaar, maar ik vond dat ik niet mocht zeuren. Ik was 40 en zwanger. Mocht ik nu weer zwanger worden dan wordt dat een ziekenhuiszwangerschap bij een perinatoloog. Dit is een gynaecoloog die is gespecialiseerd in hoge risicozwangerschappen. Dit is overigens een ander ziekenhuis dan waar ik ben bevallen. Het ziekenhuis waar ik ben bevallen is mijn placenta kwijtgeraakt waardoor de doodsoorzaak van onze zoon niet 100% zeker is. Vooral ook omdat ik geen verschijnselen had voordat mijn zoon was overleden. Bekkeninstabiliteit wil zeggen dat de gewrichtsbanden die je botten in het bekken bij elkaar houden verzwakken. Ik kon hierdoor heel weinig en maar kort lopen, omdat het zo'n pijn deed bij mijn stuit, onderrug en het midden en voorkant van mijn bekken. En dan lag mijn zoon in een stuit en was ik 35 weken zwanger met een bolle buik van 10 kg extra. Gelukkig krijgt niet iedereen dit, maar ik had wel prijs. Ik rijd nu paard om al die spieren en banden weer te trainen. Tijdens de zwangerschap had ik daar - toen het nog kon - fysiotherapie voor. Ik ben heel erg blij dat je goed bent geholpen in Spaarne en dat je nu zwanger bent. Van harte gefeliciteerd. Tenminste, dat heb ik toch goed begrepen. Het spijt me als ik dat onjuist heb onthouden. Zelf ben ik geholpen in Veldhoven, door inmiddels heel wat artsen, maar de Asherman is door een professor verholpen die zich bezig houdt met menstruatieproblemen. Maar ze werken daar in een goed functionerend team en er is al een behandelplan klaar voor het geval dat ik zwanger zou zijn. Een volgende zwangerschap daar zie ik naar uit, maar tegelijkertijd zal ik pas echt rust hebben als de kleine gezond is geboren, en niet zoals bij de vorige zwangerschap gerustgesteld zijn als de 16 weken voorbij zijn. Geen roze wolk voor ons, maar zeer regelmatig naar het ziekenhuis. Maar het is wel een van de weinige ziekenhuizen die een neonatologische afdeling hebben. Just in case. Waar ik zelf helaas nee tegen heb moeten zeggen is een uitgebreid onderzoek in Maastricht. In dit ziekenhuis houden zich bezig met onderzoek naar zwangerschapsvergiftiging en wat de reden is dat sommige vrouwen die krijgen. Maar gelet op mijn niet meer zo jeugdige leeftijden en de klok die doortikt bij mij heb ik de luxe niet om dit onderzoek te doen. Het is een dagopname en de wachttijd is erg lang en de uitslag laat daarna nog minstens 3 maanden op zich wachten. Ook het idee dat ze me vol zouden spuiten met radioactief spul trok me niet. Maar ik zou iedereen die al is met maar in een lichte vorm zwangerschapsvergiftiging heeft gehad aanraden om dit onderzoek te doen. Helpt je wellicht bij een volgende zwangerschap. Zo ik hoop je vragen te hebben beantwoord. Je mag me natuurlijk altijd ook een privébericht sturen. Want we gaan wel een beetje of topic merk ik. Liefs en een dikke knuffel[/QUOTE]
Mahna Mahna; jeetje wat een verhaal heel erg heftig. Soms vraag ik me wel eens af als ik sommige van jullie verhalen lees, hoeveel kan een mens aan??? Heel veel sterkte gewenst en ik hoop dat het uiteindelijk een goede afloop gaat hebben voor jullie. Begrijp helemaal dat jullie pas rust kunnen hebben als het kindje in je armen zal liggen .. Je schrijft dat je je laat bijstaan door een osteopaat en dat je probeert met bepaalde voeding en voedingssupplementen je baarmoederslijmvlies te verdikken. Kun je hier misschien iets meer over vertellen? @MCGB misschien een wat late reactie maar als het nog relevant is: volgens mij maakt het niet zoveel uit of je de pillen tegelijk neemt of los van elkaar. Ik nam ze eerst tegelijk maar na wat googlen dacht ik te lezen dat het beter was om de een sochtends de andere savonds te nemen (ben het eens dat de beschrijving dat eigenlijk ook zegt). Gebeld naar Spaarne en toen kreeg ik te horen dat het niets uitmaakt @Pluisje29/YoungOne; Jullie pijn zou dat eventueel ook endometriose kunnen zijn? Komt schijnbaar ook voor in combinatie met Asherman? Hoop het niet natuurlijk en waarschijnlijk hebben jullie gewoon pech dat jullie wel pijn hebben en anderen niet @Leo78 Ik had precies hetzelfde als jij geen druppel bloed, maar ook geen pijn, krampen, puisten NIETS noppes nada!! Ik had ook het idee dat dat (geen druppel bloed) zou wijzen op extreme verklevingen (uit zelfbescherming had ik er een handje van om voor mezelf steeds de ergst mogelijke situatie te schetsen) maar dr E zei dat de een pijn heeft en de ander niet en de een nog wel een beetje bloed verliest en de ander gewoon niets (laatste komt meeste voor zelfs). Dus het zegt NIETS over de aard van de verklevingen. Ik hoop dat het meevalt! Sterkte allemaal. Ik zit hier weer in de wachtmodus word ik gek van Wel ongesteld, niet ongesteld, genoeg bloed verloren of niet pffff. Nog tot het einde van het jaar en dan hoop ik eindelijk duidelijkheid te hebben of het terug is gekomen of niet. Om me heen word ik ook niet echt gespaard zit inmiddels in de derde zwangerschapsgolf sinds ons verhaal
@Vlekje. Dank je wel voor je lieve woorden. Persoonlijk geloof ik dat een mens krijgt wat hij aankan, maar dat wil niet zeggen dat het altijd makkelijk is. Ik weet nu hoe een bodemloze put aanvoelt en het enige dat je dan kunt doen is proberen je nagels in de muur te zetten en naar boven te klimmen. Je vroeg of ik wat meer kan vertellen over de osteopaat en voedingsmiddelen of supplementen. Ik geloof niet dat osteopathie in plaats van het ziekenhuis moet worden gesteld, maar kan een goede aanvulling zijn. Tot op zekere hoogte heeft het lichaam natuurlijk wel een zelfgenezend vermogen. Alles in het lichaam heeft een zekere mate van beweegelijkheid nodig om goed te kunnen functioneren. Een osteopaat helpt de beweeglijkheid in je lichaam te herstellen zodat de ketens in het lichaam goed functioneren en daardoor voel je je beter. In mijn geval ben ik met mijn dunne baarmoederslijmvlies naar haar toe gegaan, en daarnaast had ik veel fysieke klachten. Het is natuurlijk het kip en ei verhaal, maar na operatie en osteopathie is mijn baarmoederslijmvlies op dag 13 van mijn cyclus 5,5 mm en het groeit (als het goed is en vooral hopelijk) door totdat mijn lichaam het signaal heeft gekregen dat er geen innesteling is, dus dat duurt nog even. Voor de operatie was het 3. Ik ben ervan overtuigd en de osteopaat ook dat de operatie noodzakelijk was, en zeker is het niet of de osteopaat daar ook echt bij heeft geholpen, maar ik voel me er goed bij. Zeker aan te raden als je net bent bevallen en je organen terug op zijn plek moeten komen. Op het gebied van voedingssupplementen kan ik heel kort zijn. Ik gebruikt Fertility Woman, bestaande uit een tweetal capsules Omarin en Improve. Daarnaast gebruik ik tarwekiemoliecapsules en royal jelly capsules. Eigenlijk is het nog goed om vitamine C bij de tarwekiemolie te pakken, maar ik vind het eigenlijk wel genoeg zo. Uiteraard pak ik nog foliumzuur (Prena Fem). Voedingsadvies ter bevordering van een gezonde hormoonhuishouding. Niet wetenschappelijk aangetoond, maar getest door vrouwen zoals jij en ik en bij de een werkt het wel en bij de ander niet. Maar, wat ik belangrijker vind, het vraagt niet zoveel aanpassing als je zou denken. Sinds kort drink ik in ieder geval heel veel lycheesap. Behalve de Koninginnengelei (dat is royal jelly) dan. Ook kreeft, krab en oesters is misschien wat duur voor doordeweeks, maar de rest is prima te doen. Ik heb de lijst hieronder neergezet voor degene die interesse hebben. Vitamine B5: Eieren (maximaal 4 per week) Verse groente Koninginnengelei Vitamine B6: Eieren Noten, zaden, tarwekiemen Groene groenten Vitamine B12: Peulvruchten Foliumzuur: Peulvruchten Zink: Gemberwortel Peterselie Granen, noten, zaden Knoflook Olijven Eigeel Oesters Vis Roomboter Selenium i.v.m. afvoer gifstoffen bij hormoonaanmaak Tarwekiemen Noten Rijst Knoflook Champignons Radijs Ui Kool Eigeel Oesters Roomboter Lamsvlees Haring Garnaal Krab Kreeft Tevens blijkt uit ervaring dat alfalfa werkt op de follikelrijping en lychees werken op het baarmoederslijmvlies. Liever geen frisdranken nuttigen. Vandaar mijn obsessie met lycheesap. Ik hoop je vragen voldoende te hebben beantwoord. Mocht je nog meer vragen hebben, dan lees ik ze graag. Toch nog een kleine aanvulling. Vlekje wat speelt er precies bij jou? Ik lees dat je nu op een wachtbankje zit. Heel veel sterkte daarbij. Als je je hart wil luchten dan mag je me natuurlijk altijd een PB sturen. Liefs
@vlekje dr.E wil niet direct aan endometriose denken (had het zelf ook al geopperd), hij heeft een sterk vermoeden dan het met asherman te maken heeft. Hij zei dat hij zelf ook niet precies weet hoe het werkt maar dan 1 op de 10 ashermanpatienten pijn heeft. Na een succesvolle operatie zou die pijn dan in de meeste gevallen weg gaan. Ik hoop dus echt op een succesvolle operatie eind deze maand! Pijn wordt ook erger en neemt elke maand ook weer toe in duur. @mahna mahna jij krijgt het ook wel echt voor de kiezen he. Veel sterkte. Je lijkt er heel serieus mee bezig te zijn, ik zou zelf ook meer willen doen maar weet gewoon niet waar te beginnen. Sporten zou een goed begin zijn en voeding natuurlijk, al eten we al gevarieerd en gezond. ik zit zelf ook te denken aan een osteopaatbezoek. Mijn kind is daar ook een paar keer heen geweest en dat heeft toen niet veel geholpen (huilbaby) maar ik geloof nog steeds wel dat het kan bijdragen aan herstel.
@mahna ik weet niet tot wanneer je mag condoleren en hoe lang het geleden is van je zoon, maar toch nog: van harte gecondoleerd. Wat een vreselijk verdrietige en shockerende gebeurtenis. Dit zou niemand mogen meemaken. Dit wilde ik nog even toevoegen aan mijn vorige bericht.
@youngone Dank je wel voor je condoleance. Dat moet mij erg goed. Het is nu tien maanden geleden dat onze baby dood ter wereld kwam, maar het voelt als gisteren. Iedereen heeft zijn eigen kruis zei mijn oma altijd tegen mij. Helaas is dit het mijne. Maar ik en wij met zijn allen gaan zeker niet opgeven. Ik sterf eerder dan dat ik opgeef. Ik doe mijn best om te herstellen en ik hoop met mijn verhaal anderen te kunnen helpen. Dikke kus
@young one. Ook ik heb nog een aanvulling. Heel veel sterkte bij de operatie. Kies je voor een ruggenprik of ga je helemaal onder narcose? Probeer positief te blijven en zie dit als de eerste stap op weg naar hopelijk 100% herstel. Wil jij mij jouw verhaal vertellen? Liefs
@Mahna ja hoor... Ik heb nu een dochter van anderhalf. Bij mij is asherman ontstaan na een currettage na de bevalling. Het is pas een half jaar geleden gediagnosticeerd, toen ik al een paar maanden met maandelijkse pijnklachten rondliep. Achteraf had ik eerder aan de bel moeten trekken. De welbekende dr. Emanuel heeft geen bmholte meer bij me kunnen ontdekken maar wil nog een laatste hysteroscopie doen deze maand. Dat was mijn verhaal eigenlijk Ik ben met dit forum/topic gaan meelezen omdat ik op zoek was naar lotgenoten en het geeft me steun en hoop. Heb nu m'n handtekening ook aangepast, wel zo overzichtelijk! Fijne avond iedereen!
@young one. Naar aanleiding van je verhaal merk ik dat ik je een PB wil sturen. Is dat oké? Wordt wel wat later vandaag. Even een druk programma. Liefs en een dikke knuffel
Lieve meiden, voor mij is het al een tijdje terug dat ik Asherman kreeg en heb een lange weg afgelegd om zwanger te worden. Ik lees hier nog wel mee en reageer af en toe nog wel eens. Maar ik merk dat ik veel dingen niet precies meer weet en het ook achter me gelaten heb. Ik ga dus stoppen met lezen en reageren hier. Ik hoop dat jullie wat aan mijn ervaringen hebben gehad en hoop van harte dat zo'n lange weg jullie bespaart blijft. MAAR hoe lang en zwaar het geweest is, weegt niet op tegen het geluk dat wij nu ervaren met ons heerlijke ventje. Het was het waard! Houden jullie ook daaraan vast, kijk niet te veel terug naar de ellende, maar ga voor die zwangerschap! Zet alles op alles en laat je niet afschepen. Laat niet door onervaren artsen aan je rommelen, het kan maar een keer fout gaan! Ik adviseer iedereen om contact op te nemen met het Spaarne ziekenhuis, dit is ons geluk geweest. Heel veel succes in de toekomst en hopelijk is een ieder een zwangerschap gegunt.
Bedankt JJ! Ik lees/schrijf hier nog niet zo lang mee maar ik heb zeker wat aan je posts gehad. En je privebericht! Je hebt gelijk dat je door gaat, veel geluk met je gezinnetje.