Ik wil toch eens iets vragen aan jullie. Mijn zoontje is bijna 4 en ik hou van hem met hart en ziel. Hij is alleen de laatste tijd zo lastig dat ik me afvraag of ik een aso of crimineeltje in de dop heb? Hij smijt regelmatig speelgoed of andere dingen in oma's vijver, of over de heg, of buiten het hek en zelf in de wc! Als ik hem erop aanspreek zegt ie wel 'sorry' maar hij doet het daarna net zo makkelijk weer. Hij kan nogal star zijn en als er iets buiten zijn structuurtje valt wordt het lastig om de sfeer gezellig te houden zeg maar. Hij rent altijd weg. Hoe vaak ik al geen hartverzakking heb gehad omdat ie m weer eens is gesmeerd! Warm eten doet hij al vanaf zijn tweede niet meer. Ik kan op mijn kop gaan staan, er wat heel speciaals van maken of er juist geen aandacht aan besteden. Hij eet niet! Zijn dit herkenbare dingen of gaat het de verkeerde kant op? Groetjes van Mieke
Wat doe je verder dan hem erop aanspreken? Wat zijn de consequenties als hij iets weg smijt of weg rent?
Als hij wegrent en ik haal hem in pak ik hem eerst vast uiteraard. Dan ga ik op ooghoogte bij hem zitten en leg hem uit wat de gevaren zijn van het wegrennen. Ook dat ik heel erg geschrokken ben ervan en dat hij dat niet meer mag doen. Meestal kijkt hij dan schuldbewust en zegt hij: oke mammie, ik zal het niet meer doen Ik zal je eerlijk zeggen dat ik niet zo goed weet hoe ik het wegsmijten moet corrigeren. Ik doe dat voornamelijk verbaal zeg maar... Ik heb het idee dat hij niet goed onthoudt wat ik zeg, of dat hij leert van zijn ervaringen. Laatst had hij zich opgesloten op de wc en kreeg in paniek het slot niet meer open. Uiteraard het daarna weer over gehad en hij zou niet meer de deur op slot doen. Volgende dag dus gewoon weer de deur op slot!
Wilde hetzelfde vragen. Zou er strenge consequenties aanhangen als hij niet luisterd/ niet eet. En die volhouden.
Wegrennen, heb mijn jongste zoon een paar keer bij mn man thuis afgeleverd wanneer hij niet luisterde en ging met mijn andere kids naar de speeltuin. Favoriete speelgoed wegnemen wanneer hij met dingen gooit, of hij gaat maar even binnen een tijdje nadenken enz.
Oh jee....nu kan ik wel wat hulp gebruiken. Als hij te ver is gegaan moet hij op de gang zitten. En dan brult ie een half uur : Ik ben wel liefieieieieief Pas als hij rustig wordt en sorry heeft gezegd mag hij weer meedoen. Aan het niet eten hangt de consequentie van geen toetje krijgen en niks lekkers meer. En dan gaat ie als een speer zijn fruit opeten...dan eet ie als enige wel. Op weglopen weet ik zo geen snel geen consequentie...tips? Aangezien dit buiten gebeurd en ik niet zo goed weet hoe ik m daar kan corrigeren. Op het wegsmijten is de consequentie dat hij het zelf mag gaan terughalen. Al gaat dat lastiger met dingen in de vijver...is een time out dan ook geeigend?
Bij weglopen gewoon meteen richting huis gaan, klinkt vervelend maar meestal is hij het na een paar keer wel afgeleerd.
Idd... Gewoon heel consequent reageren. En speelgoed in de vijver/wc/over de heg gooien = speelgoed afpakken.
Is hij niet heel erg toe aan school? Het maakt zijn gedrag niet acceptabel maar het kan wel veel invloed hebben. Blijf consequent en bespreek de consequenties met hem. Verder heel veel sterkte met je kleine man.
Wegrennen is naar huis gaan of alleen mee mogen als jij z'n hand vasthoudt. Misschien een tuigje? Spullen in de vijver gooien is speelgoed kwijt voor een week. Niet eten is niets anders eten totdat het op is. Ik heb vroeger wel eens 2 dagen lang hetzelfde voorgeschoteld gekregen als ontbijt, lunch en avondeten net zolang totdat m'n bord leeg was.
Dank jullie wel voor de reacties tot nu toe... Ik ben bang dat ik toch iets te soft ben geweest. Ik heb 2 pittige kindjes en doe vrij veel alleen. Dus sluipt het erin dat je dingen doet voor de lieve vrede waardoor ze een loopje met je nemen. Daarnaast zou het best kunnen zijn dat mn zoontje toe is aan school. Hou mn hart vast want het is nog regelmatig tranen met tuiten als ik wegga bij de creche. Nou daar heeft een kleuterjuf in een klas van bijna 30 kindjes echt geen tijd voor. Ik ga de eerste week maar een tijdje buiten de school wachten, want als hij het in zn koppie krijgt om weg te rennen is er geen kleuterjuf die het ziet....hij is vliegensvlug. Vanaf morgenochtend introduceer ik het 'boos-stoeltje' voor allebei de kids!
Nou, heel simpel, als hij wegloopt een handje geven, naar huis, of lekker als een kleine baby ik de buggy... Spullen wegsmijten, spullen afpakken Als jij alleen maar zegt Oooh dat mag niet hoor, en er verder geen consequentie aan verbind, dan kan je op je kop gaan staan maar dan zal ie echt niet ineens luisteren hoor
Weglopen: er moet meer consequentie zijn dan enkel aangesproken worden. Als hij steeds blijft weglopen, kan hij dus ofwel niet meer mee, of zou hij vast moeten zitten: een tuigje, terug in de buggy, zoiets. Iets waarmee hij echt VOELT dat hij een stap terug moet, omdat hij niet goed omgaat met de ruimte die hij heeft. Spullen weggooien: dan is hij ze kwijt toch gewoon? Je gaat toch hopelijk niet de vijver in om het spul er weer uit te vissen? Als ik je verhaal lees, ervaart hij te weinig de echte consequenties van zijn gedrag. Zorg dat hij die dus gaat voelen, dan zal zijn gedrag (als er verder niets met hem aan de hand is) echt veranderen. Verandert het dan niet, dan zou ik onderzoek laten doen, omdat er wel iets vreemds aan de hand is als een kind niet leert van consequenties op deze leeftijd. Het hoeft echt niet na 1 keer direct goed te gaan, maar je zou wel bewustwording en verandering van actie moeten gaan merken na een paar keer.
Dat zou ik dus NIET doen. Ik zou school waarschuwen dat hij vaak wegloopt en met hen bekijken wat zij geregeld hebben om te voorkomen dat hij ongezien weg kan. De meeste scholen hebben daar tegenwoordig wel eea voor geregeld. Ik vind het wel tekenend voor je opvoeding, moet ik zeggen. Echt tijd voor consequenter handelen en niet meer zo soft!
Ik zou proberen hele passende consequenties te hanteren. Dus gooien met speelgoed: speelgoed afpakken. Elke keer weer. Die dag krijgt hij het dan ook niet weer. Weg rennen betekend aan de hand of desnoods een armtuigje. Of op een vaste plek zetten (trap/gang/oid). Alleen toespreken is vaak niet genoeg. Dus heel streng en consequent zijn. En wat betreft school: alleen melden op school dat hij weg loopt en tot die tijd heel streng en strak opvoeden. Het niet eten zou ik even loslaten. Ook geen alternatief geven. Gewoon de borden opruimen als jullie klaar zijn. Laat hem daar nog maar even mee spelen en stoeien, als je je maar eerst richt op gooien en wegrennen. Dat is genoeg en het meest belangrijke. Dan kun je na een poosje wel het eten aan gaan pakken: geen toetje als je niet gegeten hebt, stickers plakken als je wel gegeten hebt, oid. En misschien is een triple P cursus van Loes wat voor jullie?
Hier altijd een slechte warm eter gehad. Ze is nu 5,5 en het lijkt alsof ze de strijd nu een beetje opgeeft. wat we een aantal maanden geleden hebben gedaan is de keus aan haarzelf gelaten. Onze dochter geeft niks om straf en is dus ook bijna nergens mee te straffen. Behalve met tv kijken. we hebben dus de klok gepakt. Uitgelegd dat ze om 19.00 uur op bed gaat. Als ze niet eet blijft ze tot 19.00 uur aan tafel en daarna gelijk op bed. Maar als ze even door eet (en dus geen ellenlange discussies gaat voeren)mag ze nog tot 19.00 uur tv kijken. We werden dan ook niet boos op haar. Dit heeft ze 1 keer uitgeprobeerd waarna ze dus gelijk op bed is gegaan. Drama!!!! Daarna ging het goed. Nu lijkt de strijd wat weg td ebben. ze eet nog steeds niet veel. We scheppen daarom ook niet veel op. Extra trots kan ze dus op zichzelf zijn als ze nu haar bord wel leeg eet, dat geeft het weer een positieve draai. En de gezelligheid aan tafel is weer terug.
Hier was wegrennen meteen ergens hem op de grond neer zetten (overal heb je wel hoeken of muurtjes waar je hem bij kunt zetten) en na een paar minuten erover praten. Heeft hier heel goed gewerkt en zoontje loopt nooit meer weg. Vond het vooral gevaarlijk op parkeerplaatsen. Gooien, slaan, schoppen of wat voor een gedrag dan ook wat niet gewenst is, zit hij meteen op de trap (of mat of hoek als we ergens anders zijn). Daar zit hij een paar minuutjes (kan roepen wat hij wil maar geef er geen gehoor aan) en nadien praten we erover en word er geknuffeld of kus gegeven. Dan moet hij vaak ook even sorry zeggen. Wat vooral heel belangrijk is, is consequent zijn in alles wat je doet. Ook evt oppas ook zo handelen. Met alleen praten kom je er denk ik niet. Kindje heeft heel duidelijk grenzen nodig.
Oke, nou ik geloof dat de boodschap wel is overgekomen... Ff niet zo'n softie meer zijn dus! Ik ga er mee aan de slag, dank jullie wel voor de tips!